รวย

เมธาพัฒน์อยากจะกลั้นใจตายวันละหลาย ๆ รอบ เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเด็กสาวตัวแสบ ที่คอยแต่จะหาเรื่องกวนใจเขาตลอดเวลา ความใกล้ชิดที่เขาพยายามวิ่งหนีให้ไกล แต่เจ้าหล่อนกลับเอาแต่วิ่งเข้าใส่เขาทุกครั้งที่มีโอกาส แล้วไหนจะสายตาที่เปิดเผยของหล่อนอีก เด็กอมมือยังรู้เลย ว่าหล่อนต้องการอะไรจากเขา!!! พวงชมพูอดรู้สึกแค้นใจไม่ได้ เมื่อผู้ปกครองหนุ่มสุดหล่อของหล่อน เอาแต่วิ่งหนีหล่อนหัวซุกหัวซุน ไม่รู้ว่าเขากลัวอะไรหล่อนนักหนา แต่พอหล่อนจะหันไปมองชายคนอื่น เขากลับขัดขวางชนิดหัวชนฝา โดยให้เหตุผลว่าหล่อนยังเด็กเกินไป สงสัย... หล่อนต้องกระตุ้นให้เขารู้ซะแล้วว่า หล่อนน่ะ โตเป็นสาวแล้ว!!!

ใครจะเชื่อว่าหญิงสาวหน้าตาสะสวยอย่าง “คาริสา” จะยังครองความเป็นโสดมาจนทุกวันนี้ บางคนบอกว่าเธอมาตรฐานสูงเกินไป บางคนบอกว่าเธออาจจะเคยเจ็บช้ำจากความรักจนเข็ดขยาด แต่เหล่าเพื่อนสนิทต่างคิดไปในทางเดียวกันว่าเธอกำลังรอ “คนไกลบางคน” เธอมั่นใจว่าไม่ได้ยึดติดกับคำสัญญาที่ให้ไว้กับ “กฤษณ์” เพื่อนชายคนสนิทที่คิดไม่ซื่อ ทว่าเด็กหนุ่มที่ปรากฏในความฝันบ่อยครั้ง กับสัญญาแต่งงานเด็กเล่นเมื่อสิบปีก่อนที่ยังอยู่ในกรอบรูปวันปัจฉิมนิเทศน์ที่ผนัง กลับคอยย้ำเตือนให้เธอไม่อาจลืมเขาได้สักวัน จนกระทั่ง...เขามายืนอยู่ตรงหน้าเธอพร้อมเอ่ยทวงสัญญาด้วยสีหน้าจริงจัง

เรื่องราวของเจนรบ ทนายความหนุ่มใหญ่วัยห้าสิบปีเศษ เขาครองตนเป็นโสดมานานกว่า 30 ปี หลังจากผิดหวังในความรักจากปิยะวรรณ ที่ปันใจไปรักกับภาคภูมิที่เป็นเพื่อนรักของเขา หลายปีผ่านไป จนกระทั่งเจนรบได้มาพบกับปวีณา สาวน้อยวัย 18 ปี ลูกสาวของปิยะวรรณและภาคภูมิ ที่พาลูกสาวคนสวยมาเรียนต่อในระดับอุดมศึกษาในกรุงเทพ แล้วความคิดของเจนรบก็เปลี่ยนไป เมื่อสายตาของปวีณาที่มองมามันมีความนัยบางอย่าง แล้วสุภาพบุรุษทนายความอย่างเจนรบจะแก้ปัญหาหัวใจนี้อย่างไรดี เป็นเวอร์ชั่นรีไรท์ใหม่ เพื่อเพิ่มความสมจริง และความสมเหตุสมผลมากขึ้นจากเวอร์ชั่นเก่าครับ

เขาจำใจหมั้นกับเธอเพราะเห็นแก่ผู้เป็นแม่ แต่เธอเต็มใจหมั้นกับเขาเพราะแอบรักมานาน

คุณหนูเเห่งสำนักอันดับหนึ่งหนีออกจากบ้านเพื่อไปท่องเที่ยว เเต่กลับตั้งครรภ์เเถมยังต้องหนีพ่อของลูกอีก คราวนี้อยากจะกลับบ้านก็ไม่ง่ายเเล้ว

"ฉันอยากได้...ตัวพี่ค่ะ ให้ฉันได้หรือเปล่าคะ" คนตัวสูงยิ้มเยาะออกมาทันที ไม่เคยพบเจอผู้หญิงคนไหนที่ประหลาดขนาดนี้มาก่อน "ขอโทษนะ ฉันไม่เอาผู้หญิงคนเดียวกันกับเพื่อน" "ฉันไม่เคยมีอะไรกับพี่ฟรินท์" "ฉันไม่ใช่เด็กนะ ที่เธอพูดอะไรฉันจะเชื่อ เธอไปหลอกเด็กอนุบาลเถอะไป" "ไม่เชื่อฉันไม่เป็นไรค่ะ แต่เพื่อนสนิทพี่ที่ตอนนี้เกี่ยวดองกันเป็นพี่เขย น้องเมีย พี่ก็ไม่เชื่อเหรอคะ พี่ฟรินท์รักพี่สาวพี่ขนาดไหนพี่ก็รู้ เขาจะยอมเอาตัวเองมาเกลือกกลั้วผู้หญิงอย่างฉันเหรอคะ" ไทเกอร์ยิ้มเยาะคำพูดเธออีกครั้ง"เธอนี่ตลกดีนะ กล้ายอมรับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงไม่ดีด้วย ขอถามได้ไหมว่าผ่านผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะ ถึงได้เที่ยวเสนอตัวเองให้ฉันขนาดนี้" "จะกี่คนก็เรื่องของฉัน ก็แค่เอากันค่ะ พี่จะคิดมากทำไมคะ" "ยิ่งเธอทำแบบนี้ฉันยิ่งขยะแขยงเธอ" "งั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับพี่แล้วค่ะ หลีกไปด้วย"

เขาคือจอมโจรป่าเถื่อนที่ลักพาตัวเธอไปกักขังไว้ในกระท่อมกลางป่า เธอต้องชดใช้ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อด้วยร่างกายและหัวใจ

"ยัยลูกหมา..." คือชื่อเรียกหล่อน จากปากสามีไร้ใจ ... เขาหมายตาน้องสาว แต่ดันได้พี่สาวมาเป็นแม่ของลูก ด้วยเล่ห์เหลี่ยมของลัดดา ทำให้เขากับครอบครัวไม่พอใจ แล้วนำความรู้สึกมาลงที่หล่อน หน้าที่หลักของหล่อนคือ อุ้มท้องลูกของเขา คลอดมาเมื่อไหร่ ถูกเฉดหัวออกจากบ้านเมื่อนั้น .... ธรรม์บดีมองรองเท้าที่วางเรียงหน้าประตู เขาสวมรองเท้าคู่ซ้ายมือสุด ก้าวเท้าเดินไปยังโรงจอดรถ เพื่อขับรถออกจากบ้าน อีกไม่กี่ก้าวจะถึงรถหรู สีหน้าเขาบึ้งตึงเมื่อเห็นกุลธิรัตน์ยืนอยู่ข้างรถ “คุณอิฐไม่ได้กินมื้อเช้า ลูกหมีกลัวว่าคุณอิฐจะหิว เลยทำแซนวิซให้ค่ะ” กุลธิรัตน์ส่งถุงใส่ของว่างให้สามีที่หลุบตามองแวบหนึ่ง มือใหญ่กระชากถุงจากมือหล่อนแรงมาก “สาระแนนัก ยัยลูกหมา” ธรรม์บดีหมุนตัวเปิดประตูรถ เขาโยนถุงในมือไปตรงเบาะด้านข้างคนขับ สอดตัวเข้าไปนั่งประจำที่ จากนั้นเขาขับรถออกจากบ้านทันที

จาก 'ลูกหมาตกขี้โคลน' ที่เขาว่าในวันนั้น สู่ 'เมียเด็ก' ที่เขาทั้งรักทั้งหวงในวันนี้

เธอยอมได้ทุกอย่างเพื่อเขา แม้จะรู้ว่าหัวใจของเขาไม่เคยมีเธอเลยก็ตาม