การให้อภัย

ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไร ถ้ามันต้องแลกกับการทำไปเพื่อรักษาไว้ซึ่งความเคารพ ศรัทธา และความถูกต้องที่เขามี สำหรับคนที่รักเขาอย่างฉัน...มันยอมแลกได้ทั้งนั้น

ในอดีตเขาสร้างรอยแผลและความเจ็บปวดให้ฉันและไม่คิดจะหันมาเหลียวแลแต่ห้าปีผ่านไปเขากลับมาอยู่ตรงหน้าแล้วพูดว่า พี่โบว์...ผมรักพี่

เพราะพ่อเสีย และแม่แต่งงานใหม่ นภิศาจึงถูกแม่นำมาฝากกับเจ้านายเก่าในตอนที่เธอเริ่มเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เพราะกลัวปัญหาพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยง แต่เธอกลับต้องมาเป็นเด็กเลี้ยงของลูกชายเจ้าของบ้านตั้งแต่ที่ยังเรียนไม่จบ จนกระทั้งทำงาน ความสัมพันธ์ไม่ต่างจากเมียบำเรอ เมื่อเธอท้องเขาก็ให้ไปทำแท้ง แม้จะรักเขาแค่ไหน เธอก็ทนทำร้ายลูกอีกเป็นครั้งที่สองไม่ได้แล้ว หนทางเดียวที่เธอจะหลุดพ้นจากพันธะที่ไร้ใจ และเพื่อการรักษาชีวิตลูกไว้ คือการหนีไปให้ไกลจากคนใจร้ายที่เธอรัก

หากการแต่งงานคือกรงขังอิสรภาพ เธอก็ถูกขังอยู่ในกรงเถื่อนของผู้ชายที่ไร้หัวใจ ยามสิ้นหวัง ท้อแท้ และหวาดกลัว กำลังใจที่ดีที่สุดก็คือตัวเอง ความเจ็บปวดที่ใจไม่ทำให้ใครตาย ‘นิชาดา’ เฝ้าบอกตัวเองให้กัดฟันสู้ ฝืนทนเข้าไว้ แม้ยังมองไม่เห็นหนทางหลุดพ้น แต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครต้องมาเจ็บไปกับเธอ

ธีร์ธวัช นักธุรกิจหนุ่มหล่อผู้มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ กำลังช่วยหาพี่เลี้ยงเด็กให้หลานสาว วันหนึ่งเขาได้พบกับรัญชน์รวี จิตรกรสาวผู้ซึ่งชีวิตพลิกผันเพราะถูกมารดาที่ป่วยทางจิตเวชเอารูปของเธอไปหลอกหนุ่มๆ ให้หลงรัก เฟิร์ส หนุ่มหล่อผู้เคยทุ่มเทเงินทองมากมายให้กับ ภัคจีรา มารดาของรัญชน์รวีโดยเข้าใจผิดคิดว่าเธอนั่นแหละคือรัญชน์รวีตัวจริง เมื่อความจริงปรากฏ ภัคจีราก็ผิดหวังเสียใจอย่างรุนแรงจนถึงขั้นคิดจะจบชีวิตตัวเอง เฟิร์สซึ่งหลงรักรัญชน์รวีจากโปรไฟล์ที่แม่ของเธอแอบคุยด้วยมาตลอด จึงยื่นข้อเสนอให้รัญชน์รวีมาเป็นแฟนกับเขา รัญชน์รวีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจำยอม เพื่อให้มารดาของเธอสบายใจและมีชีวิตต่อไป โดยหวังว่าการอยู่ใกล้ชิดเฟิร์สจะช่วยเยียวยาจิตใจแม่ได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เฟิร์สก็เผยธาตุแท้ เขาเริ่มบีบบังคับให้รัญชน์รวีหาเงินที่เขาเคยเปย์ให้มารดาของเธอมาชดใช้คืน แต่รัญชน์รวีผู้ไม่มีทางออกและไร้ซึ่งเงินทองมากพอ เฟิร์สจึงใช้โอกาสนี้บีบบังคับให้เธอขายบริการเพื่อนำเงินมาชดใช้ ทำให้รัญชน์รวีจำต้องหาเงินจากการขายรูปวาดของตัวเองจนเธอได้มาพบกับธีร์ธวัช

เพราะคำว่าบุญคุณ และครอบครัวค้ำคอเธอจึงต้องจำยอมสวมรอยเป็นคู่หมั้นในวัยเด็กของบุตรชายผู้มีพระคุณ แต่ความฉิบหายดันมาเยือนเมื่อเมื่อคู่หมั้นตัวจริงของชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้น "เธอเป็นใคร..?" "ฉันชื่อ...เมษา..." "เธอคงไม่ได้โง่จนไม่รู้ใช่ไหมว่าการสวมรอยเป็นคนอื่นมันผิดกฏหมาย" "ที่ฉันทำไปเพราะจำเป็นจริง ๆ อย่าแจ้งความจับฉันเลยนะ จะให้ฉันทำอะไรเป็นการชดใช้ก็ได้" "เธอคิดว่าควรชดใช้ ยังไงมันถึงจะเหมาะสมกับที่เธอเข้ามาสวมรอย เป็นคู่หมั้นฉันจนทำให้ฉันกับคนรักต้องเลิกกัน เธอคิดว่าตัวเองต้องชดใช้ยังไง" "ฉะ..ฉันไม่รู้..." "แต่ไม่ต้องห่วง เธอได้ชดใช้สมใจแน่...เมษา..."

"ฟ้าไม่คิดเลยว่าคุณจะทำกับฟ้าแบบนี้ คุณมันเลวที่สุด!"ใบหน้าหวานจ้องใบหน้าคมแข็งกร้าว "ฮ่า ๆ ใช่ฉันมันเลว อย่าแม้แต่จะคิด ที่จะไปจากฉัน ไม่อย่างนั้นคลิปที่เราสองคนเอากันว่อนโซเซียลแน่"

'2 ปี กับการเป็นนางบำเรอของเขา..' "เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่เอาตัวเข้าแลก ผู้หญิงอวดเก่งอย่างเธอ นอกจากตัวแล้วก็ไม่มีอะไรดีทั้งนั้น" นี่คือคำพูดเหยียดหยาม ที่ได้ยินมาตลอดปีกว่า และทุกอย่างมันกำลังจะจบแล้ว

การแต่งงานของเราเกิดจากความรักของเธอเพียงฝ่ายเดียว หากเขาต้องการจะหย่า เธอก็พร้อมจะไป "มนยอมแพ้แล้ว เรามาหย่ากันตามที่เวย์ต้องการเถอะค่ะ"

"จำเอาไว้ ที่ฉันยอมแต่งงานกับเธอเพราะเห็นแกเด็กในท้องเท่านั้น"แดเนียลเอ่ยด้วยความจำใจ "แค่นั้น จริงๆ เหรอ"นีน่าเอ่ยเสียงสั่นเครือ "ใช่ อย่าหวังว่าฉันจะรักเธอ ไม่มีทาง"