วัยรุ่น

"อุ๊ย...ผอมกว่าสวยกว่าแล้วยังไงสุดท้ายเขาก็เลือกฉัน! โฮโฮ่โฮ"(หัวเราะอย่างผู้ชนะ) *นางเอกอ้วน*

เรื่องราวของรักต่างวัยที่อายุห่างกัน 1 ทศวรรษเศษ 12 ปีก่อน... เด็กน้อยวัย 8 ขวบ ดันอยากเป็นแฟนกับพี่ชายที่แสนดีวัย 20 ปี ซะงั้น เพราะอะไรกันล่ะ? เขาก็แสนจะเอ็นดูเธอเสมือนน้องสาวคนหนึ่ง จึงพยายามหาวิธีพูดเชิงถนอมน้ำใจเด็กน้อยไปก่อน โดยรับปากสัญญาว่าจะยอมเป็นแฟนด้วย หลังเธอเรียนจบมหาวิทยาลัย ตอนนั้นคิดแค่ว่า เมื่อเธอโตขึ้นอีกหน่อยก็คงจะลืมไปเอง...แต่ไม่! 12 ปีต่อมา... ปีสุดท้ายก่อนเรียนจบ เธอมาทวงสัญญาใจที่เคยให้ไว้ แต่เขากลับทำเป็นงงว่าคือสัญญาอิหยัง? จึงมีการประชันฝีปากกันเกิดขึ้น ซูมี่ : ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟ ยังไงพี่อลันก็ต้องเป็นแฟนกับซูมี่ อลัน : หลิน ซูมี่! ซูมี่ : สัญญาต้องเป็นสัญญาค่ะ แม้ว่าในตอนนี้พี่จะไม่รู้สึกอะไรกับซูมี่เลยก็ตาม ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของซูมี่ที่จะทำให้พี่รู้สึกเอง

เรื่องราวของความรักที่หวานและมั่นคงของผู้ชายเย็นชาคนหนึ่งที่มีให้กับหญิงสาวที่เขารัก

"อาวิณไม่ต้องเสียใจหรอก เดี๋ยวเอิงโตขึ้น เอิงจะเป็นเจ้าสาวให้อาวิณเอง" "โอ๊ย ไอ้เด็กบ๊องส์ พูดแต่ละอย่าง แม่พายัยเอิงกลับเรือนเล็กไปเลย สอนให้นั่งสมาธิเยอะๆ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน!" ............... ความรักของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีต่อผู้ชายที่อยู่ในสถานะคนดูแล แปรเปลี่ยนไปเป็นความรักอีกรูปแบบหนึ่งเมื่อเติบโต โดยที่เธอจะต้องฟันฝ่าอุปสรรคที่ใหญ่หลวง นั่นก็คือความรู้สึกของผู้ชายคนนั้น ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เขาก็ยังมองเธอเป็นเพียงเด็กในปกครอง แต่เธอไม่ยอมแพ้ เพราะเชื่อว่าตนเองเกิดมาเพื่อจะเป็นเจ้าสาวของเขาเท่านั้น ::::::::::::::::

ณัชชาลูกสาวเจ้าพ่อร้านทองหลายสาขาตกหลุมรักพ่อหนุ่มลุกครึ่งจากแดนอีสานคนบ้านจนอย่างกวิน งานนี้ต่อให้้เขาผลักใสอย่างไงเธอก็จะสู้ สู้จนกว่าเขาจะยอมศิโรราบ!!

ไลลา : คนหนึ่งเขาชั่งดีกับฉันจะทิ้งลงยังไง คนหนึ่งเคยทิ้งไปแต่รักไม่เคยจางหาย มิโน่ : คุณเคยทำลูกโป่งหลุดมือไหม ตอนนั้นคุณ โทษอะไร โทษสายลมที่พัดแรงไป หรือ โทษมือเราที่จับมันไม่แน่น พอ เฌอรีน : สิ่งที่ฉันอยากได้ไม่ใช่แค่ตัวนายแต่ฉันอยากได้ใจของนายด้วย ไลลา เฌอรีน มิโน่ ทั้งสามเป็นเพื่อนรักกัน และมันควรจะแบบนั้น ถ้าหากคนใดคนหนึ่งไม่เกิดคิดเกินคำว่าเพื่อน พวกเขาทั้งสามจะสามารถรักษาความเป็นเพื่อนไว้ได้รึเปล่า....

เมื่อคุณหนูสุดเอาแต่ใจอย่างเธอดันตกหลุมรักหนุ่มน้อยแสนเนิร์ดตั้งแต่แรกเห็น เธอจึงเริ่มแผนการตื้อให้ได้หัวใจเขามา ทว่าพอได้รู้จักตัวตนเขาน่ะมันฮอตเสียยิ่งกว่าไฟ "คุณเป็นผู้หญิงนะครับ มันดูไม่งาม" "ไม่งาม? ให้ตาย ทิวเขาเป็นคนแรกเลยนะที่พูดแบบนี้น่ะ รู้ไหมผู้ชายเกือบทั้งมหาลัยเขาอยากได้ดาวเหนือกันขนาดไหน" "....." 'อาการแบบนี้ แผนฉันสำเร็จแล้วสินะ' ดาวเหนือคิดในใจ ขณะสบสายตาทิวเขาที่เผลอจ้องตอบพอดี "คุณแน่ใจแล้วใช่ไหมที่ทำแบบนี้" ดาวเหนือสะดุ้งเล็กน้อยในยามที่อีกฝ่ายใช้ฝ่ามือจับเข้ามายังเอวของเธอ ทิวเขาเห็นท่าทีของเธอก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคงจะไม่เคย ที่ทำมานี่คงจะอวดเก่งสินะ "หึ" ทิวเขายักยิ้มที่มุมปาก สายตาเจ้าเล่ห์แบบนั้นดาวเหนือไม่เคยเห็นมาก่อน พอได้เห็นก็ทำเอาเธอถึงกับกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ ไหนจะมือร้อนๆ ที่เริ่มจะบีบเค้นเอวเธอนั่นด้วย จากใจกล้าอยากลองเล่นของเสียหน่อย กลายเป็นฝ่ายปอดแหกเสียเอง บ้าเอ้ย ไม่คิดว่าพอเขาเล่นด้วย เธอกลับไม่กล้าดันต่อเสียอย่างนั้น จากที่บอกว่าเขามันเด็กน้อย พอเอาเข้าจริงแล้วกลับเป็นเธอเสียเองที่ดีแต่ปาก

การเจอกันของเขาและเธอ สำหรับหนึ่งคนคือความบังเอิญ แต่อีกคนคือความตั้งใจ

"ฉันจะแต่งค่ะ" "หือ?" ไวซ์ครางอย่างประหลาดใจ ผิดคาดที่คิดว่าพรีมจะปฏิเสธการแต่งงานกับเขา "แต่ฉันอยากตกลงอะไรกับคุณก่อน" พรีมรู้ว่าเงื่อนไขที่เธอคิดไว้มันอาจจะเห็นแก่ตัว เพราะไวซ์เองก็คงไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอ แต่เธอขอเลือกความรู้สึกของตนเองก่อน "ว่ามาสิ" เธอกัดริมฝีปากอย่างชั่งใจ และตัดสินใจว่าจะพูดมันออกไปให้จบๆ "ฉันอยากให้การแต่งงานเป็นแบบสัญญาแต่สัญญาของเรามีระยะเวลาแค่หนึ่งปี" "..." "คุณตกลงมั้ยคะ" พรีมสบตากับไวซ์อย่างคาดหวัง ขณะที่เขาตีสีหน้าเรียบเฉยจนมองไม่ออกว่าจะปฏิเสธหรือตอบรับข้อเสนอของเธอ ผ่านไปหลายวินาทีเขาถึงจะตอบว่า "ต้องนอนด้วยกัน" "คะ?" "ถ้าผมกับคุณแต่งงานกันแล้วแปลว่าคุณจะกลายเป็นเมียผม นอนด้วยกันก็คงไม่เป็นอะไรถูกมั้ย" "มันก็ใช่ค่ะ แต่..." ไวซ์เลือกพูดความต้องการของตนเองแทรกข้อแม้ที่พรีมกำลังจะหยิบยกมาโต้แย้งกับเขา "แต่ถ้าคุณไม่โอเค ผมก็ไม่แต่ง อย่างน้อยหนึ่งปีที่ผมเสียไปต้องได้อะไรกลับคืนมาบ้าง"

เมื่อแฟนเก่าของฉันมาขอให้ฉันมีอุ้มบุญให็เนื่องจากแฟนสาวซึ่งเป็นภรรยาหมาดๆของเขานั้นมีลูกยากและมีความเสี่ยงสูงที่จะแท้งแฟนเก่าของฉันที่รู้จักฉันดีกว่าใครเขารู้ว่าฉันรักเด็กมากจึ่งมาขอความช่วยเหลือเนื่องจากไม่กล้าท่ี่จะไปจ้างคนอื่นให้ช่วยเพราะกลัวว่าจะเป็นเหมือนในข่าวที่ว่าแม่อุ้มบุญไม่ยอมยกลูกให้เลยมาขอให้ฉันช่วย และด้วยความทีี่เราสองคนเลิกกันด้วยดีเพราะเราเป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆและบ้านใกล้กันทำให้เรามีความสนิทกันมากสาเหตุที่เลิกกันเพราะระยะหว่างระหหว่างที่เราเรียนมหาลัยหรืออาจเพราะเราไม่ได้รักกันในแบบคนรักตั้งแต่ทีแรกก็ได้เพราะเราอยู่ด้วยกันมาก เลยทำให้เราคิดว่าเรารักกัน ซึ่งความจริงนั้นอาจจะเป็นความรักของเพื่อนแค่นั้นเอง ฉันที่ไม่ได้ติดอะไรมากและด้วยความที่เป็นคนรักเด็กเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ตอบตกลงแต่ก็มีข้อยกเว้นหนึ่งข้อคือฉันจะอุ้มให้หลังจากที่ฉันคลอดลูกของตัวเองเท่านั้น ซึี่งในตอนนี้ก็คือฉันยังโสด และก็ไม่รู้ว่าจะมีแนตอนไหนด้วย ที่ฉันยื่นเงื่อนไขนี้ให้เขาเพราะว่าเรื่องอะไรที่ฉันจะเสียสละทุกอย่างเพื่อคนอื่นขนาดนั้น ฉังยังโสดยังซิงถ้าคลอดลูกไปฉันต้องถูกสามีในอนาคตมองว่าไม่บริสุทธิ์แน่ๆ