รวย

ปอร์เช่และมิรินคือเพื่อนกัน แต่แล้ววันหนึ่งทั้งสองมีความสัมพันธ์จนเกินเลยจากคำว่าเพื่อน แล้วความลับเรื่องนี้จะปิดบังคนในกลุ่มได้นานแค่ไหน ทั้งที่ปอร์เช่ต้องการบอกทุกคนว่า นี่คือเมียไม่ใช่เพื่อน!!

ความสัมพันธ์ของเขาและเธอ ที่ถูกปิดบังมาตลอด3ปี 'ฝ่ายหนึ่งอยากเปิดเผย ฝ่ายหนึ่งอยากปิดบัง' "เรื่องของเรามันยากเกินไปหรือเปล่า" "นายอยากบอกทุกคนเรื่องของเราเหรอ" "แล้วเธอจะให้เราเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่" อยู่ไปก็รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ดีพอ ให้เธอประกาศตัวเองกับใคร "ฉันอยากรู้ว่าฉันไม่ดีพอจะเป็นคนรักของเธอเหรอ ทำไมเธอทำแบบนี้กับฉัน” “ฉันก็บอกนายแล้วไงว่าขอเวลาอีกนิด ทำไมนายไม่เข้าใจฉันบ้าง” จากความรักเปลี่ยนเป็นความน้อยใจ เสียใจ จนในที่สุดก็เปลี่ยนเป็นความแค้นเคือง อะไรคือจุดเปลี่ยนของความสัมพันธ์ครั้งนี้ และใครต้องเป็นฝ่ายเจ็บปวดมากกว่ากัน "ฉันเป็นคนดีเธอไม่ชอบ เธอบีบให้ฉันต้องร้ายเองนะ"

ใครจะไปหลงรักผู้หญิงอย่างเธอได้ลง…รีบๆ แต่งให้จบๆ ไปแล้วค่อยหาเรื่องหย่าทีหลังก็แล้วกันอย่าคิดว่าฉันจะรักเธอเพราะไม่มีวัน!!

วันนี้วันแห่งความรักแต่ชีวิตรักของฉันจบลงเมื่อวาน วันเกิดของฉันเอง ของขวัญที่ได้รับกลับเป็นคำบอกเลิกอย่างเย็นชา ฉันเองเลือกผู้ชายไม่หล่อแล้วนะ เพราะไม่อยากมีชีวิตเหมือนเพื่อนคนอื่น ที่หลงคนหล่อจนเสียผู้เสียคน แล้วเป็นยังไง คนไม่หล่อแบบไอ้หมาเบียร์นั่นก็ทำให้ฉันเสียผู้เสียคนจนต้องเมาขนาดนี้ วันแห่งความรัก หึ! วันของคนไม่โสดแล้วคนโสดไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงอย่างฉันต้องมานั่งเมาอยู่อย่างนี้ไง เป้าหมายวันนี้ฉันต้องได้มีเซ็กซ์ ต้องได้ปลดปล่อย ขนาดของเจ้านั่นต้องไม่ต่ำกว่าห้าสิบสอง หรือมากกว่านั้น ฉันต้องการอะไรที่มากกว่านิ้วมือของตัวเอง ไอ้แฟนเก่าเฮงซวย ไอ้ผู้ชายหลอกลวง ใครจะคิดว่าจากที่จะมีผัวกลายเป็นว่า ว่าที่ผัวของตัวเองไปเป็นเมียของคนอื่น

ใจแข็งไปเถอะ สักวันหนูจะทำให้อย่างอื่น ‘แข็ง’ กว่านี้อีก! ป.ล.นิยายเรื่องนี้ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจ มีแต่ความคลั่งรักจัดเต็มค่ะ

...เมื่อรุ่นพี่ที่สนิท ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต สิ่งที่พายุได้รับจากการเป็นเจ้าหนี้ ที่ไม่ได้เงินคืนซักบาท แถมยังต้องรับอุปการะสาวน้อยน่ารัก ที่สูญเสียทั้งพ่อและแม่ เขาจึงจำเป็นที่จะต้องรับเลี้ยงเธอไว้! ในฐานะ"ของเล่นแก้ขัด" แต่สำหรับสาวน้อยไร้เดียงสา ผู้อ่อนต่อโลกอย่าง "ข้าวหอม" กลับมองว่าสิ่งที่เขาให้มา มันคือ "ความรัก " เมื่อความดีและความใสซื่อของเด็กสาวคนหนึ่ง ไม่สามารถหยุดความเจ้าชู้รักสนุกของคนที่เธอรักได้ และได้ยินคำพูดเหยียดหยามมากมาย ข้าวหอมจึงเลือกที่จะหนีออกไปจากชีวิตผู้ชายใจร้ายที่เธอไม่มีวันลืมได้ลง... แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะ"บุญวาสนา" หรือ"บุญวาดชาติหมา" ทำให้ทั้งคู่กลับมาเจอกัน! ในฐานะ ท่านประธานของบริษัท กับเด็กนักศึกษาฝึกงาน ที่การกลับมาเจอกันครั้งนี้ ข้าวหอมคนเดิมของพายุ กลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง...

เขาว่ากันว่ารักคือการเสียสละ เขาว่ากันว่ารักคือการให้ เธอก็ว่าอย่างนั้นแหละ เธอจะเสียสละตัวและหัวใจเพื่อเขา เธอจะให้ชีวิตของเธอให้เขาดูแล ส่วนเขาจะต้องการหรือเปล่า นั่นมันปัญหาของเขาไม่ใช่ของเธอ ****** "พี่ไม่เคยรักเธอ พี่เกลียดเธอ ไม่ว่าตอนนั้นหรือตอนนี้พี่ก็ยังเกลียดเธอ" เขามันพวกคนโง่ แยกแยะไม่ออกระหว่างความรักกับความเกลียด

เธอ...คือเจ้าสาวที่ฟ้าส่งมาโปรด ให้เจ้าบ่าวใกล้ตายที่ถูกเทงานแต่งงานอย่าง...เขา ++++++++ “เราขอโทษที่ไม่ได้บอกแกเรื่องพี่ปุณณ์จะแต่งงาน เราแค่ไม่อยากเห็นแกอกหักน้ำตานอง แต่เอ๊ะ...ทำไมแกพูดเหมือนกับว่ารู้จักเจ้าสาว” “อื้อ...พอดีเราเป็นญาติกัน คงเหมือนแกกับพี่ปุณณ์นั่นแหละ” “โลกแม่งก็กลม” เอ่ยจบเพียงดาวก็ถอนหายใจออกมา ตอนนี้เธอมืดแปดด้านไปหมดแล้ว ไม่รู้จะแก้ไขปัญหานี้ได้ยังไง “แล้วแบบนี้งานแต่งงานจะเอาไงต่อ” “ป้าเรา แม่พี่ปุณณ์นะ ยื่นคำขาดให้ญาติเจ้าสาวหาทางแก้ไขอยู่” “จะหาทางแก้ไขยังไงเล่า ในเมื่อเจ้าสาวไม่อยู่แบบนี้แล้ว” ดรินทร์คิ้วขมวดอีกคน “ก็ใช่ไง อีกอย่างเราเห็นบรรดาพ่อแม่ญาติพี่น้องเจ้าสาวพากันหนีขึ้นรถแล้วขับออกไปจากโรงแรมตะกี้นี้ คงเทงานแต่งงานเหมือนเจ้าสาวแล้วแน่นอน เราฟันธงได้” “หา” เสียงอุทานด้วยความตกใจดังมาจากดรินทร์อีกครั้ง “เอาไงดีอะแก ช่วยกันคิดหน่อยสิ” “จะไปคิดอะไรให้ยุ่งยาก ในเมื่อไม่มีเจ้าสาวแล้วก็ยกเลิกงานแต่งไปสิแก จะจัดต่อทำไม”

รวมเรื่องราวความรักหลากหลายแนวหลากหลายสไตล์มีครบรสรวมความสนุกไว้ในเรื่องเดียวกันเน้นเรื่องบนเตียงเป็นหลัก

"ผมมีน้องตั้งแต่เมื่อไหร่?" "พะ...พลอยไม่มีบ้านค่ะ" "ไม่มีบ้านก็ไปอยู่สถานสงเคราะห์สิ!" ******************* "หวงว่างั้น?" "แล้วพี่จะอยากเข้าห้องของพลอยทำไมคะ ทำไมไม่อยู่ห้องของตัวเอง" "เธอกำลังหวงพื้นที่ใส่ลูกชายเจ้าของบ้านอยู่นะ หรือคิดว่าตัวเองเป็นลูกสาวคนโปรดของแม่ อยากทำยังไงก็ได้" "ปะ...เปล่าค่ะ พลอยไม่ได้คิดแบบนั้น แต่พลอยมองว่ามันไม่เหมาะสม เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ" "ต้องเป็นอะไรกันก่อนว่างั้น?" ******************* เจอหน้าน้องวันแรก ก็ไล่น้องเลย แต่วันต่อไป กลับจะคลุกวงในน้องซะแล้ว ไปเห็นของดีอะไรเข้าคะพี่วิน กลับรถแทบไม่ทัน ******************** เรื่อง : ของหวงพี่ชายแสนร้าย นาวิน : ลูกชายคนเดียวของเถ้าแก่ภาคิน ร้านค้าวัสดุก่อสร้างและของตกแต่งบ้านขนาดใหญ่ในตัวอำเภอคันคาย พลอยไพลิน : นักเรียนม.ปลาย ถูกแม่นำไปส่งเสี่ย แต่เลือกหนีมาตายเอาดาบหน้าแทน