นอกใจ

“ เลิกกันเถอะ “ ผมบอกเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา ผมที่กำลังยืนหันหลังให้ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผมที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น ตอนนี้พวกเราก็กำลังจะจบชั้น ม.6 และวันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศจบการศึกษา " บอกเหตุผลป่านได้ไหมมังกร " ป่านถามผมกลับด้วยเสียงสั่นเครือ ที่ผมหันหลังให้เธอเพราะกลัวจะเห็นน้ำตาของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผม ผมกลัวว่าผมจะใจอ่อน " ทำไมผมต้องบอกเหตุผลกับคุณด้วย " ผมเรียกแทนตัวเองกับป่านอย่างเย็นชา " อึก ที่ผ่านมามังกรไม่เคยรักป่านเลยใช่ไหม " ป่านพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วย " ใช่ " ผมตอบกลับไป เพราะตอนนี้ผมอยากเลิกกับเธอ อยากให้เธอไปจากผม เกลียดผมไปเลยได้ยิ่งดี ผมจะดีใจมาก " ที่ผ่านมาผมไม่เคยรักคุณ ผมเห็นคุณเป็นเพียงของเล่นเหมือนคนอื่นๆ คุณคิดว่าผมจะหยุดที่คุณคนเดียวอย่างนั้นเหรอ " ผมตอกกลับป่านไปด้วยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเธอ

“อือ...” หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนหันมองโดยรอบ ถึงได้รู้ว่ายังไม่สว่าง แต่ฝนหยุดตกไปแล้ว “โอยยยย...เจ็บไปทั้งตัวเลย” เธอผงกศรีษะขึ้นมองชายหนุ่มที่เธอนอนกอดอย่างสนิทแน่น เธอยิ้มบางๆ ขณะนึกถึงบทรักที่เขามอบให้อย่างไม่มีที่ติ อดไม่ได้ที่จะยื่นมือขึ้นไปแตะไรเคราของเขาอย่างเอ็นดู “เก่งจริงๆ เลยตานี่” เจ้าหล่อนจะละมือออก แต่ฝ่ามือใหญ่กลับรวบข้อมือเธอไว้ได้เสียก่อน...เข้มลืมตาขึ้นแล้วจ้องหญิงสาวด้วยสายตาหื่นสุดหื่น มันยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ติดใจล่ะสิ” “ใช่ นายเองก็ติดใจฉันเหมือนกัน”

เมื่อความอดทนมันสิ้นสุดลง สิ่งเดียวที่ทำได้คือการลาจาก และภาวนาว่าขออย่าให้เขามาเจอเพราะการลาจากด้วยการหนี!! มันคือสิ่งอันตรายที่สุดสำหรับเธอและดูเหมือนว่าโชคจะไม่เข้าข้างเธอทำให้เขามาเจอเธอและมันก็ทำให้เธอต้อง..

"ถึงฉันจะเป็นเมียแต่งเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย เป็นเมียของเขาที่สามารถใช้เงินของเขาได้ มีเงินมากมายใช้ปรนเปรอชีวิตได้ แต่มันก็ไม่สามารถทำให้ฉันมีความสุขได้เลย ตอนนี้ฉันกล้ำกลืนฝืนทน มีแต่ความทุกข์อยู่ในหัวใจ ฉันได้แต่เงียบ และเงียบต่อไป เพราะฉันไม่มีสิทธิ์ในตัวเขา ไม่มีสิทธิ์ในตัวของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี ______ แสนดี ผู้หญิงแต่งตัวเหมือนมนุษย์ป้า เฉิ่มเชย เป็นผู้หญิงที่ไม่สวย ทำให้สามีนอกใจ เอาผู้หญิงเข้ามาอยู่ร่วมบ้าน เธอเป็นคนไม่มีปากมีเสียงกับใคร ถูกสามีทำร้ายจิตใจนับครั้งไม่ถ้วน จนกระทั่งความอดทนที่มีทั้งหมดสิ้นสุดลง แสนดีจึงลุกมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากผู้หญิงแต่งตัวมนุษย์ป้า ก็เป็นสาวสวยแต่งตัวเปรี้ยวเข็ดฟัน จนอาวุธผู้เป็นสามี ผู้ชายที่ละเลยเธอมาตลอด หันมาสนใจเธอ แสนดี ไม่ได้แสนดีสมชื่อ เธอเอาคืนอาวุธอย่างแสบสัน ผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตต่างมาร่วมมือเอาคืน อาวุธคนไม่สนเมีย ถึงกลับคลานเข่า ทำทุกอย่างเพื่อเอาเมียคืน

ช่วยเหลือเขาจนขึ้นสู่อำนาจอย่างที่เขาปรารถนา แต่เมื่อถึงฝั่งฝัน ท่านโหวผู้นั้นก็รีบแต่งสตรีในดวงใจของเขาแทบจะในทันที เมื่อรักที่นางมอบให้ ถูกตอบแทนด้วยการหักหลัง นางจึงตัดสินใจจากลา เมื่อจากเป็นไม่ได้ ก็จากตายกันไปเสียเถิด

มุมปากนิรณายกขึ้นด้วยความรังเกียจ แกมเย้ยหยัน บัตรเชิญร่วมงานแต่งของบีบีกับเตชิน เพื่อนสนิทและคนรักของเธอ..ที่พวกมันทั้งสองคนต่างหักหลังและพากันสวมเขาให้นานแรมปี บัดนี้กำลังวางอยู่ตรงหน้า เมื่อครุ่นคิดและนึกย้อน ถึงอดีตที่โดนกระทำ ยิ่งทำให้เจ็บปวดจนแทบคลั่ง นึกอยากจะบุกไปทำลายงานแต่ง ให้ล้มเสียรู้แล้วรู้รอด ทว่า…ขณะที่กำลังจะขยำมันทิ้ง สายตาดันเหลือบเห็นชื่อของใครคนหนึ่ง "บดินทร์งั้นเหรอ?" เสียงพึมพำชื่อใครอีกคน ในการ์ดเชิญ ทำให้สมองโลดแล่น คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ "ฮึ! คอยดูเถอะ บีบี พ่อของแกน่ะ ฉันขอล่ะกัน" เธอพูดด้วยแววตามาดมั่น ในมือเลื่อนโทรศัพท์ส่องดู ใบหน้าคมคายของบุคคล อันเป็นเครื่องมือแก้แค้น พลางจุดยิ้มตรงมุมปากนิด ๆ

[ตามง้อภรรยาจนแทบบ้า+นับถอยหลังตามง้อภรรยา+ แก้แค้น+พระรองขึ้นแท่น+ประธานตระกูลไฮโซ] หลินหรูซวงติดตามลี่เหวินยวนตั้งแต่อายุสิบแปด ครั้งหนึ่งเกิดอุบัติเหตุ เพราะช่วยเขาไว้ หูทั้งสองข้างของเธอที่หนวก กลับมาได้ยินอีกครั้ง เธอเตรียมตัวเอาข่าวนี้ไปบอกเขาด้วยความตื่นเต้น แต่พบเขาโอบกอดแนบชิดรักแรกในดวงใจ เขารู้ดีว่าหลินหรูซวงรักเขามาก รักจนไม่มีความโกรธเคือง สามารถยอมตายแทนเขาได้ แต่ครั้งนี้หลินหรูซวงไม่ร้องโวยวาย เซ็นสัญญารักษาความลับ พอครบกำหนด เธอก็หายตัวไปจากโลกของเขาโดยสิ้นเชิง เมื่อรู้ว่าเธอหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ลี่เหวินยวนก็หัวเราะเยาะอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ เธอก็จะกลับมาอยู่ข้างกายฉันแต่โดยดีเอง” อย่างไรก็ตาม สามเดือนผ่านไป... เธอก็ยังไม่กลับมา ลี่เหวินยวนตื่นตระหนกโดยสิ้นเชิงแล้ว ออกตามหาเธอไปทั่วโลกเหมือนคนเสียสติ เขาที่หยิ่งยโสวางตัวอยู่เหนือผู้อื่น ยอมลดตัวลงเป็นครั้งแรก “ซวงซวง หยุดได้แล้ว พอแค่นี้เถอะนะ” ต่อมา “ซวงซวง กลับมาเถอะนะ เธออยากได้อะไร ฉันรับปากเธอทั้งหมด” แล้วต่อมาอีก “ถ้าฉันกำลังจะตาย เธอจะกลับมาดูฉันสักครั้งได้หรือเปล่า?” เมื่อพบกันอีกครั้ง ลี่เหวินยวนคุกเข่าอยู่แทบเท้าหลินหรูซวง ดวงตาแดงก่ำ ยกถ้วยชาอย่างสั่นเทิ้ม “อาสะใภ้เล็ก เชิญดื่มชาครับ”

กลอยใจถูกเพื่อนสนิทและคนรักหักหลัง เธอจึงหนีไปแต่งงานกับผู้ชายที่เจอกันในแอพหาคู่เพื่อประชดชีวิต

เรื่องใดไหนเล่าจะน่าอ่านเท่า เรื่องสั้นใต้สะดือ ประสบการณ์ใต้สะดือที่อ่านแล้วต้องสะท้าน

เขาลุ่มหลงเธอที่งามเปรียบเสมือนดอกไม้ แรกๆเขาดูแลเธอดั่งเทพธิดา สุดท้ายกลับยํ่ายีหัวใจดวงน้อยจนไม่มีชิ้นดี…