(22)ฉันไม่ได้ชอบเธอ nc

ฉันไม่ได้ชอบเธอ

"ใคร/ใคร"ไม่ได้คำตอบจากรุ่นพี่หนุ่ม เขาได้แต่เหลือบมองฉันด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

พอภิสิงห์ขับรถมาจอดที่หน้าบริษัท

"ตั้งใจฝึกงานนะ..."เขาบอกกับหว่าหวาก็จะหันมาที่ฉันที่นั่งเบาะหลัง

"....สู้ ๆ นะแกนพี่จะเป็นกำลังใจให้"พอสิ้นเสียงปุ๊บ

"แหม่..กับน้องไม่เห็นพูดแบบนี้เลย"หว่าหวาเอ่ยขึ้นทันทีแล้วทำสีหน้างอนพี่ชายแบบไม่จริงจัง ทำให้ฉันเห็นก็หลุดหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดู

"คิก คิก"

"พี่ก็เป็นกำลังใจให้เราด้วยนั่นแหละ"มือหนาลูบไปที่หัวน้องสาวอย่างเอ็นดู

"พักเที่ยงพี่มารับไปทานข้าวนะ"แล้วหันมาบอกกับฉัน

"ค่ะ"ฉันตอบกลับไปสั้น ๆ ด้วยความเต็มใจ

จากนั้นฉันกับหว่าหวาก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในบริษัทแล้วไปที่ประชาสัมพันธ์แนะนำตัว พอรู้ว่าฉันกับหว่าหวาเป็นนักศึกษาฝึกงานที่หลานเจ้าของบริษัทฝากฝังไว้ เจ้าหน้าที่สาวจึงพาเราสองคนไปยังแผนก ซึ่งทั้งฉันและหว่าหวาก็ต่างพากันสงสัยว่าใครกันที่เป็นคนเลือกให้จึงเอ่ยถามพี่เจ้าหน้าที่สาวคนสวย

"เอ่อ...พี่คะใครเป็นคนเลือกแผนกให้พวกเราเข้าไปฝึกงานเหรอคะ"พี่เจ้าหน้าที่ยิ้มหวานให้ก่อนจะตอบกลับมาว่า

"คุณเทมโปค่ะ"ว่าจบ ฉันกับหว่าหงาก็ต่างมองหน้ากันพร้อมกับย่นคิ้วงานจนเป็นปม เพราะภายในใจมีความสงสัยว่าเทมโปคิดอะไรอยู่ ที่ให้ฉันกับหว่าหวาเข้ามาฝึกงานในแผนกเลขา

เจ้าหน้าที่สาวพาเราสองคนมายังหน้าห้องผู้บริหารก่อนจะเคาะประตู ก๊อก ก๊อก

"คุณเทมโปคะ เพื่อนคุณเทมโปมาแล้วค่ะ"เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงหวาน

"เข้ามาได้เลยครับ"คนด้านในตอบกลับมาด้วยวาจาที่ดูสุภาพและสุขุม จากนั้นเจ้าหน้าที่สาวก็เปิดประตูให้ฉันเข้าไปก่อนจะพูดขึ้นว่า

"สู้ ๆ นะคะ ขอให้การฝึกงานครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี"เธอยิ้มหวานส่งมาด้วยสีหน้าเป็นมิตรและใจดี

"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณค่ะ"ฉันกับหว่าหวากล่าวขอบคุณพร้อมกันก่อนที่เข้าเดินเข้าไปในห้อง.

ฉันต้องหยุดชะงักเมื่อพบว่าเทมโปไม่ได้อยู่ในห้องเพียงคนเดียวแต่มี 'พี่ทอย'พี่ชายต่างมารดาของเขาสอนงานอยู่

"สวัสดีค่ะพี่ทอย"ฉันยกมือไหว้พี่ชายเพื่อนอย่างนอบน้อม ในขณะที่หว่าหวาสะกิดฉันแล้วเอ่ยถามออกมาเบา ๆ

"ใครเหรอแกน"

"พี่ชายเทมโป เป็นรองประธานที่บริษัทนี้"พูดจบ หว่าหวาก็ยกมือขึ้นไหว้ทันที

"สวัสดีค่ะ"เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาคลี่ยิ้มพร้อมกับผงกหัวรับก่อนที่จะหันไปที่น้องชาย

"เลขาสองคนเลยเหรอ"แล้วหันไปที่โต๊ะเสริมที่อยู่ในห้องที่มีแค่ตัวเดียว

"ใช่ สองคน"เทมโปตอบกลับพี่ชายแล้วยกยิ้มมุมปากมาที่ฉันและหว่าหวา

"หว่าหวามานั่งทำงานในห้องกับฉัน..."พูดจบก็หันมาทางฉัน

"...ส่วนเธอไปนั่งข้างนอก"จากนั้นก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินตรงมาที่หว่าหวาแล้วจับมือเธอเดินไปยืนต่อหน้าพี่ชายต่างมารดา

"พี่ทอย...นี่หว่าหวาน้องสะใภ้ในอนาคต"เขายกยิ้มแล้วยักคิ้วให้กับพี่ทอย

"เฮ้อ"เป็นเสียงพ่นลมหายใจของพี่ทอยพร้อมกับส่ายหัวด้วยสีหน้าเอือมระอาน้องชายของตน ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนตัวชารู้สึกหวิว ๆ หัวใจราวกับถูกมีดกรีด แม้ว่าก่อนหน้าเคยพูดใส่หน้าเขาไปแล้วว่า 'ไม่รัก และเกลียดเขา' แต่ทำไมพอเจอเหตุการณ์แบบนี้รู้สึกเศร้าใจซะมัด ราวกับคนอกหักซ้ำ ๆ ไม่จดไม่จำสักที ระหว่างที่หว่าหวาใช้มือบางฟาดที่แขนแกร่งด้วยใบหน้าเขินอาย

"พี่ทอยให้พี่นุชเลขาพี่มาช่วยสอนงานให้ทั้งสองคนด้วยนะ"

"อืม"พี่ชายตอบกลับสั้น ๆ แล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้เอามือล้วงกระเป๋า

"มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามฉันได้..."ลอบหายใจเบา ๆ

"...แล้วอย่าทำเรื่องไม่ดีที่บริษัทด้วย รู้ใช่ไหมว่าลุงเหนือไม่ชอบ"พี่ทอยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มแฝงดุดันสีหน้าจริงจัง.

"ผมรู้แล้วครับ"คนเป็นน้องตอบกลับด้วยใบหน้ากะล่อน จากนั้นพี่ทอยก็เดินออกไป ในขณะที่ฉันกำลังจะหมุนตัวเดินตามเขาออกไปเช่นกัน

"ออร์แกน"แต่ต้องหยุดชะงัก แล้วหันไปที่ต้นเสียง.

"หว่าหวารออยู่ในนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันขอไปทำธุระกับออร์แกนสักหน่อย"เทมโปว่าจบก็มองมาที่ฉันด้วยสีหน้าเข้มขบกรามแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปนที่ขมับ ทำเอาใจฉันเต้นแรงเมื่อรู้ว่าเขาจะคุยกับฉันเรื่องอะไร

"อืม"สิ้นเสียงตอบรับของหว่าหวา เทมโปก็ก้าวขาเดินไปยังที่ประตูห้อง ก่อนจะหันมาที่ฉันที่ยืนตัวแข็ง

"ตามฉันมา"จากนั้นก็เปิดประตูเดินออกไป ในขณะที่ฉันรู้สึกใจสั่น ๆ อย่างกลัว ๆ

"แกน"ฉันสะดุ้งโหย่งเมื่อมีมือเล็กมาสะกิดที่ไหล่ของฉัน

"ว่าไง"ฉันหันไปยิ้มเจื่อนให้เจ้าของมือ

"เทมโปมีธุระอะไรกับแกนเหรอ..เรื่องที่บ้าน?"หว่าหวาเอ่ยถามด้วยใบหน้าสงสัย

"ไม่มีอะไรหรอก..แกนไปก่อนนะ"ฉันบอกปัด ๆ ไปแล้วก้าวขาเดินออกมาจากห้อง

"ไปที่ห้องน้ำ"ชายหนุ่มร่างสูงยืนกอดอกพิงกำแพงพูดขึ้นหลังจากที่ฉันพ้นประตูออกมา

"ทำไมต้องไปที่ห้องน้ำ"เทมโปก้าวยายาวเดินมาหยุดตรงหน้าแล้วโน้มมากระชิบข้าง ๆ หูเบา ๆ

"ฉันจะเอาเธอ"ตุ่บ ตุ่บ ตุ่บ นั่นเป็นเสียงหัวใจฉันที่เต้นแรงและถี่มาก

"ทะ เทมโป"

"หึ"เขาแสยะยิ้มร้าย

"ที่นี่มันบริษัทนะถ้าพี่ทอยรู้..."

"แล้วจะทำให้รู้ทำไมล่ะ รีบไป!"เขาแทรกพูดขึ้นแล้วตวาดฉันด้วยประโยคสุดท้ายด้วยสีหน้าขึงขัง

"แกนไม่ไป"

"ออร์แกน! เธอกำลังจะทำให้ฉันหงุดหงิดอีกแล้วนะกล้าดียังไงถึงขัดคำสั่งฉัน...."เขาเอานิ้วจิ้มที่หน้าผากฉันแรง ๆ อย่างไม่สบอารมณ์

"...ฉันจะคิดบัญชีกับเธอที่เมื่อคืนไม่ยอมมาให้ฉันเอา"

"พอสักทีเถอะ!"ฉันรวบรวมความกล้าตวาดกลับไป

"...."คนตัวสูงย่นคิ้วหนาด้วยใบหน้าที่ดูประหลาดใจ

"หยุดทำร้ายแกนสักที..ไม่สิไม่ใช่แค่แกน หว่าหวาก็ด้วยหยุดทำร้ายเราสองคนเถอะ"

"หว่าหวา?"

"เทมโปกำลังคบกับหว่าหวาอยู่ไม่ใช่เหรอถ้าหว่าหวารู้ว่า...."

"หึ มันเป็นหน้าที่ที่เธอต้องทำไม่ใช่เหรอ"ใบหน้าหล่อยกยิ้มมุมปากแล้วไล่สายตามองมาที่เรือนร่างฉันแล้วหยุดตรงกลางกาย

"จำหน้าที่ตัวเองไม่ได้?"

"แกนเกลียดเทมโปที่สุด!"

"ฉันก็ไม่ได้ชอบเธอ"ฉันกำหมัดแน่นหัวใจสั่นระรัว

"ที่เธอพูดว่าเกลียด ๆ ฉันนั่น...จริง ๆ แล้วเธอน่ะรักฉัน ออร์แกน..."ชายหนุ่มร่างสูงพูดจบแล้วเอาลิ้นกระพุ้งที่แก้ม

"...แต่ฉันไม่ได้รักเธอว่ะ เธอเป็นได้แค่เพื่อน..ที่ฉันเก็บไว้เอาเวลาเงี่xนเท่านั้น"

"ทะ เทมโป.."ฉันเอ่ยน้ำเสียงสั่นพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลลงมา

"จะไปได้หรือยัง"ฉันยกมือขึ้นปาดน้ำตาแล้วกัดฟันแน่น

"...."ฉันยังคงยืนนิ่งกำหมัดแน่นอย่างแค้นใจ หมั่บ!

"เทมโป!"มือหนากระชากแขนฉันลากไปยังห้องน้ำส่วนตัวของผู้บริหาร เขาล็อกประตูอย่างแน่นหนาแล้ว หันมาผลักฉันเอาหน้าเข้าหากำแพง ก่อนจะปลดเข็มขัดแล้วรูดซิบกางเกงลง จากนั้นก็ถกกระโปรงฉันขึ้น นิ้วร้ายก็เกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วลงไปที่ต้นขา แล้วจับสะโพกฉันตั้งฉาก

กึก...

"อร้ายยย จะ..เจ็บ ฮึก"ท่อนเอ็นขนาดใหญ่สอดใส่เข้าไปในช่องรักสุดลำในคราเดียวโดยปราศจากน้ำหล่อลื่น ทำให้ฉันเจ็บและแสบตรงส่วนนั้นมาก

"อ่า..เสียวฉิบ"ชายหนุ่มแช่ลำยักษ์ไว้ครู่หนึ่งก่อนจะค่อยขยับเอวสอบ ปึก ปึก ปึก

"อื้อ อะ อ๊ะ"ฉันร้องออกมาทั้งน้ำตาเพราะมันรู้สึกเจ็บและจุกเอามาก ๆ ปึก ปึก ปึก

เทมโปเร่งจังหวะจากช้าขยับไปเร็วและรัวขึ้น ปึก ปึก ปึก

"เธอทำให้ฉันนอนปวดทั้งคืน.เธอต้องรับผิดชอบ" ปึก ปึก ปึก สะโพกหนาถาโถมเข้ามาถี่ ๆ และหนักหน่วงขึ้น จนร่างฉันสั่นคลอนไปหมด

"ทะ เทม ปะ โป บะ เบา หนะ หน่อย"ไร้เสียงตอบกลับ และเอวสอบยังตอกเข้าตอกออกรุนแรงขึ้นอีกด้วย

"ใกล้แล้ว...ซี๊ดดดด"มือหนาทั้งสองบีบที่ปั้นท้ายฉันแรง ๆ ราวกับกำลังเกร็ง ปึก ปึก ปึก

"แตกแล้ว อ่า..."ฉันเหมือนคนแทบหมดแรง แต่ต้องเบิกตาโตแล้วก้มมองที่ระหว่างขาตัวเองหลังจากที่เทมโปชักท่อนเอ็นออก

"เทมโปไม่ได้ใส่ถุงยาง!?"ฉันหันไปถามคนร่างสูงด้วยความตกใจ ในขณะที่เขาผิวปากจัดการทำความสะอาดท่อนเอ็นของเขาอย่างสบายใจ

"แล้วเธอเห็นถุงยางหรือเปล่าล่ะ"เมื่อใส่กางเกงเรียบร้อยเขาก็เดินออกไปหน้าตาเฉย

.....