ข้ามไปในนิยาย

เพราะถูกแม่เลี้ยงใจร้ายส่งตัวมาที่หมู่บ้านชนบท ทำให้ 'ลั่วหนิงฮวา' ล้มป่วยจนตาย จึงเป็นเหตุให้ 'อาหนิง' หญิงสาวจากชาติปัจจุบันทะลุมิติมาอยู่ในร่างของลั่วหนิงฮวาสตรีบอบบางผู้นี้ ลั่วหนิงฮวาคนใหม่สร้างความแปลกใจให้คนรอบข้างไม่น้อย อีกทั้งยังมีใบหน้าเรียบเฉยตลอดเวลาเพราะนางเป็นอัมพาตที่ใบหน้า และนางยังสามารถมองเห็น 'ผี' ได้อีกด้วย เหล่าผีป่วนที่เข้ามาวุ่นวายกับนาง รวมถึง 'โจวอี้เฉิน' องค์รัชทายาทหนุ่มจอมหื่นกามที่หาทางแทะโลมนางได้แทบจะทุกเวลา เรื่องราวความรักของพวกนาง มีผีเข้ามาช่วยเหลือและสร้างปัญหาในทุกช่วงเวลา อีกทั้้งยังต้องฟาดฟันกับศัตรูรอบตัวอย่างไม่เกรงกลัว พวกเขาทั้งสองจะจับมือกันฝ่าฝันอุปสรรคครั้งนี้ไปได้หรือไม่ หรือจะมีผีมาร่วมจับมือไปด้วยกัน ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ

มู่อิงเถา นักศึกษาแพทย์ผู้มีรูปร่างอวบอ้วนและถูกล้อเลียนอยู่บ่อยครั้ง เธอแสนเบื่อหน่ายกับชีวิตอันเส็งเคร็งแต่แล้ววันหนึ่งชีวิตของเธอกลับพลิกผัน อยู่ๆ ก็ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยายเล่มโปรดที่เธอชอบอ่านอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่คิดไม่ฝันว่าเธอต้องมาอยู่ในฐานะภรรยาของตัวร้ายเสียอย่างนั้น! ในเมื่อตามเนื้อเรื่องคนที่เป็นภรรยาของเขาต้องตายและยังไม่แน่นอนว่าตัวร้ายเลือกใครเป็นคู่ชีวิตเพราะยังมีเล่ม 2 ที่นักเขียนยังเขียนไม่จบ! แต่เธอจะจบชีวิตตามนิยายไปก่อนหรือไม่! ดังนั้นเธอจะไม่มีวันยอมตายเป็นอันขาด! ปฎิบัติการเปลี่ยนตัวภรรยาของตัวร้ายจึงเริ่มต้นขึ้น "อยากได้ตัวของซ่งอวี่ถงมากนักหรือ ข้านี่ล่ะจะเป็นคนประเคนเขาให้เจ้าด้วยมือของข้าเอง" - - - - - - - - - - - - “มีอะไรงั้นหรือ” “ท่านสนใจท่านพี่ซ่งของข้างั้นหรือ” “เอ่อคือว่า” “ท่านลองทำขนมกุ้ยฮวาให้เขาดูสิ” “ขนมกุ้ยฮวางั้นหรือ” “ใช่แล้วเขาชอบกินมากเลยล่ะท่านรู้หรือไม่” “ไว้ข้าจะลองทำดู ขอบใจเจ้ามากนะ” ซูม่านอวี้หน้าแดงระเรื่อดูๆ ไปแล้วก็น่ารักตามแบบฉบับลูกคุณหนูทั่วๆ ไปเสียจริง “ข้าไม่ชอบกินขนมกุ้ยฮวา” มู่อิงเถาที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ของความสุขอยู่นั้นเป็นต้องตกใจทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงอันคุ้นเคยนั้น เมื่อนางเอี้ยวคอไปมองที่ด้านหลังแล้วก็ต้องสะดุ้งโหยง เป็นซ่งอวี่ถงที่กำลังยืนกอดอกพิงขอบเสาประตูรั้วพรางจ้องมองนางอยู่อย่างไม่วางตา “แต่น้องสาวของท่านบอกว่าท่านชอบกินขนมกุ้ยฮวานี่เจ้าคะ” “แม่นางซูข้าไม่ได้ชอบกินขนมพวกนั้นเพียงแต่ท่านพ่อที่เวลาปกติต้องทำงาน แต่ต้องเสียสละเวลาอันมีค่าของเขามาทำให้ข้ากินทุกครั้งที่ข้ากลับไปเยี่ยมบ้านจะให้ท่านเสียน้ำใจได้อย่างไร อีกอย่าง...." “หืม” “นางไม่ใช่น้องสาวของข้า” “เอ๋?” “นางเป็นภรรยาของข้า” “อะไรนะ!” ...มีแต่คำว่าฉิบหาย....

สตรีนางอื่นคงจะข้ามภพมาเพื่อฝ่าฟันอุปสรรคมากมายจนกลายเป็นวีรสตรี กู้ชาติกู้แผ่นดิน แต่สำหรับข้านั้น “ความรักไม่แน่นอน แต่ความง่วงเป็นสิ่งที่ต้องนอนแน่ๆ”

เพราะถูกน้องสาวต่างมารดาคิดปองร้ายเพื่อแย่งคู่หมั้น จึงทำให้ เสิ่นเสวี่ย คุณหนูใหญ่แห่งจวนโหวตระกูลเสิ่น ได้กลายเป็นภรรยาบ่าวรับใช้ท้ายจวนที่ดูแลสวนนามว่า อาหลี่ นางคับแค้นในใจจนคิดสั้นกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย และทำให้ เสิ่นเสวี่ย หญิงสาวที่มีชื่อเหมือนกันได้มาเกิดใหม่ในร่างของนาง หญิงสาวจากชาติภพปัจจุบัน ได้ใช้ชีวิตอยู่ในร่างของ เสิ่นเสวี่ย คนเก่า นางพึงพอใจ อาหลี่ บ่าวท้ายสวนผู้นี้เป็นอย่างยิ่ง เขาช่างหล่อเหลา บึกบึน เสียจนนางแทบจะทนไม่ไหว ดูแผงอกล่ำสันที่ชวนน้ำเดินนั่นสิ!!!

เมื่อฉันสาวมั่นในยุคปัจจุบันทะลุมิติมาอยู่ในยุค 70 ที่มีสามีเลวทรามต่ำช้า มีหรือที่ฉันจะยอมทนชีวิตครั้งนี้ฉันจะขอหย่าและพาน้องออกมาใช้ชีวิตไม่ให้ผู้ใดมารังแกจิกหัวใช้อีกต่อไป

อยู่ดี ๆ ได้ทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณแถมยังมาอยู่ในร่างของพระชายาเอกของชินอ๋องไร้ใจ ในเมื่อเขามีรักใหม่และเฉยชาต่อกันถึงเพียงนี้มาหย่าให้ข้าเถอะ แต่ทว่าเมื่อพูดเรื่องหย่าออกไปเขากลับมิสนใจและไม่ยอมหย่า

เมื่อสาวเวอร์จิ้นยุคปัจจุบันที่ไม่รู้จักแม้แต่การตกหลุมรักใครสักคน หรือความรักในรูปแบบของคนรัก กลับถูกส่งตัวเข้าไปในนิยายเพื่อสอนเรื่องรัก ๆ ให้กับพระเอก งานนี้จะรุ่งหรือร่วงก็คงต้องวัดกันเสียแล้ว

ชีวิตครั้งที่แล้วฉันพลาดไปที่อ่อนแอแต่เมื่อได้ย้อนเวลากลับมาครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมเป็นที่รองมือรองเท้าใครอีกแม้กระทั่งแม่สามีที่เกลียดชังฉันกับลูกเข้าไส้ ฉันจะทวงความยุติธรรมและสิ่งที่ลูกสาวสมควรได้คืนมา คำนำ เฟิงมี่ลูกสะใภ้คนรองของตระกูลมู่ ต้องมาจบชีวิตอย่างไร้ความเป็นธรรม จิตสุดท้ายที่เธอเป็นห่วงคือลูกสาวตัวน้อย กลัวว่าจะถูกกลั่นแกล้งรังแกเมื่อไม่มีเธอคอยปกป้องดูแล และคนที่รังแกและรังเกียจไม่ใช่ใครอื่นไกลแต่เป็นย่าของเธอ เพียงเพราะคิดว่าฮว๋าเย่ลูกของเฟิงมี่เป็นลูกของชายชู้ เธออ้อนวอนต่อสวรรค์จนลมหายใจสุดท้ายเธอได้หมดลง แต่ใครจะไปคิดว่าเธอจะได้ยินเสียงลูกสาวเรียกเธออีกครั้ง เธอลืมตาขึ้นดูใบหน้าที่เต็มด้วยหยาดน้ำตาของลูกสาว เธอโอบกอดแนบแน่นคิดว่าชาตินี้ทั้งชาติจะไม่ได้กลับมาหาลูกน้อยอีกแล้ว และเธอก็ได้รับรู้ว่าตอนนี้เธอได้ย้อนเวลากลับ แต่ทว่าครั้งนี้เธอจะไม่ยอมให้มันเป็นเหมือนเดิมอีกต่อ คนอ่อนแอให้แม่สามีกับพี่สะใภ้รังแกจะไม่มีอีกต่อไป ต่อจากนี้จะมีเพียงเฟิงมี่ที่สู้คนและจะทวงความยุติธรรมให้แก่ลูกสาว เรียกร้องในส่วนที่ฮว๋าเย่ลูกสาวไม่เคยได้รับมันเมื่อครั้งที่แล้ว

เมื่อนักเขียนนิยายมือใหม่อย่างเขา ต้องเข้ามาอยู่ในนิยายที่ยังแต่งไม่จบของตัวเอง ไม่ว่าจะด้วยเพราะความสงสารในตัวร้ายที่ตนเองเป็นคนแต่งขึ้นมาหรือจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง! ทำไม? ต้องให้เขามาอยู่ร่วมกับตัวร้ายแบบนี้ด้วย แล้วทำไม? ไม่ว่าจะพระเอก นางเอก หรือแม้แต่ตัวประกอบก็ยังไม่ยอมเดินเรื่องตามบทที่เขาแต่งเอาไว้อีก!!!

สตรีเปรียบเสมือนหยก หากอยู่ในมือบุรุษที่รักใคร่นางจากใจจริง ย่อมงดงามมีคุณค่าอย่างประเมินราคาไม่ได้ แต่หากต้องตกไปอยู่ในมือบุรุษที่ไร้ใจ คุณค่าย่อมลดต่ำลงไม่ต่างกับเครื่องประดับราคาถูกที่รอวันถูกโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี