นิยายฟิล

ในค่ำคืนที่ซือชิงเจ๋อออกไปพลอดรักกับชู้รัก ซางชิวกลับต้องจบชีวิตลงอย่างอนาถ พญายมให้โอกาสเธอได้กลับมามีชีวิตเป็นเวลาเจ็ดวันเพื่อสะสางความปรารถนาที่ยังค้างคาใจ เธอมีความปรารถนาเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือการหย่ากับซือชิงเจ๋อ ให้ทุกอย่างที่ผ่านมาจบสิ้นลง ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นหรือตายก็อย่าได้กลับมาพบเจอกันอีก

ลูกชายของฉันตายแล้ว ถูกคนทุบหัวตายอยู่ในห้องน้ำที่แสนคับแคบ สามีที่เป็นครูใหญ่เร่งรีบมาถึงที่เกิดเหตุ แต่กลับอุ้มผู้ก่อเหตุซึ่งเป็นลูกชายของคนที่เขารักขึ้นรถโรงพยาบาล แล้วรีบร้อนจากไป ก่อนตาย ลูกชายปลอบใจฉันว่า “แม่ครับ อย่าร้องไห้เลย พ่อไม่เชื่อผม ผมไม่เสียใจเลยสักนิด” “ขอแค่แม่เชื่อผมก็พอแล้ว...” ในงานศพของลูกชาย ฉันโทรหากู้ถิงอวี้ เขากลับตะคอกใส่ฉันด้วยความโมโห “เสี่ยวซินต้องเย็บที่แขนสองเข็ม ก็เพราะถูกลูกชายของคุณข่วนจนเป็นแผล! ถ้าคุณยังไม่เลิกตอแยผมอีก ผมกลับไปเมื่อไหร่จะตบเขาให้ตาย!” ลูกชายของคุณ? ฉันมองรูแผลที่มีขนาดเท่าชามบนหน้าผากที่ไม่มีเลือดไหลออกมาแล้วของลูกชาย ก่อนจะหลับตาลง ใช่ เขาคือลูกชายของฉัน... เพราะฉะนั้น กู้ถิงอวี้ ลูกชายของฉันตายแล้ว ฉันกับคุณก็ไม่มีอะไรผูกมัดกันอีกแล้ว ……

ขณะเดินอยู่ในซูเปอร์มาร์เก็ต มีผู้หญิงแก่แปลกหน้าผมขาวคนหนึ่ง อยู่ดีๆ มาจับมือฉันไว้ ฉันรีบเอามือทาบหน้าท้อง แต่เขากลับบอกว่า "ท้องนี้ของคุณถูกคนสับเปลี่ยนรก อีกไม่นานเด็กก็จะตายอยู่ในท้อง" ฉันคิดว่าเขาเป็นนักต้มตุ๋น แต่ไม่ทันไรเขาก็พูดต่ออีก "คุณรีบไปล้วงคออาเจียนออกมาซะ เอาเนื้อปลาที่กินไปเมื่อกี้ออกมาให้หมด"

หลังลูกสาวถูกประกาศว่าสมองตาย สามีก็ชวนให้ฉันเซ็นสัญญาบริจาคอวัยวะ ฉันทุกข์ระทมขมขื่นอยู่ในความเจ็บปวดจากความอาลัยอาวรณ์ จิตใจใกล้แหลกสลาย แต่กลับได้รู้โดยบังเอิญว่าแพทย์หญิงหลิ่วเจินซึ่งเป็นแพทย์เจ้าของไข้กลับเป็นคนที่สามีของฉันเคยแอบรักฝังใจ พวกเขากุเรื่องว่าลูกสาวของฉันสมองตาย เพียงเพื่อล่อลวงให้ฉันเซ็นสัญญา แล้วหลอกเอาหัวใจไปช่วยลูกสาวของคนที่อยู่ในใจไม่เคยลืม เห็นสามีรับลูกสาวหลิ่วเจินออกจากโรงพยาบาล พวกมันทั้งสามหัวเราะพูดคุยอย่างชื่นมื่น ดูเหมือนกับครอบครัวสุขสันต์ ฉันไปประจันหน้าถึงบ้าน กลับถูกสามีกับคนที่เคยแอบรักฝังใจของเขาร่วมมือกันผลักฉันตกบันไดตาย กลับมาอีกครั้ง ฉันกลับมายังวันที่เซ็นสัญญาบริจาค มองดูลูกสาวที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยแล้ว ฉันก็สาบานในใจ คราวนี้ แม่จะให้ชายโฉดหญิงชั่วชดใช้ให้ลูกด้วยชีวิต

สามีทำได้แค่หนึ่งนาทีทุกครั้ง ในฐานะที่เป็นผู้หญิงผู้ใหญ่วัยสามสิบ ในยามราตรีอันเงียบสงบ ก็มักจะรู้สึกเหมือนชีวิตขาดอะไรไปบางอย่าง กระทั่งได้พบกับช่างซ่อมรถที่รูปร่างล่ำสันคนหนึ่งขณะซ่อมรถยนต์ เมื่อเห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแรงใต้เสื้อกล้าม ราวกับฉันได้มองเห็นความกระหายในใจ การใกล้ชิดกับเขาอย่างสนิทสนม ทำให้ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเอง ตอนที่มาถึงขั้นสุดท้าย ฉันกลับผลักเขาออก ด้วยไม่อยากให้ตัวเองทำสิ่งที่ผิดพลาด แต่กลับพบว่าสามีไปมั่วกับผู้หญิงข้างบ้านซึ่งตั้งครรภ์นานแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นฉันก็…

จู่ ๆ ในงานศพของญาติก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญบุกเข้ามา ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าสุดบอกว่าเป็นแฟนของสามีฉัน จะจัดการฉันที่เป็นเมียน้อยด้วยตัวเอง เพราะเห็นแก่งานศพของครอบครัว ฉันจึงไม่อยากคิดเล็กคิดน้อย ได้แต่โน้มน้าวเธอให้รองานศพจบก่อนแล้วค่อยว่ากัน ใครจะไปรู้ล่ะว่าจู่ ๆ เธอจะหาเรื่อง สั่งให้ทุกคนตัดชุดบนตัวของฉันหมด ญาติที่อยู่รอบ ๆ ตัวต่างเมินเฉย ได้แต่จ้องภาพนี้ด้วยสายตาเยือกเย็น ฉันปรบมือและลุกขึ้นยืน ชี้แนะให้เธอไปยืนข้างโกศใส่กระดูก “โกศใส่กระดูกของแม่ใบนี้ก็เป็นใบที่แฟนเธอซื้อให้ เสียเงินไปตั้งห้าสิบล้านบาทแนะ！” เมียน้อยโกรธจนตัวสั่นอย่างที่เธอคิดไว้ จากนั้นก็กรีดร้องและเขวี้ยงโกศใส่กระดูกจนแตกกระจาย “พวกแกมันสารเลวหน้าไม่อาย ตายแล้วก็อย่าหวังว่าจะได้เงินของแฟนฉันสักแดงเดียว!” เธอไม่รู้ว่าคำว่า ‘แม่’ ที่ฉันพูดออกมาหมายถึงแม่ของสามี นั้นก็คือแม่สามีของฉัน ที่เธอกำลังอาละวาดอยู่คืองานศพแม่สามี และที่ทำลายไปก็คือโกศใส่กระดูกของแม่สามี

เพื่อเอาหัวใจของฉันไปช่วยชีวิตน้องสาวบุญธรรม ฉันถูกพ่อแม่แท้ๆ ของตัวเองฟ้องจนต้องขึ้นศาล ผู้พิพากษาใช้เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์รุ่นล่าสุดดึงความทรงจำของพวกเราออก เพื่อให้คณะลูกขุนทั้งหนึ่งร้อยคนช่วยกันตัดสิน หากการฟ้องร้องสำเร็จ อวัยวะของฉันจะตกเป็นของพ่อแม่ พ่อแม่ของฉันคิดว่าฉันไม่มีทางกล้าขึ้นศาล เพราะสำหรับพวกเขา ฉันเป็นที่ชั่วร้ายอย่างถึงที่สุด แต่เมื่อความทรงจำของฉันปรากฏขึ้นในชั้นศาล ทุกคนก็พากันร้องไห้! ......

ในวันงานแต่งงาน คนรักในความทรงจำของคู่หมั้นสวมชุดแต่งงานดีไซน์เดียวกันกับฉันและปรากฏตัวที่งานในฐานะผู้ต้อนรับแขก เมื่อเห็นพวกเขายืนด้วยกันต้อนรับแขก ฉันทำหน้านิ่งและชมพวกเขาว่าพวกเขาคู่ควรกันที่สุด คนรักในความทรงจำของเขาร้องไห้และวิ่งหนีไป เขากลับด่าใส่หน้าฉันว่าเป็นคนจู้จี้จุกจิกและใจแคบ หลังจากงานเลี้ยงเขาพาคนรักในความทรงจำของเขาไปที่ทริปฮันนีมูนของเรา ฉันไม่เถียงเลย แต่ไปนัดทำแท้งทันที

เพื่อที่จะช่วยคนรักของเขาแล้ว เฉินจืออี้ได้ไปหาซื้อศพของผู้หญิงในสภาพไม่สมบูรณ์แบบจากตลาดมืด จากนั้นเขาจัดการควักไตออกจากร่างศพนำมาเปลี่ยนให้คนรักด้วยตัวเอง เพื่อหลบหนีการตามล่าของตำรวจ เขาจึงโยนศพลงไปในสระกรดซัลฟิวริกเพื่อทำลายหลักฐาน เพียงแต่เขาไม่รู้ว่า เจ้าของศพร่างนั้นคือฉัน

แม่ฉันหาว่าหาสามีฉันมีชู้ โดนแม่สามีจัดการจนวิ่งหางจุกตูด แม่ฉันหาว่าหาสามีฉันมีชู้ ให้ฉันหย่ากับเขา ฉันแค่ต้องการยืนยันความจริงแล้วค่อยจัดการ ถ้ามันเป็นความจริงฉันต้องรักษาสิทธิประโยชน์ของตัวเองเอาไว้ ท่านกลับทำลายนิทรรศการภาพวาดที่ฉันจัดเตรียมด้วยน้ำพักน้ำแรงมาเป็นเวลาสามปี หาว่าฉันเป็นผู้หญิงหากินกับผู้ชายต่อหน้าคนอื่น "อาศัยเงินผู้ชายมาจัดนิทรรศการ แกต่างอะไรกับพวกกะหรี่ขายตัว?" "ฉันเลี้ยงแกมาจนโตขนาดนี้ เพื่อให้แกไปหากินกับผู้ชายเหรอ ทำไมแกถึงน่ารังเกียจแบบนี้!" ท่านใช้มีดกรีดภาพวาดมูลค่าห้าสิบล้านของฉัน แล้วยังมาบอกว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อฉัน หวังว่าฉันจะกลับตัวกลับใจ ยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง ฉันกุมมือที่เลือดไหลอาบของฉันกล่าวอย่างเน้นย้ำทีละคำ "กลับตัวกลับใจที่แม่พูดถึง ก็คือให้หนูหย่ากับสามีประธานที่แต่งงานกันตามกฎหมายโดยไม่เอาทรัพย์สินอะไรเลย" "แล้วไปแต่งกับผู้ชายไม่เอาไหนวัย 45 ที่เคยหย่าแถมมีลูกติด เงินเดือนไม่เกินหนึ่งหมื่นห้าพันบาท แถมยังต้องให้หนูซื้อบ้านออกค่าสินสอดเองน่ะเหรอ!"