ทะลุมิติ

จางอันอันจะทำอย่างไรเมื่อเธอต้องเข้าไปอยู่ในร่างของเด็กหญิงวัยสี่ขวบตัวน้อยที่เป็นครอบครัวของตัวประกอบนิยายใช้แล้วทิ้งจากการเขียนของตน (รู้แบบนี้ข้าเขียนให้ครอบครัวนี้รวยไปเลยซะก็ดี)

"มอบใจให้แต่กลับถูกหักหลัง นางเกือบตายด้วยน้ำมือของคนรัก ทว่ากลับรอดมาได้ครั้งนี้นางจะกลับมาแก้แค้นทวงคืนทุกอย่างที่เคยเป็นของนางอย่างไร้ความปราณี จะไม่มีแม้กระทั่งน้ำตาอีกต่อไป ...."

'แม้ไม่ได้เกิดหรือตายวันเดียวคืนเดียวกันแต่ข้าจะรักและซื่อสัตย์ต่อท่านเพียงพระองค์เดียว' นั่นคือคำมั่นสัญญาที่ 'เฟิงซูเหยา' ให้ไว้กับบุรุษผู้หนึ่ง ผู้ที่เก็บนางมาจากกองขยะในตรอกมืดที่ไร้ผู้คนสัญจร ชุบชีวิตนางขึ้นมาเป็นองครักษ์เงาข้างกายเขา ทว่าเพียงรู้หน้ามิอาจเดาใจคนได้ ในวันที่นางมอบทั้งตัวและหัวใจให้เขาทั้งดวง คนผู้นั้นกลับตอบน้ำใจให้นางด้วย 'ความตาย' ชาตินี้เฟิงซูเหยามิอาจแก้แค้นคนที่หักหลังนางอย่างเลือดเย็นได้ ทว่าสวรรค์กลับเมตตาสงสารคนอย่างนางจึงส่งให้กลับมาเกิดใหม่ในร่าง 'ฟ่างเซียนเซียน' สตรีอ่อนแอเป็นที่รองมือรองเท้าสองแม่ลูกเมียรองที่คิดกำจัดนางออกจากตระกูลฟ่าง ตระกูลแม่ทัพใหญ่แห่งเมืองหลวงถังเหลียนจนนางถึงแก่ความตาย ขณะที่กำลังจะบรรจุร่างไร้วิญญาณนั้นลงโลงศพเพื่อนำไปฝังยังสุสานของตระกูลร่วมกับมารดา ทันใดนั้นเกิดฟ้าผ่าขึ้นมาเปรี้ยงใหญ่ที่หน้าเรือนหลานฮวา ร่างที่เคยไร้วิญญาณกระตุกครั้งหนึ่งก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หากเพียงครั้งนี้ นางกลับมาด้วยจิตวิญญาณของเฟิงซูเหยา สตรีห้าวหาญ จับดาบเก่งยิ่งกว่าเย็บปักถักร้อย มันผู้ใดที่เคยทำร้ายร่างกายนี้ไว้ ครั้งนี้เฟิงซูเหยาผู้นี้จะเอาคืนแทนให้อย่างสาสม รวมถึงคนที่หักหลังนางอย่างเลือดเย็นผู้นั้น!!

ฉินซูจากยุคปัจจุบันกลับต้องข้ามมิติมายังสมัยโบราณ กลายเป็นองค์รัชทายาทผู้ไร้ค่าแห่งราชวงศ์ต้าเหยียน เพื่อความอยู่รอด เขาจึงต้องหาทางกลับมาแข็งแกร่งดังเดิม ในเวลานี้ ภายนอกถูกศัตรูรุกราน ภายในถูกขุนนางวางแผนร้าย เช่นนั้น เขาจึงควบม้าถือหอก ปราบปรามความวุ่นวาย กำจัดคนทรยศ ปราบปรามศัตรูต่างแคว้น ครองแผ่นดินทั้งหก เป็นที่โจษจันไปทั้งราชสำนัก

แม้ไม่มีอยู่แต่คงอยู่ในใจตลอดไป ผมชื่ออ๊อด บ้านอยู่ท้ายตลาดฝั่งขะโน้น เตี่ยผมเปิดร้านโอเลี้ยง ขายแก้วละครึ่งสลึง สักหกโมงเช้าคนจะเต็มร้านจนบางคนยังต้องยกเก้าอี้จากบ้านมานั้งเองเลยล่ะ ส่วนเธอคนนั้นชื่อนนน ไม่ใช่นะนะนะ นะครับผม ชื่อเธออ่านว่า นะ-นน หนุ่มน้อยลูกเจ้าของร้านถ่ายรูปในตลาด พ่อเธอดุทีเดียว ได้ยินว่าลุงแกพกปืนยาวเหน็บเอวไว้เวลานอน เวลานอนฝันร้าย จะสดุ้งชักปืนก่อนเลย

ย้อนเวลาไปสมัยต้าชิง แต่ไม่ใช่ปู้ปู้จิงซินไม่มีหม่าเอ่อไทลั่วซี มีเพียงหมาน้อยเก๊ามู่เฉินที่จะมาสร้างความวุ่นวายพร้อมกับองค์ชายที่งอกมาอีกหนึ่งองค์

หลังจากที่จ้าวเซินฝูได้ตัดขาดจากตระกูลเดิม กลายเป็นคนไม่มีแซ่ เซินฝูได้ผ่านบททดสอบเข้าสำนักเจี๋ยเอินได้สำเร็จอย่างที่เคยทำในชีวิตก่อน การกลับมาครั้งนี้ทำให้เซินฝูได้รู้ว่าแท้จริงแล้ว ตนได้ย้อนเวลากลับมาเป็นเพราะอะไร

ชีวิตก่อนถูกแผนร้ายทำให้พลัดพรากจากสามี ลูกสาวที่คลอดไม่ได้เลี้ยงดู ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งตอนอายุ 17ปี ตอนถูกส่งไปชนบท เธอจะกลับมาแก้แค้นและเปลี่ยนชะตาร้าย กลับมาเกี้ยวพาสามีให้มารักกันอีกครั้ง

“อู้ววว… กลีบอ้าน่าเลียมาก” ดวงตาของหวังหย่งเบิกกว้าง… เป็นเพราะว่าไม่เคยเจอความสวยงามแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต ตาวาวมองกลีบสาวของเหมยลี่ปลิ้นอ้าเป็นยวงทะลักออกมาระหว่างกลีบก้นด้านหลัง รีบโน้มใบหน้าลงมาแนบชิดพร้อมกับปาดลิ้นเลียเสยเข้าใส่สองกลีบอย่างเมามัน เสียงดังแพล่บๆ คลอไปกับเสียงครางของเหมยลี่ที่ไม่อาจเก็บความทรมานเอาไว้ได้ “อ๊ะ… อ๊ายยยย… ” เหมยลี่ร้องครางด้วยความเสียว… โดนลิ้นหวังหย่งจ้วงเข้าใส่รูสวาทเพียงชั่วอึดใจก็ไม่อาจข่มกลั้นน้ำหล่อลื่นที่พยายามขมิบกลั้นเอาไว้ สุดท้ายจึงปล่อยให้ไหลหลั่งออกมาอาบชุ่มสองกลีบ ขมิบสู้ลิ้นด้วยความลืมตัว ที่เสียวมากขนาดนี้คงเป็นเพราะว่าโม่โฉวสามีของนางไม่เคยใช้ลิ้นเลียอย่างที่กำลังโดนหวังหย่งทำอยู่ในตอนนี้ “อูยยย… ซี้ดดด…หยุดนะอย่าทำข้า” เหมยลี่รู้ว่าถ้าขืนเขาไม่หยุด การที่โดนรุกเร้าอย่างดุดันขนาดนี้เห็นทีว่านางคงต้องเสร็จแน่ๆ “ข้ารู้ว่าเจ้าเสียว ขอโอกาสให้ข้าช่วยทำให้เจ้ามีความสุขเถอะนะแม่นางคนงาม… ” มาถึงตอนนี้หวังหย่งไม่ยอมหยุดง่ายๆ… มือหยาบใหญ่ที่วันๆ เคยแต่ได้จับก้อนดินปั้นถ้วยปั้นชามอยู่ข้างเตาเผา

เพราะนางไปถูกตาต้องใจชายงามในหอคณิกา จนเกิดมีความสัมพันธ์กันขึ้นมา เดิมทีเรื่องราวควรจะจบที่ "จ่ายแล้วจบ" แต่นางกลับไปหลงรักเขา เหตุการณ์ชักนำให้เขาและนางได้พบเจอกันบ่อยครั้ง และมีความสัมพันธ์ที่เร่าร้อนอีกหลายครั้ง จนเกิดเป็นความรัก แต่เขากลับยังไม่สามารถบอกกับนางได้ว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นใคร