แฟน(ใหม่)มาเฟีย

รางวัลยอดเยี่ยม ประเภทวรรณกรรมเยาวชน ประจำปี 2544 "ส้มสีม่วง" เป็นรางวัลยอดเยี่ยม ประเภทวรรณกรรมเยาวชน ประจำปี 2544 "ส้มสีม่วง"

"เป็นไงละสุดท้ายคุณก็ได้คนที่คุณบอกว่าเกลียดนักเกลียดหนาเป็นผัว" "ก็แค่พลาดมีอะไรกันเพราะเมาฉันไม่นับว่าเป็นผัว" "งั้นผมจะทำให้คุณปฏิเสธไม่ออกเลยว่าผมเป็นผัวคุณ" "อย่ามาทำอะไรทุเรศๆ กับฉันนะ" "จำไว้ผู้หญิงก็แพ้ให้กับผู้ชายวันยังค่ำเพราะฉะนั้นอย่ามาอวดดีกับผม" "ผู้หญิงคนอื่นอาจจะแพ้แต่ไม่ใช่ฉันแน่นอน" เดย์ มาเฟียหนุ่มในคราบนักธุรกิจเจ้าของบริษัทนำเข้ารถซุปเปอร์คาร์ทั้งในไทย และจีนแต่เบื้องหลังเขาคือมาเฟียที่มีธุรกิจผิดกฎหมายทั้งในไทยและจีน นิสัยแข็งกระด้าง เจ้าเล่ห์ไม่ยอมก้มหัวให้ใคร เสี่ยวหมี่ สาวชาวจีนวัย 24 ปี นิสัยแรงๆ แข็งกระด้างไม่ยอมคน

“เบื่อที่เอากับเธอเหรอ” “เลิกคิดเรื่องใต้สะดือสักวินาทีได้ไหม” “คงยาก” มาเฟียหนุ่มยกยิ้ม “เบื่อที่ใช้ชีวิตเหมือนนกน้อยในกรงทองแบบนี้” “ใครบอกฉันเป็นนกน้อย ฉันเป็นนกอินทรีต่างหาก” แค่กางปีกบินก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้แล้ว โดยเฉพาะพราวดาว เขาสามารถกางปีกออกได้กว้างพอที่จะโอบตัวเธอไว้เพื่อใช้ปีกปกป้องเธอ แต่พราวดาวเบ้ปากก่อนจะเอนตัวไปพิงร่างหนา ซึ่งแฟรงค์ก็โอบตัวเธอไว้ “พักสายตาแป๊บหนึ่ง ก่อนที่จะไม่ได้พัก” แฟรงค์หลุดยิ้มเพราะรู้ว่าประโยคหลังหมายถึงอะไร “จนถึงเย็นของอีกวันก็เคยมาแล้ว นับประสาอะไรกับแค่คืนที่ไม่เต็มคืน” คนตัวเล็กตวัดสายตามองเจ้าของคำพูดนั้นอย่างไม่ชอบใจ “งั้นเลิกเงี่ย...สิยะ!”

'เนียร์อยู่ใกล้เฮียในระยะนี้มันโอเคแล้ว เพราะยิ่งใกล้เท่าไร ยิ่งอันตราย' เพราะยิ่งใกล้เขา เธอยิ่งหวั่นใจ

ดาราขาลงอย่างเธอ รับงานกินข้าวครั้งแรกก็ซวยต้องมาเจอกับอดีตที่เคยผิดพลาด แต่สำหรับเขาเธอเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของการแก้แค้น พราวฟ้า เขมิทัต หรือ พราว ดาราสาวที่น่าจับตาในฐานะนางเอกชื่อดังของช่อง แค่ระยะเวลาเพียงสองปี จากดาราสมทบก็ก้าวขึ้นสู่นางเอกเบอร์ต้นๆ ของประเทศ กลายเป็นดาวจรัสฟ้าเพียงไม่ถึงปีอยู่ๆ เธอก็กลายเป็นดาราขาลง เมื่อมีข่าวฉาวว่าเธอแย่งสามีลูกสาวเจ้าของช่อง และนั่นเท่ากับเป็นการปิดฉากดาราสาวแสนสวยที่กำลังรุ่งโรจน์ลงทันที และเพื่อความอยู่รอดทำให้เธอต้องรับงานกินข้าว ...และครั้งแรกที่รับงาน ก็ต้องเจอกับอดีตที่เคยผิดพลาดของตัวเองอย่าง ฟาริส โยธาทรัพย์สกุล มาเฟียหนุ่มลูกครึ่ง ภาพที่ทุกคนเคยเห็นและได้ยินคือนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง โปรไฟล์ดี ใจบุญชอบช่วยเหลือสังคม แต่น้อยคนนักที่จะรู้เบื้องหลังของเขา และที่เขาเข้าหาเธอ ก็เพียงเพราะรักแรกของเขาอย่าง อลินา ลูกสาวเจ้าของช่องที่เคยมีข่าวกับเธอ - มีการใช้เซ็กทอยส์ นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีส่วนพาดพิงถึงบุคคล สถานที่ หรืออาชีพใด

เพราะคืนนั้นจึงเปลี่ยนจากสถานะเพื่อนไปเป็นอย่างอื่น เธอรักเขาแต่เขารักเพื่อนของเธออีกคน " เรื่องระหว่างเรามันคืออะไร " " ขอโทษวะกูเห็นมึงเป็นแค่เพื่อนคนนึงจริงๆ "

ใช้ชีวิตสงบสุขมาได้ตั้งนาน แต่กลับต้องมาอึมครึมเพราะดันไปมีเอี่ยวกับสมาชิกแก๊งค์เทพเจ้าประจำมหาลัย แถมไอ้บ้านั่นยังพ่วงตำแหน่ง "ว่าที่ผู้นำแก๊งค์มาเฟีย" ที่กำลังโดนตามล่าด้วยไง เหอะๆ แบบนี้ฉันจะมีชีวิตรอดต่อไปมั้ยให้ทาย?

ครั้งหนึ่ง...เธอเคยยื่นหัวใจให้เขา แต่เขากลับไม่เคยมองเห็น วันนี้เธอหวนกลับมาในฐานะ เลขาคนสำคัญของเขา เธอต้องเลือกระหว่าง "โอกาสครั้งใหม่" หรือ "ตัดใจจากรักที่ไม่มีวันสมหวัง"

ดานเต้ คู่หมั้นของฉันคือทายาทตระกูลมาเฟียแห่งนิวยอร์ก เขารักฉันอย่างสุดซึ้ง แต่แล้วหนึ่งเดือนก่อนถึงวันวิวาห์ เขากลับอ้างเหตุผลเรื่องการจัดการของครอบครัว เพื่อที่จะไปมีลูกกับเพื่อนรักในวัยเด็กของเขา ฉันไม่เห็นด้วย แต่เขาก็คอยพูดย้ำเตือนอยู่ทุกวัน ทั้งยังบีบคั้นฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งครึ่งเดือนก่อนวันแต่งงาน ฉันได้รับใบรายงานผลการตรวจครรภ์จากคลินิกแห่งหนึ่ง ถึงได้รู้ว่า เธอตั้งครรภ์ได้เกือบเดือนแล้ว เขาไม่เคยคิดที่จะขอความยินยอมจากฉันเลยแม้แต่น้อย ในวินาทีนั้นเอง ฉันพลันตาสว่าง ความรักที่สั่งสมมาเนิ่นนานหลายปีมันช่างเปราะบางจนไม่อาจต้านทานสิ่งใดได้เลย ฉันจึงยกเลิกงานแต่งงาน เผาทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยให้ และในวันที่เคยถูกกำหนดให้เป็นวันวิวาห์ ฉันก็ได้ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวที่จะออกเดินทาง มุ่งหน้าสู่อิตาลีเพื่อศึกษาต่อยอดทางการแพทย์ รับภารกิจพิเศษขององค์การแพทย์ไร้พรมแดนอย่างเป็นทางการ และตัดขาดการติดต่อทุกช่องทางกับตระกูลมาเฟียนั้น นับจากนั้นเป็นต้นมา ระหว่างฉันกับเขาก็ถือเป็นอันสิ้นสุดกัน!

"เฮียคะ....อย่านะอื้อ....เนียอายค่ะ" ดาเนียยกมือปิดหน้าเพราะขาของเธอกำลังถูกแยกกว้าง "เนียเองก็ทั้งสวยและเซ็กซี่" เสียงทุ้มนุ่มกล่าว ตวัดส่งนัยน์ตาพราวระยับมาให้ ร่างแกร่งนอนคว่ำหน้าลงให้แผงอกชิดวางแนบกับพื้นเตียงเพื่อทำให้คนตรงหน้าสุขสมจนถึงสวรรค์ให้มากที่สุด ใบหน้าคมบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพราะเจ็บแปลบที่บาดแผล แต่เพราะความต้องการหลอมรวมกับดาเนียนั้นมีมากกว่า ความเจ็บที่ทวีคูณเข้ามาก็เป็นเพียงฝุ่นละอองที่พัดผ่านไป