การให้อภัย

เธอ..เป็นของต้องห้ามสำหรับเขา..คุณหนูผู้เอาแต่ใจ ลูกสาวเจ้านายผู้มีพระคุณ เขา..เป็นของร้อนสำหรับเธอ อยู่ใกล้แล้วมันร้อนรุ่ม บอดี้การ์ดหน้าโหดที่ขัดใจเธอไปเสียทุกอย่าง และแม้ว่าบอดี้การ์ดอย่างเขา จะอยากขย้ำเธอให้จมเขี้ยว สักเท่าไร แต่ก็ทำได้เพียงอดทน..จนกว่าจะถึงวันที่เขา..คู่ควร

สเตฟาน แม็คเคนซี่ หรือฟาน วัย 32 ปี ทายาทเจ้าของธุรกิจเงินทุนและหลักทรัพย์ในลาสเวกัส เขาเป็นเจ้าพ่อเงินกู้ทั้งในและนอกระบบที่ทรงอิทธิพล บุคลิกหล่อเข้ม ดุ เอาจริง กินดุ สำหรับเขา... ผู้หญิงคือที่ระบายเท่านั้น! วีรตา รัตนวัลย์ หรือ น้องไวน์ สาวไทยวัย 22 ปี เรียนจบปริญญาตรีด้านการบัญชีและการเงิน แม่ของเธอแต่งงานกับชายอเมริกันเจ้าของผับหรูในลาสเวกัส พาเธอมาอยู่อเมริกาตั้งแต่อายุ 10 ปี เธอจะทำอย่างไรเมื่อโชคชะตาเล่นตลกให้พบกับเจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลที่เธอแสนเกลียดขี้หน้าและอาชีพของเขา... แต่ดูเหมือนยิ่งหนีจะยิ่งเจอ...ยิ่งต่อต้านยิ่งพ่ายแพ้ต่อพลังอำนาจลึกเร้นที่ค่อยแทรกซึมเข้ามาครอบงำหัวใจของเธอ

‘พันธะ’ จอมปลอมที่เขาและเธอสร้างขึ้น กลับกลายเป็นบ่วงร้อยรัดแห่ง ‘สิเน่หา’ “จูบแรก สั่งสอนที่คุณคิดจะแอบเขี่ยผมลับหลัง” ปัฐวิกรผละมากระซิบชิดปากเล็ก ลมหายใจร้อนถี่รัวต่างก็รินรดกันทำให้รู้ว่าอารมณ์ทั้งสองไม่อยู่ในอาการปกติ “ฉัน...ผิดตรงไหน” คนตัวเล็กยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับเธอ “ไม่ผิดงั้นเหรอ ดื้อนัก ต้องปราบเสียให้เข็ด” คนได้ยินคิดไปว่าอีกฝ่ายยังดื้อกับเขา ปล่อยให้หญิงสาวมีเวลาพักแค่ชั่วอึดใจชายหนุ่มก็ประทับริมฝีปากลงมาหาเธออีกครั้ง มาธาวียังหายใจไม่พอเลยด้วยซ้ำ === สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต

ปรางค์วลัย เคยแอบชอบ เมฆา พี่ชายข้างบ้าน ทว่าในวันนั้นที่เธอบังเอิญได้ยิน เมฆา พูดกับผู้หญิงของเขาว่า “เด็กนั่นอ้วน เตี้ย ดำ ไม่มีอะไรน่ามองสักอย่าง” คำพูดในวันนั้นของเขาทำร้ายจิตใจของเธออย่างหนัก เธอจึงตัดสินใจถอยออกห่าง จากที่สนิทสนมกันกลับกลายเป็นคนแปลกหน้าในชั่วข้ามคืน ในวันที่แม่ของหญิงสาวป่วยหนัก เขาได้กลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้งในฐานะ หมอ และวันที่เธอตัดสินใจพาใครบางคนมาแนะนำให้แม่รู้จัก เขากลับแสดงอาการหึงหวงออกหน้าออกตาทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน หวงก้างราวกับเป็นเจ้าของเธอ ทั้งที่เขาเป็นคนพูดเองว่าจะไม่มีวันสนใจผู้หญิงอัปลักษณ์อย่างเธอเด็ดขาด

เมื่อผมทำเธอท้อง ผมเลยพยายามขายยาเพื่อจุนเจือเธอกับลูก เเต่เเล้ว... เมื่อผมถูกจับ ผมทำเธอเเละลูกหล่นหายไป "ยกโทษให้พี่ได้ไหมนุ่ม พี่รักนุ่มกับลูกมากนะเว้ย"

Spoil~ “ชะ..ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย” เมื่อจวนตัวจนทำอะไรไม่ได้แคทร้องตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือจากคนแถวนี้ลั่น พร้อมน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้าด้วยความกลัวสุดขีด ตี๋ยกมือขึ้นอุดปิดปากหญิงสาวไม่ให้ส่งเสียงดังออกมา “เงียบ” “อื้อ..อ่อย ช่วยด้วย” แม้จะถูกปิดปากไว้มันก็ไม่ได้ทำให้ความพยายามเอาตัวรอดของเธอลดลงได้ ยังคงส่งเสียงร้องอู้อี้ออกมาอย่างต่อเนื่อง “ไอ้เสือเอาผ้าออกมาโปะสิวะ รอให้คนแห่กันมาก่อนรึไง” “…..” ครั้นได้ยินคำพูดของเล้งเสือก็รีบหยิบผ้าสีขาวซึ่งพับทบกันขนาดพอดีมือที่โปะยาไว้ออกมาจากกางเกงยีน เขาเดินไปดึงหญิงสาวที่พยายามดีดดิ้นขัดขืนมาจากอ้อมกอดเพื่อน “พี่เสืออย่าทำอะไรแคทเลยนะ ปล่อยแคทไปถะ..อื้อ!”

“ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ” "ฮานะค่ะ" "ชื่อเหมือนนางเอกหนังเอวี" ฮานะอ้าปากเหวอเมื่อได้ยินคำพูดของเขา "ทำไม? ฉันพูดผิดตรงไหน" "ถ้าฉันเปรียบเทียบชื่อคุณบ้าง คุณจะรู้สึกยังไง คุณกำลังบูลลี่ชื่อฉันอยู่ รู้หรือเปล่าคะ" "ฉันชื่อธันเดอร์ ไหนลองเปรียบเทียบมาสิว่าชื่อฉันเหมือนอะไร" "ชื่อเหมือนหมาที่คนแถวบ้านฉันเลี้ยงเลยค่ะ" "นี่เธอ!!!"

เรื่องของเรา...จะเอายังไง โดย แสงเทียน >>> ผมไม่สนว่าคุณจะเป็น หรือ ไม่เป็นอะไรกับมัน! แต่ ได้ ผม แล้ว ก็รับผิดชอบกันด้วย!! โปรยปก "คุณอย่ากระแทกแรง ฉันเจ็บ...." "คุณแค่อึดอัด...ไม่ได้เจ็บ" "มะ ไม่...ฉันเจ็บ คุณ..." "เรียกชื่อผมสิ...นนท์ คุณนนท์ เรียกสิมิน" "คุณนนท์ มินเจ็บ อึกกก!!"

เขา...ผู้เป็นเหมือนหลักให้ยึดเหนี่ยวเพียงหลักเดียวที่มีอยู่ในชีวิต เธอจึงไม่ปฏิเสธจะที่ไขว่คว้า แม้รู้ดีว่า ‘เขา’ ไม่ใช่คนของเธอ ความรัก...มักจะเข้ามาทักทายโดยที่เรายังไม่ทันตั้งตัวเสมอ ทว่าความรักครั้งนี้ไม่ได้เป็นของเธอตั้งแต่ต้น แล้วเธอจะยึดเขาเอาไว้ให้ทุกอย่างเป็นสิทธิ์ของเธอโดยสมบูรณ์ หรือปล่อยให้เขาจากไป...

ในอดีต 'ซูเหยา' หลงรัก 'องค์ชายหานเย่ว์' จนยอมเป็นภรรยาโง่เง่าที่ถูกเขาทอดทิ้งให้ตรอมใจตายอย่างเดียวดาย เมื่อสวรรค์เมตตาให้ ปลายพู่กันจันทรา ได้เริ่มเขียนชีวิตบทใหม่ นางจึงไม่ขอหวนกลับไปสู่เส้นทางรักที่พังพินาศอีก ชาตินี้ข้าจะไม่เป็นเพียงภรรยาในเงาของใคร ข้าจะใช้ไหวพริบและความรู้ที่มีสร้างอาณาจักรผ้าไหมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแคว้น แต่ไฉนเลย องค์ชายหานเย่ว์ ผู้นั้นที่เคยเย็นชาใส่ข้า ถึงได้มานั่งเฝ้าหน้าโรงเตี๊ยมของข้าทุกวัน ท่านเจ้าคะ... ท่านมาขอคืนดีหรือมาขอแบ่งกำไรจากร้านของข้ากันแน่ เมื่อท่านยอมลดศักดิ์ศรีมานั่งปอกผลไม้ในครัวให้ข้า ข้าก็ต้องยอมรับว่า...'ท่านอดีตสามีผู้เย็นชา' เริ่มมีท่าทางน่ารักจนใจข้าหวั่นไหวเสียแล้ว