รวย

เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งถูกขายให้กับพ่อเลี้ยงผู้เย็นชา...เธอจะหนีจากพันธะสัญญาซื้อขาย(รัก) นี้ได้อย่างไร?

“เดินไหวไหมขี่หลังภพไหม” รณภพเงยขึ้นมองหน้าเจ้าของเท้าเล็กเรียว นานแล้วที่เขาไม่ได้เงยหน้ามองเธออย่างนี้ เขาตัวสูงกว่าเธอตั้งแต่ตอนไหนนะ ถึงได้แต่ก้มหน้ามองเธอ เจ้ของเขาสวยเสมอไม่ว่าจะมองมุมไหน “ไม่เอาเดี๋ยวภพหนัก” “วันนี้ให้ภัคขี่ภพ เดี๋ยววันหลังภัคค่อยให้ภพขี่ภัคนะครับ” “บ้า!” ไอ้เด็กบ้าคิดดีไม่ได้เลยในคำพูดเขาเนี่ยจะมาข่งมาขี่อะไรกัน “แค่ขี่หลัง..คิดไปถึงไหนเจ้..โอ๊ย” ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อมือน้อยของเธอก็เอื้อมมาหยิกหูเขา...ไหนบอกเป็นแฟนกันมาเรียกจงเรียนเจ้

ฉันเป็นคนบอกเลิกแฟนคนแรกที่ตัวฉันรักมากที่สุด เพียงเพราะ… ฉันอยากมีชีวิตที่ดีขึ้น รักแรกตอนอายุ20 ตอนเริ่มต้นก็ช่างหวานหอม แต่ทุกคนก็น่าจะรู้ดีว่าสมัยนี้นะ แค่รักมันยังไม่พอ แฟนฉันเป็นแค่รุ่นพี่ในมหาลัยตอนเรียนที่อเมริกาก็เท่านั้น ความมั่นคงไม่มีให้เห็น… ฉันก็แค่อยากจะเดินตามฝันของตัวเอง ซึ่งตอนนี้.. ฉันทำได้แล้ว ใช่.. ฉันเป็นดารา และกำลังดังเปรี้ยงเป็นพุแตก จากบทเลิฟซีนอันร้อนฉ่าจากละครเรื่องล่าสุด มันทำให้ฉันมีงานเดินแบบมากขึ้น อีเวนต์มากขึ้น และทำงานแบบไม่ได้หลับไม่ได้นอน นี่แหละ ชีวิต แบบที่ฉันต้องการ ดี.. บัดซบเลยใช่ไหมละ “นี่ พี่เสือ เขาเป็นหมอแล้วนะ” “แล้ว?”

7 ปีก่อน เธอคือเด็กข้างบ้านที่เขาปฏิเสธ 7 ปีถัดมา...เขาคือผู้ชายที่วิ่งตามเธอทุกวัน“พี่กันต์คะ จำได้มั้ยคะ ตอนนั้นพี่บอกว่าไม่กินเด็ก? แล้วตอนนี้ พี่อยากกินหนูแล้วเหรอคะ?" ___ จากเด็กแสบข้างบ้าน สู่ผู้หญิงที่เขาอยากให้เป็น ‘เมีย’ แบบไม่ทันตั้งตัว “ขนม” หญิงสาววัย 24 ปี นิสัยสดใส ขี้เล่น เคยเป็นเด็กแสบประจำซอยที่ตามติด “พี่กันต์” พี่ชายของเพื่อนสนิทมาตั้งแต่สมัยมัธยม เธอเคยสารภาพรัก เขาเคยตอบกลับด้วยรอยยิ้มพร้อมคำว่า... “หนูยังเด็ก พี่ไม่กินเด็กนะ” เธอร้องไห้หนึ่งคืน ก่อนหายหัวไปนาน 6 ปี แต่วันนี้...เธอกลับมา ในลุคสาวมั่น งานดี สายสวยเผ็ช ที่เดินยิ้มเฉิดฉายเข้าบ้านเพื่อนแบบไม่แคร์อดีต แล้วพี่กันต์ล่ะ? ตาค้างตั้งแต่เห็นเธอก้าวลงจากรถ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กแสบคนนั้นคือผู้หญิงตรงหน้า — ที่ยิ้มยั่ว และพูดจาเหมือนไม่เคยรักเขามาก่อน! แต่เขายังจำได้ทุกอย่าง…แม้เธอจะทำเหมือนไม่เคยรักเขา และที่สำคัญ… ตอนนี้เขา “อยากกินเด็กแล้วครับ”

👉เมื่อวาววาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าพระเอกแวมไพร์ในนิยายที่เธอเขียน 👉มานอนอยู่ข้างๆอย่างไม่น่าเชื่อ! 👉แต่เธอดันเขียนชื่อตนเองเป็นนางร้ายในนิยายนี่สิ! 👉และเขาก็คลั่งรักมัวแต่จะตามหานางเอกในเรื่อง 👉อ่อนโยนแต่กับนางเอก...แต่ขวางโลกกับทุกคน! 🤓แวมไพร์หรือจะมาสู้นักเขียนที่สร้างเขาขึ้นมาได้!!!

ฉันที่ตามหารูมเมทมาร่วมห้องนานหลายเดือนจู่ๆ ก็มีผู้ชายร่างใหญ่ตัวเต็มไปด้วยรอยสักเดินเข้ามาพร้อมกลุ่มคนจำนวนมาก น่ากลัวนะแต่หล่อกระชากใจฉันมากกว่า...

คำโปรย "ปริมมาแล้วเหรอพี่กำลังหิวอยู่พอดีเลย" ชายหนุ่มพูดขึ้นโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสาร หญิงสาวหยุดชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินคนเป็นสามีเรียกผู้หญิงที่เขารัก เขาไม่เคยรอเธอเลยสินะ "มาทำไม" ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความสงสัยเมื่อเห็นว่าเป็นภรรยาที่เขาไม่เคยให้ความสำคัญเขาเปลี่ยนสีหน้าเย็นชาขึ้นมาทันที "เอ่อ...ลินทำอาหารกลางวันมาให้ค่ะ" มาลินีฝีนยิ้มเมื่อเห็นอาการไม่พอใจของสามีที่แสดงออกมา "ใครสั่ง" ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "เอ่อ...ไม่มีค่ะ" มาลินีส่ายหัวไปมาก่อนจะก้มหน้ามองปิ่นโตในมือด้วยความเสียใจ "กลับไปซะแล้วก็ไม่ต้องเสนอหน้ามาที่นี้อีก" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยสีหน้าที่เศร้าหมอง

โปรยเรื่อง รันเวย์ต้องสูญเสียความรักเพราะการกระทำของตัวเอง เขาต้องตัดใจและยอมปล่อยเธอไปทั้ง ๆ ที่ยังรักเธอหมดหัวใจ และการสูญเสียคนที่รัก มันทำให้เขามีเพียงร่างกายแต่ไร้ซึ่งหัวใจ เขาแสวงหาความสนุกชั่วครู่ชั่วยามเพื่อกลบรอยแผลแห่งความปวดร้าว เพื่อตอบแทนผู้มีพระคุณของเธอ ตะวัน เด็กสาวผู้ใสซื่อบริสุทธิ์คนหนึ่ง ต้องกลายมาเป็นคนรับใช้คนใจร้ายอย่างรันเวย์ ทว่าเธอเองก็ไม่รู้มาก่อนเลยว่าหน้าที่คนรับใช้ที่ว่า .. มันหมายถึงการรับใช้เรื่องบนเตียง เป็นเครื่องมือบำบัดความสนุกอย่างลับๆ มาลุ้นกันว่าความสดใสของตะวัน จะทำให้ความมืดหม่นจนมืดบอดในจิตใจของรันเวย์จางหายได้หรือไม่ แล้วผลแห่งการทำดีจะตอบแทนเด็กสาวในรูปแบบใด ไปลุ้นกันได้ใน LOVE POSITIONS พิษสวาท

ในอดีตเมื่อยังเด็กพ่อและแม่แยกทาง กลกันต์เลือกที่จะอยู่กับแม่และกลับมาหาพ่อที่ไร่เกียรติอรุณในช่วงวันหยุดแทน แต่นับตั้งแต่บิดาและคุณน้ารับสาวน้อยน้ำหวานที่อายุห่างจากเขาถึง 18 ปีเข้ามา ใครๆต่างรับรู้ว่ากลกันต์หวงและรักน้องสาวคนนี้ขนาดไหน แต่อยู่ดีๆพฤติกรรมของเขากลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ความห่วงใยที่เคยมีให้น้องสาวอย่างเธอ หมดสิ้นแล้ว

“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอพายุ Nightshade พูดมาแบบนั้น ฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจในคำถามนั้นเหมือนกัน “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”