แก้แค้น

หากการแต่งงานคือกรงขังอิสรภาพ เธอก็ถูกขังอยู่ในกรงเถื่อนของผู้ชายที่ไร้หัวใจ ยามสิ้นหวัง ท้อแท้ และหวาดกลัว กำลังใจที่ดีที่สุดก็คือตัวเอง ความเจ็บปวดที่ใจไม่ทำให้ใครตาย ‘นิชาดา’ เฝ้าบอกตัวเองให้กัดฟันสู้ ฝืนทนเข้าไว้ แม้ยังมองไม่เห็นหนทางหลุดพ้น แต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครต้องมาเจ็บไปกับเธอ

“ขอโทษนะป้า ฉันได้ยินป้าพูดถึงเถาวัลย์...เถาวัลย์อะไรเหรอ??” “อ๋อ เถาวัลย์รัญจวนน่ะค่ะ” ป้าพะยอมหันมองรอบกายเหมือนกลัวจะมีใครได้ยินเข้า เหมือนเรื่องที่แกกำลังจะพูด เป็นสิ่งต้องห้าม “มันเป็นของหายากค่ะคุณม่าน มีแค่ในหุบเขารัญจวนกลางป่าลึก ผลของมันมีฤทธิ์เดชช่วยให้เครื่องเพศสตรีเปล่งปลั่งเหมือนสาวบริสุทธิ์ ถ้าสตรีคนใดได้ใช้เถาวัลย์รัญจวนสักครั้ง เครื่องเพศจะฟิตเปรี๊ยะไปเป็นสิบปี หากชายใดได้เสพสังวาสด้วยก็จะติดอกติดใจ ไม่มีทางลืมรสลืมกลิ่นได้เลย”

เมื่อทานข้าวเสร็จติณณ์กับมาเรียมทำตัวให้ปกติที่สุด เดินออกมาจากร้านอาหารอย่างใจเย็น ก่อนจะเปิดประตูขึ้นไปในรถแล้วหยิบปืนออกมาส่งให้มาเรียม "ปืนสองกระบอกกับลูกที่จำกัดหมดแล้วคือหมดเลยไม่มีสำรอง" ติณณ์พูดขณะที่สตาร์ทรถ เตรียมจะขับออกจากร้านอาหาร "ปืนสองกระบอกกับลูกกระสุนประมาณยี่สิบสี่นัดคุณคิดว่าพวกนั้นมากันกี่คนสองโหลพอไหม” ครั้งแรกกับคำถามยาวๆ ของมาเรียม ถ้าไม่ใช่เรื่องเป็นเรื่องตายเธอคงไม่พูดออกมาสินะ เธอก็พอมีความรู้ด้านปืนไม่น้อยหญิงสาวคนนี้ไม่ธรรมดาสมแล้วกับที่เขาสนใจเธอเป็นพิเศษ

เมื่อเธอต้องเป็นแม่นมให้ทั้งพ่อและลูก เรื่องราวสุดแซ่บแบบลับๆจึงเกิดขึ้น เพราะเธอท้องกับลูกชายของนักการเมืองใหญ่ แต่เขากลับไม่ยอมรับ แผนการแก้แค้นก็เลยเริ่มต้นขึ้น ด้วยการเข้าไปเป็นแม่นมให้เมียน้อยของนักการเมืองคนนั้น ‘เธอมาเป็นแม่นมให้ลูกฉันได้มั้ย แต่อย่าให้ผัวฉันรู้เด็ดขาด มาทำงานเป็นแม่บ้านก็แล้วกัน ฉันจะให้เงินเดือนเธออย่างงามเลยล่ะ’

สัมพันธ์ ผูกมัด พันธนาการ เหนี่ยวรั้ง ความลุ่มหลงเพียงชั่วคืนเปลี่ยนผ่านจากน้องสาว สู่เรื่องราวที่ยากจะเปิดเผย -------- จากน้องสาวเพื่อนสนิทที่ไม่เคยคิดอะไรด้วย ถึงจะสวยมากก็เถอะ.. แต่หลังจากได้ชิมไปทีก็เริ่มติดใจเนื้อชั้นดีเข้าให้แล้วจนหยุดไม่ได้ ส่วนเรื่องเพื่อนจะรู้ตอนไหนก็ชั่งหัวมัน ไว้มาลุ้นตีนกันอีกที -------- "ถ้าพี่เสือรู้ เรามีหวังได้ตายคู่แน่" "เธอไม่พูด พี่ไม่พูด มันจะรู้ได้ยังไงจริงไหม?" แต่อยู่ๆจากความสัมพันธุ์ทางกาย มันกลับมีผลต่อหัวใจตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเรวัตกลับหวงกรรวีจนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว

สายลมหนาวจากเทือกเขาฉู่เป่ยพัดเอื่อยเฉื่อยลงมายังลุ่มแม่น้ำซานหลิง สายลมที่ขาวโพลนด้วยเกล็ดหิมะละเอียดระยิบระยับราวเกล็ดแก้วโปรยปรายไปทั่วผืนแผ่นดิน อากาศเหน็บหนาวจนอาจทำให้เนื้อไม้แตกระแหง ทว่ากลับมิอาจทำลายกลีบดอกเหมยที่บานท่ามกลางฤดูเหมันต์ได้

นางจงใจเข้ารับการคัดเลือกสนม ข่าวหนาหูว่าฮ่องเต้เป็นบุรุษตัดแขนเสื้อไม่ก็โรคประหลาด นั่นย่อมดีต่อแผนการชำระแค้นมิใช่หรือ ได้เข้าวังในฐานะสนม ซ้ำยังมิต้องเปลืองตัว ผู้ใดจะคาดคิดว่านางกำลังทำผิดมหันต์!

เจ้าชายผู้เกรียงไกรและโหดเหี้ยมไร้เทียมทาน กลับต้องพ่ายแพ้ต่อเสน่ห์ของหญิงสาวงามเลิศ ผู้เป็นลูกสาวของศัตรูหมายเลขหนึ่ง ระหว่างเจ้าชายจอมโหดกับสาวน้อยจอมซน ความรักของพวกเขาเปรียบดั่งสงครามอันดุเดือด เมื่อสงครามสิ้นสุดลง ย่อมมีผู้บาดเจ็บ เขาคือปรปักษ์ผู้หมายปองชีวิตเธอ แต่แรกเดิมตั้งใจมาสังหาร ทว่าความงามและความน่ารักของเธอกลับทำให้เขาไม่อาจลงมือ จากผู้มาเพื่อฆ่า กลายเป็นผู้มาเพื่อรัก เขาตกหลุมรักลูกสาวของศัตรูอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ด้วยความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะครอบครองเพียงเธอแต่ผู้เดียว เขาจึงไม่ลังเลที่จะใช้ทุกวิถีทางโดยไม่คำนึงถึงวิธีการใดๆ

รักคืออะไร??? คือการยอมให้เขาทำร้ายจิตใจ ยอมเป็นคนไร้ค่า ที่เขาจะทำอะไรก็ได้ใช่หรือเปล่า

เขาว่ากันว่า.. เวลาที่คนเราโดนความรักบังตา ความปรารถนาบดบังจิตใจ ไม่ว่าจะเก่งกาจ ฉลาด หรือร่ำรวยมาจากไหนมันก็พร้อมจะทำเรื่องโง่ ๆ โดยที่ไม่คิดหน้าคิดหลังกันได้ทั้งนั้น