วัยรุ่น

วิคเตอร์ หนุ่มวิศวะ ความหล่อเกินต้าน ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นมองใครทีแทบละลาย นิสัยเงียบไม่พูดเยอะคำไหนคำนั้นอยากได้อะไรต้องได้ ขี้รำคาญ ไม่เคยรักใคร เอากันแล้วก็จบแยกย้าย

เกมรักที่เขาเริ่มต้นจากความคึกคะนอง กลับจบลงด้วยบาดแผลลึกในหัวใจของเธอ สำหรับเขา…มันก็แค่การเดิมพันที่อยากเอาชนะเท่านั้น แต่สำหรับเธอ…มันคือความเสียใจที่เกินจะรับไหว

คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ “รินทำไม่ได้เลย รินไม่เข้าใจ” หญิงสาวเอ่ยงอแงเมื่อเธอไม่สามารถทำตามในงานที่อาจารย์สั่งให้ทำส่งในศุกร์นี้ได้ “ไหนขอพี่ดูหน่อย” ลีวายเอ่ย พรางหยิบงานที่ฟารินงอแงไม่ยอมทำ “พี่ลีวาย ทำให้รินหน่อยนะๆๆ” “ถ้าพี่ทำให้ อาจารย์ก็รู้ซิครับ” ลีวายเอ่ย “อาจารย์จะรู้ได้ยังไงคะ เรารู้กันสองคน”ฟารินเอ่ย “พี่อยู่ปี3 ทำงานส่งอาจารย์จนอาจารย์จำลายเส้นได้หมดแล้วครับ แล้วน้องปีหนึ่งแบบน้องฟารินเนี้ย จะใช้ลายเส้นพี่ปี3ไปส่ง จะรอดได้ยังงไง” “แต่รินทำไม่ได้นี่คะ….” “เฮ้อ งอแงแบบนี่แล้วพี่จะทำยังไง”ลีวายเอ่ย “ไม่รู้ค่ะ” “งอแงไม่เข้าเรื่องเลยเรา” ปากบ่น แต่มือก็ยังคงเริ่มร่างงานที่ฟารินบอกทำไม่ได้ “พี่ลีวายใจดีจัง” “ใจดีแบบนี้ ให้พี่เป็นแฟนได้หรือยังละครับ” “คะ!!….” “เอากลับไปคิดดูก่อนก็ได้” ลีวายเอ่ย

“นายต้องการอะไร?” “นาย?” “ก็นาย…ไง” “เรียกชื่อฉันใหม่อีกที! ถ้ายังเรียกไม่ถูก เพื่อนเธอได้รู้เรื่องของเราแน่ๆ!”

เขา ชายหนุ่มที่ถูกรับมาเลี้ยงหลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิตกระทันหัน ทำให้เขาได้มาอยู่กับครอบครัวของผู้มีพระคุณของพ่อแม่เขา และที่นั่นทำให้เขาได้เจอกับเธอ สาวน้อยน่ารัก เอาแต่ใจนิดๆ แอบชอบพี่ชาย

จะทำยังไง...เมื่อเขาดันไปตกหลุมรักผู้หญิงที่คิดว่าเป็นคู่ขาของเพื่อนรัก และจะทำยังไง เมื่อคำปฏิญาณของกลุ่ม เป็นห่วงมัดคอทำให้เขาต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ "เรื่องเดียวที่เราจะไม่ทำ ก็คือเอาผู้หญิงต่อจากเพื่อน ถึงแม้ว่าเพื่อนจะไม่เอาแล้วก็ตาม" วรายุ เหมบดินทร์...วาโย อายุ 26 ปี ทายาทโชว์รูมรถหรูนำเข้าและเป็นเจ้าของสนามแข่งรถชื่อดัง เฌอนารีน สิริวศินทร์...เฌอ อายุ 21

‘เขา’ และ ‘เธอ’ คือแฟนเก่าที่กลับมาเจอกันอีกครั้งในฐานะ เฮดว๊ากและรุ่นน้องปีหนึ่ง…

ดีลลับ ระหว่างพี่ฉลามและน้องขนมเริ่มต้นขึ้นเพราะมีประโยชน์ร่วมกัน ต่อหน้า เพื่อนของฉลาม ขนมเป็นเหมือนเหยื่อลำดับที่นับไม่ถ้วน เหยื่อที่ฉลามดุลากมาขย้ำ พออิ่มหนำก็คงทิ้งขว้างไม่ได้คิดจริงจัง ทว่าน้ำหยดใส่หิน หินกร่อนฉันใด ผู้ชายก็มักพ่ายแพ้ให้กับ ‘ของที่ได้มายากๆ’ เช่นกัน

“เธอต้องชดใช้สิ่งเธอทำ!" "แล้้วฉันต้องชดใช้ให้นายอีกเท่าไหร่นายถึงจะพอใจ"

“เธอมันเด็กจอมโกหก คิดว่าฉันจะเชื่อเธองั้นเหรอ" พูดแบบนี้คงมีเรื่องเดียวที่นายนี่ค้างคาใจ ก็คงไม่พ้นเรื่องที่ฉันท้อง “นายไม่เชื่อก็ตามใจ ฉันก็ไม่ได้หวังให้นายมาเชื่อฉัน ว่าฉันท้องหลอก" “ท้องงั้นเหรอ?..เธอท้องกับใคร คงไม่ใช่ฉัน ฉันคงไม่เอาเด็กโง่อย่างเธอมาทำเมีย" “คิดว่าฉันอยากได้นายเป็นผัวหรือไง ไอ้หมอโรคจิต" “เธอ!!! "