ปากร้าย

นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อรุ่นลูกของ ป้าน่ะเมียผมนะ "ถูกใจไหมคะ" ดาราสาวหุ่นอวบอึ่มนั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงหว่างขาของคอนเนอร์ สองมือของเธอจับตรงหน้าขาของเขาเพื่อเป็นหลักให้เธอกลืนกินเจ้าแท่งเนื้อยักษ์อย่างอร่อยและแสนจะถูกใจเธอเป็นที่สุด "อ้าส์ ดีมาก ต้องอย่างนี้ อ้าส์ ซี้ดดด" ปากหนาครางซี้ดซ้าดด้วยความถูกอกถูกใจในดาราสาวที่เพิ่งจะมาทำหน้าที่ครั้งแรก สายตาคมก้มลงมองร่างเปลือยเปล่าของเธออารมณ์ของเขาก็ยิ่งพลุ้งพล่านจนเผลอยกมือขึ้นมากดศีรษะของเธอ "อื้มๆ อื้อๆ" ร่างอวบอิ่มที่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกาย ดิ้นฝืนแรงของคอนเนอร์แต่พองามให้เขาคลายมือออกและเธอก็จับท่อนเนื้อเข้าออกในโพรงปากของเธออย่างสนุกสนาน

โชคชะตาส่งเธอมาเกิดใหม่ในร่างคุณหนูผู้เย่อหยิ่ง รวยไม่พอ ยังมีสามีติดมาด้วย! แต่พอฟื้นขึ้นจากความตาย เขากลับยื่นใบหย่าให้... "มีทองท่วมหัวไม่ต้องมีผัวก็ได้!"

ชีวิตที่กำลังดีขึ้นของรุจาริน หรือ จ๋า สาวสู้ชีวิตและแม่ของเธอ ต้องมาสะดุด เมื่อถูกพ่อแท้ๆ ที่เคยทิ้งเธอและแม่ไปมีครอบครัวใหม่ที่ฐานะดีกว่า โดยไม่เหลียวแลสองชีวิตที่ต้องอยู่อย่างยากลำบากมาตลอด 10 กว่าปี กลับมาขอทวงสิทธิ์ความเป็นพ่อคืนแบบมีจุดประสงค์แอบแฝงคือต้องการให้ลูกสาวคนโตไปเป็นนางบำเรอขัดดอกให้เสี่ยเงินกู้ที่เขาติดหนี้พนันอยู่หลายล้าน แน่นอนว่ารุจารินและแม่ไม่มีวันยอมให้คนที่อ้างความเป็นพ่อแบบหน้าด้านๆ เมื่อทั้งสองไม่ยอมเป็นเหยื่อ เขาจึงใช้เล่ห์ร้ายลวงเธอให้หลงติดกับ แต่นั่นคือจุดเริ่มต้นแห่งโชคชะตาที่ทำให้เธอได้มาพบกับชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่บังเอิญผ่านเข้ามาในช่วงเวลาคับขัน เกิดเป็นความสัมพันธ์เร่าร้อนของคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักและไม่เคยรักกันมาก่อน

ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อ... กลับกลายเป็นตราบาปดำมืดที่เธอถูกบังคับให้แบกรับโดยไม่มีทางเลือก มินตรา ไม่เคยคาดคิดเลยว่า อุบัติเหตุเพียงเสี้ยววินาทีนั้นจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอจนไม่อาจหวนคืนได้อีก เพียงเพราะพี่ชายของเธอ ขับรถชนผู้หญิงที่เขารักจนบาดเจ็บสาหัสและหลบหนีอย่างไร้ความรับผิดชอบ ชีวิตของเธอจึงถูกผลักเข้าสู่วังวนแห่งการลงทัณฑ์ที่โหดร้าย “ธีรัช” ชายผู้มีทุกอย่างทั้งอำนาจ เกียรติยศ และหัวใจที่แข็งดั่งเหล็กกล้า มองเธอเป็นดั่งอาญาชีวิต เขาทำลายศักดิ์ศรีของเธออย่างไม่ไว้หน้า กดขี่เหยียบย่ำเธอด้วยความเกลียดชังที่สุมอยู่เต็มอก ดึงเธอเข้าสู่โลกที่เต็มไปด้วยความหนาวเย็นและการลงโทษที่ไม่เคยปรานี ทว่า... เมื่อเวลาค่อยๆ ล่วงผ่าน ความจริงที่ถูกฝังลึกกลับค่อยๆ เปิดเผย ผู้หญิงที่เขาเคยตราหน้าว่าเป็นนางมารร้ายในชีวิต คือคนที่เคยยื่นมือช่วยชีวิตเขาไว้ในวันที่เขาอ่อนแอที่สุด แต่ในวันที่เขารู้ตัว... เธอกลับพร้อมจะเดินจากไปตลอดกาล ทิ้งเขาไว้ให้จมอยู่กับความรู้สึกผิดที่ไม่มีวันลบเลือน โอกาสครั้งที่สองจะยังมีอยู่จริงหรือไม่... เมื่อหัวใจทั้งสองดวงเต็มไปด้วยรอยแผลที่ไม่มีวันลืมเลือน

ถึงหัวใจไม่ค่อยรักดี แต่ขอรักเธอหมดหัวใจ... *************************************** คำโปรย: กว่า 5 ปีที่เตชิตายอมทนให้คนตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่รักดี ใจแตก และท้องไม่มีพ่อ เพียงเพราะ 'รัก' เพียงคำเดียว... จนกระทั่งเธอได้พบกับ 'เขา' อีกครั้งในตำแหน่งเจ้านายคนใหม่ และที่น่าช้ำใจยิ่งกว่าคือ...เขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่อยู่ในหัวใจเขามาตลอด ซึ่งไม่ใช่เธอ เธอบอกตัวเองว่าควรตัดใจเสีย ไม่สิ! จริงๆ ควรบอกว่าเธอน่าจะตัดใจเสียตั้งแต่วันที่เขาทิ้งเธอไปเรียนต่อเมืองนอกนั่นแล้วต่างหาก เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นไม่มีความหมายใดให้จดจำสำหรับเขา แต่กับเธอมัน...มี! หากจะโทษคงต้องโทษหัวใจไม่รักดีดวงนี้ที่มันควรหยุดหวังลมๆ แล้งๆ เสียทีได้แล้ว แต่มันไม่ง่ายเลย...

"ป่วยก็ไปรักษา! ไม่ใช่มาทำคนอื่นเดือดร้อน!" เขาป่วยเป็นโรคติดเซ็กส์ เขาต้องการแค่เซ็กส์ แต่เธออยากได้ความรักดี ๆ

“เธอนี่มันใจร้ายมากเลยนะไทนี่ นี่แม่ฉันหลงรักคนใจร้ายอย่างเธอได้ยังไงกัน” “ใช่ค่ะ...ไทนี่ร้าย เมื่อพี่รู้แล้วก็อย่ามายุ่งกับไทนี่ซิคะ ไปให้ไกลจากผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ซิคะ หรือจะให้ไทนี่ออกจากงานเลยก็ได้นะ ไทนี่ไม่แคร์พี่ภามอีกแล้ว คนใจร้าย!” “ไม่...” เพียงแค่ได้ยินนันทิยาบอกว่าจะไป เขากลับทนไม่ได้ขึ้นมา หงุดหงิดเหลือกำลัง กรามหนาขบกัดบดเบียดจนแก้มสากนูนเด่น “เธอไม่มีทางได้ไปจากฉันนันทิยา” มือใหญ่จับรั้งลำแขนกลมกลึงเอาไว้ได้ทันก่อนที่นันทิยาจะถอยกายได้ทัน “ฉันจะทำให้เธอตกนรกทั้งเป็น รู้ไว้นะฉันจะหาผู้หญิงที่คู่ควรกับฉันมาแต่งงานได้ ส่วนเธอจะเป็นได้เพียงแค่นางบำเรอบนเตียงที่จะไม่มีวันได้รับการยกย่องเป็นเมียฉันอย่างออกหน้าออกตา” เผียะ! เผียะ!

ความรักของฉันมันคงเหมือนนาฬิกาทราย... ...เมื่อด้านหนึ่งถูกเติมเต็ม......อีกด้านกลับว่างเปล่า...และสูญสิ้นไป...กับกาลเวลา........ “สำหรับฉันเธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่า อยู่บนที่สูงแต่ทำตัวต่ำ” “หึ......ขอบคุณค่ะที่ชม จะพูดแค่นี้ใช่ไหม จะได้ไปอ่อยผู้ชายต่อ” “อ้อ...ถ้าสนใจ เชิญนะคะ พอดีชอบแบบ ทีเดียวหลาย ๆ คนมันสนุกดี แต่คนดี ๆ อย่างพี่....” เธอมองเขาอย่างพิจารณา พร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเดินจากไป

เธอ...ผู้เปรียบเสมือนดอกไม้ริมทาง เขา...ผู้หลงใหลดอกไม้ ดอกไม้ที่ถูกเด็ดมาแล้ว เท่ากับว่ามันได้ตายไปแล้ว ไม่มีทางเติบโต แม้จะนำมาใส่แจกันดูแลอย่างดี สุดท้ายมันก็ต้องเหี่ยวเฉา และตายลง...

“กองพล” ผู้สะกดคำว่า “อ่อนโยน” ไม่เป็น ส่วน “ใกล้รุ้ง” เธอผู้กำลังมีชีวิตที่สดใสหลังเรียนจบ แต่ก็ต้องมาเจอกับคน “โฉด” อย่างนายเหมืองกองพล แล้วเรื่องระหว่างทั้งคู่จะเป็นยังไง เมื่อเริ่มต้นด้วยการ “ฉุด!”