หมอ

ความรักในช่วงมัธยมปลาย ในช่วงวัยไร้เดียงสา ผมไม่รู้ว่าเราจะเลิกกันทำไมในเมื่อทุกอย่างก็ไปได้ดี ถ้าไม่ใช่เพราะความงี่เง่าของผมเอง และในวันนี้ผมได้เจอเธออีกครั้ง ผมจะทำให้เรากลับมาคบกันอีก

ในช่วงที่ฉันไม่สามารถหาจุดหมายของตัวเองได้แต่เพราะการป่วยของคุณย่าทำให้ฉันได้ไปเจอเขา. "ไม่ต้องกลัวนะย่าของหนูจะปลอดภัย" รอยยิ้มที่แสนจะอบอุ่นและปลอดภัย คำพูดที่เหมือนกลีบดอกไม้สัมผัสผิวช่างอ่อนโยนเหลือเกิน! "แม่คะ พ่อๆ ค่ะ หนูอยากเป็นพยาบาล!!!" ควีน พัชรินทร์ อนันต์พิบูลย์ อายุ 22 ปี เธอผู้ที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองจะไปทางไหนแต่เมื่อเขาเข้ามามันทำให้เธอรู้จุดหมายของตัวเอง และเขาคือแรงบันดาลใจที่ทำให้เธอประสบความสำเร็จดั่งที่ตั้งใจไว้ นิสัยที่พูดเก่ง ยิ้มเก่ง เป็นมิตรกับคนรอบข้างแต่กับเขาเธอเหมือนเชื้อโรคยังไงยังงั้น "คุณหมอคะ! ฉันช่วยค่ะ! ฉันทำได้ค่ะ!" หมอบดินทร์ นพ.บดินทร์ โกษาเมศกุล อายุ 32 ปี เขาคือแพทย์ฝีมือดีคนหนึ่งของโรงพยาบาลแห่งนี้ แพทย์เฉพาะทางรักษาโรคหัวใจ เขาคือคนที่จริงจังกับงานสุดๆ นิสัยที่ทุกคนต้องเจอคือ ใบหน้านิ่งขรึม สายตาดุดัน คำพูดที่กดดันพวกเหล่าพยาบาลจบใหม่ เขาจะไม่ยอมทำงานร่วมกับคนทีไม่มีความพยายาม ที่คนไข้ได้รับคือ รอยยิ้มที่อบอุ่น ใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสว่าง เขาคือเทพบุตรจุดติ (เฉพาะคนไข้)

หนึ่งคู่เริ่มจาก One Night Stand หนึ่งคู่เริ่มจากความรักที่เคยหวานหอม แต่บอกเลยว่าเร่าร้อนทั้งผู้บริหาร และหมอค่ะ ! ****** “คะ คุณ เมื่อคืนคุณใส่ถุงยางอนามัยรึเปล่า?” “ตอนแรกไม่ได้ใส่ แต่หลัง ๆ คุณใส่ให้ผมเองนี่ จำไม่ได้เหรอ?” นะ นี่ฉันใส่ถุงยางให้เขาเองเหรอ?นอกจากใส่ถุงยางให้เขาฉันทำอะไรอีกบ้าง? “แค่บอกว่าใส่ไม่ใส่ ไม่ต้องบรรยายว่าฉันใส่ให้! แล้วที่คุณพูดว่าตอนแรกไม่ใส่ คุณ...” เขาเดินมาหาฉันทันที “เมื่อคืนคุณใจร้อน ไม่อยากให้ผมใส่เอง” “แล้วคุณเป็นโรคติดต่อรึเปล่า คุณนอนกับผู้หญิงมากี่คน ฉันเป็นคนที่เท่าไหร่? มีเพศสัมพันธ์กับคนอื่นคุณเคยสวมถุงยางอนามัยบ้างไหม?” เขาเงียบกริบมองฉันอึ้ง ๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น และหัวเราะคนเดียว “ฮ่า ๆ ผมตอบคำถามไหนก่อนดี” “คำถามไหนก็ตอบ!” “ถ้าบอกว่าคุณเป็นคนแรกของผม คุณจะเชื่อไหม?”

เพราะรักจึงตามตื้อเพียงแค่อยากเห็นหน้าอยากได้รักตอบ แต่ไม่เคยจะรู้เลยว่ามันทำให้อีกคนทั้งลำบากใจ ทั้งหงุดหงิดและไม่ชอบ

สำหรับเขาอายุไม่ใช่ปัญหา โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง “พอนอนแล้วก็เท่าเทียมกันหมดนั่นแหละ” “ในหัวเฮียคงมีแต่เรื่องแบบนี้สินะ...”

'แม่เอามาให้หนูดูทำไม บนห้องหนูก็มีสำเนา' 'เตือนแกไว้ไง' 'หนูต่างหากต้องเตือนแม่ หนูยอมแต่งงานกับไอ้เด็กผาตะวันของแม่นั่นแล้ว เมื่อไหร่แม่จะโอนเงินห้าสิบล้านมาให้หนูซะทีเนี่ย หนูจะได้เอาเงินไปซื้อรถคันใหม่ซะที ขืนชักช้า เดี๋ยวเพื่อนจะเอาไปเมาส์กันได้ ว่าหนูดีแต่พูด' 'นี่แนะ! ' ว่าพลางกำมือเคาะศีรษะลูกสาวด้วยความโมโห 'โอ๊ย! เจ็บนะแม่ เขกหัวหนูทำไม? ' พูดพลางลูบศีรษะตัวเองไปมา 'เขกกะโหลกจะได้จำได้' 'จำเจิมอะไรเล่าแม่! ' 'แกจำไม่ได้เหรอ? ….นี่ฉันถามแกจริงๆ เหอะ ก่อนเซ็นสัญญา แกอ่านรายละเอียดก่อนรึเปล่า ถึงได้ทำหน้าเหมือนไม่รู้อะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย!'

เรื่องของแม่ทัพหนุ่มสุดโหดที่ออกรบแทนบิดา ..และรอวันแก้แค้น กับลูกสาวคหบดีที่บังเอิญไปรับรู้เรื่องราวของต้นเหตุที่ฆ่าบิดาของเขา มีหรือที่เขาจะยอมปล่อยนางหลุดมือไป เขาต้องทำทุกทางเพื่อให้ได้ครอบครองนาง “ท่านแม่ทัพ ท่านต้องเงียบเอาไว้หน่อย ก่อนที่จะมีคนแห่ตามเสียงท่านมา ข้าเอายาแก้พิษมาให้ท่าน ข้าจะเข้าไปนะเจ้าคะ” “ได้สิ” นางเดินเข้ามา เขาลืมตามองหน้านาง ก่อนที่นางจะยื่นยาให้เขา “มือข้า เปียกหมดแล้ว รบกวนเจ้า..” นางค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ เขา เขาลอบกลืนน้ำลาย ก่อนที่นางจะค่อยๆ ป้อนยาใส่ปากเขา สุดท้ายเขาก็เกินจะทนกับปากรูปกระจับสีสดที่อยู่ตรงหน้า เขาดึงร่างบางนั้นเข้ามา ก่อนที่จะประทับจูบไปที่นางอย่างกระหาย “อุ๊ยย ท่านแม่ทัพ อย่าเจ้าค่ะ ได้โปรดมีสติด้วย ท่านแม่ทัพมู่ ไม่นะ อู้..”

ฉันเป็นสัตวแพทย์นะ ทำไมเขาถึงชอบเรียกฉันให้ไปทำแผลที่บ้านเขากันล่ะ เขาเป็นหมาหรือไงกัน "ฮัลโหล บลูเบลล์พูดค่ะ" "มาทำแผลให้หน่อย ที่บ้านของฉัน" "บ้าน? มันนี่เป็นอะไรหรอคะคุณซาจิ!!!" "ไม่ใช่มันนี่หรอก ฉันนี่แหละที่เป็น" "คุณงั้นหรอ แต่ฉันเป็นสัตวแพทย์นะคะ" "มันก็มีคำว่าแพทย์เหมือนกันนั่นแหละ รีบมา ฉันให้เวลาแค่10นาทีต้องถึงบ้านของฉัน" ติ๊ด!!! ฉันไม่น่าไปรู้จักเขาตั้งแต่แรกเลย รู้งี้ฉันเอามันนี่ไปให้พ่อกับแม่เลี้ยงเองตั้งแต่แรกดีกว่า เพราะตั้งแต่ได้รู้จักเขาฉันก็ไม่มีวันไหนที่ว่างเลย ทุกครั้งที่เลิกจากงานเขาก็ชอบมารับฉันที่หน้าคลีนิคไม่ก็ให้ลูกน้องมารับฉันไปหาเขาอยู่ตลอด เรื่องนี้เป็นนิยาย set สามารถติดตามเรื่องในsetเดียวกันได้ 1. มาเฟียพลาดรัก [ฟิสซิส × เจ้าเอย] 2. มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [ซาจิ × บลูเบลล์] เรื่องนี้ 3. มาเฟียไซด์ไลน์ [ไลบร้า × วีนัส]

หวานหรือพริณตาซึ่งมีอายุเพียงสิบแปดปีเท่านั้นแต่ต้องถูกแม่เลี้ยงใจร้ายพามาตรวจพรหมจรรย์เพียงเพราะพรรณีต้องการพาเธอไปขายให้เสี่ยชัด ไอ้เสี่ยบ้ากาม มันต้องการเพียงเด็กสาววัยขบเผาะเท่านั้น พริณตาหวาดกลัวอย่างมากเพราะเคยได้ยินกิตติศัพท์ของมันมาอย่างดีว่าโรคจิตแค่ไหน "ฉันอยากได้ใบรับรองว่ามันยังบริสุทธิ์อยู่ค่ะ" พรรณีบอกคุณหมอหนุ่มที่นั่งอยู่ในห้องตรวจ เขาเงยหน้าขึ้นมองคนพูดและเด็กสาวอีกคนที่นั่งก้มหน้างุด "มันเป็นสิทธิ์ส่วนบุคคลเจ้า ตัวเขายอมไหมครับ" พฤกษ์คุณหมอหนุ่มวัยสามสิบสองพูดขึ้นอย่างสุภาพ "มันเป็นลูกฉัน มันก็ต้องยอมสิ แกยอมใช่ไหมอีหวาน" "ค่ะ ค่ะ" เธอรีบตอบ ในหัวกำลังคิดหาทางว่าจะหนีจากแม่เลี้ยงใจร้ายและไอ้เสี่ยบ้ากามนั้นได้อย่างไร "งั้นเชิญญาติคนไข้ไปรอข้างนอกก่อนนะครับ" คุณหมอหนุ่มผายมือให้นางพรรณีออกไปนอกห้องตรวจ "เออ ฉันขอคุยกับคุณหมอตามลำพังได้ไหมคะ" พริณตาพูดขึ้นเพราะเธออยากเจรจากับคุณหมอหนุ่มตรงหน้า เวลานี้คงไม่มีใครช่วยเธอได้อีกนอกจากเขาเท่านั้น พยาบาลผู้ช่วยสาวไม่แน่ใจหันไปมองหน้าคุณหมอหนุ่ม "ตามเข้ามาข้างใน" "มันไม่ใช่แม่หนู"

ครั้งก่อนสวรรค์ให้โอกาสเกิดใหม่ในร่างทารกวัยสองขวบ กระทั่งถูกใส่ร้ายจนต้องโทษประหาร หนนี้นางได้ย้อนกลับมาในวัยสิบหก บุรุษผู้นั้นนับเป็นฝันร้ายที่มิอาจลืม นางจะขอเมินเขาเพื่อหลีกหนีวังวนเดิมที่เลวร้าย!