ราชวงศ์

ร่วมรักวิปริตแห่งราชวงศ์ฮั่น เหยียนจี ผู้ครองเมืองโดยการฆ่าล้างพี่น้องสายเลือดเดียวกัน เพื่อตนจะได้เป็นใหญ่ บ้าตันหาราคะค้าประเวณี...เห็นสตรีเป็นดังของระบายกายอารมณ์ ......ในเมื่อยุคราชวงค์ฮั่นปกครอง

ธารา นักศึกษาเอกภาษาจีนประสบอุบัติเหตุโดนรถชนจนเสียชีวิตทำให้วิญญาณถูกดึงมายังยุคจีนโบราณ

นางย้อนมาเพื่อเปลี่ยนแปลงชะตา เขาย้อนกลับมาเพื่อเอาคืนคนชั่ว เขาบอกนางว่า ชาตินี้คนที่นางจะแต่งด้วยได้มีเพียงเขาเท่านั้น ซ้ำยังบังคับให้นางกินปลาจะได้หายโง่ บัดซบนัก ใจคอจะไม่ให้นางกินอย่างอื่นบ้างเลยหรือ!

คาถาศักดิ์สิทธิ์ในยุคสามราชา ห้าจักรพรรดิจารึกอยู่ในกระดองเต่าโบราณ กำหนดให้ไป๋หลันฮวา ลูกสาวเจ้าพ่อไป๋โหย่งอี้จากแก๊งสามพยัคฆ์แดนมังกรและอดีตรัชทายาทไร้บัลลังก์โจวโยว่เฉิง ให้โคจรมาพบกัน หากแต่บุรุษที่เธอพบนั้นคือแม่ทัพไร้พ่ายในตำนานเมื่อ 3000 ปีในอดีต จวบจนกระทั่งอดีตรัชทายาทโจวโย่วเฉิงได้มาโคจรพบมาเฟียสาวทรงเสน่ห์ ลูกสาวเจ้าพ่อแก๊งสามพยัคฆ์ที่ถูกส่งไปเรียนต่อและให้เป็นหัวหน้าคุมบรรดายากูซ่าทางประเทศญี่ปุ่น เธอฉีกกฎความเป็นมาเฟียไปอย่างสิ้นเชิง กฎของมาเฟียต้องโหดเหี้ยม เลวสุดขั้ว ทำงานสุจริตไม่ได้เพราะไม่เจริญรุ่งเรืองและรวยช้า แต่เธอกลับทิ้งสโลแกนมาเฟียทุกข้อ เพราะแม่ไม่โหด(ถ้าไม่จำเป็น) แม่ไม่อยากเป็นคนเลว (เพราะอยากเป็นคนดี เบื่อหนีตำรวจ) แม่อยากทำงานสุจริต (เพราะแม่สวยระดับนางเอกซีรีย์ยังต้องหลบ ก็เลยมีอาชีพเสริมเป็นดารา แต่มีอาชีพหลักเป็นมาเฟีย) ทว่าสถานการณ์บังคับทำให้ต้องแบกรับเป็นหัวหน้าแก๊งฝีมือยิงปืนของแม่แม่นชนิดที่ว่าหลับตาก็ยังยิงถูก อำนาจลึกลับ นำเธอกลับไปใช้ชีวิตในยุคสมัยราชวงศ์โจวตะวันตก เพื่อทำหน้าที่สำหรับผู้ที่ถูกเลือก คืนราชบัลลังก์ให้แก่รัชทายาทในอดีต คืนความเป็นมนุษย์ให้หวนกลับคืนมา และคืนความรักที่พระองค์มีต่อนางตราบชั่วนิจรันดร์

อีกคนซ่อนพิษ อีกคนซ่อนความลับ จากคอยปกป้องกลายเป็นหวง จากหวงกลายเป็นอยากครอบครอง เมื่อนางเลือกจะแก้แค้นเขาก็พร้อมจะเคียงข้าง "อยู่ดีไม่ว่าดีเรียกข้ามาวางยาพิษถึงที่ ร้ายมาร้ายกลับสามเท่าไม่โกง" "หลางเย่หลิน" บุตรีเสนาบดีที่ไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับบิดา นางอยู่บนเขาฉีซางดี ๆ แต่มีราชโองการเพื่อให้เข้าร่วมพิธีหาคู่ขององค์ชายทั้ง 10 ใน "ต้าเซี่ย" นางจึงต้องลงเขา ใครจะคิดว่าลงได้แค่ตีนเขาก็ถูกลอบโจมตีจนพบกับเขา.... "โม่จางหยวน" องครักษ์ลับที่รับคำสั่งจากอาจารย์ของนางให้มาปกป้องนางจนถึงเมืองหลวง "หลางเสี่ยวหง" และ "จางเยี่ยน" สองแม่ลูกที่ส่งคนตามฆ่าเพื่อมิให้หลางเย่หลินได้มาถึงเมืองหลวง นางไม่ต้องการให้มีคนมาแย่งตำแหน่ง "ชายาองค์รัชทายาท" แต่เมื่อมาถึงเมืองหลวงและพบกับบิดา "หลางฮุ่ย" เสนาบดีของฮ่องเต้องค์ปัจจุบันซึ่งนางมาที่นี่ จุดประสงค์เดียวคือ "ตัดขาดกับสกุลหลางโดยเด็ดขาด" แต่ในเมื่อทำไม่สำเร็จ "หลางเย่หลิน" รอดมาได้จนถึงเมืองหลวง โดยมี "โม่จางหยวน" คอยปกป้อง "พวกเจ้าก็ระวังตัวให้ดี ๆ การแก้แค้นกำลังจะเริ่มต้น ณ บัดนี้"

"เมื่อฉันต้องทะลุเข้าไปในนิยาย ได้เป็นถึงนางเอกของเรื่อง การจะกลับออกไปคือต้องให้นิยายเรื่องนี้จบ แบบ happy ending แค่นี้ง่ายจะตาย ฉันเป็นนางเอกนะ แต่ทำไม๊ ทำไมพระเอกกลับบอกว่าฉันจีดชืด ไร้รสนิยม ไม่ต้องตาเขาเลย แต่เขากลับไปต้องใจยัยตัวร้ายของเรื่องซะงั้น อ๋ออออออ ได้สิ อยากให้ร้ายใช่มะ แม่จะร้ายให้ร้องขอชีวิตเลย"

เขากล่าววาจาว่าเกลียดชัง แล้วเหตุใดจึงกักขังไม่ให้นางหลบหนี เส้นทางนี้อย่างไรไม่อาจร่วมเดิน สาบานว่าต่อให้เขานอนตายอยู่ตรงหน้า นางจะไม่ชายตาแลเหลียว ยินยอมอยู่ใต้ทุกสิ่ง ขออยู่เหนือเพียงรักซึ่งเป็นพันธการ

ใครไม่ชอบข้าแล้วอย่างไร ใครๆจะเรียกข้านางมารร้ายข้าไม่สน ขอเพียงท่านชอบข้าก็พอแล้ว ท่านแม่ทัพได้โปรดรับรักข้าที ถึงข้าจะร้ายกับคนทั้งโลกแต่ข้าจะดีกับท่านเพียงคนเดียว

เพราะมีดวงกินภรรยา ฟางเทียนอวี้จึงไปทำพิธีปัดเป่าสิ่งไม่ดีที่สำนักร้อยบุปผา สำนักที่ขึ้นชื่อเรื่องการปัดเป่าสิ่งอัปมงคลและยังขึ้นชื่อเรื่องสมุนไพรชั้นดีทำให้บุรุษและสตรีมีใบหน้าที่หล่อเหลาสวยงาม แต่ทว่าเขากลับได้พบ เซียวเหมยลี่ สตรีผู้ข้ามภพมาอยู่ในร่างของคุณหนูตระกูลเซียว ผู้ถูกเรียกขานว่า ธิดาสวรรค์ แต่นางไม่รู้เรื่องของสำนักร้อยบุปผาจึงทำพิธีมั่ว ๆ ให้กับเขา เรื่องราววุ่นวายปนฮาจึงบังเกิด

อ๋องรุ่ยหยาง และเหล่าองค์ชายพี่น้องของเขา ต่างพนันขันต่อกันว่า อ๋องรุ่ยหยางจะพิชิต คุณหนูเฟยฮวา บุตรสาวเสนาบดีเฟยเทียนหลงได้ลงหรือไม่ เพราะนางนั้นอวบอ้วนยิ่งกว่าคุณหนูในจวนใด แถมใบหน้าก็มีธรรมดามิได้โดดเด่นหรืองดงาม และนางยังแต่งตัวเฉิ่มเชยหนักหนา สีสันและแบบเครื่องแต่งกายของนางก็แสนเชยดังหญิงรุ่นป้าแก่ชอบสวมใส่ แต่นางนั้นหลงไหลท่านอ๋องรุ่ยหยางยิ่งนัก นางพบเขาที่ไหนก็มองเขาด้วยตาเป็นประกายหวานฉ่ำ ด้วยความหลงไหลจนใครๆก็ดูออก ต่างนินทาว่านางนั้นไม่เจียมตัว แม้บิดาจะเป็นเสนาบดีแต่นางขี้เหร่ปานนี้ อย่าว่าแต่อ๋องรุ่ยหยางเลย บุรุษอื่นก็มิมีใครอยากได้นางเป็นภรรยา บุรุษรูปงามเช่นอ๋องรุ่ยหยางแสนจะรังเกียจนางยิ่งนัก พบเจอนางที่ไหนก็มักจะหลีกหนี จนเป็นที่ขบขันของเหล่าพี่น้องของเขา เหล่าองค์ชายจึงลงขันกันจะยอมเสียม้าตัวที่งามที่สุดของแต่ละคนให้ท่านอ๋องรุ่ยหยาง หากเขายอมพิชิตหญิงขี้เหร่เช่นเฟยฮวาได้ลง เขาจึงวางแผนเกี้ยวนาง จนนางยอมตกเป็นของเขา เมื่อสมใจเขาก็ทิ้งนางอย่างเลือดเย็นยิ่งนัก เฟยฮวาจะทำเช่นไรต่อไป…