บุคคลที่สาม

สำหรับครูทรายพอบอกเลิกกับครูวิชิตไปแล้วก็คิดว่าตัวเองจะพ้นออกจากวังวนสวาทแบบเดิม ๆ แต่เธอหารู้ไม่ว่าผัวของตัวเองนี่ล่ะที่จะพาเธอวนกลับไปหาเรื่องราวความเสียวที่ตื่นเต้น แปลกใหม่ และเร้าใจมากขึ้น

10 ปีก่อน เขาคือผู้ชายที่เธอตกหลุมรักจนเหมือนคนบ้า พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เป็นคนในสายตา แต่กลับถูก ภาคินทร์ คัลเลน ปฏิเสธอย่างไม่ไยดี มะเหมียว จึงหนีไปเรียนต่อญี่ปุ่นหลบเลียแผลใจเงียบๆ แต่ไม่คิดว่าทันทีที่เรียนจบ กลับมาจะพบว่าเขาคือคนที่แม่ตอบตกลงรับการแต่งงานแบบคลุมถุงชนให้โดยไม่ถามความสมัครใจสักคำ +++++++++++++++++++++++++++ "ก็...เฮียไม่ได้รักหนู ที่เข้ามาทำดีกับหนูก็แค่เพราะคุณย่าสั่งใช่ไหมล่ะ" "เรื่องที่ทำดีกับหนู เฮียไม่เคยทำเพราะคุณย่าสั่ง" "ไม่ได้ทำเพราะคุณย่าสั่ง แต่ก็ไม่ได้ทำเพราะชอบใช่ไหมล่ะคะ หนูเข้าใจแหละว่าหนูมันไม่มีอะไรดีสักอย่าง ขนาดผู้ชายจะแต่งงานด้วยสักคนยังไม่ชอบหนูเลย" "ใครบอกว่าเฮียไม่ชอบหนู" "ไม่มีใครบอก หนูคิดเอง เมื่อก่อนเอียไม่ชอบหนูนี่" เขาเงียบไปเล็กน้อย ก่อนที่รอยยิ้มจะจุดขึ้นที่มุมปาก "เมื่อก่อนไม่ชอบ แล้วตอนนี้ชอบไม่ได้เหรอครับ?"

"อึก ศิลาอย่าทำฉันเลย ฮือๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ" "ถ้าปล่อย แล้วเธอจะกลับมาคบกับฉันไหม?"

“ “กูจะได้เตือนสติมึง กูคิดกับมึงได้แค่เพื่อนเท่านั้น ถ้ามึงไม่อยากให้ความเป็นเพื่อนของเราต้องจบ มึงก็อย่าคิดกับกูมากกว่าเพื่อน เพราะคนที่ยืนอยู่ในหัวใจของกูมีเพียงแค่ริสาคนเดียว!!” “ทั้งที่มันทำให้มึงเจ็บเพราะมีคนอื่น ทั้งที่มันไม่ได้รักมึงแล้ว แต่กูสิรักมึง กูรักมึงมาตลอด ทำไมมึงไม่เห็นใจกูบ้างวะ! ฮึก!” ฉันพูดออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ ทำไมวะ! ฉันรักปั้นจั่นมาตลอด ทำไมเขาไม่หันมาสนใจฉันบ้าง! ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นความรักของฉันบ้าง “มึงออกไปจากห้องกูเลยไป!!” ปั้นจั่นมองหน้าฉันแล้วชี้ไปที่ประตู ฉันจ้องหน้าผู้ชายที่ฉันรักอย่างเสียใจ ในหัวมีแต่คำถามมากมาย ทำไมวะ! ทำไม! ทำไม! “กูผิดเหรอที่กูรักมึง กูรักมึงก่อนริสาอีก ฮึก!...” “หุบปากแล้วออกไป!!”

“ไม่คิดเลยว่าคนที่นอนด้วยกันทุกคืน ที่แท้จะเป็นนางนกต่อขายความลับให้ศัตรู!” ชีวิตของ ‘สายป่าน’ เปลี่ยนไปเมื่อต้องเข้ามาพัวพันในวงจรมาเฟียทรงอิทธิพลอย่าง ‘ไตรพัฒน์’ เขายื่นสถานะเด็กในปกครอง...แต่ก็ถีบหัวส่งเมื่อรู้ว่าเธอเป็น ‘นางนกต่อ’ ให้กับศัตรู!

ด้ายชะตาของข้าผูกกับท่านแต่นางคู่ควรยิ่งยอมเจ็บเพื่อให้ท่านสมหวัง ตัดด้ายชะตารักใคร่เสียเราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย

หยางชิวเหยา บุตรสาวคนโตของจวนสกุลหยาง ผู้เกิดจากอนุต่ำศักดิ์ มีใจรักมั่นกับจางลู่เหวิน บัณฑิตยากไร้ผู้ต่ำต้อย แต่แล้วโชคชะตากลับชักนำให้นางต้องแต่งงานกับหานอี้หลง บุตรชายคนเดียวของสกุลหาน เมื่อคนหนึ่งถูกพรากจากคนรักพร้อมความแค้นที่สุมอก ส่วนอีกคนหนึ่งก็รักมั่นและเฝ้ารอเพียงแต่นางผู้เดียว เรื่องราวความรักสามเส้าจึงเกิดขึ้น....

เรื่องราวความรักระหว่างธามนิธิรองประธานบริษัทเบียร์ชั้นนำของเมืองไทย กับน้ำขิงนักศึกษาฝึกงานเรียนอยู่ชั้นปีที่4 คณะเศรษฐศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดัง ความรักเกิดขึ้นเมื่อเธอต้องรับบทบาทเป็นผู้ช่วยจำเป็นของท่านรองฯมือใหม่ เขาเกรี้ยวกราดไม่อ่อนโยนสักนิด ซ้ำยังดูถูกว่าเธอเป็นแค่นักศึกษาฝีกงานคงไม่มีความสามารถมากพอที่จะเป็นผู้ช่วยของเขาได้ น้ำขิงจึงพิสูจน์ตัวเองให้เขารู้ว่าเธอมีความสามารถ เมื่อทั้งสองใกล้ชิดกันมากขึ้นจึงเกิดเป็นความรักขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

;เธอเห็นฉันโง่รึไง อยากมากทำไมไม่บอกฉันล่ะ ฉันผัวเธอนี่ไง อยากมากมาบอกฉัน ไม่จำเป็นต้องไปหาไอ้หนุ่มหน้าอ่อนนั่น ฉันมันทำให้เธอไม่ถึงใจรึไงถึงได้ออกไปหาเศษหาเลยข้างนอก “ฉันเคยบอกแล้วไงว่าฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร” ก่อนที่จะเหวี่ยงหญิงสาวลงบนเตียงจนทำให้หญิงสาวรู้สึกจุกทันที หญิงสาวไม่รู้สึกห่วงตัวเองแต่ห่วงอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังเกิดมา “พี่อิชย์ จะทำอะไร!” หญิงสาวเอ่ยชื่อชายคนรักออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อได้ยินถ้อยคำที่หยาบคายของเขา พยายามลุกออกจากเตียง “จะหนีไปไหนล่ะ อยากมากฉันก็จะจัดให้ จะได้ไม่ต้องวิ่งไปให้คนอื่นช่วย“

เมื่อตัวร้ายต้องมารับบทพระเอก และครั้งนี้เหยื่อที่เขาหมายตาก็ดูคล้ายคลึงกับอดีตหญิงสาวคนหนึ่งที่เขาปักใจหลงชื่นชอบซะด้วย งานนี้เขาจึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้ตัวเธอคนนั้นมาครอบครอง