เสียใจ

ซ้อนรักเมียเก็บ เขียนโดย ตงหยาง(ตะวันอ้อมข้าว) การที่เธอเป็นเลขาให้กับเขามันไม่ได้หมายความว่าเธอนั้นอยากที่จะเดินเข้ามาเป็นผู้หญิงที่เรียกว่ามือที่สามของคนอื่น แต่ใครจะไปรู้ว่าการที่เธอ เดินออกมายืนที่ที่เธอคิดว่าเป็นของเธอกลับเป็นที่ที่มีอีกคนยืนอยู่ก่อนแล้ว “ถ้าการที่คุณเอกจะให้ วดีเดินออกไปจากตรงนี้มันคงเป็นสิ่งที่นะคะ” “คนอย่างเธอรู้จักฉันดี เธอคงรู้ว่าฉันทำอะไรได้บาง” “ไปเอามันออก…” “แต่เขาเป็นลูกคุณนะ” “ใช่ลูกฉัน แต่คนที่สามารถจะมีลูกให้ฉันได้มีแต่เอมเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์” “เมื่อไหร่…เมื่อไหร่จะปล่อยวดีไป” “……” “ผู้หญิงแพศยาแบบเธอนี้เอง…รู้อะไรไหม ถ้าการเดินเข้ามาเป็นเลขาให้เอกแล้วหวังจะขึ้นมาเป็นเมียเขา ฉันว่าเธอคิดผิดนะ ราชาวดี…ผู้หญิงอย่างเธอ เป็นได้แค่อีตัวให้เอกเขาปลดปล่อยเท่านั้นแหละ” “แล้วต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนกันคะที่คุณเอกยอมแต่งงานด้วย แต่ไม่ยอมนอนด้วย” “ราชาวดี…นักแพศยา แกมีสิทธิ์อะไรมาพูดจากับฉันแบบนี้” “แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันก่อนละคะ”

ตั้งแต่เกิดมาเป็นตัวเป็นตนของเคน ไม่เคยสัมผัสคำว่าผิดหวัง พ่อรวยแม่เป็นคุณหญิง สมาคมต่างๆยกย่องให้เป็นสตรีหมายเลข1แห่งปีมาหลายสมัย ถ้าไม่เจออ้อมเสียก่อนเรื่องต่างๆก็คงไม่เกิดขึ้น อ้อมลูกสาวคนธรรมดาที่บังอาจปฎิเสฐความหวังดีที่เคนมีให้ ทำให้เงินของเคนไม่มีค่าลงไปถนัดตา "ยัยบ้าเอ้ย จนแล้วทำเป็นหยิ่งอีก สักวันเธอต้องมาคุกเข่า ขอร้องให้ช่วยสินะ" อ้อม เป็นเด็กสาวที่ต่อสู้ด้วยตัวเองมาตลอด เป็นเสาหลักเสาเรือนของบ้านก็ว่าได้ไม่เข้าใจ ทำไมผู้ชายอย่างเคนถึงมีสาวสวยยอมเป็นทาสเงินทาสสวาทเขาหนักหนา เธอไม่เข้าใจ ซ้ำไม่พอเรื่องของเคนยังลงข่าวไม่เว้นแต่ละวัน "หึ...จะอ้วก หล่อตรงไหนกรี้ดกันอยู่ได้ หน้ายังกับปลาดุกไม่โดนน้ำ บ้าสุดๆไม่ชอบเลย" เป็นพรหมลิขิตแน่นอนที่ทำให้เขาและเธอมาเจอกันจนได้ มีทั้งดราม่าและความน่ารักของสองพระนางมาให้ท่านผู้อ่านติดตาม หลังจากห่างหายไปนานกับการเขียนนิยาย ฝากติดตามด้วยคะ

"หวาน พ่อจะให้หวานแต่งงานกับลูกผู้ใหญ่ถึกนะ พอดีพ่อแม่กับผู้ใหญ่ถึก เราเคยสัญญากันไว้ว่าถ้าใครมีลูกจะให้ลูกได้แต่งงานกัน แม่น้ำค้างเองก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะกับคุณจินดาแล้ว" พร่วด! ฉันที่กำลังดูดชานมไข่มุกที่สั่งสาวใช้ซื้อมาให้ ถึงกับสำลักจนไข่มุกสีดำพุ่งออกมาจากรูจมูก ฉันรีบหันขวับไปจ้องมองท่าน ในหัวของฉันมีแต่คำว่า อิหยังนิ่ เครื่องหมายคำถามอยู่เต็มหัว...???? "พะ...พ่อว่าไงนะ" "พ่อบอกว่า พ่อจะให้น้ำหวานแต่งงานกับลูกผู้ใหญ่ถึก เพื่อนของพ่อที่พ่อเคยพาน้ำฝนกับน้ำหวานไปเที่ยวหาตอนวัยเด็ก น้ำหวานกับน้ำฝนน่าจะจำได้นะ ตอนนั้นพี่เหมราชก็น่าจะป.6 ส่วนน้ำหวานน่าจะป.2 พอดีพ่อกับผู้ใหญ่ถึกได้เจอกันโดยบังเอิญ ผู้ใหญ่ถึกก็เลยทวงสัญญาครั้งเก่าก่อน" ห้ะ! เหมราช ไอ้เด็กตัวอ้วนที่ชอบปั้นข้าวเหนียวแล้วจิ้มปลาร้าเป็นตัวๆ เเล้วก็กินแมงป่องทอดเป็นอาหาร

จิลลารักหมอธาดา ส่วนหมอธาดาเพียงอยากช่วยเหลือผู้หญิงสวยแต่สิ้นไร้ไม้ตอก. เธอคิดว่าเราคบกันแบบคนรัก แต่เขาคิดว่านี่คือความสัมพันธ์ต่างตอบแทน ความคาดหวังที่บิดเบี้ยวนำไปสู่การทะเลาะซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาเบื่อหน่ายเอือมระอา เธอฟูมฟายชอกช้ำ หมอธาดาไม่หัวเราะจนตาพราวอีก เขาไม่จับมือเธอข้ามถนน เรานอนเตียงเดียวกันแต่เหมือนคนแปลกหน้า การฝืนทนมันทุกข์ทรมาน ผู้ชายแสนดีเลือนหาย ผู้หญิงอ่อนหวานเป็นเพียงอดีต สายลมอันอบอุ่นได้พัดผ่านไปแล้ว มันน่าเศร้าที่ถึงแม้อยากเหนี่ยวรั้ง แต่ก็ไม่อาจกักขังสายลม

"เราหย่ากันเถอะหิน" ประโยคนั้นทำให้หิรัญตกใจเพราะคาดไม่ถึง เขาไม่เคยคิดว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายอย่าง 'กัทลี' จะเป็นฝ่ายพูดมันออกมาก่อน แต่ก็ดีเหมือนกันเขาเองจะได้ไม่ต้องเอ่ยให้ลำบากใจ เราแต่งงานกันมานานมาก เจ็ดหรือแปดปีเห็นจะได้ จากความผิดพลาดในสมัยวัยรุ่น เขาทำเธอท้องในตอนที่เพิ่งเรียนจบมัธยมปลาย และครอบครัวของกัทลีก็ยื่นคำขาดให้เขารับผิดชอบไม่เช่นนั้นจะเอาเรื่อง บิดามารดาของเขาเกรงว่าลูกชายจะต้องโดนคดีพรากผู้เยาว์ เพราะว่าตอนที่เขาล่วงเกินเธอ กัทลียังอายุไม่เต็มสิบแปดดี เมื่อแต่งงานแล้วกัทลีเข้ามาอยู่ในบ้าน ในขณะที่ตัวเขาเองไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัย เมื่อตัวห่างใจห่างและสิ่งใหม่ๆ ที่ได้พบเจอในชีวิตของนักศึกษาหนุ่มเนื้อหอม ทำให้ทั้งสองมีช่องว่างที่นับวันก็ยิ่งห่างไกล จากความรักของเด็กๆ ก็กลายเป็นอดีต ลูกที่เกิด ณ วันนั้นไม่ใช่สายใยที่จะทำให้เขาคิดหวนกลับมาหาหล่อนอีก ชายหนุ่มได้แต่ส่งของขวัญมาให้ลูกทุกวันเกิดและดูแลเด็กหญิงผ่านทางบิดามารดาของตัวเอง "ก็เอาสิ เธอพร้อมไปอำเภอวันไหนล่ะ" หิรัญยักไหล่ ได้เสมอตามที่เธอต้องการ ก็ดีเหมือนกันเขาจะได้โสดจริงๆ สักที

ข้ามีอายุหลายร้อยปีเป็นราชินีในหมู่ปีศาจ มีพลังอำนาจมหาศาล แต่สิ่งเดียวที่ไม่มีวันลืม คือภาพชายคนรักสิ้นใจในอ้อมอก ข้าต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวมานานแสนนานเพื่อรอคอยชายอันเป็นดั่งดวงใจ และตอนนี้ข้าทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เมื่อชายคนรักได้ไปเกิดในภพชาติใหม่ ภพที่มีแต่ความโลภ โกรธ หลง เข่นฆ่ากันไม่เว้นแต่ละวัน  และใจข้ายิ่งร้อนดั่งไฟเมื่อชายคนรักที่เฝ้าคะนึงหากำลังหมั้นหมายกับหญิงอื่น  พวกเขาทั้งคู่ดูเหมาะสมกันราวกับสวรรค์จงใจสร้าง แต่สวรรค์แล้วไงในเมื่อเขาคือคนรักของข้า!! ต่อให้เย้ยฟ้าท้าสวรรค์ข้าก็จะทวงทุกอย่างกลับคืนมา

"เรื่องราวความรักของเด็กสาว ที่หลงรักพี่ชายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง" ตัวอย่าง “นี่มันเรื่องส่วนตัวของพี่ เราอย่ามายุ่งเรื่องของพี่ กลับไปได้แล้ว ต่อไปนี้ไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก” “ไม่ค่ะ! ยูจินรักพี่คิมค่ะ ยูจินจะมา ต่อให้พี่จะห้าม ยูจินก็จะมาค่ะ พี่คิมไม่รักก็เรื่องของพี่คิมสิคะ ยูจินไม่สน และไม่แคร์ค่ะ” เมนิลายักไหล่ พร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง 172 เซ็นต์ เดินไปหยิบถุงขนมที่ร่วงลงบนพื้นขึ้นมา ราวกับไม่ได้ยินในสิ่งที่คิมหันต์พูด “แต่พี่ไม่ได้รักเรา และไม่คิดจะรัก เพราะฉะนั้นออกไป และอย่ามาวุ่นวายกับพี่อีก พี่ขอเตือนครั้งสุดท้าย” น้ำเสียงของคิมหันต์มีร่องรอยสะกดกลั้นอารมณ์ “นั่นมันคือปัญหาของพี่ ไม่ใช่ปัญหาของยูจินค่ะ ยังไงพี่คิมก็ต้องเป็นของยูจินค่ะ จะปฏิเสธกี่ร้อยครั้ง ก็แล้วแต่พี่เลยค่ะ โอเค ยูจิน ต้องขอโทษด้วยนะคะที่มารบกวน สวัสดีค่ะ” ปล. เรื่องนี้นางเอกแสบแบบยกพริกมาทั้งสวนเลยค่ะ

เธอ ร้ายเพราะอยากได้เขามาครอบครองโดยไม่สนวิธี หารู้ไหมว่าใจเขานั้นอยู่กับผู้หญิงอีกคน ยั่วก็แล้ว เปลี่ยนนิสัยก็แล้ว ทำดีด้วยก็แล้วภูวดลกลับไม่เคยเหลียวแลชนัญชิดาสักนิด ในเมื่อไม่รัก งั้นก็หย่าไปให้จบๆ

"ต่อจากนี้ไป เธอจะเป็นคนของผม...! ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้นเองครับ...!"

รวมนิยายเรื่องสั้น -แรกรัก -แรกรุ่น -แฟนใหม่อะไรก็ได้ -ลำธารร้อนเร่า -อดีตรักต้องห้าม -ไม่ขอคือดี แค่ขอสักที -เพื่อนรักเพื่อนร้อน -หลงใหลใคร่ราคะ -เพื่อนแนบสนิท