ตั้งครรภ์

อุบัติเหตุทางกายในคืนหนึ่งระหว่าง ‘ไรอัน คาเตอร์’ เจ้าพ่อแห่งสายการบิน ‘ลักซูรีแอร์ไลน์’ ผู้ได้รับฉายาว่านักธุรกิจสมองเพชร และ‘กุลนิดา พาโชค’ หญิงสาวชาวไทยที่เขาสนใจตั้งแต่แรกเห็น แต่เข้าใจผิดว่าเธอกำลังจะแต่งงานเลยไม่พาตัวไปขวางเส้นทางความรักของใคร การถูกเฉี่ยวชนทางร่างกายในคืนนั้นโดยที่กุลนิดาไม่คิดแจ้งเคลมประกันก่อให้เกิดสายเลือดคาเตอร์คนใหม่ ‘น้ำอิง’ เมื่อรู้ว่ากุลนิดามีลูกสาวของเขาติดท้องไป ไรอันทำทุกวิถีทางเพื่อจะจับสองแม่ลูกเอามาลงโทษด้วยการกอด แล้วปลอบใจด้วยการเปลูกและเมียอย่างไม่อั้น เมื่อเขาตามเจอ เธอจะปฏิเสธว่าน้ำอิงไม่ใช่ลูกเขาก็ไม่ได้ ในเมื่อพ่อกับลูกหน้าตาเหมือนกันเสียขนาดนั้น กุลนิดายังคิดว่าฟังผิด “คุณพูดว่ายังไงนะคะ!”

ในตำหนัก 1 แดนที่เป็นแดนเจ้าแห่งมังกรจันทราเมื่อ 10 ปีก่อนได้บุกรุกในแดนมนุษย์ ได้กับกาย กลายร่างเป็นมนุษย์เมื่อ 500 ปีก่อนดังนั้นจึงโดนเก็บผนึกวิชาตัวเองไว้จึงกลับกลายให้ตัวเองเป็นชาวบ้านอาศัยอยู่ตามหลักซุ้มนาพื้นที่และหมู่บ้านทั่วไปทำมาค้าขายทั่วไป ดังนั้นเจ้าแห่งมังกรนั้น จึงได้เปลี่ยนผ่านชีวิตตัวเองเป็นคนธรรมดาซึ่งได้ตกใจ ในการมาพื้นที่ถิ่นแปลกใหม่โดยที่ไม่รู้ตัว ดังนั้นเขาจึงตกน้ำลงมาและหลับไหลอยู่เป็นเวลาช้านานเพราะตัวเขานั้นได้โดนกักขังแห่งดวงวิญญาณให้หลับไหลดังนั้นมีชาย CEO ผู้เป็นเจ้าของบริษัทนั้นได้เกิดเหตุการณ์ตลาดไม่พลาด คาดฝัน ในการได้พบเจอทะลุข้ามมิติในครั้งนี้ดังกล่าวดังนั้น เจ้าแห่ง มังกรจันทราจึงได้ตกไปในสระน้ำโดยที่ CEO นั้นไปว่ายน้ำในสถานที่สระว่ายน้ำแห่งหนึ่ง ในย่านแถวฝังชุย จึงทำให้เขานั้นได้ตกใจและ

โบราณว่า “ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ” ทำไมคนโบราณต้องพูดถูกด้วย! อย่างนี้ต้องหนี แต่เขาจะหนีไปที่ไหนได้ ในเมื่อเขาดันไปเตะตาต้องใจ "นายเอก" เข้าโดยไม่รู้ตัว (แนะนำให้ใส่แว่นกันแดดในการรับชม)

"นี่มันคืออะไร" "ก็...." "ถามก็ตอบดิ" "พี่ก็อ่านออกจะมาถามทิชาทำไม" เขามองกล่องในมือแล้วแกะดูข้างในซึ่งมันยังเหลือยาอีกหนึ่งเม็ดก่อนจะอ่านทุกตัวอักษรทุกตัวบนกล่อง "เธอยังไม่ได้กิน?? " "ก็กินแล้วแต่...กินไม่ครบคือทิชา......ลืม" "ลืม??? แม่ง เอ้ยยย กินตอนนี้จะทันไหมวะ" "พี่ไม่ต้องห่วงหรอกถ้าเกิดทิชาท้องจริงๆทิชาจะไม่บอกใครว่าเป็นลูกพี่" "เชื่อเธอก็บ้าละ ขนาดเราไม่ได้เป็นอะไรกันเธอยังพยายามเสนอตัวยัดเยียดตัวเองมาให้ฉันแล้วนี่ตอนนี้เรามีอะไรกันแล้วเธอก็ยังไม่ยอมกินยา ถ้าเธอท้องขึ้นมาจริงๆฉันรู้ว่าเธอต้องให้ฉันรับผิดชอบแน่ๆ" "ถ้าพี่ไม่ต้องการลูกทิชาก็ไม่บังคับ ทิชาสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เดือดร้อน" เธอพูดออกไปอย่างขมขึ่น เขาพูดแบบนี้เขาไม่อยากรับผิดชอบสินะ "ก็ดี ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน เพราะฉันไม่ต้องการมีภาระไม่ต้องการเอาชีวิตทั้งชีวิตของฉันมาผูกติดกับเธอ

การกระทำของน้องสาวทำให้เพลงมีนาต้องแบกรับความแค้นของกวินภพ ที่เปรียบดั้่งมัจจุราชขย้ำเธอ เพลงมีนาจะทำเช่นไรที่จะหลุดจากอ้อมกอดนี้ได้

"วอน วรงคกูร บุรุษรูปงามผู้สุขุมวัยยี่สิบหกปีเชื้อสายเกาหลี เขาเป็นบุตรชายคนเล็กแห่งตระกูลวรงคกูรซึ่งดำรงตำแหน่งประธานบริหารธุรกิจในเครือหงส์กรุปมานานถึงสามปี หลายคนอาจไม่เคยรู้ว่าเขาคือประธานบริหารที่อายุน้อยที่สุดที่ตระกูลมหาเศรษฐีนี้เคยมีมา" มีอาอ่านประวัติอันน่าทึ่งของผู้บริหารหนุ่มไฟแรงในกูเกิล ทำให้ดวงตากลมโตที่ประกายแวววับเต็มไปด้วยความสงสัย "พี่คะ หนูรู้สึกประหม่าจังเลยค่ะ งานนี้เป็นงานแรกในชีวิตของหนูเลยนะคะ แต่ถึงจะแค่ฝึกงานแต่หนูก็ไม่อยากทำพลาด ท่านประธานใจดีหรือเปล่าคะ?" หัวหน้าฝ่ายบุคคลยิ้มร่าเพราะเอ็นดูท่าทางตื่นตูมเหมือนกระต่ายแสนซนของนักศึกษาฝึกงานสาว "ถ้าพี่จะบอกว่าท่านใจดีก็เหมือนโกหก ท่านประธานเป็นคนเคร่งขรึม สุขุมไม่ค่อยพูด ชอบทำหน้าดุตลอดเวลา แล้วก็ไม่ค่อยมีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของท่านนักหรอก เพราะฉะนั้นก็ทำตัวดีๆ พยายามทำงานให้ได้ตามคำสั่ง แล้วก็อย่าไปสบตาท่านบ่อยนัก" หัวหน้าฝ่ายบุคคลแนะนำหญิงสาว มีอาได้แต่ถอนหายใจยาวๆ เมื่อได้ฟังเช่นนั้น

“คุณเสือคะ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะคะ เนตรกับคุณเมธเราไม่ได้มีอะไรกัน มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นค่ะ” เนตรแพรปรับโทนเสียงข่มความโกรธที่เขาดูถูกเธอ พยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “เธอคิดว่าฉันจะเชื่อผู้หญิงร่านร้อนอย่างเธอเหรอเนตรแพร” เขาเดินมาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขา พูดแล้วชี้นิ้วจิ้มเข้าที่หน้าผากมนออกแรงผลักเพียงนิดเดียวศีรษะทุยก็เอียงเอนจนทรงตัวไม่อยู่ “พี่เสือคะ ฟางมารับไปทานข้าวกลางวันค่ะ” อยู่ ๆ เฟยเฟิ่งก็เปิดประตูเข้ามา ทำให้ทั้งศรุตและเนตรแพรหันไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว ส่วนคนที่เข้ามาไม่ดูเวลาตกใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าสองคนในห้องกำลังมีปากเสียงกันอย่างไรอย่างนั้น “น้องฟางมาแล้วเหรอครับ รอพี่แป๊บหนึ่งนะ” ศรุตบอกผู้มาใหม่ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แล้วหันมาตวาดใส่คนตัวเล็กเสียงแข็ง “ส่วนข้าวเที่ยงที่เธอเอามา ฉันไม่กินเอากลับไป พร้อมกับร่างกายเน่า ๆ ของเธอซะ” “คุณเสือคะ เนตรมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกคุณเสือค่ะ” เนตรแพรตัดสินใจที่จะบอกเรื่องสำคัญให้ศรุตได้รับรู้ มันคือเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเธอ แต่ไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะยินดีกับสิ่งที่เธอจะพูดหรือไม่

อุบัติเหตุคืนนั้น คือจุดเริ่มต้นระหว่างเขาและเธอ ความแค้นดั่งรากไม้ยึดเหนี่ยวใจ จะแปรเปลี่ยนเป็นรักได้หรือไม่ พรหมลิขิตเท่านั้นเป็นผู้กำหนด

"เมื่อดีไซเนอร์สาวต้องมาศึกษางานที่ค่ายมวย แต่กลับถูกเจ้าของค่ายล็อกหัวใจไว้เต็มหมัด!" "ฉันแค่มาออกแบบชุดกีฬา ไม่ได้จะมาต่อยกับใครนะ!" "แต่ถ้าคุณอยากออกแบบให้ดี คุณต้องเข้าใจมันจริง ๆ ลองซ้อมดูหน่อยไหม?" น้ำฟ้า ดีไซเนอร์สาวสุดมั่น ที่รักแฟชั่นแต่ไม่รักเหงื่อ ต้องยอมทนร้อน ทนกล้าม (และทนใจตัวเอง) เพื่อศึกษาการออกแบบชุดมวยไทยในค่ายของ ธารา เจ้าของค่ายมวยสุดหล่อ ใจเย็น และอบอุ่น เธอคิดว่าแค่แวะมาดูงาน แล้วก็กลับไปออกแบบสวย ๆ ในห้องแอร์ แต่ทำไมเขาถึงพยายามลากเธอไปเรียนรู้ "ของจริง" อยู่เรื่อยเลยนะ? เมื่อดีไซเนอร์ตัวเล็กต้องมาอยู่ท่ามกลางเวทีมวยสุดโหด แล้วจะรอดพ้นจากแรงหมัด... และแรงใจกระแทกได้หรือไม่!?

“เจ้ากล้าท้าทายความอดทนของข้าก็ลองดู หากเจ้ายังมองเขาอยู่ ข้าจะสั่งให้คนไปจับเจ้าหน้าจืดนั่นแล้วแขวนมันห้อยหัวลงมาจากประตูเมือง” “ท่านอ๋อง บาดเจ็บได้เช่นไรกันพ่ะย่ะค่ะ ตอนออกไปยังดีๆ อยู่เลย นี่มัน รอยฟัน” “แมวกัดน่ะ” “แมว!! รอยเขี้ยวแมวเป็นแบบนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ เหตุใดกัดจนแผลขนาดนี้” “แมวพยศน่ะ คิดว่าขู่ได้อย่างเดียว ที่ไหนได้กัดเจ็บด้วย เจ้ารีบทำแผล อย่าถามมาก พรุ่งนี้เตรียมการหรือยัง” “เรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ว่าแต่ ท่านอ๋อง คุณหนูหงจะมาแน่หรือพ่ะย่ะค่ะ” “นางมาแน่นอน”