Tumingin Sa Aking Mata

Ashley Mahinay is an excellent Forensic Pathologist. Unexpectedly, the corpse of an ancient man was discovered in the maritime territory of the Philippines. Ashley was sent to a group in Jolo, Sulu to examine the said corpse of the ancient man. Until there was an accident she did not expect. The corpse of the ancient man came to life, it came to life because of her blood. And because of her, she will gradually get to know and become friends with an unknown creature. She will also open her heart to this unknown creature. In what way will Ashley fight her love for an unknown creature who doesn't belong in her world?

Après la mort de sa compagne, l'Alpha Cédric Didier a passé dix ans à m'en vouloir. J'étais la guérisseuse Oméga qu'il n'avait jamais choisie, liée à lui par le devoir, pas par l'amour. J'étais une remplaçante, une cicatrice existait toujours sur un lien que aucun d'entre nous n'avait demandé. Peu importe la profondeur avec laquelle je soignais ses blessures, peu importe le calme avec lequel je restais à ses côtés, tout ce qu'il disait, c'était : « Si tu veux vraiment me faire plaisir, Clara... alors disparais. » Mais quand la mort est arrivée, ce n'est pas moi qui suis tombée. C'est lui. Saignant dans mes bras, Cédric m'a regardée une dernière fois et a murmuré : « Si seulement je ne t'avais jamais rencontrée... » Aux funérailles, sa mère a pleuré. « Il aurait dû être avec Solène. Je n'aurais jamais dû le laisser s'accoupler avec toi. » Le regard de son père m'a transpercée. « Cédric t'a sauvée trois fois. Pourquoi n'était-ce pas toi dans cette tombe ? » Tout le monde regrettait qu'il se soit lié à moi. Même moi, je le regrettais. J'ai été chassée de la meute sans rien... Pas de titre. Pas d'argent. Pas de tanière à moi. Et puis... peut-être que la Déesse de la Lune avait pitié de moi. Elle m'a donné une dernière chance de réécrire le destin. Cette fois, je ne le supplierais pas de m'aimer. Cette fois, je ne l'attacherais pas à la douleur. Cette fois, je couperais le lien avant qu'il ne commence. Je pouvais déjà entendre les rouages du destin tourner, et cette fois, j'agirais en premier.

« Il n'est pas à toi ! » affirme-t-elle d'un air assuré et inébranlable. « De qui est-il l'enfant, alors ? » je m'interroge, mon regard se posant sur le garçon aux yeux bleus perçants comme les miens. Céline plisse les yeux, les mains serrées. « Il est à moi ! » « Et son père ? Qui est-il ? » Je baisse les mains paresseusement et la regarde intensément. « Ce ne sont pas tes affaires. » dit-elle sur la défensive. « Ça veut dire qu'il est à moi et que je le prends », conclus-je avec un sourire et je passe devant elle pour aller chercher l'enfant qui s'assoupit déjà. « Non, non, non ! » scande Céline en me barrant le passage. « S'il vous plaît, ne le prenez pas. Je vous en supplie ! » **** Après avoir réalisé qu'elle était enceinte, ce qui ne faisait pas partie du contrat qu'elle avait passé avec le milliardaire Bryan Martinez, Céline a quitté son manoir avant la fin du contrat. Lorsqu'ils se retrouvent et qu'il découvre le secret qu'elle lui cachait, il décide de la punir en prenant la garde de l'enfant. Que se passera-t-il lorsque le bébé voudra sa mère près de lui ? Ces retrouvailles permettront-elles de raviver l'amour qui les unissait avant son départ ? Quelle douceur la vengeance de Bryan apportera-t-elle à Céline ?

Seorang perempuan biasa, bukan dari kalangan ahli agama, namun keluarganya membesarkannya dengan penuh kehangatan dan cinta. Dirinya berasal dari keluarga sederhana yang pergi ke kota untuk bekerja. Karena keuangan yang terbatas Minama seorang perempuan berhijab terpaksa mencari kostan yang sesuai dengan budgetnya, sampai dia menemukan sebuah tempat tinggal kostan berlantai 2 yang menurutnya bagus, fasilitas yang memadai namun harganya sangat jauh di bawah rata-rata. Saat pertama kali penyerahan kunci kamar, dari sanalah semua cerita Mina di mulai..

Shanala Arunika adalah gadis dengan hidup yang mengerikan. Di balik senyum ramahnya tersimpan pikiran yang kusut dan rumit. Dia tak akrab dengan ibu kandungnya. Sang ibu membencinya, lebih sayang pada kakaknya. Dia dapat trauma fisik dan mental semenjak kecil. Dia mencoba baik-baik saja meski hatinya runtuh setelah diusir sang ibu di usia 18 tahun. Dia hidup menyambung napas dari hari ke hari. Saat usianya 19 tahun, dia berhasil menjadi pramugari maskapai nasional, Nusantara Airlines. Hidupnya mulai terasa indah dan bermakna. Bahkan, dia memiliki kekasih seorang pilot bernama Ganta. Namun, semua berubah saat orang-orang dari masa lalunya mulai muncul lagi. Sang kekasihpun mulai berubah. Sanggupkah dia tertabrak badai kedua kehidupannya? Seberapa kusut dan mengerikannya hidup Shanala? Bagaimana jati dirinya sampai sang ibu membenci Nala mati-matian? Adakah seseorang yang menolongnya? Adakah pahlawan yang akan mengentaskan kesedihannya?

Menikah dengan Panji Wicaksana, yang tidak lain adalah pacar adik kembarnya, bukanlah keinginan Keira Prawirajaya. Masalahnya adik kembarnya tersebut kabur seminggu menjelang hari pernikahannya. Sementara keluarga besarnya memerlukan tameng untuk menutupi aib keluarga. Dan seperti biasa, Keira lah yang harus mengambil alih semua dosa-dosa adik kembarnya. Masalah timbul saat Keisha kembali. Keisha memutarbalikkan fakta, dan menjadikan Keira kambing hitam atas segala kesalahannya. Panji yang masih sangat mencintai Keisha, mengupayakan segala cara agar bisa menceraikan Keira. Termasuk menuduh Keira berselingkuh dan mengandung benih dari pria lain. Keputusan apa yang akhirnya akan diambil oleh Keira? Mempertahankan rumah tangga dan maruah keluarga, atau menyelamatkan harga dirinya sebagai seorang wanita? "Aku diam bukan karena aku kalah. Aku hanya tidak mau kamu semakin mempermalukan dirimu sendiri. Karena secepat apapun kebohongan berlari, yakinlah bahwa kebenaran pasti akan selalu melewatinya." -Keira Prawirajaya- "Bertahanlah, jika kamu betah. Dan pergilah, jika kamu lelah. Aku tidak pernah memaksa." -Panji Wicaksana- "Jangan biasakan menelan stigma bulat-bulat tanpa ditelaah terlebih dahulu. Cinta boleh, tapi tolong otak kamu itu dipakai!" -Alrasya Abiyaksa-

Le jour du divorce de Claire Leroux, une convention de divorce a fait sensation sur Internet.[En raison du dysfonctionnement sexuel de mon mari, il est incapable de remplir les obligations fondamentales et de me satisfaire]Cette nuit-là, Claire a été entraînée dans une voiture. L’homme lui a mordu les lèvres et lui a dit avec un regard féroce : « Que je sois dysfonctionnel ou non, tu pourras le vérifier ce soir. »Après le divorce, Claire s’est transformée en styliste internationale avec d’innombrables beaux hommes autour d’elle.En la voyant entourée de plus en plus d’hommes, cet ex-mari froid et indifférent ne pouvait plus rester les bras croisés. Quand il était libre, il allait la chercher. D’un ton autoritaire et doux, il a dit :« Chérie, rentre à la maison avec moi, d’accord ? »« Monsieur, l’amour tardif est aussi insignifiant que l’herbe. »« Tu as raison, mon amour ne vaut rien, mais je sais que j’avais tort, reviens... »

Ang ampon ng aking ama ay ikinulong lamang sa masikip na storage closet nang halos labinlimang minuto, ngunit tinalian niya ako at itinapon sa loob bilang parusa. Tinakpan pa niya ang ventilation gamit ang mga tuwalya. "Bilang nakatatandang kapatid ni Wendy, kung hindi mo siya kayang alagaan, marapat lamang na maranasan mo rin ang takot na naramdaman niya,” seryoso niyang sabi. Alam niyang may claustrophobia ako, ngunit ang aking mga desperadong pakiusap, ang aking matinding takot, ay sinagot lang ng malupit na sermon. "Magsilbi sana itong aral sayo para maging mabuting kapatid." Nang tuluyang lamunin ng kadiliman ang huling hibla ng liwanag, nakakaawa akong nagpumiglas. Isang linggo ang lumipas bago muling naalala ng aking ama na may anak pa siyang nakakulong at nagpasya siyang tapusin na ang aking parusa. "Sana'y naging magandang aral sa iyo ang isang linggong ito, Jennifer. Kung mangyayari pa ito muli, hindi ka na pwedeng manatili sa bahay na ito." Ngunit kailanman ay hindi niya malalaman na matagal ko nang nalanghap ang aking huling hininga sa nakakasulasok na silid na iyon. Sa kadiliman, unti-unti nang nabubulok ang aking katawan.

Dahil sa bankruptcy ng kanyang ama, sapilitang ipinakasal si Avery Tate ng kanyang stepmother sa isnag bigshot. Ngunit may catch-ang bigshot na ito ay si Elliot Foster- na kasalukuyang commatose. Sa mata ng lahat, ilang araw nalang ang nalalabi at magiging balo na siya at palalayasin din ng pamilya. Pero parang nagbibiro ang tadhana nang isang araw bigla nalang nagising si Elliot.Galit na galit ito nang malaman ang tungkol sa arranged marriage at pinagbantaan siya nito na papatayin nito kung sakali mang magka anak sila. “Ako mismo ang papatay sa kanila!”Pagkalipas ng apat na taon, muling bumalik si Avery sakanilang lugar, kasama ang kanilang fraternal twins - isang babae at isang lalaki. Itinuro niya ang mukha ni Elliot sa TV screen at sinabi sa mga bata, “Wag na wag kayong lalapit sa lalaking yan. Sinabi niyang papatayin niya kayo.” Noong gabing ‘yun, nahack ang computer ni Elliot at may humamon sakanya - isa sa mga kambal- na patayin sila. “Hulihin mo ako kung kaya mo, *sshole!”

Aku mengalami kram menstruasi dan memesan obat pereda nyeri. Di aplikasi, pengantarnya tertulis seorang pengendara wanita, tapi yang datang ternyata seorang pria mabuk. Kali ini, aku tidak menelepon dua kakakku untuk meminta bantuan. Langsung saja aku melapor ke polisi. Di kehidupan sebelumnya, kedua kakakku bukan hanya memanggil semua pengawal pribadi yang ada, tetapi mereka sendiri juga buru-buru kembali. Akibatnya, mereka melewatkan drama panggung yang dimainkan oleh adik angkat mereka. Adik angkat mereka begitu sedih hingga dia menusukkan tombak mainan ke dirinya sendiri di atas panggung dan membuat dirinya terluka parah. Kedua kakakku mencoba menghiburku, "Jangan merasa bersalah. Setidaknya kamu tetap selamat." Namun, di balik itu, mereka mengikatku dan menyerahkanku kepada sekelompok pria mabuk. "Cuma pria mabuk, 'kan? Kamu bisa mengusirnya sendiri. Kenapa harus manggil kami? Sekarang lihat akibatnya. Kalau Hilda meninggal, kamu juga jangan berharap bisa hidup!" Ketika aku membuka mata lagi, aku kembali ke hari di mana pria mabuk itu mengetuk pintuku. Kali ini, aku tidak menelepon mereka. Mereka akhirnya bisa menyaksikan drama panggung adik angkat mereka, memberi dukungan dan semangat. Namun, setelah drama itu selesai, mereka malah menyesal.