Wattpad Nc 21

"อย่าเข้ามานะคะคุณพี่หมอ!! ใหญ่ขนาดนั้น ถ้าเข้ามาชมพู่ตายแน่ๆ" "จะเรียกคุณหมอหรือพี่หมอ เอาซักอย่าง" "โธ่ มันใช่เวลามาพูดเรื่องนี้หรือคะ" "สรุปคุณหมอ หรือพี่หมอ" "ดะ...เดี๋ยว..." "เร็วสิ" "พี่หมอก็ได้ค่ะ อ๊ะ! พี่หมอใส่อะไรเข้ามาคะ ชมพู่เจ็บนะ!" "ชู่ว~ แค่นี้วเท่านั้น เด็กดี"

"ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร ในเมื่อฉันเป็นหมัน" "ถ้าไม่ใช่คุณ ฉันคงท้องกับหมา" "ม่านฟ้า!!" "ไม่ต้องมาตะคอก ทำด้วยกัน พอท้องแล้วมาถามว่าท้องกับใคร ตอนทำทำไมไม่ใส่ถุง รวยเสียเปล่า แต่งกกับอีแค่ถุงยางอันไม่กี่สิบบาท" "ไปตรวจ DNA ลูกเดี๋ยวนี้ มันใช่ฉันหรือเปล่า" "ไหนบอกว่าเป็นหมันไง ไม่ต้องตงต้องตรวจมันหรอก ลูกฉัน ฉันเลี้ยงเอง!" "..."

เพราะความใส่ใจ(เรื่องชาวบ้าน) พลอยสวยเลยบังเอิญได้เห็นหน้าของบอสที่ตำรวจกำลังตามตัวโดยบังเอิญ เธอเลยต้องซ่อนตัวเพื่อความปลอดภัย แต่ทำไมสถานที่ที่เธอต้องซ้อนตัวต้องเป็น “ไร่สิงห์ศิลา” ไร่ของแฟนเก่าเธอ

"แฟนน้องเหรอ ไหนบอกไม่มีแฟน" ถึงสกิลภาษาไทยของเขาจะไม่เข้าขั้นเทพ แต่เขาก็ฟังออก ...อ้าวมันไม่ได้เป็นแฟนผู้หญิงคนนี้เหรอ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าอะไรที่มันใส่ลงไปในแก้วน้ำนั่น "ไม่ใช่แฟนนะคะ คุณเป็นใคร" หญิงสาวหันมาทางคนที่หน้าตาเหมือนพระเอกเกาหลีแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ ว่าเขาจะเข้ามาหาพวกเขาทำไม

"ผมชื่อภัทร คุณชื่อเพื่อนแพรใช่ไหม ผมขอชี้แจงง่ายๆ แล้วกันนะครับเวลา หกเดือนที่คุณอยู่ในฐานะแฟนผม คุณไม่สามารถคบใครได้เพราะมันจะสร้างความเสื่อมเสียมาให้ผม ผมจะไม่ทำอะไรล่วงเกินคุณในที่รโหฐาน" "เดี๋ยวค่ะ ถ้าที่ไม่รโหฐานละคะ" เพื่อนแพรยกมือถาม "อ๊าวคุณ เราเล่นเป็นแฟนกันก็ต้องมีกอดกันบ้างตอนอยู่ข้างนอกเพื่อความสมจริง" ภัทรพูดกลั้วเสียงหัวเราะ "เดี๋ยว...ก่อนจะไปถึงตรงนั้น ทำไมคุณเลือกฉัน" "คุณขี้เหร่ดี" เขาตอบหน้าตาเฉย

"เป็นบ้าหรือไง จู่ๆ ก็มาแก้ผ้าให้ผู้ชายดู!" "เอ้า! ลุงไม่ได้จับหนูมาเพราะอยากทำแบบนี้เหรอ? แก้แค้นไง ลุงบอกว่าหนูทำลุงเสียอนาคต ลุงก็ทำให้หนูเสียอนาคตด้วยสิถึงจะสาสม" "เธอมันประสาท!! ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!!!"

“ไอ้หมอโรคจิต ไอ้หมอบ้ากาม ไอ้เกย์ปลอม ไอ้....ๆ” ศศิตาไม่รู้จะหาคำไหนมาด่าไอ้คนเลวแบบเขาได้ “ไม่เอาน่า บี๋ ไหน ๆ ก็ ไหนแล้ว เมื่อคืนคุณก็สนุก ไม่ใช่เหรอ” ลักษณ์เดินเข้ามาใกล้เธอ พร้อมทั้งเรียกคำที่เขาชอบเรียก โดยเฉพาะเมื่อคืน เขาเรียกเธอด้วยคำนี้ทั้งคืน “ไม่ต้องมาเรียกคำนี้เลย...ปล่อย” ศศิตาใช้สายตาดุ ไม่คิดเลยว่าคนที่เธอเห็นเขาเป็นเพื่อนมาตลอดหลายปี จะกลายร่างเป็นคนเลว ใช้จังหวะที่เธอเมา ในการย่ำยีเธอ จะเรียกว่าย่ำยีได้ไหมนะ ในเมื่อเธอก็ไม่ได้ขัดขืน แต่อย่างไรเสีย เธอก็เมา ไม่มีสติ เขาไม่ควรใช้หน้าตา และความสนิทสนมล่อลวงเธอ “เลิกกับมันซะ” เสียงของลักษณ์ดูเหี้ยมเกรียมกว่าทุกครั้งที่เธอเคยได้ยิน “เลิกอะไร เลิกกับใคร” ศศิตาใกล้ใจถาม หวังว่าเขาคงไม่ได้ให้เธอเลิกกับคนนั้นนะ คนที่รักหมดใจ “เลิกกับมันซะ ไอ้เบียร์ ไม่อย่างนั้น คลิปบี๋กับเราว่อนเน็ตแน่” ลักษณ์พร้อมทั้งกระชากคนตัวบาง มานั่งลงบนตัก

อยากก็แค่โทรมา ค่าโรงแรมหารกันคนละครึ่ง ******** "เป็นได้แค่คู่นอนนะ เอากันขำ ๆ รับได้ก็ขึ้นรถ รับไม่ได้ก็แค่นี้ไม่ต้องคุยกันอีก" "อืม" เธอก้าวขึ้นรถผมอย่างไม่ลังเล ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มันถูกหรือแม่งผิดตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม "ทำไม อยากมากขนาดนั้นเลย แฟนเธอไปไหน" ถึงจะเอากันขำ ๆ ผมก็ไม่อยากเป็นชู้กับใคร "เลิกกันแล้ว" ใช่สินะ ไอ้นั่นมันไปเรียนต่อเมืองนอกตั้งสี่เดือนแล้วนี่นา แม่งแล้วกูดันรู้ทุกเรื่องของเธอ "ของขาด" ผมถามและเคาะพวงมาลัยในตอนที่ติดไฟแดง "อืม" เธอตอบง่าย ๆ เรียบ ๆ ไม่สะทกสะท้าน "ดี เราก็ของขาด ของขาดกันทั้งคู่ คงมันดี หึ" ************** #ไม่มีนอกกาย

น้องสาวเพื่อน! บุคคลต้องห้าม! เขาก็ไม่อยากผิดสัญญากับเพื่อนหรอกนะ แต่เด็กมันก็ยั่วเหลือเกิน "ถ้าพี่ไม่พูดหนูไม่พูด แล้วเฮียภีมจะรู้ได้ไง" ความอดทนของเขานั้นยิ่งกว่าเหล็กกล้า แต่เมื่อเจอขาว ๆ อวบ ๆ บวกกับเด็กมันอ้อนขนาดนั้น ถามจริงจะเอาอะไรมากล้าได้อีก ความคิดฝ่ายเทวดากับซาตานตีกันให้ยุ่งในหัว สุดท้ายแล้วเขาจะจัดการอย่างไรกับความสัมพันธ์ต้องห้ามนี้ **************************** #ไม่มีนอกกายนอกใจ

"Aku bukan pelakor, tapi sebutan itu disematkan padaku karena ulah mantan istri Anugrah." Dokter Bella menjalin hubungan serius dengan Anugrah setelah pria itu resmi berstatus duda, namun siapa yang menyangka, hubungan tersebut menjadi awal kehancuran hidup dan karirnya. Saat masih menjalin kisah asmara dengan Direktur Rumah Sakit Ibu dan Anak itu, Bella terus diteror mantan istri Anugrah, hingga akhirnya dia menyerah dan meninggalkan sang Direktur. Lama tak mendengar kabar dari Anugrah, ternyata pria itu kembali menjalani rumah tangga dengan mantan istrinya. *** Berjumpa kembali setelah dua belas tahun berpisah, menjadi pertemuan paling mendebarkan bagi Bella dan Anugrah, yang masih menyimpan perasaan cinta satu sama lain. "Dua belas tahun aku mencari keberadaanmu. Aku pikir kita sudah benar-benar berakhir. Ternyata, ada ikatan yang tidak akan pernah bisa dihapus oleh apapun." Anugrah menatap wajah Bella, lekat. Kedua manik matanya berkaca-kaca, berharap bisa memeluk wanita cantik itu seperti dulu. "Bastian hadir bukan karena kesalahan, tapi keinginan kita berdua. Kamu ingatkan ... berulang kali aku mengatakan, aku akan menikahimu."