รักทรมาน

ซ้อนรักเมียเก็บ เขียนโดย ตงหยาง(ตะวันอ้อมข้าว) การที่เธอเป็นเลขาให้กับเขามันไม่ได้หมายความว่าเธอนั้นอยากที่จะเดินเข้ามาเป็นผู้หญิงที่เรียกว่ามือที่สามของคนอื่น แต่ใครจะไปรู้ว่าการที่เธอ เดินออกมายืนที่ที่เธอคิดว่าเป็นของเธอกลับเป็นที่ที่มีอีกคนยืนอยู่ก่อนแล้ว “ถ้าการที่คุณเอกจะให้ วดีเดินออกไปจากตรงนี้มันคงเป็นสิ่งที่นะคะ” “คนอย่างเธอรู้จักฉันดี เธอคงรู้ว่าฉันทำอะไรได้บาง” “ไปเอามันออก…” “แต่เขาเป็นลูกคุณนะ” “ใช่ลูกฉัน แต่คนที่สามารถจะมีลูกให้ฉันได้มีแต่เอมเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์” “เมื่อไหร่…เมื่อไหร่จะปล่อยวดีไป” “……” “ผู้หญิงแพศยาแบบเธอนี้เอง…รู้อะไรไหม ถ้าการเดินเข้ามาเป็นเลขาให้เอกแล้วหวังจะขึ้นมาเป็นเมียเขา ฉันว่าเธอคิดผิดนะ ราชาวดี…ผู้หญิงอย่างเธอ เป็นได้แค่อีตัวให้เอกเขาปลดปล่อยเท่านั้นแหละ” “แล้วต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนกันคะที่คุณเอกยอมแต่งงานด้วย แต่ไม่ยอมนอนด้วย” “ราชาวดี…นักแพศยา แกมีสิทธิ์อะไรมาพูดจากับฉันแบบนี้” “แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันก่อนละคะ”

เพราะเคยเจ็บเจียนตาย เพราะเคยผิดหวังจนถึงที่สุด และเพราะเคยรักจนสุดหัวใจ เขาเลยคับแค้นใจจนอยากขยี้เธอให้แหลกคามือ "ยังคิดฝันอยากใส่ชุดเจ้าสาวอยู่อีกหรือไง? ผู้หญิงอย่างเธอคิดเหรอว่าจะมีผู้ชายคนไหนยกย่องให้เป็นเจ้าสาว? เธอเป็นได้แค่นางบำเรอ มีหน้าที่รอรับแรงกระแทกจากฉันเท่านั้น เธอมีค่าแค่นั้นแหละฟาติมา"

เนื้อเรื่องของ "เพลิน" เด็กสาวธรรมดาๆ จากวิทยาลัยสายอาชีพธรรมดาคนนึงที่เธอคิดว่าชีวิตคงไม่มีอะไรทำให้เธอพลิกผันไปได้มากกว่าการสอบแล้ว แต่แล้วจนกระทั่งเธอได้พบกับ "อาจารย์ทัช" อาจารย์ประจำวิชาภาษาอังกฤษคนใหม่ หน้าตาดีแต่มีนิสัยที่เข้มงวด จนเธอรู้สึกถึงกับไม่อยากเรียนกับเขาเอาซะเลย แต่แล้ว..ภาพถ่ายที่บังเอิญเปิดขึ้นกลางห้องสอบ ทำให้เธอได้เจอกับรอยยิ้มของเขาชัดๆ ครั้งแรก จากความรำคาญ กลายเป็นความใส่ใจ จากความไม่ชอบ กลายเป็นการมองหา จากแค่ "อาจารย์" กลายเป็น "ความรู้สึก" ที่ไม่อาจห้าม อายุที่ห่างกันถึง "สิบเอ็ดปี" สถานะระหว่าง "ครู" กับ "ศิษย์" ที่ไม่ควรเกินเลย แต่หัวใจไม่เคยถามกฏของโลก มันแค่เต้นแรงทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มนั้น ความรักที่ดูไม่อาจเป็นไปได้ เพลินกับอาจารย์ทัชจะสามารถรักกันได้หรือไม่ ความเหมาะสมหรือความรักเป็นคุณ...จะเลือกอะไร

“พ...พอได้แล้ว...อึก...ท...ท่านกำลังข่มขืนเราอยู่นะ” “ข่มขืนแล้วมันยังไง!” ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “โอ๊ย!อ๊ะๆๆๆ ถึงเราจะเป็นภรรยาของท่าน อึก ท่านก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับเราแบบนี้” “มีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์พี่เป็นคนตัดสิน!”

"บนโลกใบนี้...มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เรายังไม่เข้าใจและเรามีหน้าที่ต้องค้นหาคำตอบ เช่นเดียวกันกับทุกๆปัญหาย่อมมีทางแก้ไขเสมอแต่อาจต้องใช้เวลาในการแก้ปัญหานั้นๆ..." ฉันคิดแบบนั้นมาตลอดทุกครั้งที่ฉันเจอกับเรื่องแย่ๆหรือปัญหาที่คิดว่าไม่มีทางแก้ไข ฉันจะลองคิดหาทางออกทุกทางเพื่อให้หลุดพ้นจากปัญหานั้นๆ แต่ถ้าสุดท้ายแล้วฉันไม่อาจหาทางออกของปัญหานั้นได้ สิ่งที่ฉันจะทำก็คือ..."การปล่อยวาง แล้วก้าวต่อไป" สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมาริสา สิริสุวรรณ อายุ 27 ปี จบจากมหาวิทยาลัยหนึ่งจากภาคเหนือด้วยเกียรตินิยมอันดับ1 สาขาบริหารธุรกิจ แต่ทำไม๊ทำไมฉันถึงไม่มีงานทำกับเขาเสียที ฉันไปสมัครงานมาทั้งหมด29ที่ ได้เข้าไปในรอบสัมภาษณ์ทุกทีแต่สุดท้ายฉันก็ไม่ได้งานสักที่ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้! ฉันจะต้องลุกขึ้นก้าวต่อไป! และบริษัทที่30 ที่ฉันกำลังจะไปสมัครนี้จะเป็นอย่างไร? จะได้ทำงานหรือไม่? เอาใจช่วยฉันกันด้วยนะคะ

เขาลากเธอกลับมาเพราะแค้น แต่กลับพบว่าเด็กชายที่เธอพาหนีไป...อาจเป็นลูกของเขา! ระหว่างรักหรือแค้น ใครจะเจ็บกว่ากันในเกมหัวใจที่เดิมพันด้วยเลือด!

เกวลินสูญเสียพ่อแม่ไปจากอุบัติเหตุที่เธอเองก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย ก่อนเธอจะถูกที่บ้านของพระเพลิงรับมาดูแลต่อ หลังจากนั้นพระเพลิงก็กลายเป็นทุกอย่างในชีวิตเธอ แต่ว่าเขาดันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว

เธอถูกส่งมาขัดดอกแทนเงินกู้ที่พ่อเลี้ยงของเธอกู้มา ทว่าชายเจ้าของเงินกูนั้นดันเป็นผู้มีอิทธิพล แถม เธอยังตกอยู่ในสถานะ นางบำเรอ!

เธอรู้ดีว่าสิ่งกำลังทำมันช่างโง่เง้า เรียกร้องไปก็ไร้ค่า แต่เธอก็ยังหวังว่าท่านจะสนใจ แสดงความรักความห่วงใยใส่ใจต่อเธอ เหมือนที่ท่านแสดงกับภรรยาใหม่ของท่านบ้าง พนิดาเช็ดน้ำตาลวก ๆ เมื่อมันไหลมาประจานความอ่อนแอในหัวใจ ไม่ว่าจะทำตัวดีหรือไม่ดี ท่านก็ไม่เคยมองเธอดีเลย ในเมื่อเป็นคนชั่ว ไม่เคยดีอะไรในสายตาของท่านอยู่แล้ว เธอก็จะชั่วให้สุดไปเลย ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะไปสะดุดกับคนร่างกำยำ ที่นั่งดื่มกับผู้ชายหกคน ใบหน้าของเขาหล่อเหลาคมคาย เขาโดดเด่นกว่าใครในสายตาของเธอ เขาเป็นคนหน้าตาดี มีผู้หญิงนั่งอยู่ข้าง ๆ อีกสองคน ดื่มกันหัวเราะกันอย่างมีความสุข ทุกคนบนโลกนี้กำลังมีความสุข ยกเว้นเธอที่ไม่เคยมีความสุขเลย ตั้งแต่แม่จากไป เธอหยัดกายลุกขึ้นเดินตรงไปหาเขา เเม้ร่างเล็กจะเซถลา แต่เธอก็เดินไปจนถึงเป้าหมายจนสำเร็จ มือบางยันกับพื้นโต๊ะแล้วโน้มตัวมองคนตรงหน้า ท่ามกลางสายตาชายฉกรรจ์ที่นั่งร่วมโต๊ะกับคนที่เธอสนใจ "นอนกับฉันไหม ฉันให้นายห้าพัน!"

เขาได้สมุดข่อยโบราณมาโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ใครจะรู้ว่าในนั้นมีวิญญาณซ่อนอยู่ เขาไม่รู้ว่าวิญญาณตนนั้น ต้องการสิ่งใดจากเขากันแน่ เป็นเหตุให้เขาต้องสืบหาความจริง เขาเลยได้รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับตัวเขาในภพชาติก่อน เมื่อกรรมลิขิตมาแล้ว เขาจึงจำเป็นต้องจัดการรับมือกับเรื่องราวอาถรรพ์นี้ด้วยตนเอง ฝากติดตามผลงานนิยาย Y เรื่องแรกของไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจ และคำติชมค่ะ