เกิดใหม่

"ท่านลุง ปล่อยท่านแม่ของข้าเดี๋ยวนี้นะ" เสียงเล็กที่ดังขึ้นนั้น เอ่ยอย่างเอาเรื่อง "....." มีลูกแล้วหรือนี่ องค์​ชายสามมู่เหยียนหรง ผู้​ครองตำแหน่ง​แม่ทัพใหญ่​แห่ง​แคว้น​เหลียว​ คิดอย่างแสนเสียดายนัก "บิดาของเจ้าเล่าเด็กน้อย" "ข้าไม่มีบิดา" มุมปากของบุรุษหล่อเหลาพลันยกขึ้นอย่างชั่วร้ายนัก "ถ้าอย่างนั้น​ ข้านี่แหละ จะเป็นบิดาให้เจ้าเอง" !!!!

เขาชังน้ำหน้านางหนักหนากระทั่งนางใกล้ตายยังไร้การเหลียวแล บุรุษเช่นเขาน่ะหรือที่นางยอมถวายหัวใจมอบให้ได้แม้แต่ชีวิตตัวเอง แต่ก่อนคอยไล่ตามร้องขอความรักจากเขา ต่อแต่นี้มีเพียงความเฉยชามอบกลับคืน

หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้จะมีทั้งหมด 2 ภาค สามีของตัวร้าย น่ารักเหมือนกันนะ (ภาค 1) ใครว่าจุดจบของตัวร้ายมีเพียงความตายเท่านั้น ผิดแล้ว... นี่คือเรื่องราวของตัวร้ายหลังถูกหย่าและพิพากษา จุดจบนั้นใช่ว่าจะเป็นความตายตามต้นฉบับเสมอไป เพราะเส้นทางของตัวร้ายต่อจากนี้ โรยด้วยกลีบกุหลาบหอมฟุ้ง อบอวลด้วยความสุข +++++ ลูกชายของตัวร้าย น่ารักที่สุดเลย (ภาค 2) รู้ตัวอีกที ก็กลายเป็นเบบี้ตัวกลมแก้มยุ้ย แถมยังมีหม่าม๊าเป็นผู้ชาย ส่วนป่าป๊า…หล่อสู้คาร์ริสไม่ได้หรอก หม่าม๊าของคาร์ริสเป็นตัวร้ายในนิยายด้วยฮะ ถูกรังควานแทบไม่มีชีวิตส่วนตัว เบบี้น้อยน่ารักคนนี้เลยโตมากับลุงโบ้ ลุงโบ้ขี้อ้อนติดคาร์ริสมาก แต่ก็ถูกคนสวยหลอกเปย์บ่อยๆ เพื่อรักษาผลประโยชน์ของลุง คาร์ริสต้องคอยสแกนคนสวยให้ลุงตลอด…สรุปใครเลี้ยงใคร!?

เมื่อความรักพังทลายเพราะการทรยศ นางเอกตายอย่างโดดเดี่ยว…เธอต้องเสียลูก ถูกสามีนอกใจ แต่สวรรค์ให้โอกาสเธอย้อนเวลากลับมา เพื่อแก้ไขอดีต ปกป้องลูก และพิสูจน์ว่าครั้งนี้ เธอจะไม่ยอมเสียทุกอย่างไปอีก

หญิงสาวที่ทะลุมิติมาอาศัยร่างผู้อื่น ไม่อาจหักห้ามความรู้สึกซาบซ่านใจได้อีกต่อไป ใช่...นางเป็นสตรีร่านราคะ เกี้ยวเจ้าสาวไม่ทันเข้าประตูคฤหาสน์สกุลมู่ นางกลับตกเป็นของผู้อื่นเสียแล้ว! ยามนั้น นิ้วแกร่งยาวใหญ่ ริมฝีปากชื้นๆ และสิ่งที่อยู่กลางกายของบุรุษ ล้วนขับเคลื่อนให้แรงปรารถนานางสมบูรณ์ เพื่อก้าวขึ้นเป็น ‘อนุสามคนโปรด’ ของเหล่าชายฉกรรจ์ในสกุลมู่ และยังมีเรื่องที่ชวนให้ครั่นคร้ามใจยิ่งกว่านั้น เพราะไม่ใช่เพียงแค่สี่คุณชายที่ปรารถนาในตัวนาง กลับยังมีสามบุคคลปริศนา ทั้ง วณิพก คนเลี้ยงม้า และนายพรานป่า ซึ่งพวกเขาล้วนต้องการครอบครองอนุสามผู้นี้ เช่นกัน ******************** นอกจากนี้ยังมีเหล่านางร้ายอีกหลายคนรอคุณสัมผัสแรงปรารถนาอันเร่าร้อนของพวกนาง ซึ่งซีรีย์ล่ามสวาทนางร้าย ประกอบด้วย อนุสามคมโปรด (ฮาเร็ม3-5P) บ้านนี้คุณชายกินเมียดุ กำราบรักฮูหยินสวมรอย วิวาห์ร่านราคะ วิวาห์นางพญางูเขียว เชลยสวาททาสรักอ๋องไร้ใจ ย้อนเวลามาชาตินี้ ข้าจะเป็นสตรีที่ฝ่าบาทคลั่งรัก

ซูมี่หญิงสาวที่เป็นสตรีร้ายกาจของหมู่บ้าน นางมีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับ ชิงฉางบัณฑิตหนุ่ม แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็กลับมาพร้อมสตรีอ่อนหวานแล้วยกเลิกงานหมั้นกับนาง

หมอปีศาจพันหน้าไม่มีใครรู้ว่าเป็นบุรุษหรือสตรี ทุกย่างก้าวที่หมอปีศาจเดินผ่าน หากไม่มีคนตายก็จะพบความอัศจรรย์คนที่ตายแล้วฟื้นคืนชีพอีกครั้ง! ชื่อเสียงดังก้องทั่วยุทธภพแต่ไม่มีใครรู้เลยว่าหมอปีศาจพันหน้าเป็นเพียงแม่นางน้อยคนหนึ่งเท่านั้น! และแม่นางน้อยอย่างหลินจื่อเยว่ที่ข้ามภพมาเป็นลูกศิษย์คนที่สิบของหมอเทวดาแห่งหุบเขาเทวะ และไม่รู้ว่าร่างนี้ไม่สามารถดื่มสุราได้ ทำให้นางไปคว้าบุรุษรูปงามมาเป็นพ่อของลูกเพราะฤทธิ์น้ำเมา จึงเกิดผลผลิตน้อยๆ ออกมาอย่างไม่ตั้งใจ แม้จะไม่รู้ว่าบุรุษรูปงามนั้นเป็นใครมาจากไหน แต่นางจะต้องเลี้ยงดูก้อนแป้งที่น่ารักเป็นอย่างดี!

มาอยู่ในร่างหญิงปัญญาอ่อน ถูกตราหน้าว่าเป็นลูกโจรที่เคยเข่นฆ่าผู้คนไปทั่ว ซ้ำร้ายเขายังต้องการล้างแค้นแทนพ่อโดยใช้หัวใจเป็นเดิมพัน

ซูเมิ่ง นักธุรกิจสาว ทะลุมิติมาเกิดในร่างบุตรีแสนชังในตระกูลขุนนาง ไม่ยังถูกส่งให้มาแต่งงานกับท่านแม่ทัพตระกูลศัตรูเพื่อเป็นตัวประกัน โดนสามีทิ้งหรือ....ดียิ่ง ข้าจะได้ออกไปก่อร่างสร้างตัวด้วยสองมือของตนเอง ........ นางเอกหัวธุรกิจ vs ท่านแม่ทัพเจ้าแผนการ ปากอยู่นู่น ใจอยู่นี่

อัจฉริยะทางการแพทย์ยุคปัจจุบันเดินทางข้ามผ่านเวลากลายมาเป็นพระชายาอ๋องผู้ถูกทอดทิ้ง แม้แต่ลูกชายของตนยังถูกเรียกว่าลูกนอกสมรส! จ้าวสงครามที่สองขาพิการรังเกียจนางเยี่ยงมด แม้แต่การอยู่การกินของนางก็แสนระกำลำบาก! ดีที่นางมีมืออันวิเศษของหมออัจฉริยะ และพรแห่งห้วงเวลาอยู่ ถูกคนรับใช้ดูหมิ่น ก็ทำให้ตาบอดเสียเลย! พวกนางรับใช้ แม่นมรังแก ก็ตัดเส้นเอ็นข้อมือเสียให้! สามีขี้เผด็จการ ก็แขวนเขาไว้บนต้นไม้ซะสิ! หลิงอวี๋ถลกแขนเสื้อขึ้น ทำเสียจนตำหนักอ๋องอี้วุ่นวาย! อาศัยมือวิเศษคู่นั้นที่ช่วยชีวิตท่านเสนาบดี ช่วยชีวิตไทเฮา... ! ชนะใจชายหนุ่มผู้มากยศมั่งคั่งทั้งหลาย ในที่สุด นางก็ถูกสามีจ้าวสงครามต้อนจนมุมเสียได้ “ขโมยทั้งร่างกายทั้งหัวใจข้า ยังคิดที่จะหนีไปให้ไร้ร่องรอยอีกรึ?”