ทายาท

"เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นพ่อของเธอ?" "ผมเห็นรูปพ่อในข่าว ผม... ผมมาตามหาพ่อฮะ" วายุตอบเสียงสั่น มือน้อยๆ ยื่นออกมาหา ฟรานเชลมองมือของวายุ แต่ไม่ได้ยื่นมือไปจับ "ฉันยังไม่แน่ใจว่าเธอเป็นลูกของฉันจริงหรือเปล่า เราต้องรอผลตรวจดีเอ็นเอก่อน" น้ำตาไหลอาบแก้มของวายุด้วยความเสียใจกับคำตอบของบิดา "พ่อไม่เชื่อผมเหรอครับ?" "ในโลกของฉัน เชื่อใจใครง่ายๆ ไม่ได้ มีคนมากมายที่พยายามจะหลอกฉันและคิดกำจัดฉัน" ฟรานเชลตอบเสียงเรียบ "แต่ผมพูดความจริงนะครับ ผมเป็นลูกของพ่อจริงๆ แม่บอกว่า..." วายุสะอื้นไห้จนไหล่เล็กสะท้าน "พอ รอผลตรวจก่อน แล้วค่อยคุยกัน" ฟรานเชลยกมือห้าม วายุหุบปากฉับ น้ำตายังคงไหล แต่ไม่มีเสียงสะอื้นออกมาอีก เด็กชายพยายามกลั้นน้ำตา เชิดหน้าขึ้นมองพ่อ ท่าทางดื้อดึงนั้นช่างคุ้นตา... มันเหมือนกับตัวเขาเองตอนเด็กๆ ไม่มีผิด ฟรานเชลลุกขึ้นยืน พยายามสลัดความรู้สึกประหลาดในอกทิ้งไป "ฉันจะกลับมาเมื่อได้ผลตรวจ

ความรักของสองหนุ่มที่ขับเคี่ยวในเกมรัก เมื่อรักนั้นไม่ใช่รักธรรมดา พระเอก ไอยวุธ มองความรักด้วยสติ ความรอบคอบ ไม่เผลอไผลให้กับหญิงร้ายที่พยายามยั่วยวนเขา ผิดไปจากเพื่อนของเขา ที่คลำไม่เป็นหางก็ฟาดดะ ไอยวุธพบรักกับนางเอก ชฏาเดือน เป็นทนายความสาว เขาต้องทนุถนอมเธอ แต่ก็ต้องฝ่าฟันผู้หญิงร้ายที่ต้องการตัวเขา

ซ้อนรักเมียเก็บ เขียนโดย ตงหยาง(ตะวันอ้อมข้าว) การที่เธอเป็นเลขาให้กับเขามันไม่ได้หมายความว่าเธอนั้นอยากที่จะเดินเข้ามาเป็นผู้หญิงที่เรียกว่ามือที่สามของคนอื่น แต่ใครจะไปรู้ว่าการที่เธอ เดินออกมายืนที่ที่เธอคิดว่าเป็นของเธอกลับเป็นที่ที่มีอีกคนยืนอยู่ก่อนแล้ว “ถ้าการที่คุณเอกจะให้ วดีเดินออกไปจากตรงนี้มันคงเป็นสิ่งที่นะคะ” “คนอย่างเธอรู้จักฉันดี เธอคงรู้ว่าฉันทำอะไรได้บาง” “ไปเอามันออก…” “แต่เขาเป็นลูกคุณนะ” “ใช่ลูกฉัน แต่คนที่สามารถจะมีลูกให้ฉันได้มีแต่เอมเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์” “เมื่อไหร่…เมื่อไหร่จะปล่อยวดีไป” “……” “ผู้หญิงแพศยาแบบเธอนี้เอง…รู้อะไรไหม ถ้าการเดินเข้ามาเป็นเลขาให้เอกแล้วหวังจะขึ้นมาเป็นเมียเขา ฉันว่าเธอคิดผิดนะ ราชาวดี…ผู้หญิงอย่างเธอ เป็นได้แค่อีตัวให้เอกเขาปลดปล่อยเท่านั้นแหละ” “แล้วต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนกันคะที่คุณเอกยอมแต่งงานด้วย แต่ไม่ยอมนอนด้วย” “ราชาวดี…นักแพศยา แกมีสิทธิ์อะไรมาพูดจากับฉันแบบนี้” “แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันก่อนละคะ”

เธอต้องสูญเสียพ่ออันเป็นที่รักยังไม่พอ เธอยังถูกแม่เลี้ยงใจร้ายขายให้กับเสี่ยแก่บ้ากามเพื่อใช้หนี้พนันของตัวเองอีก…ทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นตลกกับเธอขนาดนี้?

"ถ้าเมาก็กลับไปนอน...หยุดทุกอย่างที่กำลังท้าทายฉันไว้แค่นี้ดีกว่า..."

เสิ่นชีแพทย์ทหารอัจฉริยะทะลุมิติมาพร้อมกับแหวนแห่งจิตวิญญานในระหว่างที่เธอไปรักษาทหารที่ค้นพบสมบัติของชาติ ถ้าถล่มลงมาทำให้นางตาย วิญญานเข้าร่างพระชายาชินอ๋องที่ไม่เป็นที่โปรดปราน อีกทั้งมีเด็กหญิงสาม

เธอและเขาถูกจับคลุมถุงชนเพราะความจำเป็นบางอย่าง ต่างฝ่ายต่างทำเพื่อคนที่ตนรักและหน้าที่ของคำว่า "ลูก" จากครั้งแรกที่ฝืนใจนานวันไปกลับกลายเป็นความรักที่ก่อตัวขึ้น ทำให้ทั้งคู่ได้พบกับคำว่า"คู่ชีวิต"

"คนคนนั้นชื่อมะลิ" "ฉันไม่ได้อยากรู้" "มะลิเกิดวันที่ยี่สิบเก้ากุมภาและปีเดียวกับพี่" เขาคิดจะทำอะไร จะจับผิดงั้นเหรอ "ประเทศนี้มีคนหกสิบล้านคน นายรู้หรือเปล่าว่าในหนึ่งวัน มีเด็กเกิดวันเดียวกันกี่คน" "..." "เรื่องบังเอิญอะไรแบบนี้มันเกิดขึ้นได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" "..." "ฉันจะกลับบ้าน" ฉันพูดพลางจะก้าวขาเดินต่อเหมือนไม่สนใจอะไร "แต่มะลิมีปาน..." "..." "เหมือนที่พี่มี" ฉันชะงักและครั้งนี้รู้สึกได้เลยว่าหัวใจฉันไหววูบไปมากแค่ไหน ฉันเม้มปากเข้าหากันอย่างตึงเครียดและรู้สึกกดดันมากขึ้น ฉันคงไม่ถามหรอกว่าเขาเห็นปานของฉันได้ยังไง ถ้าพูดมาขนาดนี้ก็คงจะเป็นคืนนั้นที่บ้านเขา... ฉันแค่ไม่คิดว่าเขาจะได้เห็นมัน ไม่คิดจริงๆ! "ปานดำรูปคล้ายขนนกที่กลางหลังตำแหน่งเดียวกับพี่" "..." "ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าในหกสิบล้าน มันจะบังเอิญมีคนที่มีอะไรตรงกันไปหมดแบบนี้กี่คน" "แล้วยังไง!"

คำโปรย ใครจะไปรู้ว่า..การมีความรักครั้งใหม่นี้จะได้พร้อมกันถึงสองคนเชียว!!! เนื้อเรื่องย่อ หัวใจดวงน้อยต้องมาแตกสลาย เมื่อได้รู้ว่าถูกคนรักหักหลังอย่างกะทันหัน คนสวยจึงหวังไปผ่อนคลายอารมณ์ที่ Zeed Club ดื่มแอลกอฮอล์จนขาดสติและเป็นเหตุให้เผลอต่อยหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ภายในชีวิตประจำวันที่เคยสงบสุขจึงต้องเปลี่ยนผันไปตลอดกาล..

เรื่องราวของหนุ่มเจ้าของไร่ ที่เผลอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับสาวมัธยมปลาย แล้วกลับมาเจอกันอีกครั้งในวันที่หญิงสาวกำลังจะคลอดพอดี เขาจึงกลายเป็นคุณพ่อแบบไม่ทันได้ตั้งตัว...