กลิ่นช็อคโกแลตผสมกลิ่นดอกกุหลาบที่หอมหวลพุ่งเข้าชนจมูกของดีแลน แบลค บิชอป ราชาแห่งมนุษย์หมาป่า กลิ่นพิเศษอันเย้ายวนทำให้ ดีแลน รู้ทันทีว่าเขาได้พบกับ คู่ครอง ของเขาเข้าแล้ว สาวสวยนัยน์ตาสีน้ำตาลลึกลับที่อยู่ตรงหน้า เอเดอริน บรูคส์ เธอเป็นมนุษย์ แต่เขาเป็นมนุษย์หมาป่าชะตาฟ้าลิขิตกำหนดให้ทั้งสองผูกพันเป็น “เนื้อคู่”กัน ต่างเผ่าพันธุ์แต่พวกเขาจะรักกันได้ไหม เขาและเธอต่างมีความหลังที่เจ็บปวด โดดเดี่ยวสิ้นหวัง ชีวิตช่างเลวร้ายจนไม่อยากที่จะผูกพันกับใครให้เจ็บปวด แต่รักครั้งนี้คงไม่อาจห้ามใจ เมื่อรักของเขาและเธอต่างเยียวยา ฮีลใจ ซึ่งกันและกัน
ดูเพิ่มเติมหมาป่าอาวุโสราวกับลอยอยู่บนท้องฟ้า โดยมีเมฆเป็นประกายล้อมรอบตัวพวกเขา และพวกเราทุกคนก็ยืนบนพื้นดินมองขึ้นไป"โค้งคำนับ!" ดีแลนบอกให้ฉันรู้ผ่านกระแสจิต และฉันก็ก้มตัวลงทันทีค้อมคำนับด้วยความเคารพ“ราชินีมนุษย์” ฉันมองขึ้นไปที่หมาป่าตัวกลางเมื่อเขาเรียกฉัน น้ำเสียงที่หนักแน่นของเขาก้องอยู่ในหู แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดก็ตาม“เราอยู่ที่นี่เพื่อเรียกคุณว่าเป็นราชินีแห่งราชอาณาจักร” ผู้อาวุโสฝั่งซ้ายพูดและรู้เพียงว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง“คุณผ่านทุกการทดสอบของการเป็นราชินีที่สมบูรณ์แบบ สงครามไม่ได้ถูกมองข้ามไปจากสายตาของเรา และเรามีความยินดีที่จะบอกว่าคุณคือราชินีที่สมบูรณ์แบบที่อาณาจักรเราต้องการ เราทราบดีถึงชาติกำเนิดของคุณ ความกล้าหาญ และความเมตตาของคุณได้รับความเคารพจากเรา และด้วยเหตุนี้ เราจึงขอมอบบัลลังก์ให้คุณเป็นราชินีตลอดกาล และเป็นราชินีมนุษย์คนแรกของที่แห่งนี้” เขากล่าวและฉันก็โค้งคำนับ แสงออกมาจากหินสีแดงที่หน้าผากของเขาและส่องลงมาที่ฉัน ฉันรู้สึกราวกับว่าฉันถูกโอบล้อมไปด้วยรังไหมรัศมีแห่งพลัง และฉันก็รู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นในตัวเอง จนถึงขนาดที่ฉันรู้สึกได้ว่าฉันสามารถยกคนขึ้
สายตาของทุกคนมองไปทางดีแลนและเอเดอริน ซึ่งทั้งสองเหมือนกำลังอยู่ในโลกของพวกเขาเอง เอสเทลส่งเสียงและส่งสัญญาณให้ทุกคนปล่อยพวกเขาไว้ตามลำพัง พวกเขาทั้งหมดพยักหน้าแอมเบอร์เอ่ยขอตัว และบอกคนอื่นๆว่า “มาเถอะ ไปเราพาเพื่อนของเรากลับมากัน!” เธอกล่าว พร้อมกับยกมีดขึ้นมาอย่างมีความสุข พวกหมาป่าก็กระโดดด้วยความดีใจและกระดิกหางวิ่งไปทางที่พวกเขาสูญเสียเพื่อนไป พวกแม่มดหัวเราะและชำเลืองมองไปทางพระราชาและราชินีของพวกเขาก่อนจะแยกออกไปพร้อมกับเบลคที่ยิ้มแย้ม"โอเค! ใจเย็นๆ เจ้าหมาป่า! วางฉันลงได้แล้ว!” เอเดอรินหัวเราะคิกคักและดีแลนก็ส่ายหัวไม่ยอมปล่อย“ดีแลน!” เอเดอรินหัวเราะ เมื่อเขาพยายามจะจูบเธอโดยที่ยังอุ้มเธออยู่ในอ้อมแขน“วางฉันลงเถอะ!” เธอดุดีแลน และบังคับให้เขาวางเธอลง แต่เขาก็ไม่ปล่อยเธอไป เขาดึงเธอเข้าไปกอดและจูบรอยที่คอของเธอซึ่งทำให้เธอหัวเราะคิกคัก“คุณทำผมหัวใจจะวายตาย!” ดีแลนบ่น รู้สึกดีใจที่คนรักของเขากลับมาอยู่ในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง"จริงเหรอ?" เอเดอรินถามเขาอย่างสนุกสนาน แต่ดีแลนถอยห่างจากเธอและมองตรงเข้าไปในดวงตา“อย่าทำอย่างนั้นกับฉันอีกนะ ได้โปรดที่รัก!” เขาพูดด้วยอารมณ์ที่ท่วมท
เพียร์ซีเวีย เอสเทล และแม่มดคนอื่นๆ ยังคงตกตะลึง พวกเขาไม่ได้แม้แต่จะขยับตัวไปไหน เพราะพวกเขายังไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น ซีเรียน่าจ้องไปที่ฟีนิกซ์ และเดินไปหาเธอด้วยความโกรธ ได้ยินเสียงดังเกิดขึ้นและเหล่าหมาป่าก็มองขึ้นไปที่ต้นเสียง พบว่าซีเรียน่ายกมือขึ้นตบหน้าฟีนิกซ์ ฟีนิกซ์ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า ไม่มีอารมณ์ใดๆ เธอมีท่าทางที่เหมือนไม่มีความรู้สึกอีกต่อไป น้ำตาไหลออกจากดวงตา เธอยืนอยู่ที่นั่นก้มศีรษะลงขณะที่ซีเรียน่าตบหน้าเธออีกครั้ง“คนทรยศ!” ซีเรียน่ากรีดร้องขณะที่ตบหน้าฟีนิกซ์อีกครั้งด้วยความโกรธ"หยุดได้แล้ว! ซีเรียน่า!” ฮิลดาหนึ่งในแม่มดจับซีเรียน่าไว้ และพยายามดึงเธอออกจากการตบตีฟีนิกซ์อีกครั้ง"หยุดเถอะ!" ฮิลดาร้องไห้ที่เอาหัวพิงไหล่ของซีเรียน่าเพื่อซ่อนน้ำตาของเธอซีเรียน่า สะอื้นไห้และกรีดร้องใส่ฟีนิกซ์ ว่าเป็นคนทรยศและปล่อยให้เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในทางกลับกัน เบลคเปลี่ยนกลับร่างเป็นมนุษย์แล้วเดินออกไปหาดีแลน เอามือโอบไหล่ไว้โดยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร หมาป่าเปลี่ยนกลับเป็นร่างมนุษย์ และหมาป่าตัวหนึ่งร้องโหยหวนยกศีรษะขึ้นไปในอากาศ ส่งสัญญาณให้อีกตัวอื่น
หมาป่าหันกลับมามองเอเดอริน และใช้กรงเล็บฉีกเชือกที่มัดเธอไว้ออกเป็นชิ้นๆ เอเดอรินกระโดดลงจากโต๊ะและมองไปที่หมาป่า เธอมองไปที่ดวงตาของมัน มันเป็นดวงตาที่คุ้นเคย บ่งบอกว่านี่คือคนที่เธออยากจะพบ“ดีแลน” เธอยิ้มให้หมาป่าตัวใหญ่กว่าตัวเธอถึงสามเท่า เขาตอบกลับด้วยเสียงคร่ำครวญและกระดิกหาง“และแบลคด้วย!” เอเดอรินหัวเราะเมื่อรู้สาเหตุของเสียงคร่ำครวญนั้น“เจ้าโง่!” พวกเขาได้ยินเสียงเอ็ดน่า เธอยืนขึ้นและสาปแช่งดีแลน ก่อนที่จะร่ายคาถาและลูกไฟก็ปะทุขึ้นจากที่ไหนสักแห่งและมันก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา ดีแลนวางเอเดอรินไว้ข้างหลัง และพยายามจะหยุดไฟด้วยตัวเขาเอง เขาเหวี่ยงแขนและลูกไฟก็ปะทุ และมันก็ชนกับลูกไฟของเอ็ดน่า และหายไปในอากาศเอ็ดน่าสะกดอะไรบางอย่าง เธอก็ลอยขึ้นไปในอากาศ ผ่านกำแพง เพื่อพยายามจะหนี ดีแลนมองกลับไปที่เอเดอริน และกระโดดพุ่งไปที่กำแพงเดียวกันนั้น แล้วทุบกำแพงเพื่อออกไปข้างนอก เขากระโดดลงและเอเดอรินก็วิ่งขึ้นไปที่กำแพงที่พังลงมา พบว่าดีแลนกระโดดลงบนพื้นได้อย่างง่ายดายและวิ่งไปยังทิศทางที่เอ็ดน่าหลบหนีไปเธอไม่สามารถอยู่ที่นั่นและรอพวกเขาได้ เธอปีนลงจากกำแพงและทันทีที่เท้าแตะพื้น เธอก็วิ
หัวใจแบลครู้สึกเจ็บปวดเมื่อเห็นร่างของเพื่อนนอนตายอยู่บนพื้น พวกเขารู้ว่าใครคือหมาป่าตัวนั้น ทั้งดีแลนและแบลคต่างก็คิดในใจว่าพวกเขาจะไม่ปล่อยให้การเสียสละนี้เปล่าประโยชน์ พวกเขาจะต้องแก้แค้นให้สาสม เสียงคำรามดังราวกับระเบิด พวกเขาฉีกเกราะจากด้านในและโจมตีศัตรูของพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่สัมผัสเลือด กรงเล็บก็เพียงพอแล้วที่จะฉีกร่างของศัตรูออกเป็นชิ้นๆ และทีละตัวสองตัว ทั้งคู่ก็กองร่างของศัตรูลงบนพื้นด้วยความโกรธเอสเทลแน่ใจว่าได้แจ้งเรื่องพิษต่อหมาป่าตัวอื่นๆ และแม่มดตัวอื่นๆทั้งหมดแล้ว และในไม่ช้าหมาป่าตัวอื่นๆก็ใช้กรงเล็บที่แหลมคมและน้ำหนักตัวเพื่อบดขยี้ศัตรู แต่มันก็ยังไม่เพียงพอ เพราะพวกเขาเพียงแค่ทำให้มันบาดเจ็บ แต่ยังไม่สามารถฆ่าพวกมันได้โดยใช้กรงเล็บเท่านั้น เอสเทลและแม่มดคนอื่นๆ มองดูเรื่องนี้ และพูดคุยปรึกษากันว่าต้องทำอย่างไร หลังจากประชุมกันและค้นจากตำราหนังสือของบรรพบุรุษ พวกเขาก็ได้วิธีพวกเขาร่วมกันร่ายมนตร์สะกดให้ทั่วหมาป่า หมาป่าเฝ้ามองตัวเองลอยขึ้นไปในอากาศด้วยแสงสีเขียวแล้วทรุดตัวลงกับพื้น พวกเขายังไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น หมาป่าส่ายหัวและแล้วก็รับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
นี่เป็นสิ่งใหม่ เธอไม่เคยเห็นมนุษย์ที่มีสีหน้าแบบนี้มาก่อน หรือว่า...เอ็ดน่ามองไปที่เครื่องหมายสัญลักษณ์ของเอเดอริน แล้วเธอก็รู้ทันทีว่าเอเดอรินได้รับการทำเครื่องหมายโดยพระราชาแล้ว ดูจากรอยสักที่เหมือนเครื่องหมายบนหน้าผากของเธอ เธอได้รับการยอมรับจากอาณาจักรมนุษย์หมาป่าแล้ว นั่นหมายความว่าเอเดอรินไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาทั่วไปอีกต่อไป แม้ว่าจะไม่ได้ผสมพันธุ์ แต่เอเดอรินก็จะมีพลังหมาป่าจากคู่ของเธอ ซึ่งทำให้เธอแตกต่างจากมนุษย์คนอื่นๆ แต่เนื่องจากเธอเป็นมนุษย์ พลังจึงยังไม่แสดงออกมาทั้งหมด แต่หากเธอเป็นมนุษย์หมาป่า พลังของเธอจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าของตอนนี้ มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเอ็ดน่าที่จะคุมขังเอเดอรินให้อยู่กับที่หรือสะกดควบคุมเธอ“อย่างนี้นี่เอง” เอ็ดน่าพึมพำกับตัวเอง ความโกรธจะกระตุ้นพลังภายในของเอเดอริน และเธอต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมมันก่อนที่พลังของสัตว์ร้ายจะควบคุมร่างกายของเธอ แต่พลังนี้ของเอเดอรินก็เพียงพอที่จะกระชากคอเอ็ดน่าขึ้นมาได้หากเธอไม่ระมัดระวังตัว เธอต้องไม่ทำให้เอเดอรินโกรธมากขึ้น เพราะเธอคิดว่าเอเดอรินยังไม่รู้เกี่ยวกับพลังอำนาจและยังไม่รู้ว่าจะใช้มันอย่างไร การกระตุ้นควา
ดีแลนดูราวกับว่าเขาพร้อมที่จะฆ่า แต่ยังคงความสงบไว้และหลับตา มือของเขากำแน่นราวกับว่าเขาพยายามควบคุมอารมณ์ทั้งหมดของเขาอยู่ แน่นอนว่ามันยากสำหรับดีแลนจากหมาป่าทั้งหมดที่จะควบคุมรักษาท่าทางดังกล่าวหลังจากที่ต้องสูญเสียความรักในชีวิตไป เขาไม่ต้องการอะไรนอกจากที่จะกัดคอของศัตรูที่กล้ามาแตะต้องคู่ของเขา"คุณเห็นอะไร?" ดีแลนถามด้วยน้ำเสียงที่ตึงเครียด ซีเรียน่าหลับตาลง ขณะที่เธอยกมือขึ้นในอากาศและจดจ่ออยู่กับนิมิตการมองเห็นของเธอ“สัตว์ประหลาดบางอย่าง ใช่! สัตว์ ไม่! เอ๊ะเดี๋ยว! มันไม่ใช่สัตว์ มันเป็นมนุษย์? โอ้พระเจ้า! พวกมันดูน่ากลัว! ฉันไม่สามารถบอกคุณได้ว่าพวกมันคืออะไร แต่ฉันเห็นเอ็ดน่า นั่งอยู่กลางวง กำลังร่ายมนต์บางอย่าง สัตว์หรือฉันควรจะเรียกว่าสัตว์เดรัจฉาน วนเวียนอยู่รอบๆเธอ ราวกับว่าพวกมันกำลังปกป้องเธอ รอก่อน! สัตว์ร้ายเหล่านั้นกำลังเติบโต?” ซีเรียน่าพูดและสะบัดตัวขึ้นจากตำแหน่งที่เธอยืนอยู่ ขณะที่เธอก็งอตัวลงเนื่องจากเธอต้องใช้พลังงานอย่างมากในการมองเห็นนิมิตนั้น “ซีเรียน่า! คุณโอเคหรือเปล่า?" แอมเบอร์เดินเข้าไปหาเธอ และจับแขนเธอไว้ สำรวจดูสีหน้าหน้าของเธอ“คุณโอเคไหม” ดีแลนถ
ผมยืนอยู่ตรงกลาง และถูกห้อมล้อมโดยบรรดาแม่มดที่ยืนห่างจากผมเพียงไม่กี่ฟุต พวกแม่มดร่ายมนต์ของพวกเขา พวกเขาทำให้ผมยืนอยู่ตรงกลางวงกลมพิธีกรรม เพื่อส่งพลังงานและร่ายมนต์ป้องกันแก่ผม พวกเขาบอกผมว่า หลังจากที่เอเดอรินถูกลักพาตัวไป ผมไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ ในขณะที่หมาป่าของผมยังคงวิตกกังวลอยู่ตลอดเวลา มันจึงเข้าครอบงำร่างกายของผมในทุกครั้งที่เขาต้องการ ด้านมนุษย์ของผมดูอ่อนแอลงซึ่งแม่มดจะใช้เวทมนตร์กับร่างกายของผม ซึ่งจะช่วยคงความความแข็งแกร่งแก่มนุษย์ในตัวผม เพื่อที่ผมจะได้ควบคุมแบลคหมาป่าในตัวได้ เขารู้เรื่องนี้ทั้งหมด และเขาไม่ต่อต้านอะไรเลย เพราะเขารู้ว่าเขาสามารถทำลายอะไรได้บ้างเมื่อเขาเข้ามาควบคุมร่างกายของผมได้พวกแม่มดก็ออกตามหาเอเดอริน พวกเขาบอกผมว่าหลังจากส่งมอบพลังแก่ร่างมนุษย์ของผมแล้ว พวกเขาจะใช้พันธะแห่งความเป็นคู่ เพื่อตามหาเอเดอริน หากผมมีพละกำลังทางกายที่สมบูรณ์ ความผูกพันของคู่ครองจะแข็งแกร่งขึ้น ซึ่งพวกเขาจะใช้เวทมนตร์กับสิ่งนี้เพื่อค้นหาเอเดอริน พวกเขาบอกว่า พวกเขาค้นพบวิธีนี้จากการอ่านตำราเวทมนตร์ของบรรพบุรุษ และนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาจะทำสิ่งนี้ ผมยืนถอดเส
เอ็ดน่า ฮันเตอร์ เป็นลูกสาวของเธอ ตอนแรกเราคิดว่าฟีนิกส์ซึ่งเป็นแม่ของเอ็ดน่าจะสนับสนุนลูกสาวของเธอในสงคราม แต่เธอก็ได้พิสูจน์แล้วถึงความภักดีต่อเราด้วยการฆ่าลูกสาวของเธอเองกับแม่มดคนอื่นๆ สายตาของทุกคนจับจ้องที่ฟีนิกซ์ อยากเห็นว่าเธอจะแสดงออกยังไง“ฉันละอายใจจริงๆ ที่เธอเป็นลูกสาวของฉัน! ฉันสาบานว่าฉันไม่มีความคิดหรือความเกี่ยวข้องใดๆ กับการที่เธอรอดชีวิต เธอนำความอับอายมาสู่เผ่าพันธุ์ของเรา และเธอจะต้องถูกลงโทษ ด้วยข้อหาที่ไม่เพียงแต่ต่อต้านพวกพ้องเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการลักพาตัวราชินีและสังหารเพื่อนร่วมอาณาจักรของเราด้วย ข้าสัญญากับท่าน ครั้งนี้ข้าจะไม่ปล่อยให้นางผ่านมือข้าไปง่ายๆ” ฟีนิกซ์กล่าวและผมเห็นเธอร้องไห้ และเธอก็หายตัวไปในอากาศ เหลือเพียงน้ำตาที่ร่วงหล่นลงกับพื้น“ฉันคิดว่าฟีนิกซ์ทรยศเรา” ฉันได้ยินหนึ่งในอัลฟ่าเอ่ยขึ้น“ใช่ ฉันคิดว่าเธอช่วยลูกสาวของเธอ! เธอเป็นคนทรยศ!” อีกคนหนึ่งกล่าว“ไร้สาระน่า! เราทุกคนรู้ว่าฟีนิกซ์ไม่เป็นเช่นนั้น เธอยืนอยู่กับเราในการต่อสู้และเธอก็ร่วมมือกับเราฆ่าลูกสาวของเธอเอง เธอไม่ได้ทรยศเรา ฟีนิกซ์เป็นผู้ภักดี!” แอมเบอร์ ชัฟเฟอร์ตะคอกใส่คนอื่นๆ เธอ