เกิดใหม่

ได้โปรดอย่าทำให้ความรักของเรา เป็นดั่งโศกนาฏกรรมของจูเลียตเลย Please don't make our love like the tragedy of Juliet "ได้โปรดพระผู้เป็นเจ้า ช่วยบอกข้าที ข้าจะต้องทำอย่างไรให้ความปรารถนานั้นเป็นจริง? มันช่างเป็บปวด ทรมานและทำได้เพียงร่ำไห้กับท้องฟ้ายามค่ำคืน หากแม้ว่าคำสาบานแห่งรักนั้นยังไม่แน่นอน ข้าก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกต่อไปแล้ว" ครั้งสุดท้ายที่เห็นหน้ากันคือเราเพียงแค่จูบลา ครั้งสุดท้ายที่ยิ้มให้กันคือเราเพียงแค่กำลังโกหกผู้คนมากมาย ครั้งสุดท้ายที่เราจับมือกันคือตอนที่เขานั้นกำลังทุกข์ใจ แต่ไม่ว่าจะครั้งไหนก็ตาม เราก็ไม่เคยแม้แต่จะบอกว่ารักกัน ...จนกระทั่งวินาทีสุดท้ายก็ตาม...

ภพพลอย นักข่าวสาวไฟแรงต้องเก็บงำความรักที่มีต่อ พันตรีรอยสยาม ไว้ในใจเพราะนายทหารหนุ่มผู้ภักดีต่อแผ่นดินมอบหัวใจให้กับรตี ดาราสาวพราวเสน่ห์หมดหัวใจ แต่โชคชะตาชักพาคนทั้งสองให้เกี่ยวพันกัน ณ บ้านอรรถสุนทร บ้านที่เต็มไปด้วยความรัก ความผูกพัน และดวงวิญญาณที่รอการแก้ไขสิ่งผิดพลาดในอดีต คราใดที่มาเยือนบ้านอรรถสุนทร ภพพลอยมักเห็นภาพในอดีตของสามีภรรยาคู่หนึ่ง พันตรีหลวงสีหราชเดโช ผู้มีใจรักมั่นในภรรยาทุกขณะจิต กับ พุดซ้อน หญิงผู้หมางเมินต่อความรักของสามีที่เธอไม่เต็มใจแต่งงานด้วย ความไม่เข้าใจและแรงแค้นของคุณหญิงวาดจันทร์ที่พึงใจในตัวชายหนุ่ม สุดท้ายความรักจึงกลายเป็นโศกนาฏกรรมที่น่าเศร้าแห่งบ้านอรรถสุนทร ฤาปมรักรอยบาปจะวนเวียนไปทุกภพชาติ ไม่มีวันจบสิ้น

จางอวิ๋นซี เป็นแพทย์นิติเวชที่ย้อนเวลามาในอดีตนับพันปี ตามคำร้องขอของดวงวิญญาณผู้อาภัพ ที่นั่นนางได้พบกับ "หานไท่หยาง" ชินอ๋องรูปงาม ผู้มีนิสัยอำมหิต เย็นชาและโหดเหี้ยม พรหมลิขิตแห่งเวลาบันดาลให้นางมาใช้ชีวิตกับเขาในฐานะ "สามีภรรยา" แล้วนางจะทำวิธีใดเพื่อเอาชนะใจสามีผู้นี้ได้

หิมะนั้นร่วงโรยเพราะสายลม แต่หัวใจของข้า เคลื่อนไหวเพราะเสียงพิณของเจ้า เสียงที่แม้ไม่ดีดสายพิณ ก็ยังคงดังก้องอยู่ในห้วงจิต เสียงที่รอคอยว่าสักวันหนึ่งข้าจะได้รับการให้อภัย รอว่าสักวันหนึ่ง เราสองจะได้หวนกลับมาพบกันอีกครา...

ตื่นจากฝันครานี้นางจะไม่ยอมเป็นสตรีร้ายกาจแต่ไร้หัวคิดอีกต่อไป คิดใช้ข้าเป็นหินรองเท้าปีนป่ายขึ้นสูงงั้นรึ ฮึ! รอชาติหน้าเถอะ

"พื้นที่!" ในที่สุดเธอก็มีพื้นที่ว่างติดตัวมาเหมือนกับนางเอกนิยายย้อนอดีตหลาย ๆ คนแล้ว! พื้นที่ว่างของเธอคล้ายกับห้างแอคโคร่ที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศไม่มีผิด! ......... เมื่อหญิงวัยเลขสี่ได้ย้อนเวลากลับมาอยู่ในร่างของปิ่นแก้ว สาวน้อยที่มีชีวิตยอดเยี่ยมชนิดที่ต้องชูนิ้วกลางขึ้นฟ้า เอาล่ะ!! ในเมื่อชะตาเล่นตลกแบบนี้ เธอก็จะขอเป็นนางสาวปิ่นแก้วในแบบของตัวเองดูสักตั้ง ----- ++นิยายชายหญิง ++แนวย้อนอดีต ++แนวบรรยาย slice of life อ่านสบาย ๆ ไม่มีดราม่า ไม่มีมือที่สามให้ปวดใจ ++ไม่มี NC

หกปีของการแต่งงาน มีเพียงความสัมพันธ์ลึกซึ้งในยามค่ำคืน แต่ไร้ซึ่งความอบอุ่นในยามกลางวัน ชิงอี้รักเขาอย่างสุดซึ้ง และยอมรับมันด้วยความเต็มใจ ลูกสาวแท้ ๆ ถูกห้ามไม่ให้เรียกเขาว่าพ่อ ในขณะที่ลูกชายของรักแรกของเขากลับถูกอุ้มไว้บนตักและสอนให้เรียกพ่อ ทั้งตระกูลปฏิบัติต่อลูกเลี้ยงประดุจทายาทผู้สูงส่ง ส่วนลูกในไส้กลับถูกมองว่าเป็นมลทินที่ไม่อาจเปิดเผยได้ จนกระทั่งเธอและลูกสาวต้องชดใช้ด้วยชีวิต หลังเขาเซ็นเอกสารเผาศพของเธอและลูกด้วยตัวเอง ก็พาลูกชายไปร่วมงานเลี้ยงต้อนรับรักแรกของเขากลับประเทศ เธอถึงได้เข้าใจว่า ความจริงใจไม่อาจแลกมาซึ่งความจริงใจ คนที่ไร้น้ำใจไร้คุณธรรมนั้น แท้จริงแล้วก็ไม่มีหัวใจอยู่เลย เมื่อได้ชีวิตใหม่อีกครั้ง เธอตัดสินใจที่จะทิ้งชีวิตแต่งงานที่เต็มไปด้วยความอัปยศและความเย็นชาให้สิ้นซาก! ชาติก่อน เธอโง่เขลาที่ยอมทิ้งการเรียนมาเป็นแม่บ้าน และทุ่มเททุกอย่างเพื่อครอบครัว ในชาตินี้ เธอยื่นใบหย่าอย่างเด็ดเดี่ยว พาตัวเองและลูกสาวหนีไปจากขุมนรก กลับมาเริ่มต้นเส้นทางอาชีพและหวนคืนสู่จุดสูงสุดอีกครั้ง! สัปดาห์แรกที่ชิงอี้จากไป โจวเฉาหลี่คิดว่าเธอแค่เรียกร้องความสนใจและหาเรื่องไปวัน ๆ เดือนแรกที่ชิงอี้จากไป โจวเฉาหลี่ไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย ปล่อยให้เธอไปตามทางของเธอ และวันที่ N ที่ชิงอี้จากไป... เขากลับได้พบเธอในงานประชุมสุดยอดของเหล่าหัวกะทิในวงการ! ชิงอี้มุ่งมั่นกับงาน ส่วนลูกสาวก็ตั้งใจหาพ่อใหม่ให้ตัวเอง ที่แท้ เธอกับลูกสาวก็ไม่ต้องการเขาอีกต่อไปแล้วจริง ๆ! ชายหนุ่มเสียสติไปโดยสิ้นเชิง เขาที่เคยเย็นชาและหยิ่งทระนงมาตลอด กลับไม่สนใจสายตาใคร ๆ ตรงเข้าขวางสองแม่ลูกไว้ แล้วอ้อนวอนว่า “ที่รัก ผมจะคุกเข่าอยู่ตรงนี้ คุณกลับมารักผมอีกครั้งได้ไหม?”

หลิงเฟิ่ง วิญญาณหญิงสาวจากยุคปัจจุบัน ทะลุมิติไปอยู่ในร่างของหลี่หลิงเฟิ่ง หญิงสาวที่ไม่สมประกอบตั้งแต่เกิด