มุมมองผู้ชาย

ฉันกับเพื่อนสนิททะลุมิติเข้าไปในนิยายตระกูลเศรษฐีสุดดราม่า พอภารกิจจบ ฉันก็เลือกที่จะจากไป แต่เขากลับตกหลุมรักนางเอกผู้หลงใหลและยึดติดในเรื่อง แล้วตัดสินใจจะอยู่ต่อเพื่ออยู่ข้างเธอ แปดปีต่อมา ระบบกลับบอกฉันว่า เขาถูกนางเอกส่งเข้าโรงพยาบาลจิตเวช และเหลือชีวิตอยู่ได้อีกเพียงสามวันเท่านั้น ตอนที่ฉันไปถึง เขาถูกมัดอยู่บนเตียงคนไข้ ดวงตาเหม่อลอย ปากก็พึมพำเรียกชื่อของฉันซ้ำไปซ้ำมา แต่ภรรยาประธานของเขากลับกำลังวางแผนจัดงานแต่งสุดอลังการกับพระเอกผู้เป็นรักแรกของเธอ ฉันมองดูมือคู่ที่เคยเล่นเปียโนของเพื่อนสนิท ตอนนี้กลับเหลือแต่รอยเข็มถี่ยิบเต็มไปหมด “นายมาจนได้ ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่านายต้องมาแน่...” เขาใช้แรงเฮือกสุดท้ายมองมาที่ฉันแล้วพูดว่า “ฉันนี่มันโง่จริง ๆ นึกว่าการอยู่เคียงข้างคือคำสารภาพรักที่ยาวนานที่สุด” “แต่ไม่เคยคิดเลยว่า ที่แท้เธอแค่ต้องการบันไดให้เหยียบขึ้นไปเท่านั้นเอง” “พาฉันกลับบ้านเถอะ ฉันไม่อยากตายอยู่ที่นี่...”

เพื่อนสาวในที่ทำงานชอบแวะไปร้านนวดสัปดาห์ละห้าวันเป็นอย่างต่ำ ทุกครั้งที่ไป วันต่อมาเธอจะมาทำงานที่ออฟฟิศด้วยสีหน้าแจ่มใสอย่างมาก ฉันอดใจไม่ไหวเลยถามเธอว่า หมอนวดที่ร้านฝีมือดีมากขนาดนั้นเลยเหรอ? สัปดาห์หนึ่งเธอถึงไปตั้งห้าครั้ง? เธอยิ้มและตอบกลับมาว่า ฝีมือของหมอนวดเก่งระดับไม่มีใครเทียบได้เลยล่ะ เธอลองไปนวดดูสักครั้งก็จะรู้เอง ด้วยเหตุนี้เอง ฉันจึงตามเพื่อนร่วมงานคนนั้นไปที่ร้านนวดที่มีชื่อว่า ‘ลุ่มหลง’ นับจากนั้นเป็นต้นมาฉันก็ถอนตัวออกมาไม่ได้เลย