การให้อภัย

ที่พิศวาสปรารถนา โชคชะตาก่อนิยามให้เป็นความรัก เขาคือผู้ชายแปลกหน้า ซมซานหนีตายมาขอความช่วยเหลือ นาทีนั้น นันทา คิดแต่ว่าทนเห็นความตายตรงหน้าไม่ได้ เธอช่วยเขาโดยไม่รู้ว่าจะนำไปสู่ความยุ่งยากในชีวิตหรือไม่ แต่ไม่คิดว่า ผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นจะนำพามาซึ่งพิศวาสที่เหมือนดังไฟ ก่อเกิดความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ไฟพิศวาสร้อนแรงจากตัวเขา ไฟชีวิตจากครอบครัวเขา เปลี่ยนเธอจากสาวน้อยเป็นผู้หญิงที่พร้อมจะยืนข้างเขา เป็น เทวีนำโชค ของเขา แต่นันทารู้ว่า ในไฟพิศวาสที่โอบล้อมเธอไว้นั้น ที่แท้โอบล้อมเธอด้วยรักชั่วกาล กี่ครั้งกี่คราก็ไม่น่าเบื่อ กี่ครั้งกี่คราไม่น่าเชื่อว่าจะสุขแสนสุขสม กี่ครั้งกี่คราเสน่หาก็ระรื่นชื่นอารมณ์ กี่ครั้งกี่คราที่ห่มด้วยพิศวาสบาดอุรา

การแต่งงานของเราเกิดจากความรักของเธอเพียงฝ่ายเดียว หากเขาต้องการจะหย่า เธอก็พร้อมจะไป "มนยอมแพ้แล้ว เรามาหย่ากันตามที่เวย์ต้องการเถอะค่ะ"

วันหนึ่งเขาได้เจอนาฬิกาเรือนหนึ่งจากร้านขายของเก่าหลังจากนั้นชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไป...

"ไม่ได้โกหกใช่มั้ยอิง ตรวจกี่อัน" "เออ ไม่ท้องก็คือไม่ท้องดิวะ ทำไม อยากให้ท้องหรือไง"

หากการแต่งงานคือกรงขังอิสรภาพ เธอก็ถูกขังอยู่ในกรงเถื่อนของผู้ชายที่ไร้หัวใจ ยามสิ้นหวัง ท้อแท้ และหวาดกลัว กำลังใจที่ดีที่สุดก็คือตัวเอง ความเจ็บปวดที่ใจไม่ทำให้ใครตาย ‘นิชาดา’ เฝ้าบอกตัวเองให้กัดฟันสู้ ฝืนทนเข้าไว้ แม้ยังมองไม่เห็นหนทางหลุดพ้น แต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครต้องมาเจ็บไปกับเธอ

Is All the sweetness of the last three years together an illusion?

เขาดูถูกนางตั้งแต่แรกพบ ความน้อยใจในครั้งนั้นทำให้นางเลือกที่จะหันหลังให้เขา ท่านอ๋องถูกลอบสังหารจนได้นางช่วยเอาไว้ ความรักจึงเริ่มก่อตัวขึ้น ความหึงหวงของท่านอ๋องนั้นร้ายกาจจนเผาไหม้ทุกคนที่เข้านาง.. “อร่อยขนาดนั้นเลยหรือ ถึงกับไปแย่งต่อแถวกับเด็กๆ เชียวนะเจ้าน่ะ” “อร่อยมากเจ้าค่ะ กินแล้วทำให้นึกถึงความหลัง” “หืม ความหลังอะไรงั้นหรือ หรือว่า มีคนเคยซื้อน้ำตาลปั้นให้เจ้าแบบนี้” “ไม่ได้ซื้อ แต่เขามอบให้ข้าเจ้าค่ะ” “ลี่หยาง นี่ท่าน..” เขาก้มลงจูบนางอีกครั้ง ครั้งนี้มีรสน้ำตาลปั้นด้วย มือของนางเริ่มลดลงเมื่อเขาเริ่มกอดรัดตัวนางเข้ามาจนชิดตัวเขา บนถนนว่างเปล่าไร้ผู้คน หมิงลี่หยางเริ่มส่งลิ้นเข้าไปพร้อมกับชิมน้ำตาลปั้นในปากนาง ถิงถิงเองก็ต่อต้านเขาไม่ไหว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาจูบนาง “อื้ออ อย่าเจ้าค่ะ นี่มันกลางถนนข้างนอกนะปล่อยข้านะท่านอ๋อง” “ถ้าเช่นนั้น หากไม่ใช่ข้างนอกก็ได้ใช่หรือไม่”

รักคืออะไร??? คือการยอมให้เขาทำร้ายจิตใจ ยอมเป็นคนไร้ค่า ที่เขาจะทำอะไรก็ได้ใช่หรือเปล่า

เขา...ผู้เป็นเหมือนหลักให้ยึดเหนี่ยวเพียงหลักเดียวที่มีอยู่ในชีวิต เธอจึงไม่ปฏิเสธจะที่ไขว่คว้า แม้รู้ดีว่า ‘เขา’ ไม่ใช่คนของเธอ ความรัก...มักจะเข้ามาทักทายโดยที่เรายังไม่ทันตั้งตัวเสมอ ทว่าความรักครั้งนี้ไม่ได้เป็นของเธอตั้งแต่ต้น แล้วเธอจะยึดเขาเอาไว้ให้ทุกอย่างเป็นสิทธิ์ของเธอโดยสมบูรณ์ หรือปล่อยให้เขาจากไป...

เมื่อโชคชะตานำพาให้เธอผูกพันกับปีศาจต้องสาป ในโลกที่เต็มไปด้วยความมืด ความรักอาจเป็นเดิมพันที่ต้องจ่ายด้วยชีวิต " เจ้าต้องเป็นของข้า ลูซี่! "