รวย

ฉันที่ตามหารูมเมทมาร่วมห้องนานหลายเดือนจู่ๆ ก็มีผู้ชายร่างใหญ่ตัวเต็มไปด้วยรอยสักเดินเข้ามาพร้อมกลุ่มคนจำนวนมาก น่ากลัวนะแต่หล่อกระชากใจฉันมากกว่า...

ในอดีตเมื่อยังเด็กพ่อและแม่แยกทาง กลกันต์เลือกที่จะอยู่กับแม่และกลับมาหาพ่อที่ไร่เกียรติอรุณในช่วงวันหยุดแทน แต่นับตั้งแต่บิดาและคุณน้ารับสาวน้อยน้ำหวานที่อายุห่างจากเขาถึง 18 ปีเข้ามา ใครๆต่างรับรู้ว่ากลกันต์หวงและรักน้องสาวคนนี้ขนาดไหน แต่อยู่ดีๆพฤติกรรมของเขากลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ความห่วงใยที่เคยมีให้น้องสาวอย่างเธอ หมดสิ้นแล้ว

"พูดอะไร?" "คือ...หมายถึงถ้าพี่ไปมีอะไรกับคนอื่นน่านจะเลิกทำแบบนี้กับพี่ใช่ไหม" ความคิดของเธอๆ คิดว่าถ้าเธอไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นแล้วน่านฟ้าคงเลิกทำแบบนี้กับเธอ "ว่าไงนะ!!" "คือ" "อยากมีผัวว่างั้น"

เมื่อเธอตื่นมาอยู่ในร่าง ของภรรยานอกสายตา เช่นนั้นเธอจะทำให้ในสายตาของเขา มีเพียงเธอผู้เดียวเช่นกัน 'การยั่วในแบบของนาง มิใช่การเปลื้องอาภรณ์ ทว่ามันคือการยั่วโทสะ เพที่จะอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลานั่นเอง'

ผมแพ้พนันเพื่อนเลยต้องไปขอหนุ่มหล่อประจำคณะคบ ใครจะไปคิดว่าอีกฝ่ายดันตอบตกลงซะงั้น มิหนำซ้ำยังเทคแคร์ออกสื่อไม่สนสายตาใคร แล้วแบบนี้ผมจะบอกเลิกเขายังไงล่ะเนี่ย! --------------------------------------------- เล่นเกมกับเพื่อนแล้วแพ้ บทลงโทษครั้งนี้คือให้ไปบอกรักและขอคบกับคนที่หล่อที่สุดในคณะ ไอผมมันก็คนจริงเสียด้วย ทักไปบอกรักอีกฝ่ายโชว์เพื่อน ๆ ในใจภาวนาว่าขอให้เขาไม่ทันเห็นข้อความ หลังจากนี้จะได้รีบยกเลิกข้อความทิ้งซะ แต่ใครจะไปคิด ดึกขนาดนี้แล้ว ไต้ฝุ่น คนนั้นกลับยังไม่นอน ผมเพิ่งส่งข้อความไปยังไม่ทันถึงห้านาที เขาดันส่งสติ้กเกอร์ OK กลับมา OK อะไรวะ มึงช่วยด่ากูกลับแล้วก็บล็อกทีเถอะ!! เราไม่ได้รู้จักกันเลยนะ มึงจะมา OK ไม่ได้!

เพราะเธอคือตัวต้นเหตุที่ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคนรัก จึงถูกจองจำอยู่ในพันธนาการอันไร้ใจ ปราศจากเยื่อใยและความรัก “จะอะไรนักหนาเดือนฉาย หยาดเขาท้องอยู่นะอย่างี่เง่าหน่อยได้ไหม” “มันไม่ใช่แค่นั้นไงพี่เมฆ ไม่ใช่แค่นั้นเลย” “แล้วอะไรล่ะ เธอก็บอกมาสิ” มือหนาเอื้อมไปบีบท่อนแขนเล็ก พยายามเค้นหาคำตอบ “พี่เมฆไปหาพี่หยาดเถอะ ไม่ต้องสนใจฉายหรอก” “เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง จำที่ฉันพูดครั้งก่อนไม่ได้เหรอ ที่บอกให้รอไง” “แล้วพี่เมฆจะให้ฉายรอไปถึงเมื่อไร รอให้พี่กับคนรักของพี่ปรับความเข้าใจกันก่อนเหรอ หรือว่ารอให้พี่หยาดคลอดลูกก่อนล่ะ” “เธอเป็นอะไรเดือนฉาย ทำไมวันนี้ถึงพูดไม่รู้เรื่อง” “ฉายเป็นผู้หญิงหน้าโง่ไงคะ โง่ที่รักพี่เมฆ โง่ที่คิดว่าพี่เมฆจะเปิดใจรักฉาย ฉายมันก็แค่คนโง่คนหนึ่ง” เธอพูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้น “หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เดือนฉาย” ภูเมฆตะคอกใส่หน้าคนตัวเล็กดังลั่นพร้อมกับจับหัวไหล่มนทั้งสองข้าง “ฮือ ๆ ฉายทำอะไรไม่ถูกใจพี่เมฆสักอย่าง ฉายพยายามต่อไปไม่ไหวแล้ว”

ถ้าคิดจะเป็นเสือ ก็อย่าเผลอเป็นเหยื่อ "เธออยากได้แบบไหน ประตูหน้า ประตูหลัง หรือเข้าพร้อมกันได้เลย" "พะ..พราวไม่เลือก!" "ถ้าไม่เลือกงั้นก็นอนแหกขาออกกว้างๆเพราะพวกฉัน...จะเอามันเข้าไปพร้อมกันทีเดียว!"

คืนที่คิรินทร์ถูกวางยา เขาเผลอมีสัมพันธ์กับหญิงลึกลับโดยไม่รู้ตัว เธอหนีไปพร้อมความลับในท้อง หลายปีต่อมาเขาพบเธออีกครั้ง พร้อมเด็กสามคนที่หน้าเหมือนเขาไม่ผิดเพี้ยน (จิ้มทีเดียวได้มาถึงสาม)

"นี่มันคืออะไร" "ก็...." "ถามก็ตอบดิ" "พี่ก็อ่านออกจะมาถามทิชาทำไม" เขามองกล่องในมือแล้วแกะดูข้างในซึ่งมันยังเหลือยาอีกหนึ่งเม็ดก่อนจะอ่านทุกตัวอักษรทุกตัวบนกล่อง "เธอยังไม่ได้กิน?? " "ก็กินแล้วแต่...กินไม่ครบคือทิชา......ลืม" "ลืม??? แม่ง เอ้ยยย กินตอนนี้จะทันไหมวะ" "พี่ไม่ต้องห่วงหรอกถ้าเกิดทิชาท้องจริงๆทิชาจะไม่บอกใครว่าเป็นลูกพี่" "เชื่อเธอก็บ้าละ ขนาดเราไม่ได้เป็นอะไรกันเธอยังพยายามเสนอตัวยัดเยียดตัวเองมาให้ฉันแล้วนี่ตอนนี้เรามีอะไรกันแล้วเธอก็ยังไม่ยอมกินยา ถ้าเธอท้องขึ้นมาจริงๆฉันรู้ว่าเธอต้องให้ฉันรับผิดชอบแน่ๆ" "ถ้าพี่ไม่ต้องการลูกทิชาก็ไม่บังคับ ทิชาสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เดือดร้อน" เธอพูดออกไปอย่างขมขึ่น เขาพูดแบบนี้เขาไม่อยากรับผิดชอบสินะ "ก็ดี ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน เพราะฉันไม่ต้องการมีภาระไม่ต้องการเอาชีวิตทั้งชีวิตของฉันมาผูกติดกับเธอ

เรื่องราวของ "เดรค" และ "ลันตา" ว่าที่คู่หมั้นที่เกิดเรื่องราวอันเจ็บปวดระหว่างทั้งคู่จนทำให้ห่างหันไป ก่อนที่จะโคจรกลับมาพบกันอีกครั้งเพื่อจบเรื่องราวทุกอย่าง มาลุ้นกันว่าเรื่องราวความรักครั้งนี้จะจบลงเช่นไร