มาเฟีย

เมื่อความแค้นที่ต้องถูกเหยียบย่ำหัวใจจนเสียเมียรักไปทำให้พ่อเลี้ยงหนุ่มต้องเอาคืนพวกคนที่ทำกับเขาและเหยื่อที่ต้องถูกพ่อเลี้ยงหนุ่มกระทำก็คือเธอลูกสาวของชู้ที่พรากเมียเขาไป...

“เดี๋ยวๆ พี่จะตามทำไมนักหนาเนี้ย ไม่มีงาน มีการ ทำกับเขาหรือไง” “ไปเดตกับฉันก่อนซิ” “พี่จะบ้าหรือไง จะชวนสาวไปเดตแต่มาตามบังคับเนี่ยนะ!” “ก็อยากไปเดตด้วยไง” “โอ๊ย!!! จะดึงเปียหนูทำไมเนี้ย! เจ็บนะ” เมื่อหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนี หนุ่มมาดขี้เล่นแต่ออกทื่อๆไปสักหน่อยก็คว้าเปียสองข้างของเธอดึงให้หยุดเดิน “อยากไม่ยอมหยุดเดินทำไม” “เชื่อเขาเลย! ดูหน้าหนูด้วย แว่นหนาขนาดนี้มีอะไรให้มาสนใจไม่ทราบ หล่อซะเปล่า” หญิงสาวผมเปียใส่แว่นเอ่ย “เธอฮอตจะตายไป ฉันเห็นตอนเธอถอดแว่นแล้ว” “พูดอะไรของพี่” “คอสเพย์สัปดาห์ก่อน” “!!!!!!!!!”

Cut"" “ว๊าย ปล่อย! ปล่อย!” “....” ยูร์ดันมิ้นเข้าห้องน้ำเเล้วล็อกประตูก่อนที่จะจับมิ้นมานั่งตักเเล้วล็อกตัวไว้ ทำเอามิ้นที่ตกใจไม่กล้าเเม้เเต่มองหน้าเขา ได้เเต่ตัวสั่นไปหมด เพราะกลัวริลจะรู้เเล้วผิดหวังในตัวเธอ “ไม่รู้จักฉันงั้นเหรอ…” ยูร์ถามพร้อมจูบซอกคอมิ้นที่กำลังตัวสั่นอย่างได้ใจ ยิ้งเขาเห็นเธอกลัวยิ่งทำให้เขารุ้สึกใจเต้นพิลึก “...ขอโทษค่ะ ฉัน ฉันต้องไปเเล้ว” มิ้นพยายามดิ้นเเต่ด้วยตัวที่เล็กกว่าเลยทำให้ไม่สามารถสู้เเรงยูร์ได้ “..ฉันจำเธอได้ ทุก อย่าง” “คะ คุณ” “ทุก...ตำเเหน่ง” “คุณคิดจะทำอะไร

เดือนเมษาต้องใช้ชีวิตอย่างปากกัดตีนถีบ เธอต้องทำงานหนักไปด้วยในระหว่างเรียนเพื่อหาเงินมาใช้จ่าย และแล้วด้วยความที่ยังอ่อนต่อโลกมาก ทำให้หญิงสาวถูกหลอกไปรับงานเป็นเด็กเอ็นที่สนามแข่งรถแห่งหนึ่ง และสุดท้ายความเมามายก็ทำให้เดือนเมษาตกเป็นของเขา ก่อนจะมารู้ตัวอีกครั้งในตอนเช้าว่าเธอมานอนกับผู้ชายที่เจ้าชู้เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น หญิงสาวเสียใจที่ตนเองพลั้งพลาดไปเมื่อคืน จนรีบหนีออกไปก่อน ทว่าเป็นกองทัพเสียอีกที่พยายามอย่างมากที่จะตามหาสาวสวยในคืนนั้นอีกครั้ง ทว่าพยายามตามหาอยู่นานก็ไม่พบ จนกระทั่งทั้งสองมาเจอกันอีกครั้งในผับ และด้วยความที่เดือนเมษาเชื่อใจเพื่อนว่าจะช่วยหางานให้ สุดท้ายจึงต้องกลายเป็นสาวสวยที่ถูกประมูลไปในราคาสูงลิบ แม้ว่าเธอจะจำกองทัพได้ แต่ว่าหญิงสาวก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไป เธอเพียงแค่คิดว่าจะให้เรื่องของเราคืนนี้จบไปอีกคืน เพื่อแลกกับเงินก้อนหนึ่งที่เธอต้องส่งไปช่วยเหลือทางบ้าน แต่สุดท้ายแล้วกองทัพก็ได้รู้จนได้ ว่าหญิงสาวที่อยู่ด้วยในคืนวันที่พาเธอออกไปจากสนามแข่งรถ ก็คือคนเดียวกับสาวสวยในร้านเหล้า เขาจึงต้องทำทุกทางไม่ว่าดีหรือร้ายเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง

ฉันเป็นสัตวแพทย์นะ ทำไมเขาถึงชอบเรียกฉันให้ไปทำแผลที่บ้านเขากันล่ะ เขาเป็นหมาหรือไงกัน "ฮัลโหล บลูเบลล์พูดค่ะ" "มาทำแผลให้หน่อย ที่บ้านของฉัน" "บ้าน? มันนี่เป็นอะไรหรอคะคุณซาจิ!!!" "ไม่ใช่มันนี่หรอก ฉันนี่แหละที่เป็น" "คุณงั้นหรอ แต่ฉันเป็นสัตวแพทย์นะคะ" "มันก็มีคำว่าแพทย์เหมือนกันนั่นแหละ รีบมา ฉันให้เวลาแค่10นาทีต้องถึงบ้านของฉัน" ติ๊ด!!! ฉันไม่น่าไปรู้จักเขาตั้งแต่แรกเลย รู้งี้ฉันเอามันนี่ไปให้พ่อกับแม่เลี้ยงเองตั้งแต่แรกดีกว่า เพราะตั้งแต่ได้รู้จักเขาฉันก็ไม่มีวันไหนที่ว่างเลย ทุกครั้งที่เลิกจากงานเขาก็ชอบมารับฉันที่หน้าคลีนิคไม่ก็ให้ลูกน้องมารับฉันไปหาเขาอยู่ตลอด เรื่องนี้เป็นนิยาย set สามารถติดตามเรื่องในsetเดียวกันได้ 1. มาเฟียพลาดรัก [ฟิสซิส × เจ้าเอย] 2. มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [ซาจิ × บลูเบลล์] เรื่องนี้ 3. มาเฟียไซด์ไลน์ [ไลบร้า × วีนัส]

"คุณบ้าเหรอไง แต่งงานอะไร ฉันไม่แต่ง " "จะแต่งงานหรือจะตาย...เลือก" "ไอ้สารเลว" "อย่าปากดี ถ้าไม่อยากตาย" "ใครกลัว ก็แค่ขำขู่กระจอกๆ" "หึ แล้วคุณจะรู้ว่าคนอย่างผมทำอะไรได้บ้าง" ปัง !!!!

'สำหรับผม เด็กดื้อไม่ใช่เด็กแลาด แต่เด็กดื้อก็คือเด็กดื้อ' ‘หนูต้องโตแค่ไหนถึงจะยืนข้างเทนต์ในฐานะคนรักได้คะ’ ‘ตอนนี้ตั้งใจเรียนก่อนนะครับ เป็นเด็กต้องตั้งใจเรียนก่อน’ ‘หนูพิ้งค์ไม่เคยขาดเรียนเลยนะคะ เทนต์บอกให้เรียนเก่ง ๆ หนูพิ้งค์ก็ทำตามที่บอก หนูสอบได้ที่หนึ่งของห้องตลอดเลย’ เด็กสาววัยละอ่อนยิ้มแก้มป่องอวยอย่างภูมิใจ ‘หนูจะได้ของขวัญจากเทนต์อีกไหม’ ‘เอาไว้คุณหนูสอบได้ที่หนึ่งอีกผมก็จะให้อีกครับ’ ‘สัญญาก่อน’ นิ้วก้อยน้อย ๆ ชูขึ้นมาหมายจะเกี่ยวก้อยทำสัญญากับชายหนุ่มทว่าพี่เลี้ยงสาวกลับจูงมือเธอเดินเข้าไปในโรงเรียนก่อน เด็กน้อยหันมามองตาละห้อยพลางเม้มปากแน่น แววตาฉาบด้วยม่านน้ำตาจนแพรวพราว ‘หนูอยากยืนอยู่ข้างเทนต์..เหมือนที่หม่าม้ายืนอยู่เคียงข้างปะป๊า’

'เหวินชาง' หรือ ชาง ที่มีชื่อให้เธอเรียกเขาได้แค่เพียงพยางค์เดียว 'ชาง' ผู้ชายแปลกหน้าที่แพทย์สาววริญญาคิดว่าเขาเป็นโจรปล้นธนาคาร และได้ช่วยชีวิตเขาไว้ แล้วเผลอใจยอมมีอะไรกับเขา จนทำให้คุณหมอสาวตั้งครรภ์ ก่อนจะกลับมาแล้วพบว่าชางได้หายตัวไปด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง แต่เขาก็ได้สร้างตราบาปไว้ให้กับเธอ จนกระทั่งทั้งสองคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ที่ต่างสถานะและกลายเป็นศัตรูที่อยู่คนละฝั่ง หนำซ้ำวริญญายังเข้าใจว่าชางเป็นคนสั่งฆ่าบิดาของเธอ...

ไค ไคเรย์ นักมวยเถื่อนประจำค่ายมวยแห่งหนึ่ง เขาไร้ตัวตน ไม่มีที่มาที่ไป แต่หน้าตาดีและฝีมือเยี่ยม จึงได้เป็นนักมวยประจำค่ายที่ฝีมือดีที่สุด และการชกของเขาก็คือสังเวียนเถื่อน ที่เอาเงินมาวางเดิมพันกับชีวิตของคน ถ้ารอดก็ได้เงิน ถ้าแพ้ก็ตาย เขาไม่เคยคิดที่จะมีความรัก จนกระทั่งได้เจอกับเธอคนนี้ แตงกวา ลูกสาวแม่ค้าอาหารตามสั่ง เธอสวยหน้าตาดี และมีความสดใสตามวัย ความรักมันก่อเกิดขึ้น หลังจากที่เธอเริ่มมาส่งข้าวที่ค่ายมวยบ่อยขึ้น

ศิลาเป็นเเฟนกับคิวมา7ปี วันหนึ่งเขาเล่นพนันเเพ้ไม่มีเงินจ่ายบอดี้การด์ของพายุไม่ให้ออกจากร้าน ถ้าจะออกให้เอาของมาจำนำถึงจะออกได้ ศิลาโวยวาย พายุที่นั่งอยู่ในห้องส่วนตัว บอดี้การ์ดเข้ามารายงาน เขาจึงลุกขึ้นไปดูด้วยตัวเองก็เห็นศิลาเพื่อนร้ก พายุยิ้มมุมปาก มองศิลา ไม่คิดว่า มาเฟียอันดับต้นของ ของประเทศมหาเศรษฐี ถึงได้สภาพเป็นเเบบนี้ ยาจกชัดๆ ศิลา:พายุ พายุ:อืมกูเอง ไม่เจอกันนานเลยนะเพื่อนรัก มึงสบายดีไหมศิลา พายุ:ฉันต้องการคุยกับศิลาเป็นการส่วนตัว คีริน: เเต่... นายครับ พายุ:ไม่มีเเต่ ออกไป คีริน:ครับนาย พายุ:ฉันได้ข่าวว่านายเล่นพนันเเพ้เหรอ ศิลา:อืม กูเล่นพนันเเพ้ พายุ:อืม เห็นเเกที่กูกับมึงเป็นเพื่อนกัน กูมีข้อเสนอให้มึง ศิลา: ข้อเสนอ อะไร พายุ :กูได้ข่าวว่าเเฟนมึงสวยที่สุด เห็นเขาลือกัน กูอยากเห็นเเฟนมึงพามาให้กูดูหน่อยสิ มึงอย่าทำหน้าเเบบนั้นสิ เเค่ดูเฉยๆน่า อย่าคิดมากเลย