วัยรุ่น

เธอถูกตีตราเป็นจำเลย ต้องคอยสนองกามให้แก่เขา อยู่บ้านก็ต้องพร้อมสะบัดผ้าอ้าขา อยู่มหาวิทยาลัยหรืออยู่ที่ไหนก็ต้องพร้อมยอมให้เขาทำ หลานสาวแม่บ้านอย่างเธอจะไปมีปากเสียงอะไรกับลูกชายคนเดียวของคุณท่านได้

ภาคย์ ภูบดินทร์ คุณหมอมาเฟียที่จับผลัดจับพลูมาเดบิวต์เป็นมือกีตาร์วง forget-me-nots นิสัย : เจ้าเล่ห์ ปากร้ายสกิลแรปด่าไฟลุก รักอิสระ รักพวกพ้อง ไม่สนใจความรัก ไม่ชอบความสัมพันธ์แบบผูกมัด แป้งหอม สาวน้อยวัยใสที่เติบโตมาในรั้วโรงเรียนหญิงล้วนไร้เดียงสาเรื่องความรักแต่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตนเอง นิสัย : มองโลกในแง่ดี อ่อนโยน อ่อนหวาน แต่ไม่อ่อนแอเมื่อต้องเผชิญกับการถูกกดดันจากครอบครัวเพียงเพราะความผิดผลาดของตนเองที่นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต

"ระหว่างเรามันก็ชัดเจนมาตลอดนะ ลืมข้อตกลงวันแรกแล้วเหรอ" "..." "แค่พี่ดีด้วยไม่ได้แปลว่าพี่จะรักเธอ" "แต่ว่าหนูรักพี่ธีร์นะคะ หนูไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย พี่เป็นคนแรกของหนู เป็นคนแรกในทุกเรื่อง เป็นคนที่อยู่กับหนูในเวลาที่หนูเศร้า หนูรักพี่นะพี่ธีร์ นอกจากรวินท์ก็มีพี่ที่ทำให้หนูอยากมีชีวิตอยู่ต่อบนโลกใบนี้ หนูรักพี่จริง ๆ นะ" "อืม แล้วยังไง" เขาเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เขาดูไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่ฉันพูดออกมาอย่างยากลำบาก เขาไม่ใส่ใจมันเลย "พี่ธีร์...รู้สึกกับหนูบ้างหรือเปล่าคะ ที่ผ่านมาเคยรู้สึกดีกับหนูไหมคะ" "เหมือนว่าพี่จะเคยบอกเธอแล้วนะว่ารู้สึกกับพี่เท่าไหร่ก็ได้ รักพี่พี่ก็ไม่ว่า แต่ว่าพี่จะไม่รับผิดชอบความรู้สึกของเธอ ฉะนั้นอย่ามาเรียกร้องในสิ่งที่พี่ให้เธอไม่ได้" "..." "อย่าลืมสิว่าเธอเป็นแค่เด็กเลี้ยงของพี่เท่านั้น เธอก็แค่ของเล่น พี่ชอบหน่อยก็เล่นนาน แต่ว่าตอนนี้พี่เริ่มไม่อยากเล่นแล้วสิ"

หญิงหม้ายอย่างเธอจะฟื้นคืนชีพอีกครั้งจากพรหมจรรย์ของเด็กหนุ่มอย่างเขา แต่อุปสรรคมันใหญ่เสมอเมื่อเธอมีตำหนิติดตัว

เธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น แต่เขากลับคิดว่าเธอมาทำงานเพียงเพราะอยากจะจับน้องชายของเขา

“ไข่มุก” หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารัก คุยเก่ง ชีวิตมีแต่การเรียนกับชานมไข่มุกแก้วโปรดเท่านั้น ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยมีความรักเลย แล้วอยู่มาวันหนึ่งโลกก็เล่นตลกผลัก “ผู้ชาย หล่อ เซอร์ ปากร้าย” เข้ามาชนเขาจนเกือบล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้นดีนะที่เขาคนนั้นคว้าไว้ทัน “นี่จะจ้องกันอีกนานไหม ปล่อยผมได้หรือยัง จ้องผมขนาดนี้อย่าบอกนะว่ากำลังหลงเสน่ห์ผม” นี่คือการเจอกันครั้งแรกของไข่มุกกับผู้ชายของเขา ไข่มุกหลงเสน่ห์เขาเข้าอย่างจังและตั้งปณิธานไว้ว่า “คนนี้แหล่ะคือผู้ชายของไข่มุก ผมจะจีบคุณแล้วนะ” ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ไม่กี่วันต่อมาก็มีเสียงฮือฮาในมหาวิทยาลัยว่ามีร้านชานมไข่มุกมาเปิดใหม่ ชานมอร่อย คนชงชาแซบ ทำให้ไข่มุกผู้รักการกินชานมต้องรีบไปพิสูจน์ พอไปถึงก็พบว่าพ่อค้าชานมสุดแซบนั้นก็คือคนที่เขาหมายปองไว้นั่นเอง ไข่มุกจึงเข้าไปเป็นลูกค้าประจำของร้านซึ่งการไปแต่ละครั้งก็จะพกความฮา ความโก๊ะ ความน่ารักไปฝากพ่อค้าและโพสต์จีบพ่อค้าลงโซเชียลทำให้มีแฟนคลับติดตามมากมาย ส่วนพระเอก(ต้นน้ำ) มีหรือจะยอมถูกจีบฝ่ายเดียว จีบมา จีบกลับไม่โกงนะครับ

สถานะ คนคุย จุดเริ่มต้นจากสถานะคนคุย แต่นานไปความรู้สึกยิ่งมากขึ้น สุดท้ายความสัมพันธ์...ต้องจบลง!! ร้องไห้เมียนหมา ข้างถนน🦮 .......................... "มีใครเคยบอกไหมว่าเฮียไม่ตรงปก" "แล้วใครบอกว่าผู้ชายใส่แว่น เนิร์ดๆแล้วจะเอาใครไม่เป็น คิดไปเองทั้งนั้น"

“อืม เหมือนเธอจะลืมฉันไปแล้ว” ไลก้าย่อบกายลงอีกนิด จนลมหายใจอุ่น ๆ ของเขากระทบใบหน้าของเธอ “แต่ก็ไม่แปลก เพราะสมองเธอคงกระทบกระเทือนรุนแรงไม่น้อย” ปลายจมูกโด่งแตะลงบนสันจมูกเรียวเล็กแผ่วเบา ราวกับจะย้ำว่าสิ่งที่เขาพูดคือความจริง ชายหนุ่มยิ้มบาง ๆ เมื่อเห็นซันเดย์ดูเหมือนจะยังไม่กลับมามีสติ เธอคงไม่คิดว่าคนที่เคยช่วยเธอจะเป็นคนเดียวกับคนที่ท้าแข่งในสนามเดียวกัน เขาไม่พูดอะไร แต่กลับค่อย ๆ ลากปลายจมูกไล้ผ่านแก้มเนียนนุ่ม ลมหายใจอุ่นรินรดผิวผะแผ่ว ก่อนที่จะเคลื่อนเลยไปแตะยังใบหูเล็กที่เริ่มแดงจัดขึ้นทุกขณะ ซันเดย์ยังคงไม่ตอบสนองใด ๆ ไม่ได้ผลักไสหรือแม้แต่ขยับตัว และเพราะความเงียบงันนั้นเอง เขาจึง... “อ๊ะ!” เธอร้องออกมา เมื่อถูกดึงกลับมาจากห้วงความทรงจำที่เพิ่งเปิด ฟันแหลมคมขบเข้าที่ติ่งหู จนทำให้ขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัว “เป็น... นายจริง ๆ เหรอ?”

เรื่องราวความรักระหว่าง คัตสึยะ ไฮยาโตะ ที่ตกหลุมรัก ชิซากิ ฮิโยริ ตั้งแต่แรกพบใต้ต้นซากุระหน้าโรงเรียนในยามเย็นระหว่างกลับบ้าน การได้รู้จักกันและได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น ทำให้ชิซากิ ฮิโยริก็เริ่มตกหลุมรักคัตซึยะเหมือนกัน เรื่องราวความรักที่อบอุ่นหัวใจจึงได้เริ่มขึ้น

“หนะ หนูไม่มี อึ่ก~” ขณะที่เด็กสาวนั่งหมดหวังอยู่ที่พื้นถนน.. และกำลังคิดว่าจะทำด้วยวิธีไหนดีถึงจะสามารถเอายาที่ขโมยมา เอาไปให้พ่อได้ เธอเป็นแค่เด็กสาว เด็กน้อยผมเปียตัวเล็กๆเองนะ เป็นแค่เด็กที่ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแค่สองคน เป็นแค่เด็กที่หาวิธีจะช่วยพ่อ.. ทำไม ผู้ใหญ่ถึงใจร้ายแบบนี้ “ทั้งหมดเท่าไหร่” แต่จู่ๆก็มีเสียงปริศนา เสียงเด็กชายคนนึง.. เขาถามออกไปก่อนจะยืนขวางและคั่นกลางระหว่างคนใจร้ายกับเด็กสาวผู้น่าสงสาร “..จะจ่ายให้หรือไง?” “ถามว่าเท่าไหร่” __________ “หนูเจอเขาแล้วนะพ่อ” ธิชาหยิบจดหมายในกระเป๋าขึ้นมา จดหมายที่เขียนด้วยลายมือของคนเป็นพ่อ.. ที่ฝากฝังไว้ในนาทีสุดท้ายของชีวิต ว่าถ้าฉันเจอเขาอีกครั้ง จดหมายนี้จะต้องถึงมือเขาให้ได้ในสักวัน ใช่ค่ะ.. ตอนนี้ฉันไม่เหลือใครแล้ว แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพราะถุงยาและข้าวกล่องในวันนั้น ยื้อชีวิตพ่อฉันได้ยาวนานเป็นสิบๆปี