เบล เป็นเฟรชชี่ในสถาบันการศึกษาเอกชนแห่งหนึ่งที่มีค่าเทอมเกินฐานะทางบ้าน เธอใฝ่ฝันอยากจะเป็นดีไซน์เนอร์ เพราะฉะนั้นเธอต้องมีงานพิเศษในบ้านของเศรษฐีใจดีแต่ความโชคดีไม่ได้เกิดขึ้นกับเธอเสมอไป เมื่อเธอดันไปพบเห็นคุณแป้งภรรยาสาวคนสวยของเศรษฐีใจดี ว่าคุณแป้งกำลังเริงสวาทชนิดที่ทำให้เธอหญิงสาวเวอร์จิ้นถึงกับตาค้างจนไม่อาจละสายตาจากภาพที่อยากรู้อยากเห็นนั้นไม่ได้ และเธอดันไปสบตากับคุณแป้งอย่างช่วยไมไ่ด้ในเวลาแบบนั้น ความซวยสะท้านต่อมหญิงก็มาบังเกิดกับเธอ ซึ่งมันเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตเธอไปอย่างสิ้นเชิง “ฉันจะกลับก็ต่อเมื่อเบลกลับไปด้วยกันเท่านั้น” “คุณกลางต้องการอะไร!” “เธอ” “เบลไม่ได้เป็นโสเภณีประจำตัวคุณอีกแล้วนะคะ” “แน่ใจเหรอ” กลางยิ้มเยาะ เบลบอกตัวเองว่าเธอจะไม่เสียน้ำตา เธอจะไม่เสียใจให้กับเขาอีกแล้ว “ก็ได้ค่ะ เบลยอมแพ้ คุณกลางอยากจะทำอะไรก็ตามใจเถอะค่ะ” กลางยิ้มอย่างผู้ชนะ “ไปบนเตียง” เบลทำตามนั้น และเขาไม่ต้องพูดต่อเมื่อสายตาเขาบอกชัดเจนว่าให้เธอถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมด คืนนี้เขาไม่ปล่อยเธอแล้ว
Lihat lebih banyakเฮ่อ เฮ่อ อ้าร์รรรรส สูดดดด อ้าร์ส...อ้าร์ส ณ บ้านใหญ่ พื้นที่รอบนอกเต็มไปด้วยพืชพรรณนานาชนิดทั้งสวนผัก,สวนครัวก็ไม่เว้น ที่เติบโตไปทั่วพื้นที่ตามแต่เจ้าของบ้านจะให้มี
เสียงที่ไม่เข้ากับสถานที่โล่งแจ้งยามบ่าย รอบด้านเต็มไปด้วยต้นไม้ยืนต้น พื้นดินสลับกับหญ้าแพรกเต็มอาณาบริเวณ ผิวขาวอร่ามของเนินอวบหยุ่นทั้งสองเต้าสะท้อนต้องแสงแดดยามบ่ายเป็นช่วงๆ ร่างกายส่ายขยับตามแรงจังหวะของผู้ร่วมวิบากทำกรรมผิดศีล อย่างไม่แคร์สายตามดหนูกระรอก สรรพสัตว์มากมายตามแต่ที่อยู่ในบริเวณนั้นไม่เว้นแม้แต่ไส้เดือน
คุณแป้งหญิงสาววัยเพียงสามสิบต้นๆ หาได้สนใจสรรพสัตว์เหล่านั้นไม่ เธอสนใจแต่ไส้เดือนตัวเขื่องที่กระดึ๊บเข้ากระดึ้บออกแหวกแยกกลีบกุหลาบกลางลำตัวของเธออย่างบ้าคลั่ง
พั่บ พั่บ พั่บ พึ่บ พึ่บ ร่างกายที่ไม่ได้กำยำเพราะเจ้าของไส้เดือนตัวเขื่องยังอยู่ในวัยที่เรียกว่าวัยรุ่น แต่เต็มไปด้วยความคึกคะนองไม่ไร้ประสบการณ์ เด้งสะโพกโยกอย่างบ้าคลั่งเรี่ยวแรงเต็มสมวัย
อู้ยยยย ซี๊ดดดดด คุณแป้งสูดปากสลับอ้าปากระบายความกระสันเสียว เสียงดังไปไกลหลายเมตรเป็นวงกว้างอย่างไม่แคร์ หรือเธอจะแคร์แต่อารมณ์ที่เกิดขึ้นก็ไม่อาจเข้าไปควบคุมเสียงที่เปล่งออกมาได้แล้ว
สะโพกผายผิวขาวเป็นสีชมพูอร่ามถูกฝ่ามือสีทองแดงบีบเคล้นลูบไล้ เพี๊ยะ ว้าย! ฝ่ามือนั่นฟาดลงอย่างแรง เสียงร้องดังเพราะความเจ็บ แต่คุณแป้งไม่ยักจะถอยหนีกับโก่งสะโพกให้ทุกการกระแทกเข้าหาสัมผัสกลีบอันฉ่ำเยิ้มแดงบวมเป่งให้โดนกระแทก แรงอีก เสียงร้องขอที่เปล่งออกมาสั่น ขอแรงแรง เป็นคำสั่งมากกว่าคำเว้าวอน
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เสียงฟาดครั้งแล้วครั้งเล่า พั่บ พั่บ พั่บ เสียงปะทะ ดังแทรกผ่านสายลม
สวบสาบสวบสาบ เสียงฝีเท้าที่กำลังเดินเข้ามา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน สูดดดด อู้ยยยย อาร์สสสสส เสียงนี้เข้าโสตประสาทหูของเจ้าของเท้าที่เดินเหยียบใบไม้แห้งบนพื้น ในมือถือกะละมังที่ในนั้นเต็มไปด้วยผักสวนครัวที่เธอได้รับคำสั่งให้ไปเก็บมาจากริมธารน้ำส่วนลึกของพื้นที่แห่งนี้
เบล กำลังอยู่ในขากลับ แถวนี้ไม่ได้มีทางเดินเฉพาะ ทุกเส้นทางเดินก็แล้วแต่ใครสะดวกก็สามารถเดินกลับได้หมด แต่ท่างนี้เป็นทางผ่านที่เบลอยากจะแวะมาเก็บชะอม เพื่อนำไปทอดกับไข่กินกับน้ำพริกกะปิ เมนูง่ายๆที่คุณใหญ่ชื่นชอบเป็นอย่างมาก
แต่เสียงผิดแผกทำให้เบลสงสัยและมุ่งหน้าไปทิศทางของเสียงนั้น ดวงตาที่มีสีนัยน์ตาบ่งบอกชัดว่าตนผิดแผกไม่ใช่คนเอเชียแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ เบิกกว้าง !!!
พื้นตรงนั้นที่ห่างจากเธอไปแต่ไม่เกินระยะสายตาที่จะมองเห็น เสื้อชั้นนอกเสื้อชั้นใน กางเกงชั้นนอกกางเกงชั้นในเกลื่อนกลาดไม่ไกลจากภาพเนื้อแนบเนื้อที่กำลังขยับสั่นคลอนไปข้างหน้าถอยหลังไม่หยุด
เบล อ้าปากค้างชั่วพริบตา นมเป็นนม ก้นเป็นก้น และดุ้นเนื้อยาวๆ ที่ผลุ๊บๆ ขยับหายเข้าหายออกในร่องหลืบระหว่างก้นขาวๆนั้น ทุกอย่างมันชัดเจนในดวงตา ภาพตรงหน้าทำให้เธอรู้สึกว่าร่างกายเธอ...
ร่างระหงเพรียวแต่อวบอิ่มยืนจังก้า ตระหง่านชัดเจน คุณแป้งเหลือบมองมาและสบเข้ากับดวงตาเบลอย่างจัง แต่แทนที่คุณแป้งจะประหม่าและหยุดการกระทำอันผิดศีลนั้น ไม่เลย...คุณแป้งหาสนใจพยานคนสำคัญไม่
เป็นเบลเองที่ขยับเมื่อได้สติ เธอขยับไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่ ให้มันเป็นผนังรับร่างเธอไว้ก่อนที่จะทรุดลงไปกองกับพื้น เพราะความสั่นไหวอ่อนระทวยมือเท้าอ่อน ร่างกายเกิดประกายแปลกๆ มือข้างที่ว่างแนบกับอกอิ่มที่ดุนดันนูนสูงสร่างตรงตำแหน่งหัวใจ ตึบ ตึบ ตึบ
อึก น้ำลายถูกกลืนลงคอแม้ยากลำบากแต่ตอนนี้เบลทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนตัวแข็งกลืนน้ำลาย แม้ภาพไม่เห็นแต่เสียงยังแจ่มชัด เสียง พั่บ พั่บ และเสียงครางกระเส่าของคุณแป้ง เสียดแทงเข้าไปในหัวใจของเบลกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นในตัวเธอเหลือเกิน
ว่าแล้วเบลก็ค่อยๆขยับโผล่ศีรษะหันไปมอง โอ้ว! คุณแป้งยืนด้วยขาของตัวเองเพียงข้างเดียว ส่วนอีกข้างของเธอพาดอยู่บนไหล่ของนายอ้น เธอรู้ชื่อเห็นหน้าตาเด็กหนุ่มรุ่นพี่คนนี้หลายครั้งในบ้านหลังนี้ อ้นเป็นหลานชายของป้าปุ๊แม่ครัวของที่นี่
ตอนนี้ใบหน้าของอ้นซุกปิดส่วนกลางลำตัวของคุณแป้ง สองมือของคุณแป้งกอบกุมขยุ้มเส้นผมของอ้น กดเข้าแนบกับกลีบอร่ามที่แหวกโชว์ลมกับใบหน้าของอ้นที่เบลเดาได้ว่าเขากำลังใช้ลิ้นละเลงทั้งเลียทั้งกวาดทั้งสอด อันไหนจะมาก่อนหลังเบลไม่รู้ แต่ทุกอย่างทำให้คุณแป้งเคลิบเคลิ้มดวงตาปรือ และคุณแป้งก็หันมาทางเธอ
เบล มองภาพนั้น เธออยากมองมันต่อไป และเธอก็รู้สึกว่าร่างกายเธอตอบสนองส่งสัญญาณบางอย่างกับภาพนั้น ควับ! คุณแป้งร้องครางออกมาจากในคอเสียงไม่ดังมาก เพียงช่วงขณะพวกเขาสองคนก็สลับตำแหน่ง คุณแป้งลงไปทรุดลงนั่งคุกเข่าใบหน้าซุกกลางลำตัวอ้น อ้นหันหลังให้เธอ เขาแหงนหน้าขึ้น มือข้างหนึ่งกอบกุมศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมสีดำยาวสลวยของคุณแป้ง และขยับสะโพกสอบช้าๆ
โพรงปากของคุณแป้งอ้ากว้าง อ้นกอบกุมดุ้นยาวๆที่ขยายพองโตแหย่เข้าไปในปากของคุณแป้ง หมับ! และคุณแป้งก็ปิดปากลดพื้นที่แก้มตอบ โอ้ววว อ้นร้องครางฝ่ามือสีทองแดงลูบไล้เส้นผมไล้ลงมาที่แก้มและสะโพกสอบก็ขยับช้าๆ พร้อมๆกับศีรษะของคุณแป้งที่ขยับโยก
เบลผลักประตูเข้ามาในห้องและเธอก็รู้สึกผิดเมื่อเธอลืมเรื่องการเคาะประตูไปอีกแล้ว เมื่อวานคุณกลางก็ไม่ได้เอ่ยสนใจอะไรกับเรื่องนี้ แต่เธอจะทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เฮ้ยยย โชคดีที่ในห้องไม่มีใคร เพราะห้องเงียบมาก เบลวางถาดขวดน้ำไว้ หยิบของเก่าขึ้นมาถือ เหมือนจะนึกได้ว่าเธอควรไปเก็บผ้าปูที่นอนก่อนจะดีกว่า เบลจึงเดินออกจากห้องพร้อมกับถาดขวดน้ำเก่า แต่เบลไม่ได้เดินไปที่ครัว เธอเดินไปยังห้องซักรีด วางถาดที่ถือมาและไปเก็บผ้าปูที่นอนเอามารีด พร้อมกับเสื้อผ้าของคุณกลาง ทุกอย่างที่เป็นของ คุณกลางเป็นหน้าที่ของเบลทั้งสิ้น คุณแป้งสั่งเธอไว้ก่อนที่คุณกลางจะมาถึงเมืองไทยเสียอีก เมื่องานในห้องซักรีดเรียบร้อยแล้ว เบลต้องเอาขวดน้ำเก่าไปเก็บล้างในครัว ได้แต่หวังว่าคุณแป้งจะไม่อยู่ในนั้น ซึ่งเบลก็สมใจ ไม่มีใครเลยสักคน แต่คนที่เธอไม่คิดว่าจะได้เจอกับได้เจอ “คุณกลาง” เขาเดินตามหลังเธอมา เนื้อตัวเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ&n
กลางเลื่อนกระจกรถลง เขามองเบลและผู้ชายอีกคนที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เบลอึดอัดแปลกๆ เพราะเธอไม่รู้จะกล่าวอะไรออกไปดี กลางมอง เบลนิ่งสงบ ใบหน้าเขาเรียบเฉย เฉยมาก แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรกัน แสงสว่างจากรถอีกคันก็ส่องมาทางพวกเธออีกครั้ง เป็นรถที่เบลเรียกมา “เบลกลับก่อนนะคะ” เบลเอ่ยและเร่งฝีเท้าเดินไปยังรถ แต่สิ่งที่เกินคาดคืออ้นก้าวตาม เบลมาด้วย เบลหันไปมองอ้นอย่างไม่เข้าใจว่าอ้นจะตามเธอมาทำไม “ขอไปลงหน้าปากซอยหน่อย” เบลจะปฎิเสธได้อย่างไรกัน เธอจึงพยักหน้าและเข้าไปในรถและอ้นก็ตามเข้ามา รถที่เบลเรียกมาก็เคลื่อนออกไป เบลนั่งนิ่งไม่กล้าขยับ เมื่อรถมาถึงหน้าปากซอยเธอก็บอกให้คนขับหยุดรถชั่วคราว “พี่อ้น” เบลหันไปทางเขาเป็นการเตือน อ้นไม่รู้ว่าบ้านของเบลอยู่ที่ไหน จึงถามเธอว่าจะไปทางไหนแต่เบลไม่ตอบ “พี่อ้นบอกว่าจะขอติดมาลงแค่ปากซอยไม่ใช่เหรอคะ” เบลทำใจดีสู้เสือเพราะอย่างไ
เบลต้องเป็นฝ่ายผลักเขาออก กลางเหมือนจะรู้ตัวเขาถอดถอนออกมาและประคองเบลให้ค่อยๆลุกขึ้น เขามองเธอกลืนลาวาขุ่นของเขา และหอบหายใจ เฮ่อ เฮ่อ กลางโผเข้าไปจุมพิตที่ริมฝีปากแดงอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน เขายิ้มให้เธอ เมื่อเบลหันมามองเขา “นั่งพักสักครู่ก่อนก็ได้ แล้วค่อยทำงาน ไม่ต้องรอฉันนะ เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอก ไม่รู้จะกลับมาตอนไหน” เขาบอกมาแบบนั้น และเขาก็เคลื่อนร่างกายลงจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำไป เบลมองตามจนแผ่นหลังเขาลับตาเข้าห้องน้ำไป เธอนั่งพักพร้อมๆกับจัดการกับเสื้อผ้าของตนเองให้กลับเข้าที่เข้าทาง และเขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ในเสื้อตัวเดิมแต่เขาถอดกางเกงออกไปแล้ว เขาสวมผ้าขนหนูออกมาเดินไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบกางเกงตัวใหม่ทั้งสองชิ้นแต่สีเดิมมาสวม ใบหน้าเส้นผมของเขาหมดจดเรียบร้อยพร้อมที่จะออกจากบ้าน ให้สาวแท้ไม่แท้ได้เหลียวหลังมองตามแน่ๆ ก็เขาดูดีไร้ที่ติจริงๆ จ
“ก็อย่าปล่อยให้เตียงว่างไง” พูดจบเขาก็ปิดปากที่กำลังเผยอ ลิ้นหนาสอดเข้าไปควานดื่มด่ำกับความหวาน เบลไม่ได้ขัดขืนสองแขนโอบรอบตัวเขาไว้ จูบดูดลิ้นเขากลับเสียงดังอย่างเร้าร้อน เฮ่อ อื้มมม เสียงครางจากทั้งสองก้องสะท้อนไปทั่วห้อง ปื๊ด กลางล้วงมือปลดตะขอเปิดเป้ากางเกงตัวเอง พร้อมๆกับเลิกกระโปรงนักศึกษาของเบลขึ้น ล้วงมือเข้าไปบีบบี้กลีบสาวใต้บิกินี่นั้น มันแฉะก่อนที่เขาจะล้วงมือเข้ามาเสียอีก กลางพึงพอใจมาก กระดุมเสื้อของเบลถูกปลดออกไปแค่สองสามเม็ดเท่านั้น กลางละมือข้างที่บีบกลีบฉ่ำมาจัดการ เขาดึงบราลูกไม้เลื่อนมาไว้ใต้ถันไม่ได้แกะอะไรออกจาตัวเธอ และเขาก็เลื่อนมือไปลูบคลำด้านล่างของเธอต่อ ใบหน้าหล่อเหลาผละจากริมฝีปากแดงฉ่ำนั้นออกมา และก้มหน้าฝังลงไปดอมดมดูดอกอวบที่มีรอยจ้ำช้ำมากมาย รอยแผลเก่ายังไม่จางแต่กลางก็หาได้ใส่ใจ เขาดูดยอดเต้าเสียงดัง จ๊วบ เฮ่อ 
เบลแสดงใบหน้าหนักใจทันที “คุณแป้ง” เธอครางออกมาเบาๆ เรื่องระหว่างเธอกับคุณกลาง คุณแป้งต้องรู้แน่ๆ เบลอยากจะถามคุณแป้งเหลือเกินว่าทำแบบนี้ทำไม แต่เมื่อรั้งสติคิดถึงยอดรายได้ที่ตนได้รับมาแล้วและจะได้รับต่อไป เบลจึงเปลี่ยนใจ ถ้าเลี่ยงไม่ได้ต้องเจอหล่อนเข้า เธอก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปซะ เพราะต่างก็กุมความลับของกันและกันไว้ เบลสลัดเรื่องระหว่างเธอกับคุณแป้งทิ้งไป เบลร้องบอกตัวเองว่า “คุณกลาง” เธอจะสนใจแต่คุณกลางเท่านั้น ซึ่งนั่นคือสิ่งที่คุณแป้งผู้ร้ายลึกต้องการให้เบลเป็น แล้วใครจะล่วงรู้ดีเท่า คุณแป้งได้ เบลเก็บล้างทุกอย่างเมื่อเธออิ่มท้องแล้ว การกลับบ้านค่ำมืดๆไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับครอบครัวเธอ เพราะแม่รู้ดีอยู่แล้วว่าเธอทำงานที่บ้านของเศรษฐีหลังเลิกเรียน เบลขึ้นไปชั้นสาม ประตูถูกเปิดและล็อคทันที ห้องนอนสีโอโรสสว่าง
“แล้วคุณจะใช้ปากกับของหนูมั้ย” กลางพยักหน้า เรื่องอะไรเขาจะไม่กินหล่อนละ เขายังจำรสชาติที่ได้ลองไปนิดหน่อยได้ ยังคิดเลยว่าจะต้องได้เต็มๆสักครั้ง “นั่นไม่นับ นับกันที่น้ำของฉันไม่ใช่น้ำของเบล” เบลเม้มปากแต่ก็พยักหน้ารับ “สรุปเราตกลงราคากันเป็นที่เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย” “ค่ะ เบลกลับบ้านนะคะ” “ตอนนี้ดึกแล้ว ฉันไปส่งแล้วกัน” เบลพยักหน้าและขยับผละออกจากเขา เมื่อเป็นอิสระแล้วเธอเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำเพราะเสื้อผ้าของเธออยู่ในนี้ทุกชิ้น ในห้องน้ำเสื้อผ้าของเธอไม่ได้ระเกะระกะอยู่บนพื้น มันถูกเก็บขึ้นไปวางไว้ข้างๆอ่างล้างหน้า เบลเดินเข้าไปในตู้อาบน้ำชำระล้างร่างกายหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่มาใช้ และแต่งตัว ส่องตัวเองในกระจกใบหน้าเกลี้ยงเกลา เธอห
Komen