มาเฟีย

ไม่รู้ว่าเธอคือหญิงสาวที่โชคดีที่สุด หรือโชคร้ายที่สุดกันแน่เมื่อดันไปเป็นที่ถูกตาต้องใจของมาเฟียผู้แสนเย็นชาแห่งเมืองฮ่องกงที่ไม่เคยชายตามองผู้หญิงคนไหน และเธอคือผู้ถูกเลือกให้มาอุ้มบุญทายาทของเขา "มีทายาทให้ฉัน..เธออยากได้ค่าตอบแทนเท่าไรบอกมาได้เลย" "ฉันไม่ทำ คุณไปหาผู้หญิงคนอื่นที่เขาต้องการเงินของคุณเถอะ"

เมื่อสาวน้อยตัวเล็กนามว่า'ซนซน'ต้องหมั้นกับมาเฟียหนุ่มหล่อแถมรวยมากๆผู้มีนามว่า'เอคาร์'ที่เธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบแต่เขาไม่สนใจเธอ เรื่องวุ่นๆจึงบังเกิดขึ้น แต่เขาช่างโหดเถื่อนแถมปากสุนัขสุดๆ เธอจะเอาชนะใจเขาและมัดใจเขาได้ยังไงกันนะ ในเมื่อเขาแสดงท่าทางรังเกียจเธอออกชัดเจนซะขนาดนั้น

"ฉันยัดเยียดให้เธอมาทำงานด้วย ไม่ใช่เพราะแค่ต้องการลูกน้องเพิ่มหรอกนะ ลูกน้องฉันมีเยอะแล้วแต่ส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย พอเธอเข้ามาเธอเลยต้องพิเศษกว่าคนอื่นฉันจะให้เธออยู่ในตำแหน่งลูกน้องที่พ่วงท้ายมาด้วยตำแหน่งผู้หญิงของฉัน ในเวลางานเธอก็ต้องทำตามคำสั่งฉัน นอกเวลางานเธอก็ต้องปรนเปรอฉันบนเตียงด้วยเข้าใจไหม" พายุ ประธานบริษัทหนุ่มวัย33ปี  ผู้สานต่อธุรกิจของผู้เป็นพ่อไว้แค่บังหน้า  เก่งรอบด้าน เคร่งขรึม    ภายใต้หน้าที่หล่อเหลาเขาแฝงไปด้วยความโหดร้ายเพราะเขาเป็นมาเฟีย บีลีฟ นักศึกษาฝึกงานสาววัย22ปี  ไม่ยอมคน เป็นที่หมายปองของเพศตรงข้าม   เฟรนลี่ขี้เล่น มั่นใจในตัวเอง เก่งรอบด้าน 🌪📌บีลีฟหญิงสาวเจ้าเสน่ห์ที่หลงไปอ่อยคนอย่างพายุทำให้เธอต้องจำใจยอมมีสัมพันธ์กับเขา ก่อนที่เธอจะกลับมาเจอกับพายุในฐานะหัวหน้างาน ที่จะทำให้การฝึกงานตลอดสี่เดือนของเธอเป็นนรก🖊

เมื่อคำสัญญามาถึง… เขาต้องแต่งงานกับลูกสาวเพื่อนพ่อ เพื่อรักษาตระกูลตามความเชื่อของพ่อที่ดูเหมือนจะงมงายสิ้นดี ภายในระยะเวลาหนึ่งปีที่เขาอยู่ต้องในฐานะ ‘สามี’ ของยัยเด็กอ้วนฟันเหยินที่ตอนนี้…โตเป็นสาวสวยสะพรั่งแล้ว

จะแปลกไปไหม หากมีคอนโดที่เปิดไว้ สำหรับคนโสดชอบS×× "เมื่อไหร่พวกแก จะหยุดทำตัวแบบนี้สักทีฮะ!" "อะไรอีกว่าพวกเรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" "ฉันล่ะปวดหัวกับพวกแกจริง ๆ เลยเมื่อไหร่จะหยุด นิสัยมั่วไปทั่วซะทีฮะ ฉันขอสั่งนะว่าให้หยุด"

เรื่องราวความรักของ "เพทาย" กับ "ใบข้าว" ที่เข้ามาเกี่ยวข้องกันจากแผนการบางอย่างของเพทาย ความใกล้ชิดทำให้ทั้งคู่เกิดความรู้สึกที่ดีต่อกัน อะไรต่างๆมันคงจะง่ายกว่านี้ถ้าความสัมพันธ์นี้ไม่ได้เริ่มจากการหลอกลวง

เธอเป็นของเขาตั้งแต่เกิดมาเลยด้วยซ้ำ ทุกอย่างที่เป็นของเธอก็คือของฉัน ร่างกาย จิตใจ เป็นของฉันทั้งหมด!… ร่างบางก้าวเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของคนตัวโตที่จ้องมองเธอตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องนี้ “คือฉัน ฉัน...” จะพูดออกได้ยังไง เล่นมองซะขนาดนี้ “ว่าไง” คนตัวโตยื่นใบหน้าหล่อร้ายเข้าไปใกล้พลางเอียงคอถามอย่างมีนัย ทำให้คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมามองเขาปลายจมูกแทบติดกัน “ค..คุณถอยออกไปก่อนได้ไหมคะ ฉันหายใจไม่ออก” “ไม่ คุยกันแบบนี้แหละ” “คือฉันมาเอาของที่ลืมไว้บนรถคุณค่ะ” “ฉันยกให้เธอแล้ว แต่เธอลืมเองนะ แล้วจะมาขอคืนแบบนี้มันไม่ง่ายไปเหรอ” พุ่งเข้ามาคว้าเอวคอดร่างแบบบางไว้ในอ้อมกอดมือหนาจัดการรวบมือเล็กสองข้างขึ้นไว้เหนือศีรษะ “นี่คุณ ปล่อยฉันนะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ” “เธอไม่รักษาของเองนะ” ทำเป็นหวงตัวเข้าไป กอดคนนั้นบ้างไปกับคนนี้บ้าง อย่าคิดว่าเขาไม่เห็น “ขอโทษค่ะ คุณคืนให้ฉันเถอะนะคะ” เธอจะเก็บไว้อย่างดีเลย และไม่มากวนใจเขาอีก “ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”

เธอรอให้เขากลับมา โดยไม่รู้เลยว่าการกลับมาของเขานั้นจะสร้างความเจ็บปวดอันแสนยิ่งใหญ่ให้กับเธอ

ไอรินผู้หญิงที่ถูกสิงขรจับมาผิดตัว แต่ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองจับมาผิดคนเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอไป นั่นเพราะอะไร.. _______________ "ฉันจะท้องได้ยังไงในเมื่อคุณเป็นหมัน?" "เรื่องนี้เราค่อยคุยกันสองคนได้ไหม" สิงขรกระซิบพูดกับเธอแต่คนอื่นที่อยู่ในห้องก็พอได้ยิน "ฉันไม่ได้ท้องใช่ไหม?" "ผมว่าจะพาคุณไปตรวจวันนี้แหละ แต่ก็เกิดเรื่องก่อน" "แล้วเรื่องที่คุณบอกว่าเป็นหมันล่ะ" จบคำถามของไอรินสายตาสิงขรปรายมองดูคนที่อยู่ในห้องทีละคน ถ้าไม่บอกความจริงเธอก็คงจะถามอยู่แบบนี้ "ผมโกหก" "โกหกว่าตัวเองเป็นหมันเนี่ยนะ?" "มันใช่เรื่องต้องมาพูดตอนนี้ไหมครับ" สิงขรกระซิบพูดกับเธออีกครั้ง เพราะผู้ชายด้วยกันเดาออกว่าคำนี้จะพูดกันตอนไหน เดี๋ยวไอ้ขุนรามมันก็จะเอามาล้ออีก "แล้วทำไมต้องโกหกด้วย" "ถ้าไม่โกหกคุณก็สกัดดาวรุ่งน่ะสิ"

เพราะความเข้าใจผิด เพราะความจุ้นของพี่สาว และมันไม่ได้มีแค่ความรัก คนหนึ่งน่าสงสารจับใจ อีกคนเอาแต่ใจไร้เหตุผล