สวย

แค่เห็นหน้าเธอผ่านวีดีโอคอล คนแก่ก็ดันปิ๊งรักเด็กเข้าให้อย่างจัง รักโดยไม่มีเหตุผล รู้แค่ว่ามันรัก มันชอบ มันอยากได้ มันอยากครอบครอง จนต้องจ้างนักสืบคอยตามดูความเคลื่อนไหวของเธอมาตลอดนานถึงสี่ปี พอมีโอกาสที่จะได้ครอบครองเธอ เขาก็ไม่ปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดมือไป... "เข้าเรื่องเลยนะครับ คือผมมีเรื่องอยากจะขอตากับยายครับ" "ขอเหรอ เรื่องอะไรล่ะ" "ผมอยากจะขอหนูพั้นซ์ไปเลี้ยงครับ" ขอเด็กไปเลี้ยงเป็นลูกเป็นหลาน ขอไปเลี้ยงเป็นเมีย ️

วันไนท์สแตนด์กับคนแปลกหน้าคือ จุดเริ่มต้น ไอริน เป็นคนสดใส ร่าเริง เด็กสาวที่เชื่อในความรักกับโดนแฟนตัวเองที่คบกันมา 4 ปี นอกใจ คุณกรณ์ นักธุระกิจหนุ่มใหญ่วัย 32 ปี หล่อ รวย ที่ยังไม่ได้แต่งงานเพราะเรื่องฝังใจในอดีต ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์ อาจใช้ประโยคคำพูดที่ไม่ลื่นหู ติดๆ ขัดๆ ต้องขอภัยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ จะนำคำติชมไปแก้ไขและ พัฒนาการเขียนของไรท์ให้ดีขึ้นค่ะ *นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากจิตนาการของไรท์เท่านั้นไม่ได้มีการพาดพิงผู้อื่นแต่อย่างใด บางตอนมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมทั้งการพูดและการกระทำ มีเนื้อหาที่รุนแรงทั้งเรื่องเพศและการใช้ภาษา โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ผมเเอบรักเพื่อนสมัยเด็กมาสิบกว่าปีตั้งเเต่เธอยังเด็กจนโตเป็นสาว จนเธอเรียนหมอเเล้วมีเเฟนคนเเรกในชีวิตเเล้วเเฟนเธอมันดันเฮงซวยสิ้นดี เเต่พอผมไปช่วยเธอออกมา ในคืนนั้นเราสองคน หนึ่งคนที่อกหัก กับผมที่ยังรัก เราก็เผลอ 'มีอะไรกัน' จนได้

การสารภาพรักที่น่าอับอายในอดีต กับการปฏิเสธรักอย่างไร้เยื่อใย อดีตเพื่อนซี้สองคนวนมาเจอกันอีกครั้งด้วยการเป็นเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ของกันและกัน

เมื่อผีสาวตนหนึ่งเฝ้ารอท่านเทพที่มีพระคุณช่วยชีวิตมาหลายร้อยปีเกิดถูกชายหนุ่มผู้หนึ่งจับมาเป็นสตรีอุ่นเตียง นางจึงต้องเผชิญเรื่องราวต่างๆ กว่าจะลงเอยกับคนที่รักได้

งานแต่งไม่ยอมเข้าหอหนีไปกอดจูบภาพวาดของสตรีอื่น สตรีคนนั้นตกน้ำไปเอง เขาโทษว่านางเป็นคนทำแล้วผลักนางตกน้ำสั่งห้ามใครช่วย นางทิ้งหนังสือหย่าไว้แล้วจากไป " เหยียนเอ๋อข้ารู้ว่าผิดแล้วกลับไปกับข้าเถอะ ข้าพร้อมเข้าหอกับเจ้าแล้ว" " มาอยากทำหน้าที่อะไรตอนนี้ เราหย่ากันแล้ว" " ไอ้อัปลักษณ์นั่นเป็นใคร" " สามีข้าเอง" " มันมีดีกว่าข้าตรงไหน ดำก็ดำ หน้าก็บาก ตาก็บอดข้างหนึ่ง แผลเป็นก็เต็มตัว เจ้าดูข้าสิผิวขาวราวหิมะ รูปงามราวเทพเซียน "

เธอไม่ใช่เด็กสาววัยใสอีกแล้ว เธอมีลูกสาวตัวน้อยที่มีเธอเป็นโลกทั้งใบ และพอใจก็เป็นโลกทั้งใบของเธอ เรามีกันและกันเท่านั้น ส่วนคุณวิน คงเป็นแค่ชายในฝัน ที่เธอไม่อาจเอื้อมจะไปเคียงข้างเขา

เขาเป็นเพียงสายพันธุ์เพียวโอเมก้า แต่ก็นั่นแหละ ภาระหน้าที่ของเขาคือผู้นำตระกูล เขาไม่จำเป็นต้องปิดบังตัว ถึงแม้สายพันธุ์ของเขาจะต่ำต้อย แต่ความสามารถของเขาเป็นที่ประจักษ์ แม้กระทั่งสายพันธุ์ที่แกร่งกว่า ก็ไม่สามารถโค่นล้มเขาได้  แนะนำตัวละคร เข็มทิศ กิตติกรวรชัย อายุ 30 ปี สายพันธุ์เพียวโอเมก้า ผู้นำตระกูลกิตติกรวรชัย เป็นเพียวโอเมก้าที่ใครๆก็ยอมรับ เป็นมาเฟียที่มีความเด็ดขาด ไม่ยอมมีคู่ชีวิต เพราะคิดว่าคู่ชีวิตเป็นตัวถ่วง นับหมื่น รัตนเกรียงไกร อายุ 25 ปี สายพันธุ์อัลฟ่า ลูกพี่ลูกน้องของนับแสน กล้าพูดกล้าทำ พูดทุกอย่างที่ใจคิด หลงรักคนสวยขาอย่างเข็มทิศทันทีที่เห็นหน้า พยายามขายขนมจีบตลอดเวลา แต่มักจะเจ็บตัวกลับมาเสมอ

พื่อรักษาบ้านหลังเก่าสมบัติล้ำค่าที่คุณตาสร้างขึ้นจากความรักและเต็มไปด้วยความทรงจำร่วมกันของคุณตากับคุณยายพินอินจึงจำใจต้องยอมรับข้อเสนอของช่างภาพหนุ่มชื่อดังที่ยื่นมือเข้ามาเสนอจะไถ่บ้านคืนให้โดยมีเงื่อนไขเพียงข้อเดียวเธอต้องยอมเป็นคู่นอนของเขาคีแรนชายหนุ่มผู้ใช้ชีวิตอย่างอิสระไร้พันธะด้วยอาชีพที่พาเขาเดินทางข้ามทวีปตลอดเวลาเขาไม่เคยคิดจะผูกมัดกับใครและไม่ศรัทธาในคำว่าความรักความสัมพันธ์ในนิยามของเขาคือความร้อนแรงชั่วข้ามคืนไม่ใช่ความผูกพันตลอดไปเมื่อเขาปรารถนาในตัวพินอิน หญิงสาวผู้ยังคงบริสุทธิ์และแตกต่างจากผู้หญิงที่เขาเคยพบคีแรนจึงเลือกใช้จังหวะที่เธอกำลังจนตรอกเป็นช่องทางยื่นข้อตกลงที่ไม่มีทางปฏิเสธแลกเซ็กซ์กับอิสรภาพของบ้านที่เธอรักแต่เขาไม่รู้เลยว่าข้อเสนอที่เคยคิดว่าเป็นแค่เกมระหว่างร่างกายกลับกลายเป็นบ่วงที่ร้อยรัดหัวใจเขาไว้แน่นหนา

“ปิ่น ตื่นมาเถอะนะ พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ” ปากบอกพลางใช้อีกมือหนึ่งลูบศีรษะของปาลิตาอย่างแผ่วเบาราวกับว่ากลัวจะทำหญิงสาวเจ็บตัวอีกครั้ง เวลาผ่านไปไม่นาน นิ้วเรียวของคนป่วยขยับเล็กน้อยทำให้คนที่นั่งกุมมืออยู่รู้สึกตัวขึ้นมา แพรขนตาสวยขยับราวกับปรับสายตาให้คุ้นชินกับความสว่างที่อยู่รอบตัว “ปิ่น เธอฟื้นแล้ว” เขาอย่างดีใจที่หญิงสาวตื่นขึ้นมา แต่ทว่าดวงใจของเขากลับเหี่ยวเฉาเมื่อเห็นสายตาหวานมองมาที่เขาก่อนที่จะเบนออกไปมองที่นอกหน้าต่างเมื่อกับเขาไม่มีตัวตนอย่างไรอย่างนั้น “ปิ่น พี่ขอโทษ คุยกับพี่หน่อยนะ” คนป่วยที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาเมื่อครู่ ค่อย ๆ ดึงมือของคนเองกลับเขามาและเอามาวางไว้บนหน้าท้องของตนเอง ราวกับว่ากำลังปกป้องสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ เอาไว้ ชายหนุ่มมองการกระทำของคนตัวเล็กที่อยู่บนเตียงอย่างรู้สึกผิดที่เขาขังเธอไว้เช่นนั้น อีกทั้งไม่ฟังเหตุผลของเขาอีก “ปิ่นคุยกับพี่หน่อยเถอะ”