วัยรุ่น

เรื่องราวของสาวน้อยที่ชื่อว่าแป้งหอมอยากมีโทรศัพท์แพงๆเหมือนเพื่อนคนอื่นจำเป็นต้องโกหกแม่ออกมายืมเงินเสี่ยที่ปล่อยเงินกู้ ซึ่งนั่นก็ทำให้เจอพบกับเรื่องราวมากมายจนก่อเกิดเป็นความรักต่างวัยระหว่างสาวสวยวัยสะพรั่งอย่างเธอและเสี่ยสุดหล่อที่หลงเธอหัวปักหัวปำ

เหตุเกิดจากการไปเยี่ยมคุณยายในวันฮาโลวีน ใครจะไปรู้ว่าจู่ ๆ ฉันก็ไปเก็บวิญญาณที่โคตรหล่อมาเลี้ยง ถามอะไรก็ไม่รู้เลยสักอย่าง แถมยังต้องมาตกกระไดพลอยโจนตามหาสาเหตุให้เขาอีกว่าทำไมวิญญาณเขาถึงไม่ไปไหน!!

ขอบคุณที่ช่วยสอนให้รู้ว่าความรักนั้นหอมหวานเพียงใด ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าความรักนั้นทรมานคนที่แตกสลายได้เจ็บเจียนตายได้เพียงใด ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตและขอบคุณมากถ้าจะช่วยออกไปจากชีวิตและจิตใจฉันเสียที แรกเริ่มเกิดจากเขาผู้ชายแสนดีและอบอุ่น เข้าหาเธอดูแลเธอ ด้วยความรัก อย่างจริงใจ แต่ใครจะไปรู้เมื่อวันเวลาผันเปลี่ยน ใจคนก็แปรเปลี่ยน ผู้ชายแสนดี ไม่ได้แสนดีกับเธอแค่เพียงผู้เดียว เขาแสนดีกับผู้หญิงอีกคน เธอเฝ้าตรอมตรมด้วยหัวใจแหลกสลาย เพราะความรักจึงยอมจำทน หวังสักวันคนที่เคยรัก จะกลับมาเหมือนเดิม วันแล้ววันเล่าเหมือนสิ่งที่เธอเฝ้ารอนั้นจะเปล่าประโยชน์ เมื่อคิดดูดีๆ แล้วจึงรู้ว่าอย่าให้ใครมาด้อยค่าชีวิตของตัวเอง ใครจะไปรู้ผู้หญิงอ่อนโยนอ่อนหวานอย่างเธอเมื่อถึงเวลาตัดใจ เธอตัดได้ขาดได้คมยิ่งกว่ากรรไกร เล่มไหน เวลาเลยผ่าน เขาเริ่มล่วงรู้ ถึงความสำคัญของเธอ แต่คิดว่าสายเกินไปไหม เรื่องราวจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามค่ะ

เอเดียร์ นักศึกษาชั้นปีที่3ที่กลายเป็นชู้รักกับคนใกล้ตัว คนที่เธอเรียกเขาว่าลุงมาตั้งแต่เด็กจนโตและไม่ใช่แค่กับลุงของเธอแค่คนเดียวยังมีกับคนอื่นๆ อีก  เรื่องราวเหล่านี้ได้ถูกเก็บเป็นความลับอย่างยาวนาน จนกระทั่ง… มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเรื่องราวเหล่านี้ของเธอได้ถูกแฉ

ฉันเป็นสัตวแพทย์นะ ทำไมเขาถึงชอบเรียกฉันให้ไปทำแผลที่บ้านเขากันล่ะ เขาเป็นหมาหรือไงกัน "ฮัลโหล บลูเบลล์พูดค่ะ" "มาทำแผลให้หน่อย ที่บ้านของฉัน" "บ้าน? มันนี่เป็นอะไรหรอคะคุณซาจิ!!!" "ไม่ใช่มันนี่หรอก ฉันนี่แหละที่เป็น" "คุณงั้นหรอ แต่ฉันเป็นสัตวแพทย์นะคะ" "มันก็มีคำว่าแพทย์เหมือนกันนั่นแหละ รีบมา ฉันให้เวลาแค่10นาทีต้องถึงบ้านของฉัน" ติ๊ด!!! ฉันไม่น่าไปรู้จักเขาตั้งแต่แรกเลย รู้งี้ฉันเอามันนี่ไปให้พ่อกับแม่เลี้ยงเองตั้งแต่แรกดีกว่า เพราะตั้งแต่ได้รู้จักเขาฉันก็ไม่มีวันไหนที่ว่างเลย ทุกครั้งที่เลิกจากงานเขาก็ชอบมารับฉันที่หน้าคลีนิคไม่ก็ให้ลูกน้องมารับฉันไปหาเขาอยู่ตลอด เรื่องนี้เป็นนิยาย set สามารถติดตามเรื่องในsetเดียวกันได้ 1. มาเฟียพลาดรัก [ฟิสซิส × เจ้าเอย] 2. มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [ซาจิ × บลูเบลล์] เรื่องนี้ 3. มาเฟียไซด์ไลน์ [ไลบร้า × วีนัส]

“ทีตอนที่ไปคลินิกแล้วขึ้นขาหยั่งไม่คิดจะอายบ้างเหรอ แล้วถ้าวันนี้คนที่ตรวจคุณเป็นผู้ชายคนอื่นล่ะคุณจะทำยังไง” เธอคอยส่งทั้งขนม กาแฟและมักจะเดินมาให้เขาเห็นบ่อย ๆ แต่เขาไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่เพราะไม่ต่างกับพวกโรคจิต ไม่ว่าเขาจะทำอะไรกับผู้หญิงคนอื่นที่ห้องไหน ทำไมต้องเจอกับเธอทุกทีสิน่า!! ** นิยายเรื่องนี้พระเอกเริ่มแรกไม่ใช่คนดีนะคะ ปากร้ายและเอาแต่ใจ นิยายเป็นแนว 18+ มีฉากอีโรติกค่อนข้างละเอียด ควรใช้วิจารณญาณในการเสพ ** สำคัญโปรดอ่าน ** นิยายของไรต์อาจจะถูกจริตกับบางคน เพราะเป็นแนวรักโรแมนติก อีโรติก มีการพูดจารุนแรง

เขาทำเพื่อความสะใจ ส่วนเธอทำเพราะต้องการเงิน ชวิณจ้างน้ำค้างเป็นเมียปลอม ๆ ด้วยเงินห้าล้านบาท เธอไม่สนถึงใครจะมองว่าเป็นเลขาที่ปีนขึ้นเตียงเจ้านาย ภายใต้พันธสัญญาถ้าครบกำหนดหนึ่งปีจะต้องหย่าขาดจากกัน ทั้งเขาและเธอต่างไม่ได้รักกันตั้งแต่แรก ทว่าเมื่อถึงกำหนดระยะเวลาหนึ่งปีที่ต้องเซ็นใบหย่า กลับมีหนึ่งคนเผลอรักหมดใจจนไม่อยากหย่า ทุกอย่างมันจึงคาราคาซังไปกันใหญ่ ********* "คุณจะเลือกน้ำมั้ยคะ" "คุณเป็นใครแล้วผมเป็นใคร...อย่าฝันอะไรเกินตัว" ช่างเป็นคำตอบที่ทำร้ายใจอย่างรุนแรง ดับฝันชนิดมองไม่เห็นทางไปต่อ ใช้คำพูดเลือดเย็นให้กลายเป็นมีดบาดใจคนได้ดีจริง ๆ "ค่ะ เข้าใจแล้ว ช่างสรรหาคำพูดมาทำร้ายจิตใจได้ดีจริง ๆ ต้องใช้คำพูดแบบนี้เท่านั้นค่อยสมกับเป็นคุณวิณ วันนี้คุณไม่เลือกน้ำก็ไม่เป็นไร...น้ำจะจำเอาไว้"

สิ่งที่เธอกับครอบครัวทำไว้...แค่คำว่าขอโทษของเธอ คิดว่ามันจะหายกันอย่างนั้นเหรอ ฉันเฝ้าภาวนา...อย่าให้โลกเหวี่ยงเธอมาเจอกันอีกเพราะผลกรรมที่เธอจะได้รับมันจะสาสมเลยทีเดียวล่ะ

ปอร์เช่และมิรินคือเพื่อนกัน แต่แล้ววันหนึ่งทั้งสองมีความสัมพันธ์จนเกินเลยจากคำว่าเพื่อน แล้วความลับเรื่องนี้จะปิดบังคนในกลุ่มได้นานแค่ไหน ทั้งที่ปอร์เช่ต้องการบอกทุกคนว่า นี่คือเมียไม่ใช่เพื่อน!!

หวานหรือพริณตาซึ่งมีอายุเพียงสิบแปดปีเท่านั้นแต่ต้องถูกแม่เลี้ยงใจร้ายพามาตรวจพรหมจรรย์เพียงเพราะพรรณีต้องการพาเธอไปขายให้เสี่ยชัด ไอ้เสี่ยบ้ากาม มันต้องการเพียงเด็กสาววัยขบเผาะเท่านั้น พริณตาหวาดกลัวอย่างมากเพราะเคยได้ยินกิตติศัพท์ของมันมาอย่างดีว่าโรคจิตแค่ไหน "ฉันอยากได้ใบรับรองว่ามันยังบริสุทธิ์อยู่ค่ะ" พรรณีบอกคุณหมอหนุ่มที่นั่งอยู่ในห้องตรวจ เขาเงยหน้าขึ้นมองคนพูดและเด็กสาวอีกคนที่นั่งก้มหน้างุด "มันเป็นสิทธิ์ส่วนบุคคลเจ้า ตัวเขายอมไหมครับ" พฤกษ์คุณหมอหนุ่มวัยสามสิบสองพูดขึ้นอย่างสุภาพ "มันเป็นลูกฉัน มันก็ต้องยอมสิ แกยอมใช่ไหมอีหวาน" "ค่ะ ค่ะ" เธอรีบตอบ ในหัวกำลังคิดหาทางว่าจะหนีจากแม่เลี้ยงใจร้ายและไอ้เสี่ยบ้ากามนั้นได้อย่างไร "งั้นเชิญญาติคนไข้ไปรอข้างนอกก่อนนะครับ" คุณหมอหนุ่มผายมือให้นางพรรณีออกไปนอกห้องตรวจ "เออ ฉันขอคุยกับคุณหมอตามลำพังได้ไหมคะ" พริณตาพูดขึ้นเพราะเธออยากเจรจากับคุณหมอหนุ่มตรงหน้า เวลานี้คงไม่มีใครช่วยเธอได้อีกนอกจากเขาเท่านั้น พยาบาลผู้ช่วยสาวไม่แน่ใจหันไปมองหน้าคุณหมอหนุ่ม "ตามเข้ามาข้างใน" "มันไม่ใช่แม่หนู"