วัยรุ่น

Spoil~ “ชะ..ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย” เมื่อจวนตัวจนทำอะไรไม่ได้แคทร้องตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือจากคนแถวนี้ลั่น พร้อมน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้าด้วยความกลัวสุดขีด ตี๋ยกมือขึ้นอุดปิดปากหญิงสาวไม่ให้ส่งเสียงดังออกมา “เงียบ” “อื้อ..อ่อย ช่วยด้วย” แม้จะถูกปิดปากไว้มันก็ไม่ได้ทำให้ความพยายามเอาตัวรอดของเธอลดลงได้ ยังคงส่งเสียงร้องอู้อี้ออกมาอย่างต่อเนื่อง “ไอ้เสือเอาผ้าออกมาโปะสิวะ รอให้คนแห่กันมาก่อนรึไง” “…..” ครั้นได้ยินคำพูดของเล้งเสือก็รีบหยิบผ้าสีขาวซึ่งพับทบกันขนาดพอดีมือที่โปะยาไว้ออกมาจากกางเกงยีน เขาเดินไปดึงหญิงสาวที่พยายามดีดดิ้นขัดขืนมาจากอ้อมกอดเพื่อน “พี่เสืออย่าทำอะไรแคทเลยนะ ปล่อยแคทไปถะ..อื้อ!”

คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ยังเวอร์จิ้น! มาแก้ไขปริศนาประโยคนี้กันค๊า โดยแกนนำคือรอยส์ซีอีโอหนุ่มที่ตกหลุมรักลูกน้องคนเก่งที่มีสถานะเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างขวัญชีวาเข้าอย่างจัง กระทั่งเธอก็มีเหตุให้ยื่นใบลาออก รอยส์จึงใช้ความเจ้าเล่ห์เข้าล่อหลอกเพื่อให้เธอตกหลุมพราง แต่ดูเหมือนเขาต่างหากที่จะตกหลุมพรางที่ตัวเองขุดไว้เสียเอง ในเมื่อต้องการเรื่องอะไรจะปล่อยเธอไป ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกลไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องได้ด้วยคาถา โอมมมม เพี้ยงงงงง

"ไอ้ปิงถ้าแกไม่ลุกฉันจะฟ้องอาปืนว่าแกไม่ไปเรียนเอาแต่เที่ยวเอากินเหล้าแถมยังชอบเอาผู้หญิงมานอนที่บ้านอีก" "อยากฟ้องก็ฟ้องไปเลยเว้ยกูไม่กลัว" "เออแกบอกเองนะว่าไม่กลัว ได้ไอ้ปืน ได้" ไม่ถึงนาที... "ฮัลโหลอาปืน ลูกชายคนเดียวของอาปืนมันไม่ยอมไปเรียนอีกแล้วค่ะ  ใช่ค่ะเมื่อคืนมันไปเที่ยวกลับมากี่โมงก็ไม่รู้ค่ะแต่คงจะดึกมาก นี่น้องแพรเรียกมันเกือบจะชั่วโมงแล้วนะคะมันไม่ยอมตื่นเลยค่ะ" เสียงมันทะลุเข้ามาถึงในผ่าห่มที่ผมนอนคลุมโปงอยู่ทั้งที่มันยังยืนอยู่ตรงหน้าห้อง ไม่รู้อาฟ้าอากายเอาอะไรให้ยัยนี่กินเสียงถึงดังอย่างกับกินไมโครโฟนเข้าไปอย่างงั้นแล่ะ มันพูดดังมากเหมือนกับว่ากลัวผมจะไม่ได้ยินสิ่งที่พูด  เห้ออ แล้วจะให้ผมนอนต่อยังไงไหวล่ะ "กูตื่นแล้ววววววววววววโว๊ยยยยยยยยยยย!!! " ผมตะโกนออกไปทันที และเสียงแว๊ดๆ ก็เงียบพร้อมกับเสียงหัวเราะด้วยความสะใจของยัยจอมจุ้น ปล.(ปิงปิง&แพรวา)เป็นรุ่นลูกจากเรื่อง ทวงรักคืนหัวใจ (ปลายฟ้า&สกาย) นะคะใครยังไม่ได้อ่านไปอ่านกันได้รับร้องน้ำตาแตก^^

สามปีที่แล้ว เขาเหยียบย่ำหัวใจเธอจนแหลกสลาย ไล่เธอไปพร้อมกับลูกในท้องด้วยคำพูดที่โหดร้ายสามปีต่อมา เขากลับมาตามทวงสิทธิ์ในตัวลูก และเธอ… แต่ ‘อัยย์ญาดา’ ไม่ใช่เด็กสาวที่เคยร้องไห้อ้อนวอนเขาอีกต่อไป!

"แอบรักเพื่อนข้างเดียวก็ว่าเจ็บแล้ว แต่รู้ว่าเพื่อนรักใครเจ็บยิ่งกว่า" ทั้งที่เธอทุ่มเททุกอย่างให้เขา แต่เขากลับเฝ้ามองใครอีกคนที่ไม่เคยแม้แต่จะหันกลับมา แต่สุดท้าย...เธอก็ยังเลือกจะยืนอยู่ข้างเขา ในจุดที่เจ็บ แต่ก็ยังรักอยู่ดี

ฉันที่เป็นนักเขียนและเคยศึกษาเกี่ยวกับ ‘โรคซึมเศร้า’ วันหนึ่งฉันได้ไปพบเจอผู้ชายหน้าตาดีแถมหล่อขั้นเทพแต่แววตาของเขากลับเศร้าหมอง เหมือนคนที่กำลังป่วย ทำให้ฉันต้องพาตัวเองเข้าไปในวัฏจักรชีวิตของเขา

ศึกรักกลางมหาลัยระหว่างมาเฟียหนุ่มในคราบอาจารย์กับคุณหนูยากูซ่าผู้ไม่ยอมใคร ความลับของทั้งสองตระกูลที่อาจเปลี่ยนแปลงไปพร้อมกับหัวใจของพวกเขา

ซัน หรือ นายอาทิตย์ ทอแสง ชายหนุ่มหัวไฟสีส้มอิฐ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วเข้มพาดเฉียง ใบหน้าเรียวได้รูป พกความมั่นใจมาเต็มเปี่ยม ขี้เล่น ช่างแกล้ง หากแต่ใครจะรู้ ความคิดที่มีอยู่ภายในจิตใจ.... เบส หรือ คุณหนูเบส นายรพีพัฒน์ ราชบดินทร์ หนุ่มหล่อมาดนิ่ง เส้นผมสีดำสนิท นัยน์ตาเย็นชา แววตาที่เย็นชานั้นมีความลับที่ซุกซ่อนอยู่ ที่เก็บความรู้สึกไว้ภายในใจเนินนานถึง 12 ปี แต่ก็ไม่คิดจะบอกออกไปเพราะหวั่นเกรงว่าจะทำลายความสัมพันธ์!!

แม้ว่าตัวอยู่ใกล้ แต่เหมือนยิ่งห่างเขาไปทุกที เธอจะต้องทำยังไง เขาถึงจะเลิกเกลียดเธอ ให้กลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิมก็ยอม

นับดาว...สาวน้อยแสนสดใสเธอแอบหลงรักทิศเหนือเพื่อนสนิทของตัวเอง ทิศเหนือ...ชายหนุ่มหน้าตาดีเจ้าชู้ขี้เล่นเป็นเพื่อนสนิทของนับดาว   "เหนือกูมีอะไรจะบอกมึง" "มีอะไรวะ" "คือกู...ชอบมึง" "..........." "คือกู...." "ดาว...กูว่ากูกับมึงเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว"   เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของเพื่อนแอบรักเพื่อน เป็นแนวที่ไรท์ชอบมากเพราะมีประสบการณ์ตรง>< ปล. งดดราม่าสรรพนามที่พระนางใช้เรียกกันนะคะ