หมอ

ผู้ชายที่ฉันหิ้วกลับห้องทุกครั้งที่ไปดื่ม ฉันเข้าใจมาตลอดว่าเขาคือหนุ่มบาร์โฮสต์ แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นหมอและเป็นมือซ้ายของมาเฟีย

คีย์ อัครเดช นันทวัฒน์ ชายหนุ่มหน้าหล่อ ที่อกหักจากรักแรก เพราะน้องสาวเพื่อนรักหักหลัง ทำให้เกิดความแค้นกับสองพี่น้อง เพื่อแก้แค้นเขายอมทำทุกอย่างโดยไม่สนอะไรทั้งนั้น “เธอโทษพี่ไม่ได้นะใบชาเรื่องทั้งหมดเธอเป็นคนผิด” ใบชา ธารณินท์ ศิลานนท์ สาวหน้าหมวยที่มีนิสัยไม่ยอมคนแต่ยอมเขาคนเดียว ไม่ว่าเขาจะใจร้ายกับเธอมากแค่ไหนเธอก็ยังรักเขาเสมอ “พี่คีย์อยากทำอะไรกับชาก็แล้วแต่ใจพี่”

“ถ้าฉันผ่าตัดให้คุณ คุณจะ...ไม่ทำอะไรฉันใช่มั้ย” เธอแค่ต้องการความแน่ใจเท่านั้น ถึงแม้มันจะไม่เคยมีสัจจะในหมู่โจร แต่สถานการณ์คับขันที่เธอเผชิญอยู่ บอกให้เธอลองหาทางรอดให้ตัวเอง ใบหน้าคร้ามแสนเย็นชาขยับเข้าใกล้ใบหน้าเธอ มันทำให้เธอตกใจนิดหน่อย สายตาดุดันของเขาเหมือนจะสะกดเธอได้ “คุณไม่มีทางเลือก”

รวมเรื่องสั้นหลากหลายเรื่องราวแบบแซ่บ ๆ ชวนคลุกวงใน และ NC ผ่านบทบาทตัวละครมากมาย แล้วมาแซ่บไปด้วยกันนะคะ

“พี่วิน!...นี่มันอะไรกัน” รินลณีร้องออกมาอย่างตกใจ หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนมันจะหลุดออกมาจากอก ร่างกายชาไปทั้งร่าง ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะยืนไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมาเห็นภาพแบบนี้ “พี่พัฒน์ ผมชอบพี่ ...รินณีเราเลิกกันเถอะ”นาวินก็ตกใจพอกัน ภาพที่เธอเห็นเขาคงปฏิเสธไม่ได้เพราะมันชัดเจนมากขนาดนี้...ชายหนุ่มได้แต่พูดว่า “ขอโทษ” “ไอ้เลว” รินลณีด่าออกไปทั้งน้ำตา..เธอวิ่งขึ้นรถไฟฟ้ากลับคอนโดมิเนียม โดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของนาวิน ส่วนระพีพัฒน์นะเหรอเขาก็ยังยืนเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อกาวน์แบบไม่ได้สนใจอะไร นี่มันอะไรกัน มันคือโลกที่ชะนีแบบเธออยู่ยากจริง ๆ เธอกลับมาร้องไห้ต่อที่ห้อง ภาพอดีตของเธอกับนาวินไหลผ่านเข้ามาในหัวเธอไม่หยุด เพราะเขาเป็นเกย์ใช่ไหม? เธอกับเขาเลยเข้ากันได้ดี ไม่ว่าจะไปทำผม ชอปปิงเขาไม่เคยบ่น ไม่เคยว่ามันน่าเบื่อ

ชื่ออื่น ๆ (แพทย์ยอดพธูแห่งใต้หล้า) (หมอยิ้มงามล่มเมือง) หมออัจฉริยะแห่งวงการแพทย์ผู้ทะลุเวลามากลายเป็นพระชายาที่ถูกทอดทิ้งของอ๋องฉู่ เพิ่งจะมาถึงก็พบกับคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอยึดมั่นในจรรยาบรรณของหมอในการเข้าช่วยรักษา จนเกือบจะทำให้ตัวเองเกือบเข้าคุก จักรพรรดิ์ประชวรหนัก เธอพยายามหาทางรักษา แต่ถูกเข้าใจผิด และถูกตำหนิจากตู๋อ๋องผู้น่ารังเกียจ การทำความดีทำได้ยากขนาดนั้นเลยเหรอ? ผู้ชายคนนี้สร้างปัญหาให้เธอตลอด ไม่เป็นไร เธอทนได้ แต่ที่ทนไม่ได้ที่สุดคือ เขายังแต่งอนุเข้ามาเย้ยหยันเธอนี่สิ! “เจ้าคิดว่าเจ้าทำให้ข้าเกลียดเจ้าเช่นนั้นรึ ข้าเกลียดเจ้า เพราะเจ้ามันน่ารังเกียจตั้งแต่แรกพบด้วยซ้ำ” ตู๋อ๋องพูดวาจาทิ่มแทงอย่างไร้เยื่อใย หยวนชิงหลิงคลี่ยิ้มออกมา“ท่านไม่คิดรึว่าข้าเองก็ไม่ได้ชอบท่านเช่นกัน เพียงแต่ทุกคนที่นี่ล้วนมีการศึกษา และข้าเองก็ไม่อยากทำให้ท่านต้องขายหน้าหรอกนะเพคะ”

ในบ้านที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายและความลำบาก เด็กสาววัย 13 อย่าง “หานซูอวี้” รู้ดีว่าการเป็นแค่ “ลูกสาวของครอบครัวที่พ่อไม่เอาไหน” ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะอยู่รอด แต่หัวใจของเธอเต็มไปด้วยฝัน ฝันที่จะพาแม่ออกจากความทุกข์และสร้างชีวิตใหม่ด้วยมือของตัวเอง แม้ตอนนี้เธอยังเด็กแต่เธอเชื่อมั่นว่าการเรียนรู้และความพยายามจะเป็นกุญแจไขไปสู่อนาคตที่ดีกว่า ในโลกที่ผู้หญิงต้องสู้กับโชคชะตาอย่างหนัก หานซูอวี้จะกลายเป็นแสงสว่างเล็ก ๆ ที่เปลี่ยนชีวิตทั้งของตัวเองและแม่ไปตลอดกาลได้หรือไม่โปรดติดตามได้ใน “ชีวิตนี้…ฉันขอลิขิตเอง”

รมิตา !!!!..... ตื่นสิ...... รมิตา....... รมิตา....... อย่าเป็นอะไนะ..... ขอโทษ..... พี่ขอโทษ....... เสียงสุดท้ายที่ได้ยิน.......มันคือเสียงของใครสักคน...... แต่ถ้าถามว่าคน คนนั้นเป็นใคร..... ฉันไม่รู้..... แต่เป็นเสียงที่คุ้นเคยเหมือนเคยได้ยินมาก่อน..... "ทำไม... ฉันมันแย่ขนาดจนที่เธอต้องไปขอให้คนอื่นบริจาคเศษเงินของเขา เพื่อมาซื้อเสื้อผ้าให้เธอเลยเหรอ ฮะ!!! " แคว๊ก เสื้อยืดตัวโคร่งของหญิงสาวถูกมือหนาฉีกออกจนไม่เหลือชิ้นดี ฮือ ฮึก.... "ปล่อยนะ....ปล่อยฉันนะคุณ เควิน ฉันบอกให้ปล่อยไง....ฮือ ฮึก.... " เควินไม่สนใจเสียงร้องไห้ของยัยตัวเล็กแล้ว..เพราะความโมโหที่เขามี.... อารมณ์โกรธที่มันปะทุขึ้นมา.... ทำให้เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

“ข่วนได้แต่ห้ามกัด เพราะจะกระตุ้นให้ฉันคลั่งมากกว่าเดิม ไม่อยากเจ็บตัวก็…อย่ากระตุ้น” คนหนึ่งที่แอบรักเขามาโดยตลอด แต่เพราะฐานะเพียงเด็กในบ้าน ความคิดนี้...เธอจึงไม่กล้าแม้แต่จะคิด เขา....ที่หลงรอยยิ้มแรกของเธอ แต่ก็เป็นเพราะเขาอีกนั่นเอง ที่ทำให้รอยยิ้มนั้นของเธอ หายไป.... วันนี้ เขาอยากได้รอยยิ้มนั้นคืนมา ไม่สิ.... เขาอยากได้ทั้งหมด ทั้งรอยยิ้ม และตัวเธอ เขาไม่มีทางยอมปล่อยเธอไป และเขาต้องได้ครอบครองทั้งหมด..... “เธอเห็นอะไร ได้ยินอะไรบ้างพูดมาสิ” “ม่ะ…ไม่ค่ะ ไม่ได้ยินอะไรเลย” “โกหก เธอได้ยินแน่ ๆ” “อาย….คุณเจษคะ อายขอโทษอายจะไม่พูดค่ะ อายจะ…ว๊าย!!”

นี่คือเรื่องราวลับสุดเร่าร้อน ระหว่างหมอสาวกับนักโทษหนุ่มในเรือนจำ “นักโทษพิทยาคะ!” “เขินเหรอ?” “เปล่าซะหน่อย” “แล้ว...ทำไมหน้าแดง...” เขามองยิ้ม ๆ มันทำให้เธอหน้าร้อนวูบขึ้นมาเลย ด้วยความอาย แก้มใส ๆของเธอคงกำลังฟ้องเขาอยู่ว่าเธอตื่นเต้นแค่ไหนที่ถูกเขาถึงเนื้อถึงตัว “ก็...หมอร้อน แดดข้างนอกแรงจะตาย คุณเหอะ ถึงเตียงที่ห้องนี้จะสบายกว่าในห้องขัง แต่ก็อย่าหาเรื่องให้มากนักเลยค่ะ อย่าเอาแต่ต่อยตีกับเขาไปทั่ว เดี๋ยวจะได้กลับบ้านเร็วขึ้น แต่ออกไปทั้งที่ไม่หายใจนะคะ” “ผมเอาตัวรอดได้น่า...” น้ำเสียงมั่นใจของเขาเจือความหวานอย่างชัด สายตาของเขาไม่ธรรมดาเลยสักนิดเดียว หากเขาเป็นเสือร้าย ป่านนี้ลูกแกะอย่างเธอคงไม่เหลือแล้ว