วัยรุ่น

เขา ผู้ชายธรรมดาที่ไม่ธรรมดา ในรั้วมหาลัยใครๆ ต่างก็รู้ว่าคิมหันต์นั้น หล่อ รวย เก่ง เท่ห์ ฮ็อต และ โหด!!! แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าแท้จริงแล้ว เขาคือทายาทมาเฟียที่กำลังจะขึ้นมาสื่อทอดตำแหน่งต่อจากพ่อ แต่มีข้อแม้ว่าเขาจะต้องหานายหญิงคนใหม่ และแต่งงานก่อน ถึงจะขึ้นรับตำแหน่งได้ ส่วนเธอ ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่อยากมีชีวิตที่สงบสุข นิสัยนิ่ง และเย็นชาเป็นบางครั้ง จนหลายคนคิดว่าเธอนั้นหยิ่ง! โลกส่วนตัวสูง! เข้าถึงยาก! และที่คริสตัลต้องแสดงออกแบบนั้น นั่นก็เพราะว่ามีเหตุผลบางอย่าง…แต่จริงๆ แล้วน้อยคนนักที่จะรู้ว่าตัวตนจริงๆ ของเธอนั้น ทั้งแสบ ซน ดื้อ และขี้อ้อนมากๆ เมื่อผู้ชายโหด และผู้หญิงที่ใครๆ ก็คิดว่า หยิ่งและโลกส่วนสูง มาเจอกันความวุ่นวายจึงได้เกิดขึ้น… “คนอะไร ไม่มีความเป็นผู้หญิงเอาซะเลย” “ไม่มีความเป็นผู้หญิงแล้วมันยังไง…เอาพี่ทำผัวได้แล้วกัน!” “งั้นก็เอาต้องนี้เลยสิ!!”

"ทำไม จ้องฉันทำไม คิดว่าฉันจะรับผิดชอบหรอ ฝันไปเถอะ อ้อหวังว่าสีจากตัวเธอคงไม่ตกใส่ที่นอนฉันนะ" ไร้ซึ่งเสียงโต้ตอบจากคนตัวเล็ก มีเพียงเสียงสะอื้นน้อย ๆ ที่ลอยออกมาให้ได้ยิน

“ฉันจ่ายนายสองแสน!” เมื่อเสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยขึ้นทำเอาชายหนุ่มกรอกตาและชะงักฝีเท้าที่กำลังเดิน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้หันกลับ แต่ยังคงก้าวต่อไป “สี่แสน! ฉันจ่ายนายสี่แสน!” “เก็บเงินของเธอไว้ เพราะยังไงฉันก็ต้องไป” “ผู้หญิงคนนั้นจ่ายให้นายเท่าไหร่กัน! ฉันจะจ่ายให้มากกว่า!” “เขาไม่ได้จ่ายฉันสักบาท พอใจหรือยัง!” “นายไม่ได้เห็นแก่เงินอย่างที่คนอื่นบอก แต่นายรังเกียจฉัน….” โฮลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนน้ำตาหยดเล็กๆเริ่มไหล เธอหมุนตัววิ่งออกไปโดยที่ธันวาได้แต่ยืนนิ่ง “โถเว้ย!”

ภีมภพเฝ้ามองการเติบโตของญารินดาจนกระทั่งถึงวันที่เหมาะสม เมื่อเขาสารภาพความรู้สึกออกไป มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขเมื่อทั้งสองต่างมีใจตรงกัน ความรัก แต่ความสุขมันก็อยู่กับทั้งสองได้ไม่นานเมื่อวันหนึ่งเขาบอกว่าติดธุระและมารับเธอไม่ได้ แต่เธอก็บังเอิญเห็นเขาพาอดีตคนรักมาโรงพยาบาลเพราะกำลังจะคลอดลูกในขณะที่เธอเองก็เพิ่งจะได้รับแจ้งจากหมอว่าอาจจะมีลูกยาก ซึ่งมันตรงกันข้ามกันอย่างสุดขั้ว

เกลียดอะไรย่อมได้อย่างนั้น ถ้าอย่างนั้นก็...ฉันเกลียดพี่โว้ย! เกลียดมาก ๆ มาเป็นของฉันเถอะ! พ่อหนุ่มคนซึนกับยัยหน้ามึนตัวแสบ! พีทนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ผู้ยังจดจำฝังใจกับคนรักเก่า เขาได้มาเจอกับมีนานักศึกษารุ่นน้องคณะบริหารธุรกิจด้วยความบังเอิญ หญิงสาวผู้มีความสดใสและแสบซนกลับรู้สึกชอบพอกับพีทเข้าอย่างจัง มีนาทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับเขา โดยมีกลุ่มเพื่อนของพีทคอยสนับสนุนเพราะอยากให้เพื่อนสนิทลืมรักครั้งเก่า ความเย็นชา ความหยิ่งยโสของพีทจะพ่ายแพ้ให้กับความหน้ามึนและความน่ารักของมีนาได้หรือไม่ ...โปรดติดตาม...

ความรักต้องห้ามระหว่างลูกเลี้ยงกับพ่อเลี้ยงที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วกับเต็มไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความเสียใจไม่รู้จบสิ้น ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนความเจ็บปวดที่ได้รับจะถูกเยียวยา

ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มต้นเพราะความต้องการของผู้ใหญ่ และเพื่อช่วยประคองธุรกิจครอบครัวของพรีม ธีร์จึงต้องจำยอมหมั้นหมายกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้เลือก แต่ใครจะคิดว่าหญิงสาวที่ดูน่ารักในสายตาของผู้ใหญ่ แต่พอย้ายมาอยู่ร่วมบ้านกับเขาแล้วจะกลายเป็นยัยตัวแสบที่ขี้อ้อนและอ่อยเก่ง ***** "ถ้าพี่ไม่ใช่ผัวแล้วจะเป็นอะไร” “เป็นแค่คู่หมั้นค่ะ เรายังไม่ได้คบกัน จะข้ามขั้นมาเป็นผัวเลยได้ยังไงคะ” “เธอขย่มพี่ทั้งคืนแล้วจะไม่รับผิดชอบเหรอยัยตัวแสบ” *****

"จูบหนู5,000ค่ะ" "อะไรนะ! แค่จูบ5,000เลยหรอ" "ค่ะ ถ้านัวเนีย7,000 มีอะไรด้วยกัน100,000นี่ยังไม่รวมค่าแทงเข้าแทงออกนะคะ" "โอ๊ย!!!นี่มันอะไรเนี่ย ฉันซื้อตัวเธอมาแล้วยังต้องเสียเงินกับเรื่องนี้อีกหรือไง" เรื่องนี้เป็นนิยาย set สามารถติดตามเรื่องในsetเดียวกันได้ 1. มาเฟียพลาดรัก [ฟิสซิส × เจ้าเอย] 2. มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [ซาจิ × บลูเบลล์] 3. มาเฟียไซด์ไลน์ [ไลบร้า × วีนัส] เรื่องนี้

คนอย่างเธอ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ยิ่งอะไรที่ได้มายาก ๆ มันยิ่งท้าทาย เหมือนกับที่เธออยากได้ผู้ชายจอมเย็นชาคนนั้นแต่เขาดันมีเจ้าของ

"เธอเห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นเรื่องสนุกรึไง ลองมาเจอแบบเราบ้างดิ จะได้รู้ว่ามันแย่ขนาดไหนถ้าอยากได้ที่หนึ่งมากก็บอกเรา ทำไมต้องทำแบบนี้…" สิ่งที่ของขวัญกลัวมากที่สุดคือการที่เมฆารู้ความลับของเธอ "คิดว่าคนอย่างเธอเราจะยอมขอร้องแบบนั้นหรอ หวังสูงเกินไปนะ" นาราแสยะยิ้มแล้วย่างกรายเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าของขวัญ เธอกำลังหยิบไข่ออกมาจากกระเป๋า ของขวัญจึงถอยหลังทีละก้าว "เดี๋ยว…" เสียงของเมฆาดังขึ้น เขายืนแน่นิ่งมือล้วงถุงกางเกงนักเรียน ชายหนุ่มเดินมาพร้อมกับแก๊งเดิมแล้วหยิบไข่ออกมาจากนารา เขากระชากตัวเธอเข้ามาแล้วบีบแขนแน่นก่อนจะตอกไข่แล้วราดใส่ใบหน้าของขวัญ เธอหลับตาแน่นแล้วปลดปล่อยนํ้าตาออกมา ทำไมทุกคนต้องใจร้ายกับเธอขนาดนี้ "ชอบฉันหรอ?" ตอกไข่ใส่หน้าเสร็จก็เอ่ยถาม "…" ของขวัญพูดอะไรไม่ออก นั้นมันไดอารี่ของเธอที่เขียนเองกับมือ พอเห็นท่าทางของคนตรงหน้าสายตาก็ไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าจนมาหยุดที่หน้าของขวัญ "ให้ตายฉันก็ไม่มีวันชอบเธอ"