ทะลุมิติ 1970s ภรรยาตัวประกอบของท่านนายพล

อ๋องซีหยาง พยายามหลีกหนีการแต่งงานที่ฮองเฮาฉางเก้อกำลังเร่งรัดเขา หลังจากที่ทำให้เขาต้องยอมหมั้นหมายกับหลานสาวของนางคือเจียเหลียนฮวานางร้ายประจำเมืองที่ร้ายกาจ เจ้ามารยา และเป็นที่รังเกียจของเขาเหลือเกิน นางตามหึงหวงเขา และราวีหญิงทุกคนที่มาข้องเกี่ยวกับเขา ตามตบตีกับคุณหนูจวนอื่นๆที่นินทาว่าร้ายนางให้ได้ยิน ทำตัวร้ายกาจจนคนลือ เขามิชอบหญิงร้ายกาจเช่นนางแต่กลับพึงใจสหายของนางที่เป็นหญิงเรียบร้อยอ่อนหวาน เขาคิดว่าหากถอนหมั้นกับนางสำเร็จจะไปสู่ขอสหายของนางคือจงซูลี่ มาเป็นพระชายา แต่นางรู้เข้าจึงได้ปีนเตียงของเขาแต่คิดหรือบุรุษเช่นเขาจะยอมรับผิดชอบหญิงเช่นนางจึงได้หนีไปออกรบที่ชายแดนทันที และเมื่อกลับมานางกลับยอมถอนหมั้นอย่างง่ายดายและไม่ได้สนใจตอแยกับเขาอีก แต่กลับเป็นเขาที่ตามหึงหวงนางไปทุกที่แทน….

ชาติก่อนอายุปา​เข้าเลข3​ไม่เคยได้รู้จักคำว่ารักแรกพบ พอตาย รักแรกพบที่ว่า วิ่งชนหน้าหงาย ดั๊นนน มาอยู่ในร่างที่ชายผู้นั้นเกลียดแสนเกลียด​ซะนี่...ท่านแม่ทัพเจ้าขา เอ็นดูข้าสักนิดนะเจ้าคะ จุ๊บุ จุ๊บุ น้ำขิง สาวแว่น แสนเชย จินตนาการ​สูง ชอบอ่านนิยาย เป็นชีวิตจิตใจ​ต้องตายลงเพราะภาวะหัวใจ​วายเฉียบพลัน ตอนอ่านฉากถึงพริกถึงขิง​ในบทนิยาย ทั้งที่ยังไม่เคยมีแฟน ไม่เคยสัมผัส​คำว่ารัก เพราะ​เธอ​นั้นเฉิ่มเชยจนไม่มีใครมาขายขนมจีบ เหอะ พวกตาถั่ว แต่ตายแล้วแทนที่จะกลายเป็น​วิญญาณ​ไปผุดไปเกิดดันมาเข้าร่าง คุณ​หนู อารมณ์​ร้าย ขี้วีน​เอาแต่ใจ แต่พ่อแม่และพี่ชายรักโคตร​ๆ เมิ่งเสี่ยวหลาน ที่จบชีวิตลงเพราะโดนผลักตกน้ำ ด้วยฝีมือของน้องสาวต่างมารดา เมิ่ง​เสี่ยว​หลาน​ นั้นนับว่าเป็น​คนอารมณ์ร้ายแต่งดงาม​มาก มีรักมั่นคงต่อ แม่ทัพ​ใหญ่​ ซ่งหลงเย่สหายของพี่ชาย​ ที่เกลียด​นางมากกก

สวีฉีเฟิ่งนั้นคิดตบแต่งสตรีโง่เขลาสักนางมาเป็นภรรยาให้ได้หลอกใช้ ทว่าไยที่ได้มาจึงกลายเป็นนางปีศาจจิ้งจอกเก้าหางผู้เค็มยิ่งกว่ามารดาทะเลไปเสียได้?!!

ขัดใจกับบทนางร้ายในนิยายจนช็อคตายคาเตียงผู้ป่วย หนำซ้ำยังไปเจอกับนางร้ายในปรโลกอีก ไม่น่าเชื่อว่าการไปทะเลาะกับนางร้าย จะทำให้นางต้องกลายเป็นนางร้ายเสียเอง เป็นนางร้าย=ตาย แล้วใครมันจะอยากเป็นกันเล่า!

คำโปรย:ชาติก่อนนางทอดทิ้งทั้งลูกและสามีไปเพื่อเอาตัวรอดเพียงคนเดียว เด็กน้อยวัยเพียงสี่หนาวที่ร้องไห้น้ำตานองหน้า ร้องหาท่านแม่ เขาเอาแต่ร้องเรียกท่านแม่อย่าไป อย่าทิ้งเสี่ยวหลงไป ถึงอย่างนั้นนางก็ไม่แม้แต่จะหันหลังกลับ สมควรแล้วที่ในชาติปัจจุบันถูกพ่อทิ้งไปอย่างไม่ไยดี ส่วนแม่ก็ไม่เคยจะดูแลหรือให้ความสนใจเธอเลยสักนิด ใช้ชีวิตอย่างลำบากแสนเข็ญ เมื่อเธอได้กลับมาหาพวกเขาอีกครั้ง คราวนี้เธอจะขอแก้ตัว ต่อให้ลำบากหรือเหน็ดเหนื่อยเพียงใด ขอแค่ให้ลูกและสามีสุขสบาย ข้าผู้นี้จะเป็นคนหาเลี้ยงพวกเจ้าเอง

เธอลืมตาตื่นขึ้นมาใต้ต้นเหมยฮวา สิ่งแรกที่เธอมองเห็น เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ดูดุร้ายเธอต้องอาศัยอยู่กับเขาในสถานะภรรยา พร้อมตัวช่วยโทรศัพท์ที่ติดตัวเธอมา

เพราะความเข้าใจผิด ทำให้ต่างคนต่างก็แสดงท่าทีเย็นชาใส่กัน ทำให้ต่างคนต่างก็พลาดช่วงเวลาแห่งความสุขไป กว่าจะรู้ตัวว่าอีกฝ่ายมีความสำคัญในชีวิตของตนมากแค่ไหน อีกฝ่ายก็ได้จากไปตลอดกาลเสียแล้ว...

ตายแล้วก็ยังไม่หมดทุกข์ ชีวิตต้องมาวนเวียนเป็นผีในโลกที่นางไม่รู้จัก เห้อออ เวรกรรมอะไรของนางกันเนี่ยยยย จะบ้าตาย พอลืมตาขึ้นมาอีกทีทำไมมันเสียวแปลก ๆ ล่ะ

จ้าวมี่อิง แอร์โฮสเตสสาวสวย พ่อแม่ตายหมดและเป็นโสด หญิงสาวมีความใฝ่ฝันอยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเหมือนกับคนอื่นๆ บ้าง คุณสมบัติไม่ต้องมาก แค่ขอให้หล่อ รวย ภูมิฐาน โคตรเก่ง หน้าที่การงานเป็นเลิศ และที่สำคัญพ่อแม่ตายหมด เพราะขี้เกียจมีปัญหากับพ่อแม่สามีในอนาคต ในขณะที่รอขึ้นบินไฟท์ต่อไปที่ซีอาน ที่นั่นจัดเทศกาลชีซี โดยธีมงานต้องแต่งชุดฮั่นฝู เข้าร่วมชมงานเพื่อส่งเสริมวัฒนธรรมโบราณเมื่อครั้งเมืองแห่งนี้เคยเป็นนครฉางอาน เมืองหลวงในอดีตอันยิ่งใหญ่มาแล้วหลายราชวงศ์เมื่อหลายพันปีก่อน มี่อิงเข้าร่วมงานนั้น ด้วยชุดฮั่นฝูโบราณ ในคืนนั้นเธออธิษฐานขอพรจากสวรรค์และเกิดดาวตกร่วงหล่นลงมา เธอขอพรจากสวรรค์เบื้องบนชนิดที่เรียกว่าครบสูตรและจัดเต็ม ข้อความยาวเหยียดจนสวรรค์ บันทึกข้อมูลแทบไม่ทัน มิหนำซ้ำยังลงท้ายด้วยว่าขอให้พบเนื้อคู่ทันที ในเมื่อเธอกล้าขอสวรรค์ก็กล้าให้์ ทันทีที่ลืมตาขึ้นมา ก็ได้พบกับแม่ทัพหนุ่มแห่งต้าถัง จางเย่วฉินเพียบพร้อมไปด้วยคุณสนมัติที่เธอขอทุกประการ ไม่มีขาดตกบอกพร่อง ทว่าดันเกิดกันคนละยุคเมื่อสาวสวยจากยุคศตวรรษที่ 21 ได้เนื้อคู่ในยุคอดีตสมับราชวงศ์ถัง มิหนำซ้ำในสายตาของเขา เธอคือโจรสาว “หัวขโมย”

ยังไงคะ!!! ย้อนมาเกิดใหม่ในยุคจีนโบราณแต่ไม่ใช่นักฆ่า ไม่ใช่เชฟ ไม่ใช่ดีไซน์เนอร์ แถมไม่ใช่แม่ศรีเรื่อนด้วยจ๊ะ แต่ฉันเป็นครูคณิตวันๆท่องสูตรคูณ แถมสามีก็ยังจะมาหย่าขาดอีก ไม่รอด! ตายกับตายเท่านั้น!!! เฉินเฟยเทียน x จางเจียวซิน “อย่าได้กล่าวอันใดให้มากความ ข้ายืนยันจะยื่นฏีกาขอหย่าขาดกับเจ้า” “ไม่หย่า ยังไงก็ไม่หย่า!” เหอะ! ขืนหย่าออกไปทั้งที่ทำอะไรไม่เป็นเช่นนี้มีหวังนางและหนิงเออร์ได้อดตายเป็นแน่ “น่ารำคาญเสียจริง” “ไม่หย่าได้ไหม..นะเพคะ..ขอเพียงสองหนาว ข้าจะหย่าให้ท่าน ระหว่างนี้ข้าจะมิทำให้ท่านต้องเคืองใจแม้แต่น้อย” เมื่อดื้อดึงไม่ได้ผลจึงหันมาขอร้องด้วยท่าทีน่าสงสาร “หึ เพียงเท่านั้นจะพอได้อย่างไร ข้าต้องการมากกว่านั้น” “แล้ว…ท่านต้องการสิ่งใด”