คนรักเก่า

"เวตาลอามาร์" เฝ้ารอนางอันเป็นที่รักมาตลอดสี่พันห้าร้อยปี แน่นอนเขามีอายุเกือบหมื่นปี และตอนนี้นางก็กลับมาแล้ว "พุฒิตา" ไม่เชื่อเรื่องอดีตแต่เมื่อถูกเวตาลหื่นกามจู่โจมแล้วเธอจะต้านทานไหวได้ยังไงเมื่อเขามีหน้าตาหล่อขยี้ใจขนาดนั้น เป็นใครจะต้านและทนไหวเมื่อถูกขยี้ 'รัก' ดุดัน +++++ “อ่า...คุณมันไม่ใช่คน อะ...อื้อ” แล้วเธอก็ต้องร้องครางซ่านออกมาเมื่อปากหนากัดคลึงยอดอกตัวเองหนักหน่วง “ข้าคือเวตาล และเป็นเวตาลที่มีแค่เจ้าคนเดียวเท่านั้นที่จักได้ครอบครองร่างกายกับจิตวิญญาณของข้ายอดรัก อ่า...” แล้วปากหนาก็เคลื่อนไล้มายังหน้าท้องแบนราบที่กำลังเคลื่อนไหวตามแรงหอบหายใจของเจ้าของร่างเล็กระหงน่าทะนุถนอม “คุณมันต่ำช้า!” “เดรัจฉานเช่นข้ามิมีความดีให้พูดถึง นอกจากความต่ำทราม ดวงใจของข้าเอ๋ย...อื้ม” แล้วเขาก็ไล้ปลายลิ้นสากลามเลียหน้าท้องแบนราบไปยังความเป็นสตรีของนางอันเป็นที่รักที่อวบนูนสวยงามแถมยังฉ่ำแฉะเพื่อรอให้ตนกลืนกินน้ำเกสรงามอีกด้วย ++++++

เมื่อความรักถูกครอบงำด้วยแค้นและไฟแห่งปรารถนา พวกเขาถูกจองจำในอ้อมกอดแห่งความรุนแรงที่ไม่สิ้นสุด... ความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนและเงาแค้น จะพาพวกเขาไปสู่เส้นทางแห่งความทรยศและการให้อภัย

ขึ้นเตียงกันมาตั้งกี่ครั้ง ขนาดรอยกัดที่ข้าทำไว้ก็ยังมี แต่ท่านกลับไม่ยอมรับข้าและลูก! ฟ้อง! ข้าจะฟ้อง! ต่อให้ต้องขึ้นศาลอับอายไปข้าง! ข้าก็จะฟ้องท่านให้ยอมรับข้ากับลูกให้ได้!

'พราวนภา’ แม่ม่ายสาวทรงเสน่ห์ที่หย่าขาดจากสามีเก่าไปหลายสิบปี แต่จะเป็นเช่นไร หากพราวนภาโคจรมาพบกันกับสามีเก่าของเธอในวันงานอบรมในวงการน้ำหมึก

-ของเล่นคนใจร้าย- หนึ่งคนมีรักฝั่งใจ อีกคนพร้อมที่จะฉุดรั้งแล้วเริ่มต้นใหม่ ไมเนอร์ 'อย่าเอาใจลงมาเล่นกับฉัน' ประโยคที่เขามักบอกกับเธอ ฝันดี เธอที่พยายามจะฉุดดึงเขาขึ้นมา แต่ก็เหมือนว่าเธอจะพยายามอยู่ฝ่ายเดียว "ฉันให้เธอได้ทุกอย่างฝันดี..ยกเว้นหัวใจ" "^^" "อย่าพยายามเพราะมันเสียเวลา" "ลองมาเป็นฉันสิ" "เธอไม่ใช่คนแรกและคนเดียวที่ฉันนอนด้วย" "...." คำเตือน/Warning มีคำหยาบ - พระเอกใจร้าย - เย็นชา - โหด - ดิบ - เถื่อน - ขี้หึงมาก - ดราม่าหนักหน่วง - พระเอกเลว ได้โปรดระวังหัวของคนข้าง ๆ เพราะโมโหพระเอกเรื่องนี้ นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนที่จะอยากเขียน ไม่มีเจตนาจะพาดพิงถึงสถานที่หรือผู้อื่นแต่อย่างใด นิยายไม่ได้อิงจากความเป็นจริงทั้งหมด อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน Thanks for following me🙏❤️

ท่านเป็นคนไล่ข้ามาอยู่ที่นี่ บัดนี้กลับมาตามหา ไม่พอยังยัดเยียดความเป็นสามีให้ข้าทุกคืน

ฉันมีแฟนอยู่แล้ว เราเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่สมัยมัธยม ก่อนที่จะตกลงปลงใจคบกันในที่สุด ฉันเคยความจำเสื่อม ประสบอุบัติเหตุจนทำให้ 'ใครสักคน' หล่นหายไปในความทรงจำ เเละเขากำลังจะมาทวงมันกลับคืน “ก็แค่ชู้ ผัวเธอไม่รู้หรอก”

เมื่อผมพบคุณอีกครั้ง คุณจะไม่ได้พบผมคนเดิมอีกต่อไป อยากกลับมามากแค่ไหน กรุณาใช้ร่างกายของคุณพิสูจน์

ครั้งหนึ่งเธอเคยบอกว่า จะรักเขาตลอดไป แต่ตอนนี้เธอกลับจำเขาไม่ได้ เธอลืมเลือนความรักที่เคยมี เขาจะทำให้เธอจำเขาให้ได้ ผู้หญิงที่จารรอยรัก สลักรอยจำ ในรอยใจคือเธอ กีรดารินทร์ ! *** เชิญติดตามความรักของนายวินท์กับหนูกี้ภาคต่อจากรุ้งปลายเมฆค่ะ

อรุณีมาลา ฉัตรอรุณ แม่เลี้ยงเดียวของเด็กหญิงต้นข้าวและเด็กชายต้นกล้า ต้องเวียนมาพบกับพ่อของลูก ดร.ศิวัช อีกครั้งในฐานะญาติดอง เธอจะทำอย่างไร จะปกป้องตัวเองและลูกจากคนแบบเขาได้อย่างไร ################## "พี่วัชคะ ออทำกับข้าวมาฝากค่ะ" อรุณีมาลาเคาะประตูอพาร์ทเม้นท์ของชายคนรัก เธอรู้ว่าช่วงนี้เขาคร่ำเคร่งกับงานวิจัยจนแทบไม่มีเวลาหาอะไรทานจึงทำกับข้าวมาให้ และเธอมีข่าวดีจะบอกเขาด้วย "ออ พี่มีเรื่องจะบอก" เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง มองเธอที่กำลังจัดอาหารให้เขาด้วยความลำบากใจ "ช่วงนี้พี่ต้องเร่งธีสิต พี่คงไม่มีเวลาดูแลออ เราเลิกกันเถอะ" หญิงสาวมองเขาอย่างตกใจ "พี่วัชล้อเล่นเหรอคะ ไม่พูดแบบนี้สิ" หากแต่แววตาของเขาไม่มีแววล้อเล่น "แต่ออกำลัง.." เธอพูดไม่จบ เขายกมือขึ้นบอกว่า "พี่คิดดีแล้ว ที่ผ่านมาถ้าพี่ทำให้ออเข้าใจผิด พี่ขอโทษนะ พี่ขอให้ออเรียนจบกลับไทยไวๆ นะครับ" หญิงสาวน้ำตาคลอเมื่อแน่ใจว่าเขาไม่ได้พูดเล่น เธอพยักหน้ายอมรับไม่พูดอะไรอีก