กล้าหาญ

“ผู้กองเพลิง” นายตำรวจหนุ่มแห่งหน่วยปฏิบัติการพิเศษได้เข้าจับกุมทลายแก๊งค้ามนุษย์ข้ามชาติ จนได้พบกับ “ณิชญารีย์” หรือ หนูนิด ที่กระโดดเอาตัวขวางหน้ารถระหว่างที่เขากำลังขับรถกลับบ้าน หญิงสาวอ้างตัวว่าไม่มีที่ไป ออกจากบ้านมาหางานทำแต่กลับไม่มีใครรับ ทั้งที่บ้านก็ยากจนข้นแค้น เมื่อได้ฟังเรื่องราวที่ถูกเธอปั้นแต่งผู้กองหนุ่มจึงรับเธอมาเลี้ยงต้อย เอ๊ย! เลี้ยงดูด้วยความจำใจ ทว่าความจริงแล้วไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพราะเธอคือลูกสาวของผู้บังคับบัญชาผู้เป็นนายของเขา เขาจะทำอย่างไรเมื่อหนูนิดคนนี้ทั้งเอาแต่ใจและดื้อรั้น แต่ก็มากไปด้วยความอ่อนหวานไร้เดียงสาที่พร้อมจะเขย่าหัวใจเขาตลอดเวลา ผู้กองหนุ่มจะตัดสินใจแบบไหน ระหว่างส่งคืนเธอให้ผู้เป็นพ่อ หรือ! เก็บเธอไว้ข้างกาย ติดตามได้ใน เล่ห์รักผู้กองเพลิงนะคะ ^^ ............................... ซีรีส์เล่ห์รักผู้กอง ประกอบด้วย 1. เล่ห์รักผู้กองเพลิง 2. ผู้กองปราบกำราบรัก

มู่หลันฮวาถูกแม่เลี้ยงกลั่นแกล้งและเป่าหูคนในหมู่บ้านให้ส่งนางไปเป็นเครื่องบูชายัญให้แก่ปีศาจพญางูบนเขา เพื่อแก้ภัยพิบัติที่แห้งแล้งในเมืองหางโจว นางจำต้องยอมรับชะตากรรม แต่เมื่อได้พบกับเขา หลี่เย่ ปีศาจงู นางก็รู้สึกชื่นชอบเขาขึ้นมา โดยเฉพาะคืนพระจันทร์เต็มดวงที่เขาจะกลายร่างเป็นมนุษย์ เขาช่างรูปงามเย้ายวนใจนางยิ่งนัก แม้ในใจจะหวาดกลัวเขาอยู่ไม่น้อย แต่นางก็อยากได้เขาเป็นสามี จะต้องทำเช่นไรกันเล่า!!!

คาถาศักดิ์สิทธิ์ในยุคสามราชา ห้าจักรพรรดิจารึกอยู่ในกระดองเต่าโบราณ กำหนดให้ไป๋หลันฮวา ลูกสาวเจ้าพ่อไป๋โหย่งอี้จากแก๊งสามพยัคฆ์แดนมังกรและอดีตรัชทายาทไร้บัลลังก์โจวโยว่เฉิง ให้โคจรมาพบกัน หากแต่บุรุษที่เธอพบนั้นคือแม่ทัพไร้พ่ายในตำนานเมื่อ 3000 ปีในอดีต จวบจนกระทั่งอดีตรัชทายาทโจวโย่วเฉิงได้มาโคจรพบมาเฟียสาวทรงเสน่ห์ ลูกสาวเจ้าพ่อแก๊งสามพยัคฆ์ที่ถูกส่งไปเรียนต่อและให้เป็นหัวหน้าคุมบรรดายากูซ่าทางประเทศญี่ปุ่น เธอฉีกกฎความเป็นมาเฟียไปอย่างสิ้นเชิง กฎของมาเฟียต้องโหดเหี้ยม เลวสุดขั้ว ทำงานสุจริตไม่ได้เพราะไม่เจริญรุ่งเรืองและรวยช้า แต่เธอกลับทิ้งสโลแกนมาเฟียทุกข้อ เพราะแม่ไม่โหด(ถ้าไม่จำเป็น) แม่ไม่อยากเป็นคนเลว (เพราะอยากเป็นคนดี เบื่อหนีตำรวจ) แม่อยากทำงานสุจริต (เพราะแม่สวยระดับนางเอกซีรีย์ยังต้องหลบ ก็เลยมีอาชีพเสริมเป็นดารา แต่มีอาชีพหลักเป็นมาเฟีย) ทว่าสถานการณ์บังคับทำให้ต้องแบกรับเป็นหัวหน้าแก๊งฝีมือยิงปืนของแม่แม่นชนิดที่ว่าหลับตาก็ยังยิงถูก อำนาจลึกลับ นำเธอกลับไปใช้ชีวิตในยุคสมัยราชวงศ์โจวตะวันตก เพื่อทำหน้าที่สำหรับผู้ที่ถูกเลือก คืนราชบัลลังก์ให้แก่รัชทายาทในอดีต คืนความเป็นมนุษย์ให้หวนกลับคืนมา และคืนความรักที่พระองค์มีต่อนางตราบชั่วนิจรันดร์

เมื่อ ปลายฝัน นักศึกษาสาวสดใส ต้องมาฝึกงานในอาณาจักรธุรกิจของ ภีม ภาคินัย นักธุรกิจหนุ่มหล่อผู้เย็นชา โลกที่แตกต่างนำพาทั้งคู่ให้ใกล้ชิดกัน ทว่าหัวใจภีมถูกพันธนาการด้วยอดีตและคู่หมั้นผู้ทะเยอทะยาน ส่วนปลายฝันก็มีปมซ่อนเร้นในใจเช่นกัน ท่ามกลางเกมอำนาจและความริษยา ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนนี้จะนำพาทั้งสองไปสู่บทสรุปแห่งรัก หรือเป็นเพียง "เกม" ที่ไม่มีวันชนะ?

ซ่า~~~~ สายฝนพร้อมใจกันโปรยปรายลงมายังพื้นดินชนิดที่หลบไม่ทัน “จะรอให้ถึงบ้านก่อนนี่ไม่ได้เลย กลัวไม่ได้ตกหรือไงวะ" เธอบ่นอีกครั้งก่อนขึ้นควบจักรยานและรีบปั่นไป "พี่ไปด้วย" ชายหนุ่มกระโดดซ้อนท้ายเธอพร้อมทั้งกอดเอวนั้นอย่างถือวิสาสะ “นั่งดีๆ จะมากอดทำไม" “ให้กอดแนย่านตก” (ขอกอดหน่อยกลัวตก) “ตัวอย่างกับหมีควายคนที่ต้องกลัวควรเป็นฉัน!!" เรไรไม่มีทางเลือกเธอปั่นมาจนถึงกระท่อมปลายนาของยายสายจึงจอดรถทิ้งไว้และวิ่งเข้าไปหลบในนั้นก่อน ดูท่าฝนก็คงจะไม่หยุดและยังตกแรงขึ้นอีก แถมฟ้าก็ยังส่งเสียงร้องดังจนน่ากลัว "เรไรไม่ต้องการให้ใครมาสงสาร" "เรไร...บาดแผลในใจเจ้าให้อ้ายเป็นคนรักษาได้บ่"[แผลที่ใจพี่ขอรักษาให้ได้หรือไม่]

เมื่อหลิวหลันเฟย นักเขียนนิยายในโลกปัจจุบัน ได้ทะลุมิติไปในโลกอื่น นางตื่นขึ้นมาอีกทีในคุกหลวงแถมยังต้องหาทางหนีออกจากคุกอีก ทำไมคนอื่นเขาทะลุไปเป็นเจ้าหญิงแล้วนางถึงได้มาเป็นนักโทษล่ะ

แตงไทยสาวสวยผู้ที่ตั้งใจว่าจะโสดตลอดชีวิต แต่แล้วความตั้งใจของเธอก็สั่นคลอน เมื่อมาเจอหนุ่มหล่ออย่างกำนันหิน ปฏิบัตการอ่อยผู้ชายก็เกิดขึ้น

"เช็คเงินสด 20 ล้าน ค่าตอบแทนตลอด 2 ปีที่ผ่านมา แล้วหนูจะไปไหนก็ไปได้เลยค่ะ พี่ให้เวลาหนู 3 วัน เก็บข้าวของออกจากคอนโดให้หมดนะคะ น้องการ์ตูนจะได้ย้ายของเข้ามาอยู่ต่อ" "นานไปค่ะ แค่วันเดียวก็พอแล้ว"

เมื่อโชคชะตานำพาให้ "ภาคิน" และ "พิมพ์ดาว" บังเอิญพบกัน จากคนแปลกหน้ากลายเป็นเพื่อนสนิท ความผูกพันค่อย ๆ ก่อตัวเป็นความรัก แต่เมื่อทั้งคู่ตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกัน กลับพบกับความจริงที่ทำให้พิมพ์ดาวต้องหนีจากภาคินไป “น้องสาวนายคือคนที่ชั้นเกลียดที่สุด ชั้นไม่มีวันลืมสิ่งที่น้องสาวนายทำไว้กับพี่ชายชั้นหรอก!”