โหดร้าย

เพราะปีศาจแห่งกามาฝากเชื้อร้ายในกายเธอ เธอจึงจึงกลายเป็นนักล่าผู้ขึ้นสู่จุดสูงสุดแห่งห่วงโซ่สวาท สาวน้อยลูกเศรษฐีผู้เบื่อหน่ายชีวิตหรูหราแอบหนีจากงานแต่งงาน แต่กลับถูกจับเป็นตัวประกันบนเรือโจรสลัด เธอค้นพบว่ากัปตันหนุ่มรูปงามแต่โหดเหี้ยมนั้นแท้จริงแล้วมีที่มาไม่ธรรมดาแต่ถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรมและต้องหลบหนี ทั้งสองต่างหลงใหลในความแตกต่างและความลึกลับของกันและกัน แต่ต้องเผชิญกับอันตรายจากการไล่ล่าของทั้งกองทัพเรือหลวงและโจรสลัดคู่แข่ง พวกเขาจะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์และอยู่ร่วมกันได้หรือไม่ ท่ามกลางคลื่นลมและไฟปรารถนาที่โหมกระหน่ำ

เกวลินไม่เคยคิดเลยว่าการช่วยเหลือชายแปลกหน้าที่บาดเจ็บหน้าคอนโดจะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล เพราะชายผู้นั้นคือ คีรินทร์ วาเลนซิโอ มาเฟียผู้เย็นชาและอันตรายที่สุดในโลกใต้ดิน เขาหายตัวไปจากชีวิตเธอหลังจากคืนนั้น...ก่อนจะกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับคำพูดที่ทำให้เธอแทบหายใจไม่ออก "เธอเป็นของฉันตั้งแต่วันที่ช่วยฉันไว้ จำไว้ เกวลิน…ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไป” จากคนธรรมดา เธอกลายเป็นจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวของราชามาเฟีย และโลกของเขา...เต็มไปด้วยอันตราย การหักหลัง และสงครามเลือด แต่เขาไม่เคยลังเลที่จะใช้ทั้งอำนาจ เงิน และชีวิต...เพื่อปกป้องเธอ แม้ว่าเธอจะพยายามวิ่งหนี เขาก็จะลากเธอกลับมา…ด้วยหัวใจที่คลั่งรักจนแทบระเบิด

แม้ไม่อยากเป็นสมภารกินไก่วัด แต่ไก่ก็น่าฟัดเสียจนเขาอดใจไม่ไหว 'ภคิน' ไม่เคยคิดจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของบิดา แต่ที่ยอมไม่ได้ เพราะท่านคิดจะยกย่องแม่เล้าให้เป็นเมียออกนอกหน้า หนำซ้ำยังเอาลูกเล้ามาฝากเป็นนักศึกษาฝึกงานในออฟฟิศเขาเสียด้วย แถมลูกเล้าแสนสวยยังกลายเป็นลูกที่แท้จริงของแม่เล้าที่คิดจะบินสูง เขาก็ยิ่งเพิ่มความชิงชังจนแทบจะขยี้เธอให้แหลกคามือ ‘ลลิล’ เมื่อเธอต้องการฝึกงาน เขาก็อนุญาต แต่จะฝึกแบบไหนนั้น เขาจะเป็นผู้กำหนดเอง เธอจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในงานที่เขามอบให้อย่างไม่มีข้อบกพร่อง ‘นางบำเรอ’ คือตำแหน่งที่เหมาะสม

เชื่อว่าทุกคนต้องเคยคิด ถ้าหากว่าวันนั้นไม่ทำแบบนั้นทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้าหากว่าไม่พูดแบบนั้น ทุกอย่างคงดีกว่านี้ ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น ถ้าหากว่าวันนั้นไม่รู้จักกันก็คงดี

“ เลิกกันเถอะ “ ผมบอกเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา ผมที่กำลังยืนหันหลังให้ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผมที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น ตอนนี้พวกเราก็กำลังจะจบชั้น ม.6 และวันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศจบการศึกษา " บอกเหตุผลป่านได้ไหมมังกร " ป่านถามผมกลับด้วยเสียงสั่นเครือ ที่ผมหันหลังให้เธอเพราะกลัวจะเห็นน้ำตาของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผม ผมกลัวว่าผมจะใจอ่อน " ทำไมผมต้องบอกเหตุผลกับคุณด้วย " ผมเรียกแทนตัวเองกับป่านอย่างเย็นชา " อึก ที่ผ่านมามังกรไม่เคยรักป่านเลยใช่ไหม " ป่านพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วย " ใช่ " ผมตอบกลับไป เพราะตอนนี้ผมอยากเลิกกับเธอ อยากให้เธอไปจากผม เกลียดผมไปเลยได้ยิ่งดี ผมจะดีใจมาก " ที่ผ่านมาผมไม่เคยรักคุณ ผมเห็นคุณเป็นเพียงของเล่นเหมือนคนอื่นๆ คุณคิดว่าผมจะหยุดที่คุณคนเดียวอย่างนั้นเหรอ " ผมตอกกลับป่านไปด้วยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเธอ

สามชาติภพที่เวียนว่ายนางสามารถจดจำเรื่องราวได้ทุกสิ่ง แต่ไม่ว่าจะทำเช่นไรก็หนีไม่พ้นจอมมารผู้หนึ่ง คนที่นางมั่นใจว่าเป็นผู้สังหารตนในชาติที่สอง ชาติสุดท้ายนางต้องใช้ชีวิตให้ดีหลีกหนีจากจอมมารให้จงได้

“กองพล” ผู้สะกดคำว่า “อ่อนโยน” ไม่เป็น ส่วน “ใกล้รุ้ง” เธอผู้กำลังมีชีวิตที่สดใสหลังเรียนจบ แต่ก็ต้องมาเจอกับคน “โฉด” อย่างนายเหมืองกองพล แล้วเรื่องระหว่างทั้งคู่จะเป็นยังไง เมื่อเริ่มต้นด้วยการ “ฉุด!”

เพราะไร้รัก ทั้ง 'เธอ' และ 'เขา' จึงต่างหมางเมิน แต่เมื่อได้รัก ทั้ง 'เธอ' และ 'เขา' จึงต่างเร่าร้อนในค่ำคืนแห่งรัก การถูกบังคับให้แต่งงานกับคนที่ไม่รัก นั่นย่อมไม่ใช่เรื่องน่าสนุก แต่ในเมื่อไม่อาจปฏิเสธพ่อและแม่ได้ จึงยอมให้ทุกอย่างเป็นไป แต่บ่าวสาวป้ายแดงยุคสองพันหรือจะยอมลงเอยแบบนี้ง่ายๆ ในเมื่อเขาทั้งคู่ต่างพร้อมใจกันหนีห้องหอ แต่ทว่าพรหมลิขิตกับขีดเส้นให้พวกเขานั้นหนีไปเจอกันเสียนี่

นายหัวผู้เพียบพร้อมไปหมดทุกอย่าง ราชันไม่เคยคิดที่จะรักใคร เพราะเขาไม่เคยไว้ใจผู้หญิงคนไหนที่เข้ามาจีบเขา แต่ใครจะไปเชื่อว่าหญิงสาวที่โดนกล้อนผม หน้าตาบวมช้ำ โดนโยนทิ้งไว้กลางทะเล จะกลายมาเป็นนายหญิงของเกาะ โดยที่ราชันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอคือใคร ปะการังหญิงสาวที่อยู่ดีๆไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือเวรกรรมอะไร ส่งให้เขาต้องได้มาช่วยชีวิตเธอ และยังจะต้องกลายมาเป็นสามีภรรยากันอีก นายหัวคิดแล้วก็ขำ สงสัยตัวเขาเองจะเลือกมากเกินไป พอถึงเวลาที่จะได้มีเมียจริงๆเลยไม่ต้องเลือกเลย

ยังหวังว่าเราจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้งแม้ในวันที่ทุกๆอย่างระหว่างเรามันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วแต่คงไม่ใช่ชาตินี้หากชาติหน้ามีจริงขอให้พาฝันได้เป็นคนรักคนแรกและคนสุดท้ายของพี่นักรบตลอดไป