วัยรุ่น

"ฮึก ๆ" เสียงร้องไห้ของใครสักคนดังแว่วมา บัวชมพูชะโงกหน้าไปดูก็เจอผู้ใหญ่สิงห์กำลังแกล้งร้องไห้ ไม่มีน้ำตาเลยสักนิด ไอ้คนผีทะเลเอ้ย เธอสบถในใจ "นี่เยาะเย้ยฉันใช่ไหม?" บัวชมพูคว้าสมุดปาใส่ผู้ใหญ่สิงห์รัว ๆ "ไม่ได้เยาะเย้ยสักหน่อย" "แล้วที่ร้องไห้อยู่นี่คืออะไร?" "ก็หนูบัวได้พี่ผู้ใหญ่เป็นผัว หนูบัวต้องรับผิดชอบนะ ฮึก หนูบัวต้องรับผิดชอบพี่ ถ้าหนูบัวไม่ยอม พี่จะประกาศให้คนทั้งหมู่บ้านรู้ ว่าหนูบัวเป็นคนใจร้าย ฟันพี่แล้วทิ้ง" ผู้ใหญ่สิงห์เล่นละครไม่หยุด เมื่อคืนเขามีความสุขสุดเหวี่ยง แม่กวางสาวพราวเสน่ห์ ในที่สุดก็ตกเป็นของเขา "อร้าย! ผู้ใหญ่ผีบ้า ฉันเกลียดผู้ใหญ่ที่สุด" "เกลียดยังไง พี่ผู้ใหญ่ก็เป็นผัวหนูบัวนะ"

หลังจากที่ฟ้าผ่าใส่ร่างบางในวันนั้นทำให้เด็กสาวน่ารักอย่างแก้วชีวิตเปลี่ยน​ รวมทั้งหนูนาเพื่อนสนิทด้วย

"คนคนนั้นชื่อมะลิ" "ฉันไม่ได้อยากรู้" "มะลิเกิดวันที่ยี่สิบเก้ากุมภาและปีเดียวกับพี่" เขาคิดจะทำอะไร จะจับผิดงั้นเหรอ "ประเทศนี้มีคนหกสิบล้านคน นายรู้หรือเปล่าว่าในหนึ่งวัน มีเด็กเกิดวันเดียวกันกี่คน" "..." "เรื่องบังเอิญอะไรแบบนี้มันเกิดขึ้นได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" "..." "ฉันจะกลับบ้าน" ฉันพูดพลางจะก้าวขาเดินต่อเหมือนไม่สนใจอะไร "แต่มะลิมีปาน..." "..." "เหมือนที่พี่มี" ฉันชะงักและครั้งนี้รู้สึกได้เลยว่าหัวใจฉันไหววูบไปมากแค่ไหน ฉันเม้มปากเข้าหากันอย่างตึงเครียดและรู้สึกกดดันมากขึ้น ฉันคงไม่ถามหรอกว่าเขาเห็นปานของฉันได้ยังไง ถ้าพูดมาขนาดนี้ก็คงจะเป็นคืนนั้นที่บ้านเขา... ฉันแค่ไม่คิดว่าเขาจะได้เห็นมัน ไม่คิดจริงๆ! "ปานดำรูปคล้ายขนนกที่กลางหลังตำแหน่งเดียวกับพี่" "..." "ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าในหกสิบล้าน มันจะบังเอิญมีคนที่มีอะไรตรงกันไปหมดแบบนี้กี่คน" "แล้วยังไง!"

"แบบนี้หมายความว่ายังไงเราต้องคุยกันให้เคลียร์ก่อนไหมสกาว" "ก็ไม่เห็นจะมีอะไรต้องเคลียร์ พี่ก็ใช้ชีวิตบนโลกนีี้ไปสิ"

ความรู้สึกทั้งรัก และ เกลียดน่ะ มันมีอยู่จริงๆนะ ตัวฉันน่ะ ทั้งรัก และทั้งเกลียดเขาในเวลาเดียวกันเลยล่ะ ฉันเกลียดเขา แต่ทว่า….ก็เลิกรักเขาไม่ได้เหมือนกัน

เกลียดอะไรย่อมได้อย่างนั้น ถ้าอย่างนั้นก็...ฉันเกลียดพี่โว้ย! เกลียดมาก ๆ มาเป็นของฉันเถอะ! พ่อหนุ่มคนซึนกับยัยหน้ามึนตัวแสบ! พีทนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ผู้ยังจดจำฝังใจกับคนรักเก่า เขาได้มาเจอกับมีนานักศึกษารุ่นน้องคณะบริหารธุรกิจด้วยความบังเอิญ หญิงสาวผู้มีความสดใสและแสบซนกลับรู้สึกชอบพอกับพีทเข้าอย่างจัง มีนาทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับเขา โดยมีกลุ่มเพื่อนของพีทคอยสนับสนุนเพราะอยากให้เพื่อนสนิทลืมรักครั้งเก่า ความเย็นชา ความหยิ่งยโสของพีทจะพ่ายแพ้ให้กับความหน้ามึนและความน่ารักของมีนาได้หรือไม่ ...โปรดติดตาม...

น้ำอุ่นถูกเพื่อนท้าให้ไปวันไนท์กับหนุ่มฮอตของมหาลัยเพื่อแลกกับคอนโดหรู เมื่อนายพรานสาวต้องออกล้าเหยื่อ โดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังตกเป็นเป้าของเสือร้ายตัวพ่ออยู่...

ซัน หรือ นายอาทิตย์ ทอแสง ชายหนุ่มหัวไฟสีส้มอิฐ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วเข้มพาดเฉียง ใบหน้าเรียวได้รูป พกความมั่นใจมาเต็มเปี่ยม ขี้เล่น ช่างแกล้ง หากแต่ใครจะรู้ ความคิดที่มีอยู่ภายในจิตใจ.... เบส หรือ คุณหนูเบส นายรพีพัฒน์ ราชบดินทร์ หนุ่มหล่อมาดนิ่ง เส้นผมสีดำสนิท นัยน์ตาเย็นชา แววตาที่เย็นชานั้นมีความลับที่ซุกซ่อนอยู่ ที่เก็บความรู้สึกไว้ภายในใจเนินนานถึง 12 ปี แต่ก็ไม่คิดจะบอกออกไปเพราะหวั่นเกรงว่าจะทำลายความสัมพันธ์!!

“ความเจ็บปวดที่แท้จริง ไม่ได้มาจากศัตรู แต่มาจากคนที่เรารักต่างหาก” ชาร์ลี เรย์ วัยยี่สิบเอ็ดปีรู้ซึ้งถึงคำพูดนี้ด้วยตัวเอง เมื่อคนที่เธอรักหักหลังเธอ เธอจึงสาบานกับตัวเองว่าจะตัดคนพวกนั้นออกจากชีวิตตลอดไป แต่การลาออกจากมหาวิทยาลัยก็ไม่ใช่ทางเลือก แถมการจะหลบหน้าพวกเขาในมหาวิทยาลัยก็ดูจะเป็นไปไม่ได้เลย ทางรอดเดียวของเธอน่ะเหรอ? ก็คือการย้ายไปอยู่กับเทย์เลอร์ เวสต์ ซึ่งเป็นคู่อริอันดับหนึ่งของแฟนเก่าเธอ และเป็นหนุ่มแบดบอยตัวพ่อของมหาวิทยาลัยด้วย มันควรจะเป็นวิธีแก้ปัญหาชั่วคราวเท่านั้น แต่ยิ่งอยู่ด้วยกัน ความดึงดูดที่มีก็ยิ่งสูงจนเกิดประกายบางอย่าง ชาร์ลีเริ่มสงสัยว่า เธอหนีปัญหาได้จริง ๆ หรือกำลังจะก่อปัญหาใหม่อีกแล้วกันแน่? ……  “ขอบอกไว้ให้ชัดเจนเลยนะว่าเราเป็นแค่รูมเมตกัน นายไม่ใช่สเปคฉัน เพราะงั้นอย่าคิดจะมาฉวยโอกาสอะไรจากฉันเด็ดขาด!” ชาร์ลีตั้งกฎเอาไว้ แต่ทว่าเช้าวันหนึ่ง ชาร์ลีกลับตื่นขึ้นมาในห้องของเทย์เลอร์ ดวงตาสีเทาของเขาจ้องเธอแน่นิ่งพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกวน ๆ “นึกว่าฉันไม่ใช่สเปคเธอเสียอีก งั้นใครที่กำลังฉวยโอกาสใครอยู่กันแน่ล่ะ?”