การแต่งงานตามสัญญา

ใครจะคิดล่ะ ว่าผู้หญิงที่เคยปฏิเสธเขาในวันนั้น จะกลายมาเป็นเลขาส่วนตัวในวันนี้ แม่เลขาตัวดีที่ชอบแสดงท่าทางอวดเก่งและพยศเก่งแบบนี้ ไม่รู้ว่าเวลาอยู่บนเตียงแล้ว...จะครางเก่งเหมือนกันไหม มังกร มาเฟียหนุ่มที่พ่วงมาด้วยตำแหน่งประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ ความเพอร์เฟกต์ของเขาทำให้สาวๆ หลายคนต่างอยากได้มาครอบครอง ภายนอกเขาสวมหน้ากากชายหนุ่มผู้แสนดี แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆ แล้วภายใต้หน้ากากนั้นมีความน่ากลัวซ่อนเอาไว้... ซอจิน เลขาส่วนตัวของมังกร สวย เก่ง พูดได้หลายภาษา ใครดีมาดีกลับ ร้ายมาร้ายกลับ ไม่ยอมคน ภายนอกดูเป็นคนแรงๆ แต่ลึกๆ แล้วเป็นคนอ่อนโยนและน่าสงสาร

ตำนานนางปาดถือกำเนิด! อิจฉาจนได้ดีเป็นอย่างไรเปิดอ่านหลิวหงเถา หลิวหงเถาขี้อิจฉามาก นางจึงพัฒนาข้อด้อยของตนเองจนกลายเป็นข้อเด่น หลิวหงเถาอิจฉาพี่สาวที่ได้อภิเษกกับชินอ๋อง อิจฉาสหายในวัยเยาว์ที่ได้เป็นไท่จื่อเฟย อิจฉาพี่ชายฝาแฝดที่ได้รับความรักจากบิดาอย่างล้นเปี่ยม หารู้ไม่ว่าคนที่นางอิจฉาล้วนอิจฉานางทั้งนั้น เพราะไม่ว่าจะชินอ๋องหรือไท่จื่อต่างก็หลงเสน่ห์ในตัวนางทั้งสิ้น ส่วนพี่ชายที่นางอิจฉาก็รักนางมากกว่าตนเอง หลิวหงเถาเอ็นดูชิงหมินเด็กรับใช้ที่บิดาเก็บมาเลี้ยง การกลับภพเดิมของเขาโดยไม่ร่ำลาทำให้หลิวหงเถาก้าวเข้าสู่เส้นทางการเป็นหงส์ จากวังบูรพาสู่วังหลัง สถานที่ที่สตรีต่างแกร่งแย่งความโปรดปรานจากบุรุษเพียงคนเดียว ทว่าตัวนางนั้นกลับได้ความรักมาอย่างล้นเปี่ยมเพราะดวงชะตาดอกท้อ!

หยูเพ่ยอันบุตรอนุของจวนขุนนางขั้นสอง ได้รับราชโองการให้แต่งงานกับท่านอ๋องอี้เหวิน แต่เขานั้นคืออ๋องตกยากถูกริบทรัพย์และบรรดาศักดิ์ไปจนสิ้น เหลือเพียงแต่ตัวและถูกส่งมาให้อยู่ด้วยกันในจวนร้างเล็กๆ แถมเขานั้นยังพิการขาหักเพราะป้องกันการก่อกบฏจนตนเองบาดเจ็บ แต่สุดท้ายด้วยความหวาดกลัวว่าเขานั้นจะขึ้นไปเป็นใหญ่เสียเอง จึงได้กำจัดเขาโดยป้ายสีในความผิดที่เขาไม่ได้ก่อ และให้แต่งงานกับบุตรของอนุของขุนนางขั้นสองที่มิได้มีอำนาจใดจะช่วยเกื้อหนุนเขาได้ และอ๋องผู้นี้ยังมีลูกติดหนึ่งคนอีกด้วย หยูเพ่ยอันจึงจำต้องดูแลทั้งพ่อและลูกในเรือนร้างแห่งนี้……

“อ๊อย... คุณดำ... อรเสียว” อรทัยยอมรับว่าสยิว เสื้อยืดตัวบางของหล่อนโดนเลิกขึ้นไปกองเอาไว้เหนือทรวงอกแล้วถอดออกจากร่างเอิบอิ่ม “รู้ไหมว่าผัวคิดถึง” อดัมส์จูบไซ้ซอกคอของภรรยาอย่างหื่นกระหาย ซุกไซ้ใบหน้าลงมาดูดนมจนหัวนมเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายทั้งสองเต้า ก่อนจะขยับขึ้นทาบทับร่างน้อยๆ ของอรทัยที่นอนทอดร่างตามความยาวของโซฟา ง่ามขาถูกดันให้เปิดอ้ารับลำตัวหนาของอดัมส์

หนิงเจียว หมอสูตินรีเวชผู้มีอาชีพเสริมลับ ๆ โดยการเป็น 'ที่ปรึกษาด้านความเสียว' ให้แก่หญิงสาวที่ไม่มีความกล้าในเรื่องบนเตียง แต่ทว่าเธอกลับเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ทำให้เธอทะลุมาอยู่ในร่างของสตรีโบราณ ที่มีชื่อว่า หนิงเจียว เหมือนกับเธอและยังหน้าเหมือนกันจนแยกไม่ออกราวกับแฝดที่พลัดพราก และนั่นทำให้ หนิงเจียว ได้แต่งงานกับ สวีจิ้งเทียน ชายหนุ่มที่เกลียดนางและคอยพูดจาเสียดสีไม่ให้เกียรตินางรวมถึงเขายังไม่ยอมร่วมหลับนอนกับนาง และมันก็ทำให้นางพบว่า สามีปากร้ายของนางผู้นี้มีงานอดิเรกคือการ 'ช่วยตนเอง' ทั้งยังชอบทำให้นางดูอีกด้วย สวรรค์นี่ส่งสามีวิปริตมาให้นางเช่นนั้นหรือ?

เขาเป็นผู้ชายเพรียบพร้อมไปหมดทุกเเละเป็นมาเฟียอันดับหนึ่งของประเทศ!!!ไม่มีใครกล้าล้ำเส้นเป็นอันขาด เพราะเขาโหดเหี้ยมที่สุดในบรรดาเมาเฟีย เขาทั้งหล่อ! รวย! เถื่อน! เย็นชา! โหดสุดๆ เเต่ทว่า...เเต่งงานเเล้ว!!! เนื้อหาในเรื่องบางส่วน "ไปไหนมา โทรไปไม่รับอ่านไลน์ไม่ตอบ" ทันทีที่เจอหน้าฉันน้ำเสียงเรียบเย็นที่เปล่งออกจากริมฝีปากหนาจนคนที่ยืนฟังถึงกับขนลุกชัน ในสมองของฉันตอนนี้หาวิธีพูดยังไงก็ได้ที่ทำให้เขาใจเย็นที่สุด เห็นหน้าเขาก็รู้เเล้วว่าสุดจะทนกับคนอย่างฉันอ่า จะตอบยังไงดี ตอบเเบบเดิมก็เเล้วกันฉันเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมตอบคำถาม "กะก็ไปทำรายงานบ้านเพื่อนหนูไง" ฉันพยามคุมน้ำเสียงให้ปกติที่สุดเเล้วนะเเต่ทำไมมันยังสั่นอยู่ อย่างน้อยๆฉันต้องอ้างทำรายงานก่อนดีกว่าบอกว่าไปผับนิ นี่ฉันคิดดีเเล้วนะทุกคน "ฉันถามเป็นครั้งสุดท้าย ไป..ไหน..มา" เขาพูดเก็บอารมณ์เเบบสุดๆ เเละเน้นคำด้วยน้ำเสียงหนักๆใช่เขารู้เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ฉันเเอบหนีเที่ยว เเต่ก็พลาดอีกตามเคย...

เศษเสี้ยวหัวใจของท่านเคยมีข้าอยู่ในนั้นบ้างหรือไม่ ภายใต้แคว้นต่งฉีที่ปกครองโดยเสนาบดีแซ่หลินเป็นที่รู้จักกันดีว่าตระกูลแซ่หลินนั้นจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิรุ่นก่อนๆจวบจนมาถึงฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ฮ่องเต้ได้พระราชทานงานแต่งให้แก่ตระกูลแซ่หลินและตระกูลแซ่เสี่ยว เพื่อความแน่นแฟ้นหนุนนำอำนาจของเสนาบดีฝ่ายขวา เมื่อรู้ว่าเสนาบดีฝ่ายซ้ายจะก่อกบฏ หลินเฟิ่งบุตรชายคนเดียวของตระกูลแซ่หลินที่รักและชอบพออยู่กับแม่นางบุตรสาวคนโตของตระกูลแซ่เสี่ยว นามว่าเสี่ยวหลินทำให้งานแต่งนี้ไม่มีฝ่ายใดขัดข้องใจ ส่วนตระกูลแซ่เสี่ยวนั้นมีบุตรสาวอยู่สองคน อีกคนนามว่าเสี่ยวเอ๋อพี่น้องทั้งสองคนเป็นพี่น้องฝาแฝดแต่ทว่าเสี่ยวหลินคนเป็นพี่มีโรคติดตัวมาตั้งแต่กำเนิดทำให้เจ็บป่วยอยู่เรื่อยมา เมื่อใกล้ถึงกำหนดการทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่ตระกูลเสี่ยวคิดไว้เพราะเสี่ยวหลินจู่ๆร่างกายของนางก็อ่อนแอลงและไม่มีหนทางรักษาจึงทำให้นางไปลาจากโลกนี้ไป ตระกูลแซ่เสี่ยวจึงแก้ไขปัญหาโดยการส่งตัวบุตรสาวคนเล็กไปแทนพี่สาวของนางและเก็บเรื่องทั้งหมดไว้เป็นความลับ

ปกติคนอื่นข้ามเวลาคงได้รับมิติ พลังวิเศษ ความเทพทรูต่าง ๆ แล้วนางเล่า ไม่เห็นเป็นเหมือนในนิยายที่เคยอ่านบ้าง? เท่านั้นยังไม่พอ! นางดันเข้ามาอยู่ในร่างสาวงามอันดับหนึ่ง มีสถานะเป็นถึงภรรยาของท่านแม่ทัพ ที่สามีหาได้รักใคร่ชมชอบไม่ ออกจะเกลียดแสนเกลียดเสียด้วยซ้ำไป หนำซ้ำสามีหน้าตายผู้นั้นดันมีคนที่ตนพึงใจอยู่แล้ว เช่นนี้นางจะเอาตัวรอดต่อไปในโลกที่ไม่รู้จักได้อย่างไร .......... “ไหนบอกว่าเกลียดข้านักหนา เกลียดแล้วกอดข้าทำไม ท่านกอดข้าเยี่ยงนี้มันเกลียดข้าตรงไหนกัน” นางยังคงบ่นประชดประชันไม่เลิก หลี่เหวินหลางหยัดกายขึ้นจากเตียงนอนวาดขาลงจากเตียงหันมามองนางด้วยสายตาเรียบนิ่งไร้คลื่นอารมณ์ใด ๆ “ข้าไม่รู้ ข้าติดหมอนข้าง” “หมอนข้าง?” “นี่ท่านคงไม่ได้คิดว่าข้าเป็นหมอนข้างใช่หรือไม่” ไป๋ฟางเซียนกดเสียงถาม “อืม คิด... ข้าคิดว่าเจ้าคงเป็นหมอนข้างแล้วเผลอตัวคว้ามากอดตอนหลับแน่ ๆ” ..........

หัวใจของหญิงสาวเต้นรัวด้วยสัมผัสอันร้อนแรงของร่างใหญ่ ที่กำลังบอกใบ้ให้เธอได้รู้ว่า... ในค่ำคืนนี้... ขวัญยิหวาไม่สามารถหนีพ้น...จากคนที่อยู่ด้านบนของตนเอง... ชารัณ อายุ 35 อาชีพ นักธุรกิจ ขวัญยิหวา อายุ 22 นักศึกษาปี 4 ที่มีจุดยืนเป็นของตัวเองชัดเจน และเมื่อเธอตัดสินใจยอมเป็นเด็กไซด์ไลน์ครั้งแรกก็ได้พบกับชารัณ ซึ่งเขาคือมาเฟียที่มีอิทธิพลล้นฟ้า แต่ที่เขาเลือกเธอมาเพราะต้องการว่าจ้างให้เธอทำอะไรบางอย่างให้เขานั่นเอง... นอ.เป็นเด็กไซส์ไลน์ที่จำเป็นต้องทำงานนี้เป็นครั้งแรกแต่เมื่อได้เจอกับพอ.นอ.จึงคิดเปลี่ยนใจไม่ทำในนาทีสุดท้าย และขู่ฆ่าตัวตายหากพอ.ไม่หยุดคุกคาม ด้วยความเสียดายของพอ.จึงยอมตกลงและว่าจ้างให้นอ.ทำงานให้อย่างหนึ่งซึ่งได้ตั้งเงื่อนไขไว้ในสัญญาทั้งหมดแต่พอ.ก็ดันแหกกฎของตัวเองทุกข้อเพราะมันคือแผนการหลอกล่อให้นอ.มาอยู่ด้วยใกล้ๆนั่นเอง

เพียงเพราะ ภัคพิญา ต้องการตอบแทนผู้มีพระคุณ เธอจึงตกปากรับคำแต่งงานกับ ปริภัทร์ "คุณมาทำอะไรที่นี่" ภัคพิญาเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้าเสียงเรียบแววตาไร้ความรู้สึก พลอยทำให้เขาใจเสียไม่น้อย "ผมมาหาคุณ มารับคุณกลับบ้านของเรา" "เรา...บ้านของเราเหรอคะ" "ใช่ภัคบ้านของเรา" ร่างสูงจ้องมองใบหน้าสวยของเมียครู่หนึ่งแล้วเอ่ยประโยคต่อมา "กลับบ้านเราเถอะ" "บ้านของคุณไม่ใช่บ้านฉัน อีกอย่างฉันไม่มีบ้าน" หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆผ่อนออกมา "แล้วคุณก็ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว" "ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ถ้าคุณไม่กลับไปกับผม" เธอส่งยิ้มและส่ายหน้าน้อยๆ "คุณไล่ฉัน ฉันก็ออกมาแล้วคุณยังจะเอาอะไรอีกคะ" เธอถามอย่างไม่เข้าใจ "เพราะหนี้ที่ครอบครัวผมจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ยายของคุณไงภัค" เขาหาข้ออ้างที่จะเหนี่ยวรั้งเธอไว้ ในความเป็นจริงแล้ว เขาไม่ต้องการเงินของเธอแม้แต่บาทเดียว สิ่งที่เขาอยากได้คือ 'หัวใจของภัคพิญา'เท่านั้น "ได้ฉันจะใช้หนี้ทั้งหมดให้คุณ แล้วถ้าหากคุณจะกรุณา ช่วยปล่อยฉันไป เหมือนที่ฉันเคยทำให้คุณได้ไหมคะ คุณปริภัทร์"