รวย

ภามโดนผู้หญิงที่รักที่สุดบอกเลิก ความเมาของเขาทั้งหมดเลยเอามาลงที่น้องสาวบุญธรรมของเขา ที่เป็นตัวตนเหตุที่ทำให้เขาต้องเลิกกับคนรัก ความสัมพันธ์แสนลึกซึ้งเพียงชั่วคืนจากพี่ชายน้องสาวบุญธรรม ต้องแปรเปลี่ยนไปตลอดกาลเพราะพวกเขาได้สร้างอีกหนึ่งชีวิตขึ้นมา หญิงสาวได้แต่หอบความเจ็บช้ำกลับไป ทำได้เพียงมองแผ่นหลังกว้างของเขาเป็นครั้งสุดท้าย เพราะตั้งแต่คืนนี้ไป เธอจะไม่ขอพึ่งพิงใบบุญของคนบ้านนี้อีก แม้ว่าบ้านหลังนี้จะมีบุญคุณกับเธอมากขนาดไหน ทว่าคืนนี้เธอเจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บจนไม่อาจจะอยู่สู้หน้าเขาได้อีก การจากลาของเธอในครั้งนี้ก็อาจจะช่วยให้เขามีชีวิตที่ดียิ่งขึ้น เพราะเธอมันได้ชื่อว่าเป็นตัวกาลกิณี อยู่กับใคร คนนั้นก็มีแต่เรื่องเดือดร้อนถ้าการจากไปของเธอจะช่วยให้เขาคืนดีกับแฟนของเขา เธอก็พร้อมยินดีที่จะจากไป ระยะเวลา 4 ปี ที่ผ่านมา เขาออกตามหาเธอไปทุกที่ จนในที่สุดเขาก็เจอเธอทว่าเขาเจอเธอกับเด็กผู้ชายแสนน่ารัก เพียงแค่เขามองแวบแรกก็รู้ได้ทันทีว่าเด็กผู้ชายคนนี้เป็นลูกชายของเขาแน่ ๆ ชายหนุ่มจึงต้องคิดหาวิธีทำให้ลูกกับเมียของเขากลับมา

เขาเป็นท่านรอง เธอเป็นเลขา ทั้งคู่ไม่เคยได้พบเจอกัน จนกระทั่งวันนั้น วันที่เป็นจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง

เส้นทางความรักระหว่าง นาตาเซียและลูคัส นั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไม่ได้หวานชื่นดั่งคู่รักในเทพนิยาย เมื่อนาตาเซียหลบหนีการแต่งงานแบบคลุมถุงชน แต่เธอเหมือนหนีเสือปะจระเข้เมื่อมาพบกับลูคัส ชายผู้สูญเสียคนรักจากอุบัติเหตุ

เมื่อคิมหันต์ต้องการแต่งงานกับกุลนารี เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครอบครองเธอ “คุณคิมหันต์ คุณเป็นบ้าอะไรนี่ ออกไปจากบ้านนี้เดี๋ยวนี้นะ” “บ้าเหรอ...ใช่ผมมันบ้า เจ้าสาวของผมหนีมาพลอดรักกับชายชู้ จะไม่ให้ผมบ้าได้ยังไง” แล้วกุลนารีจะหลบหนีจากเขาพ้นหรือไม่

"พี่ไคท์ต้องการหาเพื่อนนอนเหรอคะ" "เราคิดว่าไง" "พี่ไคท์หาคนอื่นไม่ดีกว่าเหรอคะ ขิมไม่มีประสบการณ์ คงทำให้พี่ไคท์พอใจไม่ได้" "พี่ไม่ติด พี่สอนเราได้" "..." "ถึงเราไม่คิดจะเปิดใจให้ใคร แต่การมีคนคอยรับฟังปัญหา มีคนกินข้าว ดูหนัง หรือทำอะไรในสิ่งที่เราชอบด้วยกันก็ดีไม่ใช่?" "ค่ะ" เหมือนกับความรู้สึกแรกเริ่มตอนที่นทีเข้ามาทำความรู้จักกับเธอเลย ตอนนั้นเธอแค่ต้องการคนแก้เหงา ด้วยความที่เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าจึงมีคุณสมบัตินั้น "แล้วพี่ไคท์จะได้อะไรจากการทำแบบนี้" "ได้เรา" "อ้อ" "หมายถึงได้อยู่กับเรา" "สองประโยคนั้นความหมายมันต่างกันมากนะ" เพลงขิมหัวเราะเมื่อเขาแก้ไขประโยค "ไม่ต้องแก้ตัวก็ได้ค่ะ"

สัญญาหนึ่งฉบับ...แลกกับความช่วยเหลือ แต่สิ่งที่เขาเอาคืนกลับไป มันมากกว่านั้น เหมยลี่รู้ดีว่าการตามหาความจริงเรื่องการตายของพ่อแม่...ไม่ใช่เรื่องที่เด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งจะทำได้ โดยเฉพาะเมื่อเบื้องหลังมันเกี่ยวพันกับอำนาจ เงิน และความลับที่ถูกฝังไว้ในบ้านที่เธออาศัยอยู่ แต่เธอไม่มีทางเลือก และเขา...เหมราช ก็เสนอข้อตกลงที่ไม่ต่างจากกับดักร้าย “มาเป็นผู้หญิงของฉัน แล้วฉันจะช่วยเธอ” จากเด็กสาวผู้หวังแค่คำตอบ กลายเป็น ‘ของเล่น’ ที่เขาครอบครองตามอำเภอใจ ในฐานะ ‘เมียเก็บ’ ที่ไม่มีสิทธิ์รัก ไม่มีสิทธิ์หวง และไม่มีแม้แต่สิทธิ์เจ็บ ทุกการแตะต้องคือคำสั่ง ทุกหยาดน้ำตาคือความอ่อนแอที่เขาไม่เคยเห็นค่า กระทั่งวันที่เขาเริ่มหวงเธอ... กระทั่งวันที่เขาเริ่มอยากรั้งเธอไว้ แต่ก็สายเกินไปแล้ว... เพราะในวันที่เธอพร้อมมอบหัวใจให้ไป เขาเหยียบมันจนแหลกละเอียดด้วยมือของตัวเอง

ลูกจันทร์เหลือบตาขึ้นมองคุณพระนายรูปงามก่อนจะรีบหลุบตาลง ด้วยสายตาหยอกเย้านั้นส่งผลให้ขนกายทั่วตัวลุกพึ่บ อาการสะบัดร้อนสะบัดหนาวเข้าจู่โจมกายหล่อนอีกครั้ง เข้าใจได้ในครานี้ว่าอาการที่หล่อนเป็นเรียกว่า ‘สะท้านสายตาชาย’ นี่คือ ‘สิ่งต้องห้าม’ สำหรับแม่สื่อตามที่คุณป้าสอน หล่อนจะพึงใจในชายผู้ว่าจ้างไม่ได้ จำต้องรีบสลัดไล่ความรู้สึกนี้ให้เร็วไว เพราะหล่อนมีหน้าที่เป็น ‘แม่สื่อแม่ชัก’ มิใช่มานั่งให้คุณพระนายดูตัว

หลังจากที่ พี่สาวของนางเอก (ธีรดา) เสียชีวิตจากภาวะแทรกซ้อนหลังคลอดลูกชาย นางเอก (ดา/รมิดา) สาวปี 1 คณะศิลปศาสตร์ ต้องรับหน้าที่เป็นแม่บุญธรรมของหลานชาย (น้องอชิ) แม้จะเป็นภาระที่ใหญ่เกินตัว แต่ธีรดาทิ้งเงินประกันชีวิตไว้ให้ ซึ่งมากพอจะเลี้ยงดูเด็กหนึ่งคนจนโตในขณะเดียวกัน พี่ชายของพระเอก (ธีรเทพ) ซึ่งเคยเป็นแฟนเก่าของธีรดา กำลังเสียใจกับการถูกปฏิเสธจากคนรักที่ทิ้งเขาไปเพื่อเลือกเส้นทางชีวิตใหม่ เขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตอย่างกะทันหัน แต่ก่อนจากไป ได้ฝากฝังกับน้องชาย (ปรเมศ/เมศ) รุ่นพี่ปี 3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ ให้ช่วยดูแลลูกที่เขาไม่เคยรู้จัก พร้อมกับสั่งเสียให้ตามหาความจริงเกี่ยวกับเด็กคนนี้เรื่องราววุ่น ๆ ของสองครอบครัวนี้จะลงเอยอย่างไร ใครกันแน่ที่จะได้เป็นผู้ปกครองของน้องอชิ ติดตามได้ในเรื่องป่าป๊ากับหม่าม้าใหม่ของน้องอชิ

"มึงคิดว่ากูมีอะไรกับยัยนี่...มึงคิดได้ไงไอ้ต่อ" "ก็ใครจะไปรู้วะเห็นนั่งรถมาเรียนกับมึงทุกวัน นึกว่าเป็นเด็กมึง" "ยัยนี่เป็นแค่เด็กรับใช้" "เด็กรับใช้??? " "เออก็แค่เด็กที่ย่ากูรับมาเลี้ยงเพราะสงสาร แต่ไม่เจียมตัวอยากเรียนสูงๆย่ากูเลยสงสารส่งให้มาเรียนที่นี่" เขามองหน้าใบตองด้วยสายตาเกลียดชัง เขาทั้งเกลียดทั้งขยะแขยงที่ต้องนั่งรถมาเรียนกับยัยนี่ทุกวันแต่เขาทำอะไรไม่ได้เพราะเป็นคำสั่งของย่า

ขุนชลาสินธุ์อนุรักษ์(พ่อเปลว) – กำไล(ลูกสาวพระอรรถชัย) ‘เปลว’ เขาเกลียดนักผู้หญิงออกดอก กล้าผู้ชายเกินงาม ทั้งที่ชายนั้นก็มีเมียอยู่แล้ว ปากบอกเกลียด แต่หัวใจกลับยอมรับ เพราะมันเต้นรัวเร็วทุกครั้งที่เห็นหน้า ซ้ำทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายก็ตื่นตัวยามได้กลิ่นหอมรวยรินจากกายสาว ‘กำไล’ ลูกสาวคนเดียวของพระอรรถชัย ซึ่งกำนันเดชหมายมั่นอยากได้เป็นเมีย แต่กำไลจะไม่ยอมเป็นเมียชายที่ไม่พึงใจ และหล่อนก็ไม่ใช่นางขัดดอกของใครด้วย ดังนั้นไม่มีความจำเป็นต้องสมยอม ทว่าเส้นทางหาผัวด้วยตัวเองต้องล้มพับ เมื่อคำขู่ของกำนันมีผลต่อพ่อ กำไลจะทำอย่างไรจึงจะรอดพ้นเงื้อมมือกำนันเดช หรือต้องแบกหน้าสวยๆ กับเรือนร่างงามระหงไปขอความช่วยเหลือจากใครคนนั้น คนที่มองเหยียดหล่อนตั้งแต่แรกพบ