ราชวงศ์

“ท่านชายเหมือนคนที่ยืนอยู่บนยอดเขาเหลียงซาน ส่วนข้านั้นเหมือนน้ำค้างที่อยู่บนยอดหญ้า.. มันต่างกันเกินไป” “มีอะไรที่นางมีแล้วเจ้าไม่มี” “นางเป็นคุณหนู รูปร่างหน้าตาก็งามสง่า ดูดีกว่าข้าเป็นไหนๆ” “อย่างนั้นเหรอ” คิ้วเข้มพาดเฉียงย่นเข้าหากันเล็กน้อยขณะมองหน้านาง เพ่งมองใบหน้างามที่ไม่ค่อยกล้าสู้สายตาสักเท่าไหร่ แล้วคลี่ยิ้มกว้างส่งให้เมื่อนางยอมสบตาสู้ “ทำไมข้าไม่รู้สึกแบบที่เจ้าว่าเลย” คำพูดของเขาทำให้เธอเขินจนหน้าร้อนระอุ ถ้าเอาน้ำแข็งมาวางคงละลายเป็นน้ำในพริบตา “สายตาท่านคงจะมีปัญหาอย่างหนัก” “คงจะใช่ หัวใจของข้าก็เช่นกัน” “ไปกินข้าวเถอะเจ้าค่ะ อาหารเย็นหมดแล้ว” ถ้ายังไม่เปลี่ยนเรื่องเธอคงเสียตัวให้เขาแน่

เมื่อองค์ชายถังมู่เหรินถูกบังคับให้แต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์กับองค์หญิงจ้าวซีเฟย การอยู่ร่วมจวนเดียวกันเหมือนอยู่บนเกาะภูเขาน้ำแข็งอีกฝ่ายเย็นชา อีกฝ่ายไร้หัวใจ แล้วทั้งคู่จะลงเอยกันได้เช่นไร... "เจ้ากล้าคบชู้งั้นหรือ เจ้าเป็นพระชายาข้า แต่พาชายอื่นเข้ามาในตำหนัก ตอนที่ข้าไม่อยู่งั้นหรือ" "ความคิดท่านมันสกปรกเหมือนปากท่าน พี่เยว่เทียนแค่มาเยี่ยมข้าก็เพียงเท่านั้น พวกข้าบริสุทธิ์ใจ ไม่เหมือนท่าน กับท่านหญิงเหมยซูหนี่ว์ของท่านหรอก" "ต่อปากต่อคำ เจ้ารู้จักคำว่า กาลเทศะ ให้เกียรติสามีบ้างหรือไม่ องค์หญิง" "แล้วท่านเล่า รู้จักคำว่าให้เกียรติสตรี บ้างหรือไม่ การกล่าวที่ไร้ซึ่งหลักฐาน วิญญูชนเข้าไม่ทำกันเพคะ" "เจ้าจะยั่วโมโหข้างั้นหรือ ต่อไปห้ามให้เขา เข้ามาเหยียบในตำหนักข้าอีก" "พระองค์ช่างไม่มีเหตุผล ขอตัวเพคะ" "เจ้าจะไปไหน ใครอนุญาตให้เจ้าไป" "พระองค์ สำรวมกิริยาด้วย ปล่อยหม่อมฉันเดี๋ยวนี้" "ดูท่า ข้าคงต้องทำหน้าที่สามี เจ้าจะได้เลิกยั่วผู้ชายคนอื่นไปทั่วเสียที" "หยาบคาย ต่ำช้า ท่านปล่อยข้านะ หยุดนะ ไม่.....

ตำนานนางปาดถือกำเนิด! อิจฉาจนได้ดีเป็นอย่างไรเปิดอ่านหลิวหงเถา หลิวหงเถาขี้อิจฉามาก นางจึงพัฒนาข้อด้อยของตนเองจนกลายเป็นข้อเด่น หลิวหงเถาอิจฉาพี่สาวที่ได้อภิเษกกับชินอ๋อง อิจฉาสหายในวัยเยาว์ที่ได้เป็นไท่จื่อเฟย อิจฉาพี่ชายฝาแฝดที่ได้รับความรักจากบิดาอย่างล้นเปี่ยม หารู้ไม่ว่าคนที่นางอิจฉาล้วนอิจฉานางทั้งนั้น เพราะไม่ว่าจะชินอ๋องหรือไท่จื่อต่างก็หลงเสน่ห์ในตัวนางทั้งสิ้น ส่วนพี่ชายที่นางอิจฉาก็รักนางมากกว่าตนเอง หลิวหงเถาเอ็นดูชิงหมินเด็กรับใช้ที่บิดาเก็บมาเลี้ยง การกลับภพเดิมของเขาโดยไม่ร่ำลาทำให้หลิวหงเถาก้าวเข้าสู่เส้นทางการเป็นหงส์ จากวังบูรพาสู่วังหลัง สถานที่ที่สตรีต่างแกร่งแย่งความโปรดปรานจากบุรุษเพียงคนเดียว ทว่าตัวนางนั้นกลับได้ความรักมาอย่างล้นเปี่ยมเพราะดวงชะตาดอกท้อ!

เมื่อหญิงสาวในยุคปัจจุบัน ได้ย้อนเวลากลับไปในอดีตอีกครั้งเพื่อพบกับรักแท้ที่รอคอยเธออยู่ จ้าวชิงชิง หญิงสาวผู้มีพรสวรรค์เกี่ยวกับความงาม เธอมีฐานะร่ำรวยและมีความสามารถและพรสวรรค์ของเธอ เธอคิดค้นครีมและสิ่งของบำรุงผิวพรรณเกี่ยวกับความงามทั้งชายและหญิง จนร่ำรวยจนไม่มีใครเทียบเธอได้เธอฉลาดและเก่ง แต่ทว่า โชคชะตาช่างโหดร้ายนัก สามีที่เธอแต่งงานด้วยเกือบสองปี นอกใจและรวมหัวกับเพื่อนสนิทของเธอฆ่าเธอเพื่อชิงสมบัติ ความรู้สึกนึกคิดสุดท้ายของเธอจบลงที่ตรงนั้น จ้าวชิงชิงตื่นขึ้นมาในยุคสมัยของราชวงศ์ต้าโจว ที่มีฮ่องเต้นามว่า จ้าวชิงเฟย และมีพระโอรสสองพระองค์นามว่า จ้าวจิ้งเทียน และ จ้าวเฟยหรง จ้าวชิงชิงตื่นมาอยู่ในร่างของหลิวลี่เซียน บุตรสาวคนโตของตระกูลหลิวที่งดงามเพรียบพร้อมแต่ขี้โรคและอ่อนแอนัก และมีน้องสาวฝาแฝดนามว่าหลิวลี่ซือที่ภายนอกดูเรียบร้อยอ่อนโยนแต่ร้ายกาจยิ่งนัก

“พ...พอได้แล้ว...อึก...ท...ท่านกำลังข่มขืนเราอยู่นะ” “ข่มขืนแล้วมันยังไง!” ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “โอ๊ย!อ๊ะๆๆๆ ถึงเราจะเป็นภรรยาของท่าน อึก ท่านก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับเราแบบนี้” “มีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์พี่เป็นคนตัดสิน!”

“โอ๊ย! ปล่อยข้า ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้” มูนาร้องสั่งหลังถูกมือใหญ่ตวัดเข้าที่เอว อารามตกใจเพราะกลัวความลับจะถูกเปิดเผยหญิงสาวจึงออกแรงดิ้นสุดกำลัง “เนื้อตัวของเจ้าทำไมถึงได้นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเช่นนี้เล่า พ่อหนุ่มน้อย” ลมหายใจร้อนๆ พร้อมเสียงกระซิบดังไม่ห่างจากใบหน้าสวยคม มูนาหลับตาปี๋ หัวใจเต้นตึกตักจนนับแทบไม่ทัน สองมือน้อยก็ยกยันที่แผงอกกว้างเอาไว้สุดแขน “ปล่อยข้านะท่าน” “ข้าไม่ปล่อยจนกว่าเจ้าจะบอกข้าว่าทำไมเนื้อตัวของเจ้าได้ถึงนุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเช่นนี้” ฟารีฟยังแกล้งไขสือต่อไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก คนสนิททั้งสองที่นั่งอยู่บนม้าได้แต่พากันส่ายหน้าอมยิ้มกับการกระทำของนายเหนือหัว หรือจะเรียกให้ถูกก็คือองค์รัชทายาทลำดับที่สองแห่งประเทศอัสคาซาน ที่ชีวิตผกผันต้องระหกระเหินออกมาอยู่นอกวังเพื่อความปลอดภัย

เมื่อฉู่อันหลานต้องตกอยู่ในวังวนของการแย่งชิงอำนาจ นางถูกทรยศหักหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากชายที่นางรัก เมื่อหยางตงหยางต้องทำทุกวิถีทางเพื่อทวงคืนฐานะให้แก่ตนเอง แม้จะต้องยอมทรยศต่อหญิงอันเป็นที่รักก็ตาม

ตกลงจะเป็นแค่พระชายาจำเป็นให้เพียงหกเดือน แต่ทำไมจ้องแต่จะกินข้าเช่นนี้เล่าเพคะท่านอ๋อง....ทั้งตามหึง ทั้งรุกหนักขนาดนี้ แล้วข้าจะรอดหรือไม่ ไหนบอกว่าท่านอ๋องผู้นี้เย็นชาไง!! นี่มันหื่นเกินไปแล้ว!! "ยิ่งใกล้ ยิ่งอยากสัมผัส...." "ยิ่งอยู่ห่างสายตา กลับยิ่งมองหา" "ยิ่งเห็นคนอื่นเข้าใกล้ ก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิด" สุดท้ายก็ระเบิดอารมณ์จนเผอทำร้ายคนจนได้ เอ๊า!!....พระเอกผู้เย็นชาของชั้น "จากไม่สนใจกับเริ่มรุก.....และรุกหนักขึ้น" "จากพระชายาปลอม ๆ กลับไม่ยอมทำตามข้อตกลงเสียแล้ว" "จู่ ๆ ท่านอ๋องก็อยากกินพระชายาปลอม ๆ ผู้นี้ขึ้นมา เอาอย่างไรล่ะ จะรอดหรือไม่กันนะ....... ตามไปดูความคลั่งรักพระชายาปลอม ๆ ของท่านอ๋องที่เย็นชาดุจน้ำแข็ง จะถูกสาวน้อยเช่นอันเฟยละลายหัวใจจนกลายเป็นโบ้น้อยได้หรือไม่....

“มู่เหริน” คืออัจฉริยะที่เกิดขึ้นในรอบร้อยปี ทว่าแท้จริงแล้วดวงวิญญาณที่อยู่ในร่างเป็นถึงศาสตราจารย์สอนประวัติศาสตร์ผู้รอบรู้ ที่กลับชาติมาเกิดใหม่พร้อมความทรงจำเดิม การแย่งชิงอัจฉริยะจึงเกิดขึ้น! ความรัก ความผูกพัน จะผูกมัดจอมคนอัจฉริยะผู้นี้ได้หรือไม่... 7 แคว้นที่มีอำนาจแข็งแกร่ง ยามนี้กลับกระสับกระส่ายกับข่าวลือที่ดังกระส่อนไปทั่วทั้ง7แคว้น ทุกแคว้นต่างหมายแย่งชิงจอมคนอัจฉริยะเพื่อความเป็นใหญ่ที่สุดใน7แผ่นดิน ทว่าความฉลาดลึกล้ำของมู่เหริน กลับวางแผนพาตนเองออกจากตระกูลเพื่อไม่ให้ผู้ใดเดือดร้อนเพราะตน การเดินทางจึงเริ่มขึ้น พร้อมความรักและความผูกพันที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างไม่รู้ตัว... โดยที่ชะตาดอกท้อเริ่มผลิบานจนยากจะถอยกลับ ในที่สุดก็หลีกหนีบ่วงเสน่ห์องครักษ์เงาไม่พ้น ขณะเดียวกันสงครามแย่งชิงเริ่มรุนแรงมากขึ้น จน “หลิงหวาง” องครักษ์เงาที่หลบซ่อนตัวตนต้องดิ้นรนไขว่คว้าอำนาจเพื่อปกป้องคนที่รัก หมายสยบแคว้นทั้ง7 ไว้ในกำมือ มิให้ผู้ใดมาทำร้ายมู่เหรินได้อีก หนทางเบื้องหน้าจะลงเอยเช่นไรนั้น แล้วแต่จอมคนจะเลือกเดิน... และความรัก ความผูกพัน จะผูกมัดจอมคนอัจฉริยะผู้นี้ได้หรือไม่!

"ต่อให้ท่านเป็นแม่ทัพปีศาจแล้วอย่างไร ข้าจะทำให้ท่านเห็นและต้องยอมรับให้ได้ว่า สตรีเช่นข้าก็มีความสามารถที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าบุรุษเช่นท่าน!