Kilig Lyrics

I knock on the door, heart pounding like it always does when I’m about to see him. “Come in,” Justin’s voice calls—cool, smooth, and frustratingly calm. I take a deep breath and walk in, holding the folder tightly. “Here’s the report you requested, sir.” He doesn’t even glance at me. Just keeps typing, his expression unreadable. “You’re late,” he says without missing a beat. I clench my jaw. “There was a delay at the printer—” “No excuses, Joanna. Just do better next time.” Ouch. Professional and cold. As always. I nod, ignoring the sting in my chest. “Yes, sir.” I turn to leave, gripping the doorknob—just one more second and I’ll be out of this weird tension-filled office— “Wait.” I freeze. I turn around slowly. “Yes?” Justin stands now, walking toward me. In his hand, a familiar brown paper bag. He holds it out. “You didn’t have lunch.” I blink. “I’m fine.” “You skipped breakfast too. Eat.” I hesitate. “What is it?” “Chicken pesto. No onions.” My breath catches. He still remembers? “Why are you doing this?” I ask quietly. He shrugs, not meeting my eyes. “I just… remember things.” My fingers brush his as I take the bag. Warmth. Stupid warmth that shouldn’t still feel this familiar. Then, he looks at me—really looks at me. “You shouldn’t skip meals… wife.” Silence. My chest tightens. “Don’t call me that.” But my voice is too soft to sound convincing. I walk out before I say something I’ll regret. His words echo in my mind like a dangerous lullaby. Cold one second. Kilig the next. God… he’s still him. And that’s exactly the problem.

“I’ll pay you as much as you want, layuan mo lang ang pamangkin ko," alok ni Ibrahim sa babaeng kinababaliwan ng pamangkin niyang si Khaleb. Halos hindi naman makagalaw si Loraine sa narinig. Hindi niya maintindihan kung paano mag-re-react sa sinabing iyon ng Uncle ni Khaleb. At napagkamalan pa yata siyang girlfriend nito. “Huh! Nakakatawa ha. Hindi magandang paratang.” Sa inis niya, nahawakan niya ang booklet na nasa ibabaw ng side table at saka ibinato rito. “Gago ka! Anong palagay mo sa akin sugar mommy? Ang kapal ng mukha mo!” “Hey! Stop! Stop! Stop!” Nagawa ni Ibrahim na umiwas, saka hinagilap ang bewang at braso nito. Hindi inaasahang nagdikit ang kanilang mukha. Her eyes met his, and it feels like searching him deeply in his bones. Aminado siyang nakuryente siya sa init ng hininga nito na amoy coffee latte. It makes his manhood alive, lalo na nang masalat niya ang mala-artistic na kurba ng bewang nito. Same as Loraine, kakaibang kilig ang hatid ng maaamo at mapupunagy nitong mga mata. Ang ilong nitong parang goddess ang hugis maging ang mga labing mapupula at magandang korte. Parang magnet na humuhila patungo sa kanyang mga labi. “Is this how you seduce my nephew. Because if it is, you’re doing a great job,” bulong ni Ibrahim. Hindi mawari ni Loraine kung papuri ba iyon o insulto. Mas pinili niya ang pangalawang statement ng kanyang isipan kaya buong lakas niya itong itinulak. Walong taon na ang lumipas nang muling magtagpo ang landas nina Ibrahim at Loraine. Wala silang kaalam-alam na minsan na nilang nakatagpo ang isat-isa sa isang malagim na pangyayari. No print, no clues, only fate will let them know who they really are and what would they be in the future.

Si Elara Renoir ay isang babaeng matagal nang nangarap ng tunay na pag-ibig. Isang lalaking mamahalin siya sa mundong puno ng panlilinlang. Syempre, hindi mawawala sa kanyang listahan ang gwapo, mabango, at mayamang lalaki. “Aminin na natin,” aniya, “hindi ka mabubuhay sa mundong ito kung hindi ka magiging praktikal.” Hindi siya sakim o gold digger. Gusto lang niyang matiyak na ang buhay at pamilyang bubuuin niya ay magiging maayos at maginhawa. Naranasan na niya ang hirap at ayaw na niyang bumalik doon. Then Rhett Alaric came into the picture. Years ago, she saw him on a magazine cover. Young CEO, perfectly tailored suit, handsome and composed. His gaze was sharp yet calm. From that moment, he became her ideal man, someone she thought she’d only admire from afar. But fate had other plans. One quiet afternoon in a coffee shop, she looked up and there he was. The same man from that magazine, real and breathtaking. For a moment, she could only stare, realizing the man she once dreamed of was standing right in front of her. Ngunit sa pinakanakakahiya pang pagkakataon ito nangyari. Hindi man lang tulad ng mga teleserye moments na may slow motion at background music. Sa pagmamadali niyang maibigay ang kape, hindi niya namalayang natapunan niya ito ng mainit na kape—at sa mamahaling suit pa talaga nito bumagsak ang lahat! Gulat. Pagkapahiya. Kaba. At oo, may halong kilig rin. Ngunit nang magtama ang kanilang mga mata, malamig. Matapang. He wasn’t just a man in a suit—he was the man everyone feared to disappoint. At sa oras na iyon, alam ni Elara na hindi lang kape ang natapon niya, kundi pati ang unang impresyon niya sa lalaking matagal na niyang pinapangarap.

Naglalaro sila ng isang mapanganib na laro, naglilikot sa isang lugar kung saan madali silang mahuli ngunit sa tingin ko bahagi iyon ng kilig . Isang mainit na gulo. Isang mainit na boss. Isang napakaraming mainit na engkwentro na may pagnanasa na hindi mapaglabanan. Si Leslie ay parang walking ticking bomb hindi lang literal na "kapus-palad" ang ibig sabihin ng kanyang pangalan, ngunit iyon ang kuwento ng kanyang buhay. Pakiramdam niya lahat ng mahawakan niya ay biglang nagiging kalokohan. Lalo na pagkatapos ng hindi magandang pangyayari sa kanyang dating nobyo, lumipat siya sa studio na kanyang ibinahagi sa kanyang dating dahil sa panloloko na nangangahulugang bumalik siya sa bahay kasama ang kanyang teenager na parang mga magulang. Kaya naman kailangan niya ng bagong trabaho bilang personal assistant ni Damien Cameron Romano para makabangon muli. Ang tagapagtatag ng Boyce industries, Tatlong buwan sa trabahong ito at maaari na siyang lumipat at, sana ay magsimulang muli sa bagong tseke mula sa kanyang bagong trabaho. Sa papel, madali ang kanyang trabaho. Mag kape. Mag-book ng mga appointment. Panatilihing maayos ang lahat. Ngayon, wala na dahil hindi nagpapagaan ang kanyang amo sa kanyang seksing katawan at seksing mga mata. Imbes na tumutok sa trabaho niya ay walang tigil ang iniisip niya tungkol sa biglaang nakakapasong paso ng kanilang atraksyon sa isa't isa. Pero boss niya! Alam mo kung ano ang sinasabi nila tungkol sa paghahalo ng trabaho at kasiyahan: Hindi ito nagtatapos ng maayos.

Prologue Hawak ang maliit na bag, nakatayo si Althea Santos, 20, sa harap ng marangyang tahanan ng pamilya Velasco. Para bang ibang mundo ang kaharap niya—malayo sa simpleng buhay sa probinsya. Kailangan niya ang trabahong ito, at ang pagiging kasambahay ng isang kilalang doktor ang tanging daan upang makatulong sa pamilya. Pagpasok niya sa sala, sinalubong siya ng bango ng mamahaling pabango at kinang ng chandelier. Ang bawat sulok ay parang larawan mula sa magasin, at halos hindi siya makapaniwala na dito siya maninirahan. “Ah, ikaw pala si Althea,” isang malalim na tinig ang umalingawngaw. Lumingon siya at napatigil. Isang matangkad, gwapo, at matipunong lalaki ang naroon—may malamig na tingin ngunit hindi maitatangging kaakit-akit. Si Dr. Adrian Velasco, 25, amo niya at isang respetadong doktor. “Y-yes, Sir,” sagot niya, pilit pinapakalma ang nanginginig na tinig. Ramdam niya ang mabilis na tibok ng puso, hindi lamang dahil sa kaba kundi sa paraan ng pagtitig ni Adrian—parang binabasa ang kanyang buong pagkatao. Lumapit ito, mabagal at tiyak ang bawat hakbang. “Welcome sa Velasco residence. Sana makapag-adjust ka nang mabuti.” Kasabay ng banayad na babala ang isang maliit na ngiti na nag-iwan ng init sa dibdib ni Althea. Sa sandaling iyon, naramdaman niya ang tensyon—isang halong respeto, kaba, at hindi maikakailang kilig. Alam niyang hindi magiging ordinaryo ang mga susunod na araw. Sa ilalim ng bubong na ito, magsisimula ang kwento ng damdamin na susubok sa kanya—mga lihim, selos, kilig, at sakit na magbabago sa kanyang puso magpakailanman. ---