เสียใจ

น้ำชา ไม่ว่านายจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจชีวิตของนายก็จะต้องเป็นของฉันตราบจนวันตายจำเอาไว้" เอกภพเขาได้เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่โหดเหี้ยม

เธอรู้ดีว่าระหว่างทั้งสองคนเป็นเพียงแค่การแลกเปลี่ยน กลับหักห้ามความรู้สึกกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้ ตอนที่คู่หมั้นของผู้ชายคนนี้ประสบอุบัติเหตุ ต้องใช้เลือดกรุปพิเศษ ซึ่งเธอก็คือคนที่มีเลือดกรุปพิเศษที่ว่านั่นพอดี... เธอกุมท้อง พูดออกมาด้วยเสียงเบาหวิว “ฉันท้องแล้ว ถ้าผ่าตัดก็ต้องเสียเด็กคนนี้ไป” “เจียงหลัน เธอคิดได้หรือยัง?” เขาไม่สนใจเด็กเลยสักนิด เย็นชาไร้หัวใจ “ถ้าวันนี้เธอไม่ผ่าตัด งั้นพรุ่งนี้ก็ไปหาน้องชายเธอในคุกได้” “ได้ ฉันจะผ่าตัด” การผ่าตัดครั้งหนึ่งแลกมาซึ่งอิสรภาพชั่วนิรันดร์ เธอยิ้มอย่างมีความสุข เดินผ่านผู้ชายมากมายไป เพียงแต่... “ฉันเสียใจแล้ว” เขาคนนี้ดึงเน็กไทออก เดินเข้ามาใกล้เธอทีละก้าว ๆ “เธอเป็นเด็กดีอยู่ในกรงทองของฉันดีกว่า”

จากที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้า ทำหน้าตาน่าหมั่นไส้ เห็นแล้วเป็นต้องคอยตามคอยแกล้ง พอไม่เห็นหน้าทำไมหัวใจมันร้อนรนอยู่ไม่ได้ต้องอยากเห็นหน้าตลอด หรือจะเป็นแบบที่โบราณว่าไม่เห็นหน้าเห็นหลังคาก็ยังดี