พระเอกเก่ง

ใครไม่ชอบข้าแล้วอย่างไร ใครๆจะเรียกข้านางมารร้ายข้าไม่สน ขอเพียงท่านชอบข้าก็พอแล้ว ท่านแม่ทัพได้โปรดรับรักข้าที ถึงข้าจะร้ายกับคนทั้งโลกแต่ข้าจะดีกับท่านเพียงคนเดียว

เจียวเอินจวิ้น ฮองเฮาผู้เลอโฉม การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในวังหลังนั้นเป็นมาทุกสมัย และเจียวเอินจวิ้นคือผู้กุมอำนาจนั้น เหนื่อยเหลือเกินกับการแย่งชิง เหนื่อยเหลือเกินกับการยื้ออำนาจเอาไว้ในมือ ชาตินี้นางพอแล้ว เจียวเอินจวิ้น ฮองเฮาผู้เลอโฉม การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในวังหลังนั้นเป็นมาทุกสมัย และเจียวเอินจวิ้นคือผู้กุมอำนาจนั้น ฮึก!! กระบี่เรียวยาวบักลงที่กลางอกพระนาง ผู้ที่ถือกระบี่นั้นไม่ใช่ใคร องค์รัชทายาท โอสรพระองค์เดียวของนางอำนาจมันหอมหวานขนาดนั้นเลยเหรอ บุตรถึงลงมือสังหารมารดาได้อย่างเลือดเย็นขนาดนี้ เหนื่อยเหลือเกินกับการแย่งชิง เหนื่อยเหลือเกินกับการยื้ออำนาจเอาไว้ในมือ หาได้มีใครรักนางด้วยความจริงใจขนาดคนที่นางคลอดเลี้ยงดูอุ้มชูมาด้วยสองมือยังทรยศ หักหลัง หากชาติหน้ามีอยู่จริง ขอเกิดเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาที่ไม่ต้องแก่งแย่งชิงกับใคร

ผลลัพธ์ของนางนกต่อ...คือความ 'ทรมาน' "เตียงนุ่มๆไม่ชอบ งั้นฉันก็จะสนองเธอตรงนี้นี่แหละ!!" "ไอ้เลว!!" "เธอเองก็เลวไม่ต่างกันหรอก อีนางนกต่อ!!"

โรส สาวสวยแสนเซ็กซี่แต่นิสัยแสนร้ายกาจ ผู้ที่มีความสามารถในการล่อลวงให้หนุ่มๆหลงรักแล้วหักอด แต่กับเขาที่ไม่ว่าเธอจะยั่วเขาขนาดไหนแต่เขาก็ไม่เคยสนใจเธอ มีแต่ร้ายใส่เธอ ไฟ ทนายหนุ่มที่พ่อของโรสไว้ใจให้ช่วยดูแลหญิงสาว ใครๆก็บอกว่าเขาเป็นคนที่แสนดี แต่กับเธอทำไมเขาถึงได้ใจร้ายนัก

พี่ยังไม่เคยหรอกนะ แต่บอกได้เลยว่าเชิงทฤษฎีพี่แน่นมาก แต่เชิงปฏิบัติ คงได้ลองอีกในไม่ช้านี้แน่นอน

การกลับชาติมาเกิดใหม่ กลายเป็นภรรยาของแม่ทัพผู้เกรียงไกร เจ้าของคมดาบที่บั่นคอนางในชาติก่อน ทั้งยังต้องคลอดลูกให้เขา! นี่คืออันใด? ไม่จริงใช่ไหม? **** ชายหญิงแต่งงานมิอาจเลือกคู่ครองตามแต่ใจ คู่ชีวิตศีลเสมอกัน บัณฑิตคู่กับบัณฑิต คุณชายสูงศักดิ์ย่อมคู่กับคุณหนูในห้องหับแสนเรียบร้อย ทว่าแม่ทัพผู้สูงส่งเกรียงไกรทั้งเคร่งครัดศีลธรรมจรรยากลับได้ภรรยาเป็นสตรีจอมมารยาเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวทั้งกลิ้งกลอกไม่ต่างจากจิ้งจอกสาว การเป็นสตรีผู้เพียบพร้อมงดงามมีคุณธรรมสูงส่งช่างยากเย็นแสนเข็น การประคองชีวิตคู่ที่ดำขาวผิดแผกเยี่ยงนี้จะเป็นสุขตลอดรอดฝั่งได้หรือไม่ ปัญหาหลังเรือนคงมิใช่บานปลาย จนต้องตามแก้ไขทุกวันกระมัง

เมื่อสาวน้อยตัวเล็กนามว่า'ซนซน'ต้องหมั้นกับมาเฟียหนุ่มหล่อแถมรวยมากๆผู้มีนามว่า'เอคาร์'ที่เธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบแต่เขาไม่สนใจเธอ เรื่องวุ่นๆจึงบังเกิดขึ้น แต่เขาช่างโหดเถื่อนแถมปากสุนัขสุดๆ เธอจะเอาชนะใจเขาและมัดใจเขาได้ยังไงกันนะ ในเมื่อเขาแสดงท่าทางรังเกียจเธอออกชัดเจนซะขนาดนั้น

หลับอยู่ดีๆตื่นมาอีกทีทะลุมิติมาอยู่ในเกี้ยวเจ้าสาว เมื่อไม่มีทางไปจึงจำใจต้องแต่งงานเป็นภรรยาเจ้าของร้านขายของชำที่แทบไม่มีลูกค้า งานนี้เห็นทีเจ้าแม่การตลาดต้องออกโรง ทำให้ร้านขายของชำทรุดโทรม เป็นร้านที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านให้ได้

“การเดินทางที่ไม่รู้จุดมุ่งหมาย ความสวยที่ทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล”

“เบื่อที่เอากับเธอเหรอ” “เลิกคิดเรื่องใต้สะดือสักวินาทีได้ไหม” “คงยาก” มาเฟียหนุ่มยกยิ้ม “เบื่อที่ใช้ชีวิตเหมือนนกน้อยในกรงทองแบบนี้” “ใครบอกฉันเป็นนกน้อย ฉันเป็นนกอินทรีต่างหาก” แค่กางปีกบินก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้แล้ว โดยเฉพาะพราวดาว เขาสามารถกางปีกออกได้กว้างพอที่จะโอบตัวเธอไว้เพื่อใช้ปีกปกป้องเธอ แต่พราวดาวเบ้ปากก่อนจะเอนตัวไปพิงร่างหนา ซึ่งแฟรงค์ก็โอบตัวเธอไว้ “พักสายตาแป๊บหนึ่ง ก่อนที่จะไม่ได้พัก” แฟรงค์หลุดยิ้มเพราะรู้ว่าประโยคหลังหมายถึงอะไร “จนถึงเย็นของอีกวันก็เคยมาแล้ว นับประสาอะไรกับแค่คืนที่ไม่เต็มคืน” คนตัวเล็กตวัดสายตามองเจ้าของคำพูดนั้นอย่างไม่ชอบใจ “งั้นเลิกเงี่ย...สิยะ!”