เสียใจ

อุตส่าห์หลุดพ้นจากความสัมพันธ์ห่วยๆ มาได้แล้ว กำลังจะมูฟออนเริ่มต้นใหม่ แต่แล้วโชคชะตาก็ดันส่งคนสารเลวกลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันดันหนักกว่าตอนที่ยังเป็นเด็กหลายเท่าตัว

"ไอ้ฟาบริซ ไอ้ปากหมา ผู้ชายปากกรรไกรแบบนี้ใครเขาจะเอามาทำพืชทำพันธุ์ห๊ะ" "แล้วเธอล่ะ ปากแจ๋วขนาดนี้ใครเขาจะเอาทำเมีย ใครได้ไปซวยตายห่า อยู่ขึ้นคานไปเถอะจะได้ไม่เป็นภาระให้ผัวกับพ่อผัวแม่ผัวในอนาคต"

ลูก้าหนุ่มน้อยมัธยมต้นที่ค่อยตามจีบรุ่นพี่สาวมัธยมปลาย แต่จีบไปจีบมากลับตกหลุมรักไม่รู้ตัวจนหมดใจ เมเบลรุ่นพี่สาวที่ไม่ค่อยมีเพื่อน แต่เมื่อมีหนุ่มน้อยเข้ามาเติมเต็มในชีวิตนั้นมันก็ทำให้เธอหัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยจะได้รู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน เมเบลจากสาวที่โดดเดียวก็กลายมาเป็นสาวคลั่งรักเด็กหนุ่มรุ่นน้องแบบไม่รู้ตัว ความรักของวัยรุ่นที่อายุต่างกันจะเป็นอย่างไรกันต่อนะ รอติดตามตอนต่อไปได้เลยจ้าา~ ขอค่าขนมเป็นกำลังใจให้มีแรงเขียนตอนต่อไปด้วยนะคะ(≡^∇^≡)

คำโปรย คนเราจะโชคดีได้สักกี่ครั้ง แต่คงไม่มีใครเป็นสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งถึงสองครั้งเป็นแน่ เรื่องย่อ เอมมาริน สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของโซเรลถูกลูกหลงโดนยิงจากกลุ่มผู้ประท้วง วิญญาณของเธอล่องลอยเข้าสู่ร่างของเอราเบล ลี ลูกสาวของตระกูลลีที่มีความใกล้ชิดทางสายเลือดกับราชวงศ์ วันหนึ่งขณะเธอทำงานพรหมลิขิตของเธอได้ทำงานอีกครั้ง ฮาฟ นิโคสัน ปธน. ตกหลุมรักในความฉลาดของเธอ ทั้งคู่ได้พัฒนาความสัมพันธ์ แต่ระหว่างนั้นเอราเบล ลี ไม่เคยรับรู้ตัวตนของ ฮาฟ เขาพยายามปกปิดสุดฤทธิ์ เพราะครอบครัวของเธอไม่ชอบคนทำงานการเมือง แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรคที่ใหญ่สุดสำหรับพวกเราสองคน แต่เป็นควีน... Head of state

ด้วยความที่ครอบครัวเป็นหนี้ เธอเลยต้องมาทำงานที่ไร่แห่งนี้ แต่ใครจะคิดว่านายหัวของไร่จะเอาเธอมาเป็นนางบำเรอ นายหัวสิงผู้ไม่เกรงกลัวใคร เขาทำเหมือนเธอเป็นของเล่น

[เกิดใหม่+ตามภรรยาถึงเตาเผา] เพียงคืนเดียวอันน่าขมขื่น เธอจึงได้ให้กำเนิดลูกสาว และทะนุถนอมเลี้ยงดูดั่งแก้วตาดวงใจ แต่ซิงจือเหยียนกลับโยนเธอทิ้งเหมือนขยะ แล้วทุ่มเททั้งหัวใจไปให้ลูกชายของรักแรก ปล่อยให้เด็กคนนั้นเหยียบย่ำลูกสาวของเธอเพื่อไต่เต้าขึ้นไป ในวันครบรอบ 7 วันหลังลูกจากไป ซิงจือเหยียนจัดงานแต่งงานสุดหรูอลังการให้กับรักแรก เขาและลูกชายของรักแรกแต่งตัวหรูหรา ร่วมเป็นเด็กโปรยดอกไม้ในงานแต่ง แต่ลูกสาวของเธอกลับไม่มีแม้แต่เงินจะซื้อที่ฝังร่างน้อย ๆ เธอกอดโกศกระดูกของลูกสาวเอาไว้แน่นแล้วกระโดดลงทะเล ในขณะที่ซิงจือเหยียนกับรักแรกเพิ่งจะเข้าเรือนหอ ... เมื่อได้เกิดใหม่อีกครั้ง เธอก็ได้สติ และเป็นฝ่ายออกห่างจากซิงจือเหยียนเสียเอง ชาติที่แล้ว เธอเหมือนตัวตลกที่คอยกระโดดโลดเต้นอยู่ระหว่างซิงจือเหยียนกับรักแรก แต่ก็ไม่อาจแลกมาซึ่งความสงสารหรือการปกป้องใด ๆ ชาตินี้ การที่ซิงจือเหยียนกับรักแรกจะกลับมาคบกันอีกครั้ง เธอกลับยกมือขึ้นเห็นด้วยในทันที ชาติที่แล้ว รักแรกของเขาใช้ร่างไร้ลมหายใจของลูกสาวเธอไต่เต้าขึ้นไป ชาตินี้ เธอจะเอาคืน ตาต่อตา ฟันต่อฟัน และเปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของรักแรกนั้นต่อหน้าผู้คนทั้งหมด ชาติที่แล้ว คนเดียวที่เธอรักคือซิงจือเหยียน รักเดียวใจเดียว ดั่งผีเสื้อที่พุ่งเข้ากองไฟ ชาตินี้ เธอจะหันมองผู้ชายอื่นบ้าง โดยที่ไม่มีซิงจือเหยียนอยู่ในสายตา ซิงจือเหยียนนั่งคุกเข่าด้วยดวงตาแดงก่ำ อ้อนวอนขอแค่เธอหันกลับมามองเขาอีกครั้งแม้เพียงเสี้ยววินาที

"ขอบคุณนะครับ ที่คุณเข้ามาในชีวิตของผม" ชายหนุ่มก้มลงจูบที่เปลือกตาของหญิงสาวที่ถูกเขาโอบกอดอยู่ "ฉันต่างหากละค่ะ ที่ต้องขอบคุณ คุณเสียมากกว่า ที่วันนั้นคุณรับเราสองแม่ลูกมาอยู่ที่นี่กับคุณด้วย"

ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไร ถ้ามันต้องแลกกับการทำไปเพื่อรักษาไว้ซึ่งความเคารพ ศรัทธา และความถูกต้องที่เขามี สำหรับคนที่รักเขาอย่างฉัน...มันยอมแลกได้ทั้งนั้น

“สาบกุหลาบ” เป็นเรื่องราวของหญิงสาวที่มีความงดงามไม่ต่างจากความหอมหวานของกุหลาบแรกแย้ม และไม่ว่ากุหลาบดอกงามจะเยื้องย่างไปทางใด คนที่หลงใหลในกลิ่นหอมรัญจวนนั้นก็พร้อมจะลืมทุกอย่างและทำได้ในทุกสิ่งที่เธอปรารถนา

“ปิ่น ตื่นมาเถอะนะ พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ” ปากบอกพลางใช้อีกมือหนึ่งลูบศีรษะของปาลิตาอย่างแผ่วเบาราวกับว่ากลัวจะทำหญิงสาวเจ็บตัวอีกครั้ง เวลาผ่านไปไม่นาน นิ้วเรียวของคนป่วยขยับเล็กน้อยทำให้คนที่นั่งกุมมืออยู่รู้สึกตัวขึ้นมา แพรขนตาสวยขยับราวกับปรับสายตาให้คุ้นชินกับความสว่างที่อยู่รอบตัว “ปิ่น เธอฟื้นแล้ว” เขาอย่างดีใจที่หญิงสาวตื่นขึ้นมา แต่ทว่าดวงใจของเขากลับเหี่ยวเฉาเมื่อเห็นสายตาหวานมองมาที่เขาก่อนที่จะเบนออกไปมองที่นอกหน้าต่างเมื่อกับเขาไม่มีตัวตนอย่างไรอย่างนั้น “ปิ่น พี่ขอโทษ คุยกับพี่หน่อยนะ” คนป่วยที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาเมื่อครู่ ค่อย ๆ ดึงมือของคนเองกลับเขามาและเอามาวางไว้บนหน้าท้องของตนเอง ราวกับว่ากำลังปกป้องสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ เอาไว้ ชายหนุ่มมองการกระทำของคนตัวเล็กที่อยู่บนเตียงอย่างรู้สึกผิดที่เขาขังเธอไว้เช่นนั้น อีกทั้งไม่ฟังเหตุผลของเขาอีก “ปิ่นคุยกับพี่หน่อยเถอะ”